Παναγία Πορταΐτισσα

Παναγία Πορταΐτισσα

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Ἡ ἀληθεία γυμνὴ γιὰ τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς

Ἡ ἀληθεία γυμνὴ γιὰ τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς

Πρὶν ἀπὸ σχεδὸν δύο αἰῶνες ὁ στρατηγὸς Μακρυγιάννης ἔγραψε: «Ἀδελφοὶ ἀναγνῶστες... ἐγὼ τὴν ἀλήθεια θὰ τὴν εἰπῶ γυμνή...». Καιρὸς νὰ ἐπαναλάβουμε τὰ λόγια του γιὰ τὸ καίριο θέμα τῆς καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς ποὺ ἐπιχειρεῖ ἀφρόνως ἡ Κυβέρνηση.

Ἐντολὴ ξένων συμφερόντων
 
Λοιπὸν ἡ γυμνὴ ἀλήθεια εἶναι πὼς 1.692 χρόνια μετὰ τὴν 7 Μαρτίου τοῦ 321, ὁπότε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος νομοθέτησε τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς, «ξένα συμφέροντα τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ» διέταξαν τὴν κατάργησή της (Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος). Τὸ ἑβραϊκὸ λόμπι κατήγγειλε καὶ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ· γιὰ τὸν ἑβραιο-μασονικο-τεκτονικὸ παράγοντα ἔκαμε λόγο καὶ ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος. «Ἐκεῖνοι ποὺ ἐπίεσαν γιὰ τὴν κατάργηση τῆς Κυριακῆς ἀργίας δὲν θέλουν τοὺς χριστιανικοὺς θεσμούς, ἐπειδὴ δὲν θέλουν τὸν Χριστό, ἀλλὰ τὸν ἀντίχριστο», λέει σὲ ἀνακοίνωσή της καὶ ἡ Ἱερὰ Μονὴ ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Ἡ ἀπάτη τοῦ Ὑπουργοῦ
 
Ἡ ἀλήθεια γυμνὴ εἶναι ὅτι ὁ Ὑπουργὸς Ἀνάπτυξης κ. Χατζηδάκης ἐξαπάτησε τὴν Ἑλληνικὴ Βουλή, ἐπικαλούμενος ἀνύπαρκτη Ἔκθεση τοῦ ΟΟΣΑ, σύμφωνα δῆθεν μὲ τὴν ὁποία τὸ ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τὴν Κυριακὴ ὁδηγεῖ σὲ τόνωση τῆς οἰκονομίας. Ἑπτὰ βουλευτὲς τοῦ κόμματος τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως μὲ ἐρώτησή τους στὶς 24 Ἰουλίου 2013 κατήγγειλαν τὴν ἀπάτη, ζητώντας ἀπὸ τὸν Ὑπουργὸ νὰ προσκομίσει τὸ ἔγγραφο τῆς Ἐκθέσεως. Ἡ κ. Ραχὴλ Μακρῆ τοῦ κόμματος τῶν Ἀνεξάρτητων Ἑλλήνων ἐπανέφερε τὸ θέμα μὲ ἐρώτησή της στὶς 19 Αὐγούστου. Καὶ οἱ ἑπτὰ βουλευτὲς ἐπανῆλθαν μὲ ἐπερώτηση τὴν 1η Ὀκτωβρίου. Καμία μελέτη δὲν μπόρεσε νὰ προσκομίσει ὁ κ. Ὑπουργός, ἐπικαλέσθηκε μόνο κάποιο e-mail ὰπὸ τὸν ΟΟΣΑ, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι «ἐπιβεβαιώνει τὴν ὕπαρξη τῆς μελέτης». Ἡ ἔρευνα ὡστόσο ποὺ ἔκαμε δημοσιογράφος τοῦ ἱστότοπου «matrix24» ἀπέδειξε τὸ ἀντίθετο, ἀφοῦ ἡ Ὑπεύθυνη Ἐπικοινωνίας καὶ Δημοσίων Σχέσεων τοῦ ΟΟΣΑ κ. Louise Fietz ἐπεσήμανε ὅτι δὲν ὑφίσταται σχετικὴ «μελέτη» ἢ «δημοσίευση» στὴ βάση δεδομένων τοῦ Ὀργανισμοῦ. Ἡ δὲ ἁρμόδια τοῦ ΟΟΣΑ ἐπικεφαλῆς τοῦ προγράμματος ἀξιολογήσεως Ἀνταγωνισμοῦ στὴν Ἑλλάδα κ. Ania Thieman ἐπιβεβαιώνει ὅτι «δὲν ὑφίσταται καμία ὁλοκληρωμένη μελέτη γιὰ τὴν ἄρση τῶν ρυθμιστικῶν ἐμποδίων στὸν ἀνταγωνισμὸ στὴν Ἑλλάδα, μὲ ἀναφορὰ στὸ ἄνοιγμα τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων τὶς Κυριακές. Ἀντιθέτως, τὸ ἐγχείρημα (‘‘project’’) βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο 2013, χωρὶς νὰ ἔχει ἀποπερατωθεῖ καὶ χωρίς, φυσικά, νὰ ἐπικεντρώνεται στὴ λειτουργία καταστημάτων τὴν Κυριακή». Ὅλα αὐτὰ ἀνάγκασαν μία ἐκ τῶν ἑπτὰ ἐρωτώντων βουλευτῶν νὰ δηλώσει ὅτι «τὸ νὰ ἐπιχειρεῖ ἕνας Ὑπουργὸς νὰ νομιμοποιήσει ἀστήρικτες πολιτικὲς μὲ τὴν ἐπίκληση ἀνύπαρκτων στοιχείων, ἐκθέσεων καὶ μελετῶν συνιστᾶ ἔνδειξη ἔσχατης κυβερνητικῆς κατάπτωσης καὶ φθηνῆς πολιτικάντικης ἀπάτης». Ὁ κ. Ὑπουργὸς ὅμως φαίνεται ὅτι εἶναι ἐθισμένος νὰ διαστρεβλώνει τὴν ἀλήθεια. Γι᾿ αὐτὸ καὶ παρουσίασε ὡς ἐπιτυχημένα τὰ ἀποτελέσματα τῆς πρώτης ἐφαρμογῆς τοῦ ἀντίθεου νομοθετήματός του κατὰ τὴν Κυριακὴ 3 Νοεμβρίου, τὰ ὁποῖα ἦταν ράπισμα γιὰ τὸν ἴδιο καὶ τὴν Κυβέρνηση. Παρὰ τὸ ὅτι ἡ Κυριακὴ ἐκείνη ἦταν μία ἀπὸ τὶς 7 ποὺ ἐπιβλήθηκαν διὰ τοῦ νόμου καὶ δὲν βρίσκονται στὴν εὐθύνη τῶν Ἀντιπεριφερειαρχῶν ὅπως οἱ ὑπόλοιπες 45, καὶ παρὰ τὸ ὅτι ἦταν δεύτερη μέρα τῶν λεγόμενων «ἐνδιάμεσων» φθινοπωρινῶν ἐκπτώσεων, τὰ καταστήματα στὴν πλειονότητά τους ἔμειναν κλειστά. Μόνο «ἕνα στὰ τέσσερα καταστήματα σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ ἕνα στὰ τρία στὴν Ἀττικὴ ἄνοιξαν τὴν Κυριακή, σύμφωνα μὲ τὰ πρῶτα στοιχεῖα ποὺ ἔχει στὴ διάθεσή της ἡ Ἐθνικὴ Συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ Ἐμπορίου, ἡ ὁποία... σὲ ἀνακοίνωσή της ἀναφέρει ὅτι ἡ ἐμπορικὴ κίνηση σὲ ὅσα καταστήματα ἐπέλεξαν νὰ εἶναι ἀνοιχτὰ ‘‘δὲν ἀνταποκρίθηκε στὶς ἀναμενόμενες προσδοκίες’’, μὲ ἐξαίρεση τὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας, τῆς Θεσσαλονίκης καὶ ἐν μέρει τοῦ Πειραιᾶ, τῆς Κηφισιᾶς καὶ τῆς Γλυφάδας» («Ναυτεμπορικὴ» 4-11-2013). Αὐτὰ ὁ Ὑπουργὸς τὰ παρουσίαζε ὡς ἐπιτυχία, πράγμα ποὺ ἀνάγκασε τὸν Ἐμπορικὸ Σύλλογο τοῦ Πειραιᾶ (ΕΣΠ) νὰ ἐκφράσει τὴν ἔκπληξή του γιὰ τοὺς «πολὺ πρόωρους πανηγυρισμοὺς τοῦ Ὑπουργείου Ἀνάπτυξης, πρὶν κὰν προλάβουν νὰ μετρήσουν τὸ ἰσοζύγιο ἐσόδων - ἐξόδων ὅσοι ἔμποροι ἄνοιξαν τὴν πρώτη αὐτὴ Κυριακή... ὁ ἑβδομαδιαῖος τζίρος παρέμεινε ὁ ἴδιος, ἁπλὰ μοιράστηκε διὰ 7 καὶ ὄχι διὰ 6, ἐνῶ τὸ κόστος τῆς μικρῆς ἐπιχείρησης πολλαπλασιάστηκε ἐπὶ 7 ἀντὶ ἐπὶ 6. Ἑπομένως τὰ ἀποτελέσματα παρέμειναν σὲ πολὺ χαμηλὰ ἐπίπεδα, ποὺ συνεχίζουν νὰ ὁδηγοῦν σὲ λουκέτα καὶ ὄχι σὲ ἀνάπτυξη. Ἡ ἀγορὰ ποὺ ἐδῶ καὶ καιρὸ ἔχει ξεμείνει ἀπὸ πελάτες ὅλες τὶς ὑπόλοιπες ἡμέρες, δὲν περιμένει νὰ τοὺς βρεῖ τὶς Κυριακές», κατέληξε ὁ ΕΣΠ. Ἀντίστοιχα τὸ Ἰνστιτοῦτο Ἐμπορίου καὶ Ὑπηρεσιῶν (ΙΝ.ΕΜ.Υ) τῆς Ἐθνικῆς Συνομοσπονδίας Ἑλληνικοῦ Ἐμπορίου (ΕΣΕΕ) ἐπισημαίνει ὅτι στὴν Ἀθήνα καὶ τὴ Θεσσαλονίκη «οἱ πωλήσεις τῆς Κυριακῆς ἦταν περιορισμένες καὶ χαμηλότερες τῶν πρώτων δύο ἡμερῶν τῶν ἐνδιάμεσων ἐκπτώσεων. Ἐπιπλέον, φαίνεται πὼς εὐνοήθηκαν τὰ καταστήματα ποὺ ἀνήκουν σὲ μεγάλες ἁλυσίδες καὶ σὲ μεγάλα ἐμπορικὰ κέντρα... Στὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα τὰ μαγαζιὰ στὴ συντριπτική τους πλειοψηφία ἔμειναν κλειστά. Μάλιστα, ἀκόμα καὶ πολλὲς διεθνικὲς ἁλυσίδες σεβάστηκαν τὴν πρόταση τοῦ Ἐμπορικοῦ τους Συλλόγου. Εἰδικότερα στὸν κλάδο τῶν τροφίμων οἱ μεγάλες ἁλυσίδες, ὅπως Σκλαβενίτης, Βερόπουλος, ΙΝΚΑ καὶ πολλὲς τοπικὲς ἁλυσίδες, παρέμειναν κλειστές. Ὅσες δὲ ἄνοιξαν, δὲν κάλυψαν τὰ ἔξοδα λειτουργίας τους». Αὐτὴ εἶναι ἡ γυμνὴ ἀλήθεια τῆς ἀποτυχίας, ποὺ τὸ Ὑπουργεῖο τὴν ντύνει μὲ τὰ κουρέλια τῆς ὑποκρισίας του γιὰ νὰ τὴν ἐμφανίσει ὡς ἐπιτυχία.

