Ἡ πληροφορία περί τῆς θείας ἐμφανίσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
Ἡ πληροφορία περί τῆς θείας ἐμφανίσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τό μονύδριον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ἔφθασε στόν Ἑλληνικό λαό τήν 15ην Σεπτεμβρίου 1925 κατά τό πάτριον ἑορτολόγιον (28 Σεπτεμβρίου ν. ἡμ.) μέσω τῆς Ἀθηναϊκῆς ἐφημερίδας «Σκρίπ», ἡ ὁποία ἐδημοσίευσε στήν πρώτη σελίδα τήν ἔναντι εἰς φωτοτυπίαν ἀναδημοσιευμένη ἀνακοίνωση τοῦ «Συλλόγου τῶν Ὀρθοδόξων».
Τό κείμενο τῆς ἐν λόγω ἀνακοινώσεως ἔχει ὡς ἑξῆς :
«Ὁ "Σύλλογος τῶν Ὀρθοδόξων" ἀνεγνωρισμένον Σωματεῖον, συμφώνως πάντοτε πρός τό Παλαιόν Ἐκκλησιαστικόν ἡμερολόγιον εἰς τό ὁποῖον ἐμμένει ἀκλόνητος, τήν εἰσαγωγήν τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου εἰς τήν Ἐκκλησίαν θεωρῶν ἀντιθρησκευτικήν καί ἀντικανονικήν, ἑώρτασε σήμερον 14ην Σεπτεμβρίου, κατά τό ἐν λόγω ἡμερολόγιον, τήν ἑορτήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Πρός τοῦτο ἀπό τῆς 9ης νυκτερινῆς τῆς χθές, πλέον τῶν δισχιλίων μελῶν τοῦ Συλλόγου συνηθροίσθησαν ἐν τῷ ἐξοχικῷ ναῷ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ὅπου ἐτελέσθη ἀγρυπνία. Ἐννοεῖται ὅτι ἡ συγκέντρωσις αὕτη τῶν πιστῶν δέν διέλαθε τήν προσοχήν τῶν ὀργάνων τῆς ἐξουσίας, ἅτινα ἀπό τῆς 11ης νυκτερινῆς παρηκολούθησαν τήν ἀκολουθίαν χάριν τῆς τάξεως, ὡς εἶπον.
Ἀλλά οἱαδήποτε κι ἄν ἦτο ἡ ἐκεῖ ἀποστολή των, ὀλίγα λεπτά μετά τήν ἄφιξίν των ἐκόντα ἄκοντα ἠναγκάσθησαν νά προστεθῶσι καί ταῦτα εἰς τό πλῆθος τῶν πιστῶν, τούς ὁποίους δέν ἐχώρει ἤδη οὐδέ ὁ ἐξωτερικός περίβολος τοῦ ναοῦ, ἕνεκα λόγων ἀνωτέρω πάσης ἀνθρωπίνης διαταγῆς καί ἐξουσίας.
Ἡ ὥρα ἦτο 11η καί ἡμίσεια πρό τοῦ μεσονυκτίου, ὅτε ἀκριβῶς ἄνωθεν τοῦ ναοῦ καί μέ κατεύθυνσιν ἐξ Ἀνατολῶν πρός Δυσμᾶς ἐνεφανίσθη φωτεινός λευκός Σταυρός τοῦ ὁποίου ἡ λάμψις περιοριζομένη μόνον ἐπί τοῦ ναοῦ καί τοῦ ἐκκλησιαζομένου πλήθους ἐξηφάνιζεν ἐντελῶς τήν λάμψιν τῶν ἀστέρων, κατηύγαζε δέ τόν ναόν καί τόν περίβολον ὡς νά κατηυθύνετο ἐπ΄ αὐτῶν ἠλεκτρικός προβολεύς.
Ἡ ὁριζοντία γραμμή τοῦ οὐρανίου τούτου Σταυροῦ ἔκλινεν πρός τά δεξιά, πρός τό κάτω δέ μέρος τῆς καθέτου γραμμῆς του, ἐσχηματίζετο μικρότερος Σταυρός διά τῆς παρεμβολῆς ἑτέρας μικροτέρας ὁριζοντίας γραμμῆς.
Τό οὐράνιον τοῦτο σημεῖον ἦτο ὁρατόν συνεχῶς ἐπί ἠμισειαν ὥραν καί κατόπιν ἤρξατο σβενύμμενον ὀλίγον κάτ΄ ὀλίγον.
