Αφήγηση γέροντος ηγουμένου (τελευταίο πνευματικοπαίδι του χαρισματούχου παπα-Φιλάρετου του Κωνσταμονίτη).
Όταν ήμουν νεαρός μοναχός με την ευλογία του γέροντος μου Φιλάρετου πήγα να εξομολογηθώ στον παπα-Τύχωνα τον Ρώσο.
Αφού μας δέχθηκε, του είπαμε γιατί πήγαμε και ξεκίνησα την εξομολόγηση. Έλεγα με σκυμμένο κεφάλι τις αμαρτίες μου και όσο περνούσε η ώρα ένοιωθα τον αυχένα μου να μουσκεύει. Δεν ήξερα τι συμβαίνει.
Μόλις τέλειωσα την εξομολόγηση και σήκωσα το κεφάλι είδα τον παπα-Τύχωνα να κλαίει με πολλά δάκρυα, τα οποία έπεφταν πάνω στο κεφάλι μου όση ώρα έκανα την εξομολόγηση!!!
Είπε πάλι ο ίδιος:
Ο παπα-Τύχων ήταν ρώσος και μιλούσε μόνο σπαστά ελληνικά. Όταν όμως άρχιζε να μας συμβουλεύει μετά την εξομολόγηση εμείς ακούγαμε τα λόγια του στην καθαρεύουσα, σε γλώσσα όμοια με αυτή που μιλούσε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος!!! Δεν ήμουν ο μόνος στον οποίο συνέβαινε αυτό, και ο πατήρ Α. που πηγαίναμε μαζί για εξομολόγηση άκουγε τα ίδια!