Τὰ μέσα ἐνημερώσεως
Ἡ γυμνὴ ἀλήθεια ἐπιβάλλει ἐπίσης νὰ ἐκφράσουμε τὴ βαθιά μας ἀπογοήτευση γιὰ τὴ στάση τοῦ Τύπου καὶ τῶν περισσότερων Μέσων Ἐνημερώσεως, τὰ ὁποῖα σὰν ὀρχήστρα διευθυνόμενη ἀπὸ ἀδέξιο ἀόρατο μαέστρο παραπληροφόρησαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ παραπληροφοροῦν τὸν λαὸ γιὰ τὸ καίριο τοῦτο ζήτημα, ἐνεργώντας ὡς φερέφωνα τοῦ Ὑπουργοῦ Ἀνάπτυξης καὶ τοῦ Κυβερνητικοῦ Ἐκπροσώπου. Ἀκόμη καὶ τὴν παταγώδη ἀποτυχία τοῦ μέτρου κατὰ τὴν 3η Νοεμβρίου, πρώτη Κυριακὴ τῆς ὑποχρεωτικῆς ἐφαρμογῆς του σὲ ὅλη τὴ χώρα, στοὺς μεγάλους τίτλους τῶν εἰδήσεών τους τὴν παρουσίαζαν ὡς ἐπιτυχία. Ἐξίσου διαστρεβλωτικὰ ὅπως καὶ τὸ Ὑπουργεῖο παρουσίασαν καὶ τὶς ἀποφάσεις τῶν Ἀντιπεριφερειαρχῶν, οἱ ὁποῖοι σχεδὸν στὸ σύνολό τους ἄφησαν μόνο τὶς ἐκ τοῦ νόμου ἐπιβαλλόμενες ἑπτὰ Κυριακὲς καὶ δὲν ἐπέτρεψαν τὸ ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων σὲ περισσότερες· ἐκτὸς βέβαια τῶν τουριστικῶν περιοχῶν, ὅπως ἄλλωστε γινόταν καὶ μέχρι τώρα. Κι εἶναι θλιβερὸ τὸ κατάντημα τῆς θεωρούμενης παραδοσιακῆς ἱστορικῆς ἐφημερίδας «Ἑστία», ἡ ὁποία ἐπανειλημμένως ὑπερασπίσθηκε τὴν ἀσεβὴ ἐνέργεια τοῦ κ. Ὑπουργοῦ.

Ἡ εὐθύνη τῆς Ἱεραρχίας
 
Ἡ γυμνὴ ἀλήθεια ἀκόμη εἶναι ὅτι ὁ λαὸς περίμενε ἔκτακτη σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν Ἐπισκόπων, ἢ ἔστω συζήτηση τοῦ θέματος κατὰ τὴν τακτικὴ Σύνοδο τοῦ περασμένου Ὀκτωβρίου. Δὲν ἀρκοῦν μόνο οἱ δυναμικὲς ἐνέργειες κάποιων ἐπισκόπων. Ἦταν ἀνάγκη νὰ καταδικασθεῖ συνοδικῶς ἡ ἀσεβέστατη πράξη, νὰ ἐνημερωθεῖ λεπτομερῶς τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ δηλωθεῖ στοὺς βουλευτὲς καὶ τὴν Κυβέρνηση ὅτι ἡ ἐνέργειά τους θὰ ἔχει συνέπειες. Ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων τὸ δήλωσε ξεκάθαρα: «Ὡς πρὸς τὸ θέμα τῆς μὴ καταργήσεως τῆς κυριακάτικης ἀργίας ὁ εὐσεβής, καὶ προδομένος πιά, Λαός μας ἄκουσε τὴν φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας; Εἶδε νὰ γίνονται κάποια διαβήματα; Ἀντιλήφθηκε μήπως κάποιες ἀντιδραστικὲς φωνὲς ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου; Ἡ ἀπάντηση, δυστυχῶς, εἶναι ΑΡΝΗΤΙΚΗ! Ὄχι, δὲν ἀκούσθηκε ἡ φωνὴ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας. Ὁ εὐσεβὴς Λαὸς αἰσθάνθηκε προδομένος!» Ὅλοι μας καὶ τώρα περιμένουμε τέτοια ἐνέργεια τῆς Ἱεραρχίας.

Ἡ εὐθύνη ὅλων μας
 
Τέλος ἡ γυμνὴ ἀλήθεια ἔρχεται νὰ ἀναθέσει στὴν εὐθύνη ὅλων μας τὴν περαιτέρω τύχη τοῦ νομοθετήματος. Εἶναι χρέος μας νὰ ἀρνηθοῦμε νὰ ψωνίζουμε Κυριακὴ ἀπὸ ὅσους τυχὸν ἀνοίξουν τὰ καταστήματά τους καὶ νὰ δηλώσουμε εὐθαρσῶς στοὺς καταστηματάρχες νὰ σεβασθοῦν τὴν παράδοση τοῦ τόπου, διαφορετικὰ θὰ πάψουμε νὰ ψωνίζουμε ἀπὸ τὸ κατάστημά τους. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ποὺ κατήργησε μὲ τὸ κήρυγμά του τὰ ὑποκινούμενα ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους παζάρια τῆς Κυριακῆς καὶ τὸ πλήρωσε μὲ τὸ αἷμα του, καὶ στοὺς βοσκοὺς ἀκόμη ἔλεγε τὸ γάλα τῆς Κυριακῆς νὰ τὸ δίνουν ἐλεημοσύνη. Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡμέρα ἱερή. Ἡμέρα ἀφιερωμένη στὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ. Ἂς σεβασθοῦμε τὴν ἱερότητά της. Τὸ ἀσεβὲς νομοθέτημα ἂς γίνει ἀφορμὴ νὰ ἐκκλησιαζόμαστε μὲ ζῆλο, νὰ τὴν ἁγιάζουμε μὲ ἀγαθοεργίες... «Τὸ μαρτυρικό μας φρόνημα ὡς Χριστιανῶν», σημειώνει στὴν ἀνακοίνωσή της ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Γρηγορίου, «σήμερα μπορεῖ νὰ φανερωθῆ... καὶ ἀπὸ τὴν ἄρνησι νὰ ἐργασθοῦμε τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς ἀπὸ ἀγάπη καὶ πίστι στὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἔχυσε τὸ Τίμιο Αἷμα Του στὸν Σταυρό, καὶ... τὴν Κυριακὴ ἀνεστήθη ἀπὸ ἄπειρη ἀγάπη γιὰ μᾶς». Καιρὸς λοιπὸν νὰ ἀναλάβουμε καὶ ἐμεῖς ὅλοι τὴν εὐθύνη μας!

πηγή:osotir.org

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΣΧΑΤΕΣ HΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΝ

  ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΣΧΑΤΕΣ HΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΝ

Εικόνα

«Ἂνθρωπος δεν μπορεί να λύσει αυτό το μυστήριο. Έλα, Γαβριήλ, να σου γράψω εγώ τ' όνομα του».

Τώρα είναι οι έσχατες μέρες. Και όπως το έτοιμο φαγητό χρειάζεται λίγη μόνον ώρα για να το ζεστάνεις, έτσι κι αυτές είναι τόσο κοντά. Ο Αντίχριστος είναι σαν ένα νεογέννητο που μεγαλώνει και που μερικοί θα το προσκυνήσουν. Και τι δεν έκανα, αλλά με τίποτα δεν μπορούσα να μάθω το όνομα του. Με τη βοήθεια του Θεού, μου εμφανίστηκε ο Άγγελος Κυρίου και μου ανακοίνωσε: «Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να λύσει αυτό το μυστήριο. Έλα, Γαβριήλ, να σου γράψω εγώ τ' όνομα του».

Κι έτσι μου το αποκάλυψε. Όμως αυτό δεν σας αφορά. Για τους ανθρώπους παραμένει ακόμη κρυμμένο. Έρχεται γι' αυτούς που τον περιμένουν. Για να πάρουν νούμερο δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν δυνάμεις. Όλα θα γίνουν θεληματικά. Και η εξομολόγηση δεν θα βοηθήσει. Προσέξτε. Έρχονται μέρες που θα τρώτε χώμα. Οι αγώνες των αγίων προφητών -του Ενώχ και του Ηλία- με τον Αντίχριστο θα μεταδίδονται από την τηλεόραση. Εξαιτίας των αμαρτιών μας θα γίνουν φοβεροί σεισμοί. Στη Γεωργία θα μπουν πρώτα τα τανκς των Ρώσων για να μας αφυπνίσουν. Θα πουληθούν και θα χαθούν περιοχές της Γεωργίας. Η Παναγία δεν θα το συγχωρήσει.


Όλοι θα τιμωρηθούν. Πάνω από την Τιφλίδα είδα να τριγυρνούν δυο γκρίζα πουλιά. Μην πλησιάσετε στην κεντρική λεωφόρο Ρουσταβέλι. Θα γίνει μεγάλος χαλασμός. Στο λόφο του Φουνικουλιόρι με το εστιατόριο έχουν χρησιμοποιήσει τις πέτρες του ναού, ο οποίος βρισκόταν εκεί που τώρα βρίσκεται η Βουλή. Αν δεν επιστραφούν αυτές οι πέτρες στη θέση τους, τα πράγματα δεν θα ηρεμήσουν, και θα γίνονται πάντοτε φασαρίες. Εκείνοι που θα βρίσκονται μέσα σ' αυτό το πολεμικό χάος θα είναι για καλό.

Θα σώσουν τις ψυχές τους. Μην ανησυχείτε! Ο Θεός είναι παντού. Να καθαρίζετε τις καρδιές σας και να προσεύχεστε. Ο Κύριος θα σας προστατεύει. Τους αδύναμους όμως θα τους πάρει νωρίς. Τους δυνατούς θα τους αφήσει για να πολεμήσουν τις έσχατες μέρες με τις παγίδες του Αντίχριστου. Κι όταν πουν πως δεν υπάρχει πια η Γεωργία, τότε η Παναγία θα ελεήσει τη χώρα μας και θα συμβεί ένα τέτοιο μεγάλο θαύμα, που πολύ γρήγορα η Γεωργία θα εκτείνεται από τη Νικοψία μέχρι το Δαρουμπάντ. Όταν η Παναγία αφήσει το Άγιο Όρος, θα χτυπάνε οι καμπάνες.

Ο Γαβριήλ θα αναστηθεί. Οι ναοί θα σκύψουν για να χαιρετήσουν την εικόνα της Παναγίας. Θα προσκυνήσουν τη Βασίλισσα του Ουρανού και της Γης. Και όλα αυτά θα μεταδίδονται από την τηλεόραση. Αυτό θα είναι το έλεος του Θεού για τις ψυχές που πρέπει να σωθούν και να έρθουν στη Γεωργία!

— Την Εκκλησία της Γεωργίας δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ η θεία χάρις. Όταν όμως έρθει ο Αντίχριστος, θα βγάλει τις εικόνες και θα κρεμάσει τη δική του εικόνα. Μόνο τότε θα φύγει απ' αυτές εκκλησίες και η θεία χάρις.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/11/ger ... z2lXwjGwVy

Ὁ Χριστός εἶναι Ἀγάπη

Χριστός εἶναι Ἀγάπη




Μήπως ο Χριστός ήρθε για να μου δείξει την Αγάπη κι εγώ το μόνο που κάνω είναι να κοιτάζω τα «μη» και τα «απαγορεύεται»;

Μήπως ο Χριστός ήρθε για να με βοηθήσει να αποτινάξω τα πάθη μου κι εγώ ακόμη όχι μόνο επιμένω σ' αυτά αλλά τα κάνω και με περίσσια περηφάνεια;

Μήπως ο Χριστός είναι Αγάπη κι εγώ το μόνο που «αγαπώ» είναι ο εαυτός μου;

Τελικά, μήπως ο Χριστός ήρθε στον κόσμο και δεν πήρα μυρωδιά την γλυκιά παρουσία του;

Πηγή: aoratigonia.blogspot.gr

Μὲ τὴν νηστείαν καὶ τὴν ἐγκράτειαν ἀνακαινίζεται ὀ ἐσωτερικός ἂνθρωπος

Μὲ τὴν νηστείαν καὶ τὴν ἐγκράτειαν ἀνακαινίζεται ὀ ἐσωτερικός ἂνθρωπος

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς





Η νηστεία και η εγκράτεια τις μεν επαναστάσεις του σώματος τις κοιμίζουν, την λύσσα του θυμού και της επιθυμίας την μαραίνουν, φέρνουν αιθρία καθαρή και ανέφελη στην διάνοια, καθαρίζοντάς την από τους ατμούς που βγαίνουν από το πλήθος των βρωμάτων και από την αχλύ που προκαλούν αυτοί.