Τό τί ἐπακολούθησε τήν ἐμφάνισιν τοῦ οὐρανίου τούτου σημείου ἀδύνατον νά περιλάβει ἀνθρωπίνη ἀφήγησις. Πάντες οἱ ἐκκλησιαζόμενοι γονυπετεῖς καί κλαίοντες ἐκ τῆς συγκινήσεως, ἤρχισαν ψάλλοντες καί δοξολογοῦντες τόν Κύριον ἐν ἐνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ. Τά ὄργανα τῆς ἐξουσίας παραιτοῦνται τῆς ἀποστολῆς των καί ἀνευρίσκουσι εἰς τά βάθη τῆς καρδίας των τήν παιδικήν πίστιν τῶν παιδικῶν των χρόνων. Ὅλος ὁ χῶρος ἐκεῖνος μεταβάλλεται εἰς μίαν γωνίαν ἄλλου τινός κόσμου ὑπεργείου. Ὅλοι κατέχονται ὑπό ἀνεκφράστου ἱερᾶς συγκινήσεως, ὅλοι κλαίουσιν. Ἡ ἀγρυπνία συνεχισθεῖσα ἐτελείωσε περί τήν 4ην πρωϊνήν, ὁπότε ὁλόκληρος ἐκεῖνος ὁ ἀνθρώπινος χείμαρρος ἤρχισε κατερχόμενος πρός τήν πόλιν διηγούμενος ἀνά πᾶν βῆμα τό νυκτερινόν θαῦμα, ἐκ τῆς συγκινήσεως τοῦ ὁποίου συνείχοντο πάντες.
Ἴσως θά ὑπάρξωσι ἄπιστοι οἵτινες θά ἀμφησβητήσωσι τό γεγονός, ἴσως θά εὑρεθῶσι δοκησίσοφοι, οἵτινες θά ζητήσωσι νά ἐρμηνεύσωσι τό φαινόμενον διά τῆς αὐθυποβολῆς ἤ δι' οἱασδήποτε ἄλλης βεβιασμένης αἰτιολογίας, πάντως ὅμως, καί τῶν μέν καί τῶν δέ τά ἐπιχειρήματα ὡς σαθρά, ἀνατρέπονται, ἄν ληφθεῖ ὑπ΄ ὄψιν ὅτι δέν πρόκειται περί στιγμιαίου φαινομένου διαλάμψαντος δίκην διάττοντος, ἀλλά περί φαινομένου ὁρατοῦ ἐπί ἡμισείαν καί πλέον ὥραν, τό ὁποῖον ἔβλεπον καί ἐθαύμαζον συνεχῶς δισχίλιοι καί πλέον ἄνθρωποι.
Εὐτυχῶς δέ, ὅτι μεταξύ τῶν ἰδόντων καί θαυμασάντων τόν οὐράνιον τοῦτον φωτεινόν Σταυρόν, συμπεριλαμβάνονται καί ὄργανα τῆς ἐξουσίας καί κατά συνέπειαν καί ἡ Ἐκκλησία καί τό ἐπίσημον κράτος ἔχουσι καθῆκον νά ἐξετάσωσι, νά ἑξακριβώσωσι καί ἐπισημοποιήσωσι τό γεγονός.
Ἐκτός ὅμως τούτου, νομίζομεν ὅτι ἡ ἐμφάνισις τοῦ οὐρανίου τούτου Σταυροῦ, καθ΄ ἥν ἡμέραν ἑορτάζεται κατά τό παλαιόν ἡμερολόγιον ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀποτελεῖ μίαν ἐπί πλέον ἐπίσημον Θεόθεν βεβαίωσιν περί τῆς ὀρθότητος τῶν ἐπί τοῦ προκειμένου πεποιθήσεων τῶν ἀκολουθούντων τό ἡμερολόγιον τοῦτο, παρέχει δέ καί εἰς τούς διευθύνοντας σήμερον τά τῆς Ἐκκλησίας, χεῖρα βοηθείας οὐρανόθεν πρός ἀναθεώρησιν τῆς ἀντικανονικῆς ἀποφάσεώς των περί εἰσαγωγῆς εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας μονομερῶς τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου δι΄ ἀποσχίσεως ἐκ τοῦ μεγάλου σώματος τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἡ πληροφορία περί τῆς θείας ἐμφανίσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τό μονύδριον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ἔφθασε στόν Ἑλληνικό λαό τήν 15ην Σεπτεμβρίου 1925 κατά τό πάτριον ἑορτολόγιον (28 Σεπτεμβρίου ν. ἡμ.) μέσω τῆς Ἀθηναϊκῆς ἐφημερίδας «Σκρίπ», ἡ ὁποία ἐδημοσίευσε στήν πρώτη σελίδα τήν ἔναντι εἰς φωτοτυπίαν ἀναδημοσιευμένη ἀνακοίνωση τοῦ «Συλλόγου τῶν Ὀρθοδόξων».