Με την νηστεία και την εγκράτεια, φθείρεται ο εξωτερικός άνθρωπος. Και όσο φθείρεται αυτός, τόσο ανακαινίζεται ο εσωτερικός, κατά τον Απόστολο.

Είπε κάποιος, «παχιά κοιλιά δεν γεννά λεπτό νου». Ενώ αυτή που λεπτύνεται με νηστεία και εγκράτεια λεπτύνει οπωσδήποτε τον νου.

Περὶ καταθλίψεως καὶ λογισμῶν

Περὶ καταθλίψεως καὶ λογισμῶν


Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος
 
Ἔχεις ἀκόμη ἀνησυχίες. Πές μου, ἀπὸ ποῦ θὰ μποροῦσαν νὰ προέρχονται; «Ὅλα τὰ ἐξωτερικὰ πᾶνε καλά» ὅλα τὰ ἐσωτερικὰ τὰ ἔχεις ἐπανεξετάσει καὶ τακτοποιήσει- τὴν ἀπόφασή σου τὴν ἔχεις πάρει. Ἀπὸ ποῦ, λοιπόν, προέρχονται αὐτὲς οἱ ἀνησυχίες; Ὅλες εἶναι ἀπὸ τὸν ἐχθρό. Ὅλες. Ἀπὸ πουθενὰ ἀλλοῦ.
Τί ἄλλο θὰ μποροῦσε νὰ συμβαίνει; Μήπως σκέφτεσαι νὰ φτιάξεις τὴ ζωή σου μόνη σου, μὲ τὶς δικές σου ἱκανότητες καὶ προσπάθειες; Ἂν πραγματικὰ αὐτὸ σκέφτεσαι, σὲ συμβουλεύω ν’ ἀλλάξεις ἀμέσως γνώμη, ἀλλιῶς δὲν θ’ ἀπαλλαγεῖς ἀπό τη σύγχυση καὶ τὴν ταραχή. Ἐξέτασε πάλι τὸν ἑαυτό σου ἤ θυμήσου ὅ,τι σοῦ ἔχω ὑποδείξει καὶ ὅ,τι ἔχει συμβεῖ μέσα σου σ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἀλληλογραφίας μας. Θυμήσου, ἐπίσης, ποιὰ ἦταν ἡ ἔκβαση τῶν προβληματισμῶν σου γιὰ τὴ ζωή.
Τέλος, δῶσε στὴν αὐτοεξέτασή σου τέτοια κατεύθυνση, ὥστε νὰ καταλήξει σὲ μιὰ σταθερὴ ἀπόφαση ἀμετάκλητης ἐναποθέσεως τοῦ μέλλοντός σου στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.Ἀφοῦ, λοιπόν, πάρεις αὐτὴ τὴν ἀπόφαση, προσευχήσου στὸν Κύριο ὁλόθερμα. «Τὸ μέλλον μου», πές Του, «τὸ ἀφήνω μὲ ἐμπιστοσύνη στὰ χέρια Σου. Ὅπως ξέρεις καὶ ὅπως θέλεις, Κύριε, κατεύθυνε τὴ ζωή μου, μ’ ὅλα τὰ ἀπρόοπτα καὶ μ’ ὅλες τὶς δυσκολίες της. Ἀπὸ δῶ κι ἐμπρὸς δὲν θὰ μεριμνῶ καὶ δὲν θ’ ἀνησυχῶ πιὰ γιὰ τὸν ἑαυτό μου. Μία φροντίδα μόνο θὰ ἔχω, νὰ κάνω πάντα ὅ,τι εἶναι εὐάρεστο σ’ Ἐσένα». Ἔτσι νὰ Τοῦ μιλήσεις, ἀλλὰ καὶ ἔμπρακτα νὰ Τοῦ ἀποδείξεις ὅτι ἔχεις ὁλοκληρωτικὰ ἀφεθεῖ στὰ χέρια Του, ὅτι δὲν ἀνησυχεῖς γιὰ τίποτα, ὅτι ἀποδέχεσαι ἤρεμα καὶ ἀγόγγυστα ὁποιαδήποτε κατάσταση, εὐχάριστη ἤ δυσάρεστη, μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι ἔχει παραχωρηθεῖ ἀπό τὴ θεία πρόνοια. Μοναδική σου μέριμνα ἂς εἶναι ἡ ἀκριβὴς τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ θεοῦ σὲ κάθε περίσταση
Ὕστερ’ ἀπὸ μία τέτοια ἐσωτερικὴ τοποθέτηση, ὅλες οἱ ἀνησυχίες σου θὰ ἐξανεμιστοῦν. Ἀνησυχεῖς γιὰ τὸν ἑαυτό σου τώρα, καθὼς θέλεις ὅλες οἱ περιστάσεις νὰ συντείνουν στὴν ἐκπλήρωση τοῦ δικοῦ σου σκοποῦ. Καὶ ἐπειδή, φυσικά, ὅλα δὲν γίνονται σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά σου, ταράζεσαι καὶ στενοχωριέσαι – «Αὐτὸ δὲν ἔγινε ἔτσι, ἐκεῖνο δὲν ἔγινε ἀλλιῶς». Ἄν, ὅμως, ἀναθέσεις τὰ πάντα στὸν Κύριο μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ δεχθεῖς πὼς ὅ,τι συμβαίνει προέρχεται ἀπ’ Αὐτὸν γιὰ τὸ καλό σου, τότε δὲν θ’ ἀνησυχεῖς πιὰ καθόλου. Θὰ κοιτᾶς μόνο γύρω σου, γιὰ νὰ δεῖς τί σοῦ στέλνει ὁ Θεός, καὶ θὰ ἐνεργεῖς σύμφωνα μ’ αὐτὸ ποὺ στέλνει. Κάθε κατάσταση μπορεῖ νὰ ὑπαχθεῖ σὲ κάποια θεία ἐντολή. Νὰ ἐνεργεῖς, λοιπόν, σύμφωνα μὲ τὴ σχετικὴ ἐντολή, ἐπιδιώκοντας τὴν εὐαρέστηση τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι τὴν ἱκανοποίηση τῶν δικῶν σου ἐπιθυμιῶν. Προσπάθησε νὰ καταλάβεις τί λέω καὶ ἀποφάσισε νὰ τὸ ἐφαρμόσεις. Δὲν θὰ τὸ κατορθώσεις, βέβαια, ἀπό τη μία στιγμὴ στὴν ἄλλη. Χρειάζεται ἀγώνας γι’ αὐτό, ἀλλὰ καὶ προσευχή.
Ζητῶ ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ σὲ λυτρώσει ἀπὸ τὴν κατάθλιψη, ποὺ θεωρεῖς ἀφόρητη, ἀλλὰ μόνο ἂν αὐτὸ εἶναι σύμφωνο μὲ τὸ ἅγιο θέλημά Του καὶ ἀπαραίτητο γιὰ τὴ σωτηρία σου. Θὰ σὲ λυτρώσει, δίχως ἄλλο, στὴν ὥρα ποὺ πρέπει. Ὁπλίσου μὲ πίστη καὶ ὑπομονή. Βλέπουμε πόσο γρήγορα μεταβάλλονται οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς μας. Ὅλα ἀλλάζουν ἀκατάπαυστα. Ἔτσι θ’ ἀλλάξει καὶ ἡ ψυχική σου κατάσταση. Θὰ ἔρθει μία μέρα πού, ἀπαλλαγμένη πιὰ ἀπὸ τὸ πλάκωμα, θ’ ἀναπνέεις ἐλεύθερα καὶ θὰ φτεροκοπᾶς ὅπως ἡ πεταλούδα πάνω ἀπὸ τὰ λουλούδια. Πρέπει μόνο νὰ σηκώσεις μὲ ὑπομονὴ τὴν τωρινὴ δυσκολία γιὰ ὅσον καιρὸ παραχωρήσει ὁ Θεός.
Ὅταν ἡ νοικοκυρὰ βάλει μία πίτα στὸ φοῦρνο, δὲν τὴ βγάζει ὥσπου νὰ βεβαιωθεῖ πὼς εἶναι ψημένη. Ὁ Νοικοκύρης τοῦ σύμπαντος σ’ ἔχει βάλει μέσα σ’ ἕνα φοῦρνο καὶ σὲ κρατάει ἐκεῖ ὥσπου νὰ ψηθεῖς. Κάνε ὑπομονή, λοιπόν, καὶ περίμενε. Δὲν θὰ μείνεις στὸ φοῦρνο οὒτ’ ἕνα λεπτὸ περισσότερο ἀπ’ ὅσο χρειάζεται. Μόλις εἶσαι ἕτοιμη, θὰ σὲ βγάλει ὁ Κύριος ἔξω. Ἄν, ὅμως, μόνη σου πεταχτεῖς ἔξω, θὰ εἶσαι σὰν τὴ μισοψημένη πίτα.
Πρέπει ἐπίσης νὰ σοῦ πῶ, ὅτι, σύμφωνα μὲ τὴν πίστη μας, ὅποιος ὑπομένει ἀγόγγυστα τὶς δυσκολίες, πιστεύοντας ὅτι τὶς παραχωρεῖ ὁ Θεὸς γιὰ τὸ καλό του, εἶναι ἰσότιμος μὲ τοὺς μάρτυρες. Αὐτὸ νὰ τὸ θυμᾶσαι πάντα, γιὰ νὰ παρηγοριέσαι.
Εἶναι ἀδύνατο νὰ ζήσεις χωρὶς συναισθήματα καὶ συγκινήσεις, ἄλλα δὲν εἶναι σωστὸ νὰ ὑποκύπτεις σ’ αὐτά. Πρέπει νὰ τὰ συγκρατεῖς μὲ τὴ λογικὴ καὶ νὰ τοὺς δίνεις τὴ σωστὴ κατεύθυνση. Εἶσαι εὐαίσθητη καὶ εὐσυγκίνητη. Ἡ καρδιά σου ξεχειλίζει καὶ χύνεται μέσα στὸ κεφάλι σου. Προσπάθησε ν’ ἀποκτήσεις αὐτοκυριαρχία. Σοῦ ἔχω γράψει ἤδη τί νὰ κάνεις: Νὰ σκέφτεσαι προκαταβολικὰ ποῦ βρίσκεται τὸ πιθανὸ ἐρέθισμα γιὰ κάθε συναίσθημα. Καί, ὅταν τὸ ἐντοπίζεις, νὰ εἶσαι σὲ ἐπιφυλακή, γιὰ ν’ ἀντιλαμβάνεσαι ὁποιαδήποτε συναισθηματικὴ ταραχὴ τῆς καρδιᾶς, ἤ νὰ κρατᾶς τὴν καρδιά σου κάτω ἀπὸ τὸν σταθερὸ ἔλεγχο τοῦ νοῦ. Χρειάζεται ν’ ἀσκηθεῖς σ’ αὐτό. Μὲ τὴν ἐξάσκηση εἶναι δυνατὸ ν’ ἀποκτήσεις πλήρη αὐτοκυριαρχία.
Ὅλα πάντως προέρχονται ἀπὸ τὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ ἂς στρεφόμαστε σ’ Ἐκεῖνον μὲ τὴν προσευχή. Καὶ ὅμως, γράφεις ὅτι δὲν προσεύχεσαι. Τί εἶναι τοῦτο πάλι; Μήπως ἔγινες ἄθεη; Τί πάει νὰ πεῖ δὲν προσεύχεσαι; Μπορεῖ νὰ μὴ λὲς τὶς τυπικὲς προσευχές, ἀλλὰ ν’ ἀπευθύνεσαι στὸν Θεὸ μὲ δικά σου λόγια καὶ νὰ Τοῦ ζητᾶς βοήθεια. Κοίτα, Κύριε, τί συμβαίνει μ’ ἐμένα. Ἐτοῦτο κι ἐκεῖνο… Δὲν μπορῶ νὰ τὰ βγάλω πέρα μόνη μου. Βοήθησέ με, πολυεύσπλαχνε!. Νὰ Τοῦ μιλᾶς γιὰ κάθε σου ἀνάγκη, ἀκόμα καὶ τὴν πιὸ μικρή, καὶ νὰ Τὸν παρακαλᾶς γιὰ διαρκῆ ἐνίσχυση. Αὐτὴ ἡ προσευχὴ εἶναι ἡ πιὸ γνήσια.
Γιατί ἀκοῦς ἐκεῖνον ποὺ σὲ ἀποτρέπει ἀπὸ τὴν προσευχή; Δὲν καταλαβαίνεις ὅτι κι αὐτὸ εἶναι δουλειὰ τοῦ ἐχθροῦ; Ναί, ἀναμφίβολα εἶναι. Ψιθυρίζει στὸ αὐτί σου: «Μὴν προσεύχεσαι!» Καὶ μερικὲς φορές, ἀφοῦ κυριαρχήσει σ’ ὁλόκληρο τὸ σῶμα σου, σὲ ρίχνει στὸ κρεβάτι καὶ σὲ ἀποκοιμίζει. Δικά του τεχνάσματα εἶναι ὅλα τοῦτα. Μὰ ἐνῶ ὁ πονηρὸς κάνει τὴ δουλειά του, πασχίζοντας νὰ σὲ ἀποσπάσει ἀπὸ τὸ καλό σου ἔργο, πρέπει κι ἐσὺ νὰ κάνεις τὴ δική σου δουλειά, ἐπιμένοντας σ’ αὐτὸ τὸ ἔργο ὥς τὸ τέλος.
Ὁπλίσου, ὅπως τόσες φορὲς σοῦ ἔχω πεῖ, μὲ θάρρος καὶ μὴν ἀκοῦς τὸν ἐχθρό. Καμιὰ προσοχὴ μὴ δίνεις στοὺς ψιθυρισμούς του. Καὶ ἐπιπλέον, θύμωσε! Θυμώνοντας ἐναντίον του, εἶναι σὰν νὰ τὸν χτυπᾶς κατάστηθα. Ἀμέσως γίνεται καπνός.
Σοῦ εὔχομαι μ’ ὅλη μου τὴν καρδιὰ νὰ βρεῖς τελικὰ τὴν εἰρήνη.
Ὁ Θεὸς βοηθός!
Πηγή: Ἀπό το βιβλίο: « Ὁ Δρόμος τῆς ζωῆς», Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου, Ἡ Ἄλλη Ὄψη

Ο ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

                   Ο ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

Έτσι θα είμαστε όλοι μας εάν ισχύσει ο "αντιρατσιστικός" νόμος... διαβαστε και θα καταλαβετε΄

1. δειτε τι θελουν να κοψουν «Ως πικράς εκ κρήνης της Ιούδα φυλής οι απόγονοι εν λάκκω κατέθεντο τον τροφέα μανναδότην Ιησούν».(Οι απόγονοι της φυλής του Ιούδα, ωσάν να προήρχοντο από πικράν πηγήν -και να είχον έμφυτον την κακίαν, και μάλιστα την αχαριστίαν– εναπέθεσαν μέσα εις λάκκον -δηλαδή εις σκοτεινόν τάφον– τον Ιησούν, που τους έθρεψεν -εις την έρημον – δώσας εις αυτούς το μάννα.)

«Αλαζών Ισραήλ, μιαιφόνε λαέ, τι παθών τον Βαρραβάν ηλευθέρωσας, τον Σωτήρα δε παρέδωκας σταυρώ».(Ισραηλιτικέ λαέ, υπερήφανε και εγκληματικέ, τι έπαθες και τον μεν ληστήν- Βαραββάν ηλευθέρωσες, τον δε Σωτήρα κατεδίκασες εις σταυρικόν θάνατον;) «Φθονουργέ, φονουργέ και αλάστορ λαέ, καν σινδόνας και αυτό σουδάριον αισχύνθητι αναστάντος του Χριστού».(Ζηλότυπε, εγκληματικέ και ασεβέστατε λαέ του Ισραήλ, να εντραπής τουλάχιστον τας συνδόνας και τον νεκρικόν κεφαλόδεσμον του Χριστού, τα οποία -ευρεθέντα εις τον κενόν τάφον- αποδεικνύουν, ότι Ούτος ανέστη -όντως εκ νεκρών.)

«Αραβιανόν, σκολιώτατον γένος Εβραίων, έγνως την ανέγερσιν του ναού. Δια τι κατέκρινας τον Χριστόν;».(Ω, γένος των Εβραίων, διεστραμμένον, άγριον ωσάν τους Αραβας, εγνώρισες -διότι σου το είπεν ο Ιδιος ο Κύριος- ότι ο Ναός θα ηγείρετο εκ νέου -θα ανίστατο δηλαδή το Σώμα του Χριστού- Διατί -λοιπόν- κατεδίκασες -εις θάνατον- τον Χριστόν;)

«Καν τους εκ νεκρών επαισχύνθητε, ω Ιουδαίοι, ους ο ζωοδότης ανέστησεν, ον υμείς εκτείνατε φθονερώς».
(Εντραπήτε, τουλάχιστον, ω Ιουδαίοι -που αρνείσθε την Ανάστασιν του Χριστού- εκείνους τους νεκρούς, που ανέστησεν ο ζωοδότης Χριστός, τον Οποίον σεις εθανατώσατε από φθόνον.)

«Κατά τον Σολομώντα βόθρος βαθύς το στόμα Εβραίων παρανόμων».(Το στόμα των παραβατών του θείου Νόμου Εβραίων ομοιάζει, κατά τον χαρακτηρισμόν του Σολομώντος, προς βαθύν βόθρον.)

«Εβραίων παρανόμων εν σκολιαίς πορείαις τρίβολοι και παγίδες».(Εις τας διεστραμμένας οδούς, που βαδίζουν οι παράνομοι Εβραίοι, υπάρχουν άκανθαι και παγίδες.)

«Συναπολούνται πάντες οι σταυρωταί σου, Λόγε, Υιέ Θεού παντάναξ».(Οι σταυρωταί Σου, ω Υιέ και Λόγε του Θεού, Βασιλεύ του παντός, θα καταστραφούν όλοι συγχρόνως.)

«Διαφθοράς εις φρέαρ συναπολούνται πάντες οι άνδρες των αιμάτων».(Όχι μόνον οι ιδικοί Σου σταυρωταί, αλλά όλοι οι φονείς θα καταστραφούν συγχρόνως, ριπτόμενοι μέσα εις λάκκον ολέθρου -εις την Κόλασιν).

2.οποιος παπας τα πει μπορει να παει μεσα φανταστητε.

3. Με φυλάκιση τριών μηνών έως τριών ετών και χρηματική ποινή 5.000-20.000 € τιμωρείται όποιος προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική καταγωγή, τον γενετήσιο προσανατολισμό και τη σωματική ακεραιότητα. Το ίδιο τιμωρείται όποιος με πρόθεση και με τα παραπάνω μέσα παροτρύνει σε διάπραξη φθοράς ή βλάβης πραγμάτων που χρησιμοποιεί από τις εν λόγω ομάδες, κατά τρόπο που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη.

Δηλαδή η δημόσια τάξη είναι η τάξη που θέλει η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ... Άρα όποιος πάει κόντρα σε αυτά που προστάζει η κυβέρνηση, είναι παράνομος...

4.Οι πράξεις που περιγράφονται στο σχέδιο νόμο κατά των διακρίσεων καθώς και τα εγκλήματα που τελούνται συνεπεία αυτών, διώκονται αυτεπαγγέλτως. Ο παθών, κατά την υποβολή της έγκλησης, όπως και όταν παρίσταται ως πολιτικών ενάγων, δεν καταβάλλει το σχετικό παράβολο υπέρ του Δημοσίου.

Εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι...
Δηλαδή όποιος καταγγείλει τον άλλον με αυτό τον νόμο, δεν πληρώνει παράβολο και ούτε δικηγόρο.. Ετοιμαστείτε να σας τρελάνουν στις καταγγελίες...

5.ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ ΠΑΝΤΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟ. ΕΝΑΣ ΒΑΡΕΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ……KAI......

Γεύση από Γαλλία…… Απαγορεύτηκε στην Γαλλία κυκλοφορία βιβλίου! Πρόστιμο $ 10.795 !!!

Κριτικές λένε ότι καταπατάτε η ελευθερία της έκφρασης.

Το δικαστήριο στο Bobigny, μια περιοχή κοντά στο Παρίσι, επέβαλε κυρώσεις σε εκδοτικό οίκο για πέντε βιβλία ένα εκ των οποίων η πρώτη του έκδοση έγινε περισσότερο από ένα αιώνα πριν( 122 χρόνια) και είχε εκδοθεί αρκετές φορές.

"Αντισημιτικό περιεχόμενο"! Το βιβλίο έχει τίτλο "Ανθολογία αναφορών εναντίον των Εβραίων, του Ιουδαϊσμού και του Σιωνισμού" του Paul-Eric Blanrue. Όλα αυτά στην Γαλλία του σοσιαλιστή Ολάντ!

Τά κριτήρια τῆς ἁγιότητος εἰς τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν

     Τά κριτήρια τῆς ἁγιότητος εἰς τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν
Εἰσήγησις τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Χριστιανουπόλεως κ. Γρηγορίου.
 
Τά κριτήρια τῆς ἁγιότητος στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση εἶναι θέμα εὐαίσθητο ἀλλά καί καθοριστικό. Εὐαίσθητο, διότι τά κριτήρια αὐτά εἶναι θεολογικά καί ὄχι ἠθικολογικά καί οὑμανιστικά. Αὐτό σημαίνει ὅτι νοθεύονται μέ τρόπο πού πολλές φορές δέν εἶναι ὁρατός. Εἶναι θέμα καθοριστικό, διότι ἡ γνώση καί ἡ βαθύτερη ἐπίγνωση τῶν κριτηρίων τῆς ἁγιότητος χαρακτηρίζει ἀφ’ ἑνός τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, ἐάν δηλαδή αὐτός εἶναι ἐνταγμένος στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση καί ἀφ’ἐτέρου αὐτήν τήν ἴδια τήν Ἐκκλησία, ἐάν εἶναι ἀληθινή ἤ ὄχι.
            Τό θέμα θά ἀναπτυχθεῖ ἀπό τόν ὁμιλοῦντα σέ θεματικές ἑνότητες, ὥστε νά γίνει εὐκολότερα κατανοητό. Στό πρῶτο μέρος θά διατυπωθοῦν τά γνωρίσματα ἤ κριτήρια τῆς ἁγιότητος καί τό τεκμήριο τῆς ἁγιότητος, ἐνῶ στό δεύτερο μέρος θά ἐξετάσουμε ἐάν καί κατά πόσον πῶς σήμερα ἁγιοποιεῖται ἕνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός.
 
 
Γνωρίσματα ἤ κριτήρια ἁγιότητος.
 