Τό κείμενο τῆς ἐν λόγω ἀνακοινώσεως ἔχει ὡς ἑξῆς :
«Ὁ "Σύλλογος τῶν Ὀρθοδόξων" ἀνεγνωρισμένον Σωματεῖον, συμφώνως πάντοτε πρός τό Παλαιόν Ἐκκλησιαστικόν ἡμερολόγιον εἰς τό ὁποῖον ἐμμένει ἀκλόνητος, τήν εἰσαγωγήν τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου εἰς τήν Ἐκκλησίαν θεωρῶν ἀντιθρησκευτικήν καί ἀντικανονικήν, ἑώρτασε σήμερον 14ην Σεπτεμβρίου, κατά τό ἐν λόγω ἡμερολόγιον, τήν ἑορτήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Πρός τοῦτο ἀπό τῆς 9ης νυκτερινῆς τῆς χθές, πλέον τῶν δισχιλίων μελῶν τοῦ Συλλόγου συνηθροίσθησαν ἐν τῷ ἐξοχικῷ ναῷ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ὅπου ἐτελέσθη ἀγρυπνία. Ἐννοεῖται ὅτι ἡ συγκέντρωσις αὕτη τῶν πιστῶν δέν διέλαθε τήν προσοχήν τῶν ὀργάνων τῆς ἐξουσίας, ἅτινα ἀπό τῆς 11ης νυκτερινῆς παρηκολούθησαν τήν ἀκολουθίαν χάριν τῆς τάξεως, ὡς εἶπον.
Ἀλλά οἱαδήποτε κι ἄν ἦτο ἡ ἐκεῖ ἀποστολή των, ὀλίγα λεπτά μετά τήν ἄφιξίν των ἐκόντα ἄκοντα ἠναγκάσθησαν νά προστεθῶσι καί ταῦτα εἰς τό πλῆθος τῶν πιστῶν, τούς ὁποίους δέν ἐχώρει ἤδη οὐδέ ὁ ἐξωτερικός περίβολος τοῦ ναοῦ, ἕνεκα λόγων ἀνωτέρω πάσης ἀνθρωπίνης διαταγῆς καί ἐξουσίας.
Ἡ ὥρα ἦτο 11η καί ἡμίσεια πρό τοῦ μεσονυκτίου, ὅτε ἀκριβῶς ἄνωθεν τοῦ ναοῦ καί μέ κατεύθυνσιν ἐξ Ἀνατολῶν πρός Δυσμᾶς ἐνεφανίσθη φωτεινός λευκός Σταυρός τοῦ ὁποίου ἡ λάμψις περιοριζομένη μόνον ἐπί τοῦ ναοῦ καί τοῦ ἐκκλησιαζομένου πλήθους ἐξηφάνιζεν ἐντελῶς τήν λάμψιν τῶν ἀστέρων, κατηύγαζε δέ τόν ναόν καί τόν περίβολον ὡς νά κατηυθύνετο ἐπ΄ αὐτῶν ἠλεκτρικός προβολεύς.
Ἡ ὁριζοντία γραμμή τοῦ οὐρανίου τούτου Σταυροῦ ἔκλινεν πρός τά δεξιά, πρός τό κάτω δέ μέρος τῆς καθέτου γραμμῆς του, ἐσχηματίζετο μικρότερος Σταυρός διά τῆς παρεμβολῆς ἑτέρας μικροτέρας ὁριζοντίας γραμμῆς.
Τό οὐράνιον τοῦτο σημεῖον ἦτο ὁρατόν συνεχῶς ἐπί ἠμισειαν ὥραν καί κατόπιν ἤρξατο σβενύμμενον ὀλίγον κάτ΄ ὀλίγον.