Τό πρῶτο γνώρισμα ἁγιότητος εἶναι νά ἔχει ἐνταχθεῖ ὁ ἄνθρωπος στήν Ἐκκλησία διά τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος. Ὑπενθυμίζουμε τό χωρίο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου «ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται» (Μάρ. , ιστ’ 16) καί τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου « Ἐάν μή τίς γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καί πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Ἰωάν. γ’ 5). Ὅμως ὑπῆρχαν καί περιπτώσεις πού ὁ μαρτυρικός θάνατος ἀρκοῦσε. Ἐθεωρεῖτο «βάπτισμα αἵματος» καί ἀποτελοῦσε ἀκόμα καί λόγο ἁγιότητος γιά τούς πιστούς. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ἀναφερόμενος στόν Μάρτυρα Λουκιανό τονίζει: «Ὥσπερ οἱ βαπτιζόμενοι τοῖς ὕδασιν, οὕτως οἱ μαρτυροῦντες τῷ ἰδίῳ λούονται αἵματι». (Ἱερ. Χρυσ. Εἰς τόν Ἅγιον Λουκιανό PG 50, 552).
            Ἕνα ἄλλο κριτήριο εἶναι τό ὀρθόδοξο φρόνημα. Ἡ διάσωση καί ἡ μετάδοση τῆς Ἀποστολικῆς Παραδόσεως καθώς καί ἡ διαφύλαξη τῆς παρακαταθήκης ἀλώβητης καί ἀναλλοίωτης εἶναι κεφαλαιῶδες θέμα σωτηρίας. Ὁ Μέγας Βασίλειος, σέ ἐπιστολή του πρός τήν Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας, ἐπισημαίνει ὅτι κηρύττει μόνο ὅσα παρέλαβε καί διδάχθηκε ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες.
«Πίστιν δέ ἡμεῖς οὔτε παρ᾽ ἄλλων γραφομένων ἡμῖν νεωτέραν παραδεχόμεθα οὔτε αὐτοί τά τῆς ἡμετέρας διανοίας γεννήματα παραδιδόναι τολμῶμεν, ἵνα μή ἀνθρώπινα ποιήσωμεν τά τῆς εὐσεβείας ρήματα, ἀλλ᾽ ἅπερ παρά τῶν Ἁγίων Πατέρων δεδιδάγμεθα, ταῦτα τοῖς ἐρωτῶσιν ἡμᾶς διαγγέλωμεν» (Μ. Βασιλείου Ἐπιστολή 140 τῆς Ἀντιοχέων Ἐκκλησίας PG32, 588C).
            Ὁ ἐνάρετος βίος εἶναι ἐπίσης ἕνα σημαντικό γνώρισμα. Ὁ ἐνάρετος βίος ἐπιδρᾶ καταλυτικά στήν λειτουργική ζωή ὡς ὑπόδειγμα γιά τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ὡς μία νοητή πυξίδα. Ὑπάρχουν πολλά παραδείγματα Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι μιμήθηκαν ἄλλους Ἁγίους στήν ἀρετή, ἀκόμα καί στό μαρτύριο.
Ἕνα κριτήριο ἐπίσης εἶναι ἡ θαυματουργία. Ἡ θαυματουργία ἔχει καταγραφεῖ στήν Καινή Διαθήκη ὡς χαρακτηριστικό γνώρισμα τῶν Ἀποστόλων καί γενικότερα τῶν εἰς Χριστόν πιστευόντων. Ὁ Κύριος, πρό τῆς Ἀναλήψεώς Του, ἀπευθυνόμενος στούς Ἀποστόλους τούς ἔδωσε τήν δύναμη νά θεραπεύουν τόν κόσμο. Αὐτό φαίνεται καί στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἀρχῆς γενομένης μέ τόν Ἀπόστολο Πέτρο κηρύττοντα καί θαυματουργοῦντα.
            Τίθεται τό ἐρώτημα: τά θαύματα ἀπό μόνα τους ἀποτελοῦν κριτήριο ἁγιοκατατάξεως; Ἡ ἀπάντηση εἶναι «ὄχι». Τά λόγια τοῦ Κυρίου εἶναι καθοριστικά. «Πολλοί ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνη τῇ ἡμέρᾳ. Κύριε, Κύριε οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καί τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καί τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλάς ἐποιήσαμεν; καί τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ἡμᾶς. ἀποχωρεῖτε ἀπ᾽ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τήν ἀνομίαν.» (Ματθ. ζ’ 22-23)
            Ἕνα ἄλλο γνώρισμα εἶναι οἱ ἐξαιρετικές ὑπηρεσίες καί ἡ προσφορά στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἀποτελεῖ ὁ Ἅγιος καί Ἰσαπόστολος Κωνσταντῖνος, ὁ ὁποῖος μέ τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων θέσπισε τήν ἀνεξιθρησκεία καί ἔπαυσαν οἱ διωγμοί τῶν Χριστιανῶν. Ἕνα ἄλλο παράδειγμα εἶναι ἡ αὐτοκράτειρα Θεοδώρα, ἡ ὁποία ἀναστήλωσε τίς Ἱερές Εἰκόνες καί τίς ἀποκατέστησε ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν.
            Οἱ ἐξέχουσες ὑπηρεσίες στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία δέν ἀποτελοῦν ἀπό μόνες τους γνώρισμα ἁγιότητος. Στήν περίπτωση ὅμως τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου ὑπάρχει ἡ θεοπτική ἐμπειρία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἡ ἐκ μέρους του ἐκλογή ἀπό τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό φαίνεται στήν ὑμνολογία «τύπον σταυροῦ ἐν οὐρανῷ κατοπτεύσας . . . ὅθεν δεξάμενος τήν γνῶσιν τοῦ Πνεύματος» καί «ὡς ὁ Παῦλος τήν κλῆσιν οὐκ ἐξ ἀνθρώπων δεξάμενος». Ἐπίσης ἁπτό τεκμήριο ἁγιότητος ἀποτελεῖ τό ἱερό λείψανό του «οὗ ἡ λάρναξ ἰάσεις βρύει» (Ἀκολουθία Μηναίου 21ης Μαΐου, Ἔκδ. Ἀποστ. Διακονίας). Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει μέ τό λείψανο τῆς Ἁγίας Θεοδώρας, τό ὁποῖο διασώζεται στόν Μητροπολιτικό Ναό τῆς Κέρκυρας.
            Ἕνα ἄλλο κριτήριο ἁγιότητος ἀποτελοῦν ἐπίσης τά ἀδιάφθορα Ἱερά Λείψανα, τά ὁποῖα εὐωδιάζουν καί θαυματουργοῦν. Ἄν καί τά λείψανα ἀποτελοῦν σημεῖο πού στοιχειοθετεῖ ἁγιότητα, δέν ἀποτελοῦν ὅμως ἀπαραίτητο κριτήριο ἁγιότητος. Σέ ὁρισμένες περιπτώσεις ἡ λειτουργική πράξη ἀπέδειξε ὅτι μπορεῖ νά εἶναι ἀποτέλεσμα ἀφορισμοῦ ἤ κατάρας ἤ καταφρονήσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ Τρίτη λεγομένη Σύνοδος τῆς Μόσχας τό 1666, στήν ὁποία μετεῖχαν, πλήν τῶν Ρώσων Ἐπισκόπων, πέντε Μητροπολίτες τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Παΐσιος, ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας Μακάριος καί Ἱεράρχες τῶν Ἐκκλησιῶν Ἱεροσολύμων, Γεωργίας καί Σερβίας. Ἡ Σύνοδος αὐτή ἀπεφάνθη:

«Τά τῶν νεκρῶν σώματα εὑρισκόμενα καί ἐν καιροῖς τούτοις ἀκέραια καί ἄλυτα, μή τολμάτω τις ἀπό τοῦ νῦν, ἄνευ ἀξιοπίστου μαρτυρίας καί Συνοδικῆς ἀποφάσεως τιμᾶσθαι αὐτά καί σέβεσθαι ὡς ἅγια, διότι εὑρίσκονται πολλά σώματα ἀκέραια καί ἄλυτα οὐχί ὑπό ἁγιωσύνης, ἀλλά ὑπ᾽ ἀφορισμοῦ καί κατάρας ἀρχιερατικῆς ἤ ἱερατικῆς τυγχάνοντες ἐτελεύτησαν, ἤ ἐκ παραβάσεως καί καταφρονήσεως τῶν θείων καί ἱερῶν κανόνων ἀκέραια καί ἄλυτα εὑρίσκονται» (Δεληκανῆ Κ. Πατριαρχικά ἔγγραφα Τομ. Γ’ Κωνσταντινούπολις 1905 σελ. 136-137).

            Ἄς μήν ἀναφερθοῦν παραδείγματα συγχρόνων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι περιφερόμενοι μέ διάφορα λεγόμενα λείψανα σημερινῶν -δῆθεν- ἁγίων, πού ἔχουν πετύχει νά εὐωδιάζουν καί νά μυροβλύζουν μέ τεχνητά μέσα, ἐξαπατοῦν τούς πιστούς.
            Ἀνακεφαλαιώνοντας, τά γνωρίσματα ἤ κριτήρια τῶν προσώπων, προκειμένου νά καταχωρισθοῦν στά δίπτυχα τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι τά ἑξῆς:

α) τό Ἱερό Βάπτισμα β) τό ὀρθόδοξο φρόνημα γ) ὁ ἐνάρετος βίος δ) οἱ ἐξαιρετικές ὑπηρεσίες καί ἡ προσφορά στήν Ἐκκλησία ε) ἡ θαυματουργία στ) τά Ἱερά Λείψανα.
            Αὐτά εἶναι τά γνωρίσματα ἤ κριτήρια γιά νά εἶναι κάποιος Ἅγιος. Δέν ἀποτελοῦν ὅμως ἀπό μόνα τους ὅλα μαζί ἤ ξεχωριστά καί τεκμήριο ἁγιότητος. Τό τεκμήριο τῆς ἁγιότητος εἶναι ἡ θέωση τοῦ προσώπου. Νά ἔχει δηλαδή ὁ Ἅγιος δεῖ τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ καί νά ἔχει γνωρίσει τά μυστήρια περί τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.
            Οἱ θεόπτες Ἅγιοι χαρακτηρίζονται βασιλεῖς καί κύριοι ὄχι μέ τήν κοσμική ἔννοια ἀλλά μέ τό ὅτι βασιλεύουν ἐπί τῶν παθῶν τους, τά ὁποῖα ἔχουν μεταμορφώσει ἐν Χριστῷ καί φυλάσσουν ἀπαραχάρακτη τήν ὁμοίωση τῆς θείας εἰκόνος. Λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός:
«Θεούς δε λέγω καί βασιλεῖς καί κυρίους οὐ φύσει, ἀλλ᾽ὡς τῶν παθῶν βασιλεύσαντας καί κυριεύσαντας καί τήν τῆς θείας εἰκόνος ὁμοίωσιν, καθ᾽ ἥν γεγένηται, ἀπαραχάρακτον φυλάξαντας (βασιλεύς γάρ λέγεται καί ἡ τοῦ βασιλέως εἰκών) καί ἑνωθέντας Θεῷ κατά προαίρεσιν καί τοῦτον δεξαμένους ἔνοικον καί τῇ τούτου μεθέξει γεγονότας χάριτι, ὅπερ αὐτός ἐστί φύσει» (PG 94, 1164 b).
            Οἱ θεόπτες Ἅγιοι ἑνώνονται μέ τόν Θεό ψυχῇ τε καί σώματι. Ἡ ἕνωση αὐτή δέν εἶναι ἠθική, ψυχολογική καί κοινωνική ἀλλά θεολογική. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ διαπορθμεύεται ἀπό τήν ψυχή στό σῶμα τοῦ Ἁγίου «ὅτι δέ καί διά τοῦ νοῦ τοῖς σώμασιν ἐνῴκησεν ὁ Θεός»(PG 94 1164 c ).
            Ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ ἀφθαρσία τῶν Ἱερῶν Λειψάνων. Νικᾶται ὁ θάνατος πού ὑπάρχει μέσα στά κύτταρα τοῦ ἀνθρώπου, διότι ἔχει ἐνοικήσει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί διά τοῦ νοῦ διαπορθμεύεται στό σῶμα. Ἐπίσης ἐξηγεῖται καί ἡ παρρησία τοῦ Ἁγίου πρός τόν Θεό, διότι πρεσβεύει ὑπέρ τῶν ἐν μετανοίᾳ προσευχομένων πιστῶν: «ἐν παρρησίᾳ τῷ Θεῷ παρεστήκασι» (PG 94 1164-1165 d).
            Τά λείψανα αὐτῶν τῶν Ἁγίων εἶναι ζωντανά, δέν εἶναι νεκρά γιά αὐτό καί θαυματουργοῦν. Οἱ Ἅγιοι ἑνώθηκαν μέ τόν αἴτιο τῆς ζωῆς, τήν αὐτοζωή, τόν Χριστό καί δηλώνουν τήν παρουσία τους μέσα στήν Ἐκκλησία μέσῳ τῆς ἀφθαρσίας, τῆς μυροβλυσίας καί τῶν θαυμάτων. Δέν θά ἦταν λάθος ἐάν λέγαμε ὅτι οἱ αὐθεντικοί σύγχρονοι ἱεραπόστολοι καί ἐκφραστές τοῦ Θελήματος τοῦ Θεοῦ εἶναι τά Ἱερά Λείψανα τῶν Ἁγίων. Ἕνα παράδειγμα ἐκφράσεως εἶναι τό Ἱερό Λείψανο τῆς Ἁγίας Εὐφημίας, τό ὁποῖο φανέρωσε τόν ὀρθόδοξο τόμο στούς ἁγίους Πατέρες κατά τήν Δ΄Οἰκουμενική Σύνοδο (451 μ.Χ.) καί κατωχύρωσε τίς ἀληθινές ὀρθόδοξες θέσεις.

            Τά θαύματα πού ἐπιτελοῦνται, στήν πραγματικότητα γίνονται ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ μέσῳ τῶν Ἱερῶν Λειψάνων. Αὐτό ἐξηγεῖται ἀπό τό ὅτι στά Ἱερά Λείψανα ἐνοικεῖ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, τά διατηρεῖ ζωντανά καί θεραπεύει ἀσθένειες, ἀποδιώκει πειρασμούς καί καταδιώκει τούς δαίμονες. Ἕνας ἄλλος λόγος πού θαυματουργοῦν τά Ἱερά Λείψανα εἶναι τό ὃτι ὁ πιστός προσέρχεται μέ ζέουσα καί ἀκλόνητη πίστη.
            Συμπερασματικά, τό τεκμήριο τῆς ἁγιότητος εἶναι ἡ θέωση τοῦ προσώπου. Ὁ Ἅγιος ἑνώθηκε μέ τόν Θεό καί τό Ἱερό Λείψανό του παραμένει ἄφθαρτο, εὐωδιάζει καί θαυματουργεῖ, ἐκεῖ πού θέλει ὁ Θεός.Τίθεται ὅμως τό ἐρώτημα: Πῶς μπορεῖ νά διαπιστωθεῖ ὅτι ἕνας σύγχρονος ἄνθρωπος πληροῖ τά κριτήρια τῆς ἁγιότητος τά ὁποῖα ἐπιτρέπουν τήν κατάταξή του στήν χορεία τῶν Ἁγίων; Πρίν ἀπαντήσουμε, θά ἤθελα νά προβοῦμε σέ δύο ἐπισημάνσεις:
 
Πρώτη ἐπισήμανση:

Ἡ πρώτη, ἡ ἐν σώματι Ἐκκλησία, ἀπό τούς Ἀποστολικούς καί τούς Μεταποστολικούς Πατέρες δέν προέβαινε σέ καμμία ἀνακήρυξη, ἁγιοποίηση ἤ ἀναγνώριση Ἁγίου.
            Ἡ κοινή συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἡ λαϊκή βάση, διαμόρφωνε γνώμη καί διαπίστωνε ὅτι ὁ ἐν λόγῳ Μάρτυρας εἶναι Ἅγιος. Αὐτό εἶχε τοπικό χαρακτήρα. Οἱ ζῶντες Χριστιανοί ἐγνώριζαν τόν Μάρτυρα, τόν τρόπο τοῦ μαρτυρίου καί τόν ἐνταφιασμό του. Τό ἐνταφιασμένο Λείψανο τοῦ Ἁγίου ἄρχιζε νά θαυματουργεῖ καί μετά νά ἀποκαλύπτεται ἄφθαρτο, νά μυροβλύζει ἤ καί νά εὐωδιάζει κατά περίπτωση. Τότε ἡ συνείδηση τοῦ λαοῦ γινόταν φωνή Θεοῦ, ἡ φήμη τοῦ Ἁγίου γινόταν γνωστή καί στίς γειτονικές ἐκκλησίες, ὥσπου ἐλάμβανε οἰκουμενικές διαστάσεις. Αὐτό γινόταν χωρίς καμία ἐπισημότητα ἕως τόν ΙΑ’ αἰώνα.
            Ἀπό τόν αἰώνα ὅμως αὐτόν καί ἔπειτα, ὅταν τά νέα ὀνόματα εἶχαν καταχωρισθεῖ ὡς Ἅγιοι στήν συνείδηση τῶν πιστῶν τέκνων τῆς Ἐκκλησίας, εἴτε ὁ Πατριάρχης, εἴτε ἡ Σύνοδος ἔπαιρναν τήν πρωτοβουλία νά θεσπίσουν τήν μνήμη ἑνός Ἁγίου, ὥστε νά ἑορτάζεται μέ ἐπισημότερο τρόπο ἀπό ὅλη τήν Ἐκκλησία «ἀπό περάτων ἕως περάτων». Ἀπό αὐτό τό χρονικό σημεῖο διαφαίνεται μία ἐπιρροή ἀπό τήν Δύση. Ὁ Πάπας Ἰωάννης ΙΕ´ τό 993 μ.Χ. πραγματοποίησε τήν πρώτη ἀνακήρυξη, ἐνῶ ὁ Πάπας Ἀλέξανδρος Γ´ (1159-1181) ἰσχυρίσθηκε ὅτι ἡ ἀνακήρυξη κάποιου Ἁγίου εἶναι ἀναφαίρετο δικαίωμα τῆς Ἁγίας Ἓδρας. (Βεργωτῆ Γ. ἐγχειρίδιον Ἁγιολογίας Θεσ/νίκη 1992 σελ. 134). Ἀπό τότε ἔχουμε ἀναγνωρίσεις Ἁγίων στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί μάλιστα μεγάλων καί γνωστῶν. Ἀξιοσημείωτο εἶναι τό γεγονός ὅτι ὁ ἀριθμός τῶν Ἁγίων, πού ἔχουν καταχωρισθεῖ στήν συνείδηση τοῦ λαοῦ στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερος ἀπό τίς ἐπίσημες συνοδικές ἀναγνωρίσεις.
Ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία -τουλάχιστον γιά τούς πρώτους δέκα αἰῶνες- δέν προέβαινε σέ πράξη ἀνακηρύξεως, διακηρύξεως, ἁγιοποιήσεως καί ἀναγνωρίσεως Ἁγίου ἀλλά ἄφηνε τήν ἁγιοκατάταξη στήν συνείδηση τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ καί τοῦ κλήρου καί ἀμέσως μετά καταχώριζε στό ἁγιολόγιό της τούς ἀληθινούς Μάρτυρες καί Ἁγίους.
 
Δεύτερη ἐπισήμανση:

            Ἡ Ἐκκλησία πού μπορεῖ νά διακρίνει τά σημεῖα ἐκεῖνα, τά ὁποῖα μαρτυροῦν μέ βεβαιότητα τήν ἁγιότητα ἑνός προσώπου, φανερώνει ὅτι εἶναι ἀληθινή. Ἀντιθέτως ἐάν μία Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει Ἃγιο μέ ἠθικολογικά κριτήρια, εἶναι ἐκκοσμικευμένη καί -ἠθελημένα ἤ ὄχι- νοθεύει τό ἁγιολόγιο.
            Ἡ διάκριση μεταξύ Ἀποστόλου καί ψευδοαποστόλου, Προφήτου καί ψευδοπροφήτου, Ὁσίου καί ψευδοσίου, Ἁγίου καί ψευδοαγίου εἶναι ζήτημα ἁπλό ἀλλά καί δύσκολο. Στήν περίπτωση αὐτή συμβαίνει ἀκριβῶς ὅ,τι καί στίς ἄλλες ἐπιστῆμες. Δηλαδή, ὃπως ὁ γιατρός μπορεῖ νά διακρίνει τόν ψευδογιατρό, ὁ ἀρχιτέκτων μηχανικός μπορεῖ νά διακρίνει τόν ψευδοαρχιτέκτονα μηχανικό, ἒτσι καί ὁ Ἅγιος πού ἔχει τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα του, μπορεῖ νά διακρίνει τόν ψευδοάγιο. Αὐτό εἶναι τό ἁπλό τοῦ θέματος. Ἡ δυσκολία εἶναι κατά πόσον ἐμεῖς σήμερα εἴμαστε ἅγιοι γιά νά διακρίνουμε τούς Ἁγίους ἀπό τούς ψευδοαγίους.
            Σέ περίπτωση πού ἡ Ἐκκλησία καταχωρίσει κάποιον ὡς «Ἅγιο» ἐνῶ δέν εἶναι, διαπιστώνεται ἀπώλεια τῶν κριτηρίων τῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητος. Δηλαδή ταυτίζονται οἱ Ἃγιοι μέ τούς μή ἁγίους, οἱ θεράποντες Ἃγιοι τοῦ Θεοῦ μέ τούς καλούς ἀνθρώπους πού ἀκολουθοῦν ἄλλες θρησκεῖες ἢ δόγματα. Ἡ βίωση τῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητος διαστρεβλώνεται, ἀλλάζει καί μετατρέπεται σέ μία δαιμονική πνευματικότητα μέ φοβερές συνέπειες γιά τόν ἄνθρωπο.