Τό τί ἐπακολούθησε τήν ἐμφάνισιν τοῦ οὐρανίου τούτου σημείου ἀδύνατον νά περιλάβει ἀνθρωπίνη ἀφήγησις. Πάντες οἱ ἐκκλησιαζόμενοι γονυπετεῖς καί κλαίοντες ἐκ τῆς συγκινήσεως, ἤρχισαν ψάλλοντες καί δοξολογοῦντες τόν Κύριον ἐν ἐνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ. Τά ὄργανα τῆς ἐξουσίας παραιτοῦνται τῆς ἀποστολῆς των καί ἀνευρίσκουσι εἰς τά βάθη τῆς καρδίας των τήν παιδικήν πίστιν τῶν παιδικῶν των χρόνων. Ὅλος ὁ χῶρος ἐκεῖνος μεταβάλλεται εἰς μίαν γωνίαν ἄλλου τινός κόσμου ὑπεργείου. Ὅλοι κατέχονται ὑπό ἀνεκφράστου ἱερᾶς συγκινήσεως, ὅλοι κλαίουσιν. Ἡ ἀγρυπνία συνεχισθεῖσα ἐτελείωσε περί τήν 4ην πρωϊνήν, ὁπότε ὁλόκληρος ἐκεῖνος ὁ ἀνθρώπινος χείμαρρος ἤρχισε κατερχόμενος πρός τήν πόλιν διηγούμενος ἀνά πᾶν βῆμα τό νυκτερινόν θαῦμα, ἐκ τῆς συγκινήσεως τοῦ ὁποίου συνείχοντο πάντες.
Ἴσως θά ὑπάρξωσι ἄπιστοι οἵτινες θά ἀμφησβητήσωσι τό γεγονός, ἴσως θά εὑρεθῶσι δοκησίσοφοι, οἵτινες θά ζητήσωσι νά ἐρμηνεύσωσι τό φαινόμενον διά τῆς αὐθυποβολῆς ἤ δι' οἱασδήποτε ἄλλης βεβιασμένης αἰτιολογίας, πάντως ὅμως, καί τῶν μέν καί τῶν δέ τά ἐπιχειρήματα ὡς σαθρά, ἀνατρέπονται, ἄν ληφθεῖ ὑπ΄ ὄψιν ὅτι δέν πρόκειται περί στιγμιαίου φαινομένου διαλάμψαντος δίκην διάττοντος, ἀλλά περί φαινομένου ὁρατοῦ ἐπί ἡμισείαν καί πλέον ὥραν, τό ὁποῖον ἔβλεπον καί ἐθαύμαζον συνεχῶς δισχίλιοι καί πλέον ἄνθρωποι.
Εὐτυχῶς δέ, ὅτι μεταξύ τῶν ἰδόντων καί θαυμασάντων τόν οὐράνιον τοῦτον φωτεινόν Σταυρόν, συμπεριλαμβάνονται καί ὄργανα τῆς ἐξουσίας καί κατά συνέπειαν καί ἡ Ἐκκλησία καί τό ἐπίσημον κράτος ἔχουσι καθῆκον νά ἐξετάσωσι, νά ἑξακριβώσωσι καί ἐπισημοποιήσωσι τό γεγονός.
Ἐκτός ὅμως τούτου, νομίζομεν ὅτι ἡ ἐμφάνισις τοῦ οὐρανίου τούτου Σταυροῦ, καθ΄ ἥν ἡμέραν ἑορτάζεται κατά τό παλαιόν ἡμερολόγιον ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀποτελεῖ μίαν ἐπί πλέον ἐπίσημον Θεόθεν βεβαίωσιν περί τῆς ὀρθότητος τῶν ἐπί τοῦ προκειμένου πεποιθήσεων τῶν ἀκολουθούντων τό ἡμερολόγιον τοῦτο, παρέχει δέ καί εἰς τούς διευθύνοντας σήμερον τά τῆς Ἐκκλησίας, χεῖρα βοηθείας οὐρανόθεν πρός ἀναθεώρησιν τῆς ἀντικανονικῆς ἀποφάσεώς των περί εἰσαγωγῆς εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας μονομερῶς τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου δι΄ ἀποσχίσεως ἐκ τοῦ μεγάλου σώματος τῆς Ὀρθοδοξίας.