            Οἱ συνέπειες εἶναι κυρίως δύο. Ἡ πρώτη ἀφορᾶ τόν τιμώμενο ὡς δῆθεν «ἃγιο». Ὅταν δηλαδή κάποιος τιμᾶται ὡς «ἅγιος» ἐνῶ δέν εἶναι, ἀλλά ἔχει ἀνάγκη τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, δέν βοηθεῖται ἀπό τούς πιστούς διότι στίς προσευχές ζητοῦμε τήν πρεσβεία του καί δέν προσευχόμεθα γιά τήν σωτηρία του. Ἑπομένως, ἀντί νά βοηθοῦμε τόν ἄνθρωπο, πού ἔχει ἀνάγκη τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ, τοῦ στεροῦμε τήν προσφορά μας. Ἡ δεύτερη συνέπεια ἀφορᾶ τόν πιστό. Ὁ πιστός προσεύχεται σέ πρόσωπο τό ὁποῖο οὐδέποτε πρόκειται νά πρεσβεύσει. Ὑπάρχει ἀκόμα κίνδυνος νά πέσει σέ δαιμονικές καταστάσεις, πού νά ἐνισχύουν τήν πλάνη καί τότε ἀρχίζει ἕνας φαῦλος κύκλος. Τήν ὥρα πού βρίσκεται στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἀντί νά θεραπεύεται καί νά ὁδεύει στήν ἁπλότητα καί στήν ἁγιότητα, γίνεται σύνθετος καί μπορεῖ σέ ἀκραῖες καταστάσεις νά ὁδηγηθεῖ στήν κατάθλιψη καί στήν ψυχοπάθεια.
            Ἑπομένως ἡ καταχώριση ἤ ἡ κατάταξη Ἁγίων στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι θέμα κριτηρίων πνευματικότητος καί κριτηρίων ἁγιότητος. Μπορεῖ νά ἀναφέρουμε ἐμεῖς σήμερα μέ σχετική εὐκολία τά κριτήρια τῆς ἁγιότητος, ἀλλά ἀντιπαρερχόμαστε μέ ἰδιαίτερη εὐκολία τά κριτήρια τῆς δικῆς μας ὀρθοδόξου πνευματικότητος. Μποροῦμε σήμερα νά διακρίνουμε ἕναν ἅγιο; Ἐάν ναί, τότε ἔχουμε τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐάν ὄχι, τότε στερούμεθα τῆς Χάριτος καί τότε εἶναι προτιμότερο νά ἀπευθυνόμαστε σέ Ἁγίους πού ἤδη ἔχουν καταχωρισθεῖ στά Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας μας.
            Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα ἐργαστῆρι ἁγιότητος. Ἐκκλησία πού δέν παράγει Ἁγίους, δέν εἶναι Ἐκκλησία. Ἐκκλησία πού παράγει Ἁγίους εἶναι ἡ αὐθεντική συνέχεια τῆς Μίας, Ἁγίας καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἐκκλησία πού νοθεύει τά κριτήρια τῆς ἁγιότητος, νοθεύει τό ἁγιολόγιο καί ὑποβιβάζει τούς Ἁγίους σέ καλούς ἀνθρώπους καί ἐξισώνει τόν Χριστό μέ κάθε θρησκευτικό ἡγέτη, δέν εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
            Χαιρόμαστε ὅταν ἀκόμα καί σήμερα ὁ Θεός φανερώνει μέ ἀθόρυβο τρόπο Ἁγίους στήν Ἐκκλησία μας. Εἶναι ἡ παρηγορία μας, ἡ τόνωση καί ἡ δύναμη γιά νά συνεχίσουμε τόν καλόν ἀγῶνα. Θεωρῶ ὅτι ἡ Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος ὑπό τήν προεδρία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. κ. Καλλινίκου μέχρι σήμερα ἔχει πράξει σοφά. Ἀφήνει καί τόν λαό καί τόν κλῆρο μαζί μέ τόν Ἐπίσκοπο νά ἀναγνωρίζουν καί νά καταχωρίζουν στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας συγχρόνους ἁγίους, ὅπως οἱ πρῶτοι Χριστιανοί. Δέν μετέρχεται τακτικές καί προπαγάνδες ἀλλά ἀφήνει τόν Θεό νά φανερώσει τόν Ἅγιό Του. Ἕνα τέτοιο παράδειγμα ἀποτελεῖ ὅ Ὅσιος Παχώμιος τῆς Χίου.
            Λυπούμεθα ὅμως διότι ἡ κρατοῦσα Ἐκκλησία σήμερα - ἠθελημένα ἤ ὄχι - ἔχει ἀλλοιώσει τά κριτήρια τῆς ἁγιότητος καί ἐκφράζει σέ μεγάλο βαθμό ἐκκοσμίκευση καί ἀλλαγή πορείας ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση. Θά ἀναφέρω τήν περίπτωση τοῦ Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου, τόν ὁποῖο ἡ κρατοῦσα Ἐκκλησία τόν ἀναγνώρισε ὡς «ἅγιο» τό 1992. Ἦταν μία πράξη πού δείχνει τό μέγεθος τῆς ἀλλοιώσεως τῶν κριτηρίων ἁγιότητος. Ἀναμφισβήτητα ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης ἦταν Ἐθνομάρτυρας. Ὡστόσο ὅμως δέν μποροῦμε νά ὑποστηρίξουμε καί τήν ἁγιότητά του, διότι δέν πληροῖ τά βασικά κριτήρια τῆς ἁγιότητος. Δέν ὑπῆρξε κάποιο σημεῖο ἐκ Θεοῦ ἀφ᾽ ἑνός καί ἀφ᾽ ἑτέρου ὑπάρχουν ἀρκετές δημοσιεύσεις μασωνικῶν ἐντύπων ὅτι ἦταν μέλος μασωνικῆς στοᾶς.
            Ἕνα ἄλλο θλιβερό σημεῖο εἶναι ὅτι ἡ κρατοῦσα Ἐκκλησία προπαγανδίζει νέα σύγχρονα πρόσωπα τῶν τελευταίων δεκαετιῶν τοῦ περασμένου αἰώνα ὅτι ἦταν ἅγιοι. Αὐτό τό ἐπιτυγχάνει μέσῳ ραδιοτηλεοπτικῶν σταθμῶν, ἐντύπων, βιβλίων καί διαδικτύου. Τά πρόσωπα αὐτά πού προβάλλονται ὡς «ἅγια», πράγματι ἔχουν δείξει στήν βιοτή τους ὅτι εἶχαν μία πνευματική ζωή πού -τολμᾶμε νά ποῦμε- ὅτι ἦταν καί ὑποδειγματική σέ ἐξαιρετικές περιπτώσεις. Δέν εἶναι ὅμως ἅγιοι, διότι δέν ὑπάρχει ἡ ἀνάδειξη τῆς ἁγιότητος αὐτῶν ἀπό τόν Θεό. Ἱερά Λείψανα ἄφθαρτα πού νά εὐωδιάζουν καί νά θαυματουργοῦν δέν ὑπάρχουν. Ἐπίσης σέ μερικούς τίθεται θέμα τῆς ὀρθῆς πίστεως, διότι τό φανερώνει ἡ βιοτή τους. Ἑπομένως γίνεται μία προσπάθεια τόν καλό ἄνθρωπο νά τόν κάνουν Ἃγιο. Αὐτό εἶναι ἐκτροπή ἀπό τά τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί τῶν κριτηρίων ἁγιότητος.
            Θά ἤθελα ἐν συνεχείᾳ νά ἐκθέσω μερικά ἱστορικά γεγονότα, τά ὁποῖα δείχνουν ποῦ μπορεῖ νά φθάσει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἔχει ἀποκοπεῖ ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση καί τά κριτήρια τῆς Ἁγιότητος. Ἐπίσης χρειάζεται μεγάλη προσοχή, διότι ἡ κρατοῦσα Ἐκκλησία ἔχει προσδεθεῖ στό ἅρμα τοῦ Παπισμοῦ καί δυστυχῶς -ἠθελημένα ἤ ὄχι- ἀλλοιώνει καί στρεβλώνει ὅ,τι καθαρό ἔχει μείνει στόν ὀρθόδοξο χῶρο. Τά παρακάτω στοιχεῖα δείχνουν πόση ζημιά ἔχουν προκαλέσει οἱ Δυτικοί, τούς ὁποίους σήμερα ἐμπιστεύονται μερικοί Ἱεράρχες τῆς κρατούσης Ἐκκλησίας.
            Στήν πορεία τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας πρῶτοι πού πολέμησαν τά Ἱερά Λείψανα τῶν Ἁγίων ἦταν οἱ Εἰκονομάχοι˙ στήν συνέχεια οἱ Παυλικιανοί καί οἱ Βογόμιλοι, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνταν τήν ἐναθρώπιση τοῦ Χριστοῦ, τόν Σταυρό καί τίς Ἱερές Εἰκόνες˙ ἀργότερα οἱ Προτεστάντες, διακηρύσσοντας ὅτι πιστεύουν σέ ἕναν καθαρότερο καί πνευματικότερο Χριστιανισμό πιό εὐαγγελικό δίχως τά ἐπικονιάματα τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως. Ὡστόσο τόν σεβασμό καί τήν εὐλάβεια πρός τά Ἱερά Λείψανα κανένας δέν μπόρεσε νά σβήσει ἀπό τήν ψυχή τῶν πιστῶν.
            Ὅμως ὁ πειρασμός χρησιμοποιεῖ μυρίους τρόπους γιά νά σπιλώσει τά καθαρά αἰσθήματα τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι λοιπόν ἀρχίζοντας ἀπό τήν Παλαιστίνη καί τήν Αἴγυπτο καί προχωρώντας πρός τήν Ρώμη ἐξαπλώθηκε πυκνό δίκτυο ἐμπόρων, πού λυμαίνονταν τά πάντα γιά νά ἀγοράσουν καί νά πουλήσουν Λείψανα. Στό ἄνομο ἐμπόριο ἦταν οἱ Σταυροφόροι ἀλλά καί κάποιοι μοναχοί, πού κατά ἄλλους ἦταν ψευδομοναχοί.
            Τό ἐντυπωσιακό ἦταν ὅτι οἱ Φράγκοι ἐμπορεύονταν ἀνύπαρκτα πράγματα, ὅπως οἱ στεναγμοί τοῦ Δικαίου Ἰωσήφ τοῦ μνήστορος, τά δάκρυα τοῦ Χριστοῦ καί τά ἴχνη τῶν ποδιῶν Του, λείψανα ἀπό τά φτερά τῶν ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ. Σέ ἕναν γαλλικό κατάλογο τοῦ 970 μ.Χ. ἀνάμεσα στά λείψανα ἦταν τά ξύλα καί οἱ πάσαλοι μέ τά ὁποῖα ἔστησε τίς σκηνές ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μαζί μέ τόν Ἰάκωβο καί Ἰωάννη στόν τόπο τῆς Μεταμορφώσεως, καθώς καί σπόροι ἀπό ἐκεῖνον πού ἔσπειρε στήν εὐαγγελική περικοπή τοῦ σπορέως. (Airgain, L’ Hagiographe σελ. 190). Οἱ ἀγοροπωλησίες ἦταν τέτοιες πού ἔφτασαν στό σημεῖο τῆς ἀσέβειας. Οἱ καταγραφές μιλοῦν ἀπό μόνες τους. Ἔχουν καταγραφεῖ 26 κεφαλές τοῦ Ἁγίου Ἰουλιανοῦ, 10 τοῦ Τιμίου Προδρόμου, 6 τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου καί 17 χέρια του, 30 σώματα τοῦ Ἁγίου Παγκρατίου, 3 σώματα τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου καί 6 κεφαλές του, ἄν καί - ὅπως εἶναι γνωστό – τόν Ἅγιο Ἰγνάτιο κατέφαγαν τά λιοντάρια (ΑΓΙΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Π.Β. Πάσχου σελ. 151).
            Στήν σημερινή ἐποχή ἐπιβάλλεται νά εἴμαστε ἰδιαίτερα προσεκτικοί, ὅσο ποτέ ἄλλοτε. Νά εἴμαστε ἐνταγμένοι στό ἐργαστῆρι τῆς ἁγιότητος πού λέγεται Ἐκκλησία, μέ ἀρχηγό τόν Χριστό καί τούς φίλους Αὐτοῦ τούς Ἁγίους. Τότε θά μποροῦμε νά ἐργαζώμεθα μέ ὀρθό τρόπο γιά τήν θεραπεία τῆς ψυχῆς μας, ἐλπίζοντας ὅτι θά εἴμαστε σέ θέση νά διακρίνουμε ἕναν σύγχρονο Ἃγιο ἀπό ἕναν ψευδοάγιο. Θά μποροῦμε νά αἰσθανθοῦμε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νά μᾶς καθοδηγεῖ εἰς νομάς σωτηρίους διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων.
 

ΑΘΛΙΟΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕΝΕΝΙΟΙ ΣΕ ΧΩΡΑ ΑΓΙΩΝ

ΑΘΛΙΟΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕΝΕΝΙΟΙ ΣΕ ΧΩΡΑ ΑΓΙΩΝ


Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Φαίνεται πως το πρώτο μέλημα μόλις σηκωθούν το πρωί από τα «μαλακά» τους κρεβάτια όλοι όσοι σήμερα κυβερνούν αυτόν τον τόπο είναι να βρουν, συχνά με άγχος και αγωνία, τι άλλο θα πρέπει να καταστρέψουν σε αυτή την χώρα που την απομυζούν με όλα τα μέσα προς χάριν των ξένων αφεντικών τους.

Οικονομία, υγεία, εθνική άμυνα, παιδεία, οι βασικοί πυλώνες λειτουργίας ενός έθνους έπρεπε να διαλυθούν και να καταστραφούν. Αλλά δεν έφταναν όλα αυτά. Δεν έφτανε η απελπισία που έσπειραν. Έπρεπε να χτυπήσουν πιο βαθιά. Να χτυπήσουν το βαθύ ριζωμένο θρησκευτικό αίσθημα και όλες εκείνες τις «αναχρονιστικές» αντιλήψεις για την φύση της οικογένειας, το μοναδικό ακόμα στήριγμα που στέκεται ορθό και ακόμα διασώζει όπως όπως την ελληνική κοινωνία.

Αυτό πως θα μπορούσε να γίνει με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο ; Κυκλοφόρησαν το παραμύθι της σύγκλησης με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Ετσί, ενώ υποτίθεται ότι έλυσαν, (κατέστρεψαν), όλα τα αλλά, τώρα εκείνο που θα έπρεπε να επιβληθεί, (και αν δεν γίνει τώρα θα γίνει σίγουρα αργότερα αν δεν εξαφανιστούν όλοι αυτοί οι «σωτήρες» μας ), είναι η νομιμοποίηση της παρά φύσης έξης και όλων των διεστραμμένων ενστίκτων. Έτσι μας έφεραν το ζήτημα της νομιμοποίησης των ομοφυλόφιλων γιατί λέει μας επέβαλε πρόστιμα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και ξέρετε ποιο ήταν αυτό το πρόστιμο ;   Πέντε χιλιαρικάκια  ευρώ. Αλήθεια σίγουρα ο αξιότιμος κ Στουρνάρας θα λιποθύμησε μόλις το πληροφορήθηκε και όλοι οι «ημέτεροι» έσπευσαν αμέσως να επανορθώσουν. Εκείνοι όμως που πραγματικά  ξεσηκώθηκαν σε αυτόν τον «υπέρ πάντων» αγώνα νομιμοποίησης της ψυχασθένειας, είναι οι «ηρωικοί» σύντροφοι του τίποτα, που ονομάζετε.. Αριστερά. Πρώτοι στον αγώνα  για την διάλυση κάθε εθνικής  υπόστασης. Πρώτοι στον αγώνα για την απόχριστιανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Πρώτοι στον αγώνα για την καταρράκωση όλων των χριστιανικών συμβόλων. Πρώτοι στον αγώνα για την διαγραφή όλης της ελληνικής ιστορίας και για την πυρπόληση, (όχι της Σμύρνης ), της ελληνικής ταυτότητας. Μεγάλοι «αγωνιστές» για να γίνουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας ένα ανεμομάζωμα μιας «τιουρλού», (κατά το τουρκιστί), σαλάτας, με όλα τα ξενόφερτα μπαχαρικά που θα κάψουν τον «λάρυγγα» της εθνικής μας συνείδησης. Αλήθεια που θα έβρισκε η Νέα Τάξη καλύτερους υπηρέτες ;

Και σε όλη αυτή τη λαίλαπα υπάρχουν και εκείνοι που έχουν πιει το «αμίλητο νερό» και προσπαθούν με κάθε μέσο  να παραμένουν αθέατοι στην καταστροφή  μην τυχόν και θίξουν κάτι από τα πεπραγμένα, μην τυχόν και θεωρηθούν ενοχλητικοί. Είναι αυτοί που ίστανται σε απόσταση με τα μακριά τους μαύρα ράσα και παρακολουθούν τις εξελίξεις σαν να είναι από άλλο πλανήτη. Παρακολουθούν τον συνεχή ευτελισμό όλων των χριστιανικών συμβόλων, την σταδιακή διάλυση του ιερατικού σώματος, την απαξίωση κάθε ορθόδοξης έννοιας και την κατάφορη παραβίαση όλων των στοιχειωδών δικαιωμάτων ενός ακέφαλου στην ουσία ποιμνίου, που άγετε και φέρετε χωρίς τον ποιμένα που του αρμόζει.

Εκείνοι είναι πουλημένοι και γρανάζια των ξένων αφεντάδων τους για την καταστροφή του έθνους και της πατρίδας μας. Αυτοί τι είναι ; Ποιοι είναι οι διάδοχοι του Κοσμά του Αιτωλού, του Παπαφλέσσα, του Γρηγορίου του Πέμπτου, του Χρυσοστόμου της Σμύρνης και εκείνου του αείμνηστου προφήτη ιεράρχη της Φλώρινας, που κάποτε είχε προφητέψει ότι η καταστροφή της Ελλάδας θα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση ; Αν τους έχει απομένει ακόμα κάτι από την βαριά αυτή κληρονομιά και μπροστά στο γενικό ολοκαύτωμα να σηκωθούν και να φύγουν και να αφήσουν τον «βαρύ» θρόνο τους σε αυτούς που ακόμα έχουν την διάθεση να αγωνιστούν. Και υπάρχουν τέτοιοι. Είτε το θέλουν είτε όχι όλοι αυτοί οι ξένοι κατακτητές, η χώρα αυτή είναι η μόνη σε όλο τον κόσμο που ακόμα παράγει αγιοσύνη. Και αυτό κανένας, όσο και αν το πολεμά, δεν μπορεί να το καταστρέψει.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος


Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

ΑΓΙΩΝ Ο ΑΓΙΟΣ

ΑΓΙΩΝ Ο ΑΓΙΟΣ

Ἁγίων ὁ Ἅγιος, ἐν σοὶ ἁγίως κατασκηνώσας ἁγνή,
Θεοτόκε Παρθένε, σεσαρκωμένος ἐκ σοῦ γεγέννηται,
διὰ τὸ σῶσαι τοὺς πίστει κραυγάζοντας·
Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

«Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ἀποκάλυψις τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ἄνθρωπον»

«Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ἀποκάλυψις τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ἄνθρωπον»



«Στόν Ἅδη δέν ὑπάρχει μετάνοια»


Αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι μία βασικὴ διδασκαλία τῆς Ὀρθοδοξίας: «Ἐν τῷ Ἅδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια» – αὐτὸ εἶναι πολὺ βασικὸ (στοιχεῖο) τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἂν δὲν ἀνοίξουν ἀπὸ ἐδῶ τὰ πνευματικά σου μάτια, στὴν ἄλλη ζωὴ αὐτὸ εἶναι ἀδύνατον. Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ νὰ ἀνοίξουν τὰ μάτια σου. Πρέπει νὰ τὸ κάνεις ἐσύ, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, βέβαια. Μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ τὸ κάνεις, δὲν τὸ κάνεις μόνος σου! Ἀλλὰ πρέπει νὰ θελήσεις νὰ τὸ κάνεις σ’ αὐτὴν τὴν ζωή.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι γι’ αὐτήν τήν ζωή κυρίως
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι γι’ αὐτὴν τὴν ζωή. Ὑπάρχει αὐτὴ ἡ πλάνη, δυστυχῶς καὶ στοὺς ὀρθόδοξους, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἑτοιμάζει γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Λάθος. Δὲν μᾶς ἑτοιμάζει γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Μᾶς φτιάχνει σ’ αὐτὴν τὴν ζωή, γι’ αὐτὴν τὴν ζωή, γιὰ νὰ ἀνοίξουν τὰ μάτια μας ἐδῶ καὶ νὰ μποῦμε στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐδῶ καὶ τώρα! Στὸν Παράδεισο ἐδῶ καὶ τώρα! Κι ἂν δὲν τὸν βρεῖς τὸν Παράδεισο ἐδῶ καὶ τώρα, οὔτε στὴν ἄλλη ζωὴ θὰ τὸν βρεῖς, γιατί στὴν ἄλλη ζωὴ δὲν θὰ μπορέσεις νὰ μετανοήσεις. Δὲν ὑπάρχει μετάνοια στὴν ἄλλη ζωή: «ἐν τῷ Ἅδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια».

Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι γιά «νά μᾶς πᾶνε καλά τά πράγματα»
Ὑπάρχουν καὶ κάποιοι ἄλλοι πού νομίζουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει γιὰ νὰ μᾶς πηγαίνουν καλὰ τὰ πράγματα σ’ αὐτὴν τὴν ζωή. Κι αὐτὸ λάθος. Οὔτε γι’ αὐτὸ εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Θεωρώντας ἔτσι τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὴν βλέπουμε σὰν μία δεισιδαιμονία, σὰν μία θρησκεία, ὅπως ὅλες τὶς ἄλλες. Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι θρησκεία. Εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, μὲ σκοπὸ νὰ θεραπεύσει τὸν ὅλο ἄνθρωπο, νὰ θεραπεύσει τὸν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα του.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΣΤΑ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΣΤΑ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ



Ο ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ Ο ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΗΣ ΣΕ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΟ 



                        Πατάπιος μοναχός Καυσοκαλυβίτης

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΣΤΗ ΣΚΗΤΗ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ
(19ος -20ός ΑΙΩΝΑΣ)


      Τήν περίοδο το
τέλους το 19ου καί το πρώτου μισο το 20ο α.
σκήθηκαν στή σκήτη Καυσοκαλυβίων μοναχοί, πού πιδόθηκαν στή
δημιουργία
ργων μέ ναγνωρισμένες καλλιτεχνικές ξιώσεις, ο ποοι
κατέστησαν τά Καυσοκαλύβια τό σημαντικότερο κέντρο παραγωγ
ς ργων ξυλογλυπτικς στόν θωνα.

  Δημιούργησαν ργα παράμιλλης καλλιτεχνικς ξίας σύμφωνα μέ τίς κτιμήσεις τν συγχρόνων τους, τν ποίων ξαιρετικά δείγματα σώζονται σέ ρκετά θωνικά καθιδρύματα, στήν λλάδα λλά καί στό ξωτερικό, φο τά ργα τν Καυσοκαλυβιτν ξυλογλυπτν ταν περιζήτητα καί μάλιστα πολλά πό ατά προορίζονταν γιά τούς βασιλικούς οκους τς λλάδας, τς Βουλγαρίας καί τς Ρουμανίας.
    Πρόκειται ρισμένες φορές γιά πολυπρόσωπες συνθέσεις μέ σορροπημένες ναλογίες καί πιστή φαρμογή τν κανόνων τς προοπτικς, κρίβεια το σχεδίου καί τς γραμμς, λεπτή πεξεργασία, πλαστικότητα,  σορροπημένες ναλογίες τν μορφν. Ἀνάμεσα στά ἔργα πού φιλοτεχνήθηκαν πό τούς ἀσκουμένους στήν πλέον πομακρυσμένη ατή θωνική Σκήτη εἶναι ξυλόγλυπτα ργα μεγάλης μικρότερης κλίμακας, πως τέμπλα καί προσκυνητάρια λλά καί ργα μικροξυλογλυπτικς (εκόνες, γιασματάρια, σφραγίδες) καθώς καί ποικίλα χρηστικά ξυλόγλυπτα ντικείμενα καθημερινο βίου.

   Παρουσιάζονται τά ξυλογλυπτικά ργαστήρια τν καλυβν: γίων Πάντων καί Ζωοδόχου Πηγς (Συνοδεία Νικοδημαίων), γ. Εθυμίου τς περιοχς το γ. Νείλου (μοναχός Γρηγόριος Κατσιάνος), γ. κακίου (μοναχός ερόθεος), γ. Εσταθίου (μοναχός Δανιήλ Πετράκης), Εσοδίων τς Θεοτόκου (μοναχός βράμιος), γ. Χαραλάμπους (μοναχός σίδωρος), Γενεσίου τς Θεοτόκου (μοναχοί Βενιαμίν καί ντώνιος), γ. Μεθοδίου (μοναχός Κοσμς) καί γ. Γεωργίου (μοναχός Δαβίδ) καί τό ργαστήριο το μοναχο Γαβριήλ.

    Γίνεται  ἐπίσης μία πρώτη παρουσίαση: τν τέμπλων πού φιλοτεχνήθηκαν τό τελευταο τέταρτο το 19ου α., καί τά ποα πηχον να καλλιτεχνικό δίωμα, πηρεασμένο πό τή ρωσική τεχνοτροπία, καί στό ποο συνυπάρχουν τερόκλητα στοιχεα, κλασικιστικά καί
νεογοτθικά,
λλότρια στήν γιορειτική παράδοση (παρεκκλήσι καλύβης γ. Γεωργίου ωασαφαίων, παρεκκλήσι καλύβης ρχαγγέλων) καί τν τέμπλων λλων παρεκκλησίων (το τέλους 19ου-ρχές 20ο α.) μέ πολύ περιορισμένο ξυλόγλυπτο διάκοσμο χωρίς καλλιτεχνικές ξιώσεις.


ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΠΑΤΑΠΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ ΣΤΟ Γ΄ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, ΑΘΗΝΑ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 22-24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013