Παναγία Πορταΐτισσα

Παναγία Πορταΐτισσα

Σάββατο 30 Ιουνίου 2018

ΕΠΙ Τῌ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΔΥΟ ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ – ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΣΤΩΝ.


ΕΠΙ Τ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΔΥΟ ΕΤΩΝ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ 

ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΔΙΑΚΟΠΗΣ 

ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ 

ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ – 

ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΣΤΩΝ.
 
«Πόσοι πολέμησαν τν κκλησίαν κα ο πολεμήσαντες πώλοντο· Ατ δ πρ τν ορανν ναβέβηκε. Τοιοτον χει μέγεθος κκλησία· πολεμουμένη νικ· πιβουλευομένη περιγίγνετε βριζομένη λαμπροτέρα καθίσταται· δέχεται τραύματα κα ο καταπίπτει π τν λκν· κλυδωνίζεται λλ’ ο καταποντίζεται· χειμάζεται λλ ναυάγιον οχ πομένει· παλαίει λλ οχ ττται· πυκτεύει λλ’ ο νικται[1]»
δη συμπληρώσαμε δύο τη π τν πολυσυζητημένη αρετικ ψευδοσύνοδο το ρχιαιρεσιάρχη πατριάρχου Βαρθολομαίου ρχοντώνη κα τν σύν ατ αρετικν οκουμενιστν πισκόπων, τν πογραψάντων τ αρετικ κείμεν της, τ ποα δη ταν προαποφασισμένα ν ψηφισθον, τσι στε ν κατοχυρωθε πισήμως κα συνοδικ δαιμονικ παναίρεσις το Οκουμενισμο, χειροτέρα αρεσις π δρύσεως τς κκλησίας μας, μι κα ατ εναι προοδοποίησις καί πρόδρομος τς κκλησίας το ντιχρίστου.
Σ μιλίες πο χουν γίνει, χουμε ναπτύξει τ αρετικ σημεα τς ψευδοσυνόδου, μ κορυφαο ατ τς ναιρέσεως το συμβόλου τς Πίστεώς μας, ες Μίαν γίαν Καθολικν κα ποστολικν κκλησίαν, τ ποον συμφώνως μ τν ψευδοσύνοδο, δν σχύει πλέον, διότι λες ο αρέσεις εναι κα πίσημα «κκλησίες το Χριστο», μ γκυρα μυστήρια, κα σωστικ χάρη!!!
     παναίρεσις το Οκουμενισμο, εναι ναίρεσις το Εαγγελίου, διότι διδάσκει πς «λες ο θρησκεες εναι δο σωτηρίας,»[2] σ ντίθεση μ τ θάνατα κα ζωοποι λόγια το Κυρίου μν ησο Χριστο «γώ εμι δς κα λήθεια κα ζωή»[3] κα κηρύττει τν βασικ ρχ τς Μασονίας τι δηλαδή: «καστος ν λατρεύ τν να Θεν ς [=πως] προτιμ…». « Θες εαρεστεται ες τν ερηνικν συμβίωσιν τν νθρώπων κα μάλιστα, ατν ο ποοι Τν λατρεύουν νεξαρτήτως τν διαφορν, α ποαι πάρχουν ες τν πίστιν μεταξ τν τριν μεγάλων μονοθεϊστικν θρησκειν».[4]
     Τ βασικ κα ντίχριστο δόγμα το Οκουμενισμο διδάσκει τι τν λήθεια δν τν κατέχει μόνον μία κκλησία, λλ πάρχει «κατ μέρος» σ λες τς νομαζόμενες «χριστιανικς κκλησίες», κα τι πρέπει ν νωθον λες μαζί, γι ν ποκατασταθε, ν πανιδρυθε «Μία, γία, Καθολικ, κα ποστολικ κκλησία», ες τν «νότητα τς πίστεως τν Χριστιανικν κκλησιν»!!!
Διεσπάσθη λοιπόν νότητα τς το Χριστο κκλησίας, μλλον διασπνται κα ποκόβονται σοι δν κολουθούν τν διαχρονία τς το Χριστο κκλησίας πο κφράζεται μ τος ποστόλους, τς Οκουμενικς Συνόδους κα τος γίους Πατέρες;  [5]
Ατ πιστεύει, κηρύττει κα πιβάλλει ρχιαιρεσιάρχης κα καλούμενος πίσκοπος[6] Βαρθολομαος ρχοντώνης, καθς κα σοι τν κολουθον, μνημονεύοντάς τον ς ρθοτομοντα τν λόγον τς ληθείας.  
     Καθηκόντως σύνολο τ γιον ρος πρεπε ν εχε διακόψει τν κοινωνία μ ατόν, συμφώνως μ τν 31ο κανόνα τν ποστόλων, κα διαιτέρως τν 15ο κανόνα τς Α’Β’ Συνόδου το Μεγάλου Φωτίου. μως φαίνεται πώς ο γούμενοι κα δ ο μοναχοί, χι μόνον δν νδιαφέρονται γι τ θέματα τς πίστεως, λλ κα προδίδουν τν Χριστ μας κα τν Παναγία του Μητέρα, διώκοντας τος μοναχος πο ντιστέκονται στν λαίλαπα το Οκουμενισμο κα πο τιμον τος σιομάρτυρες γιορετες πατέρες κα ν τ λόγ κα ν τ πράξει.[7]

Μετ π τν ψευδοσύνοδο το Κολυμπαρίου, ελογημένος κα πιστς λαός το Θεο προέβηκε ες τν νδεδειγμένη ντίδραση τς διακοπς κοινωνίας π τος αρετικος οκουμενιστάς, κάτι τ ποο πρεπε ν χει γίνει δ κα πολλ χρόνια, πάλι συμφώνως μ τν 15ο κανόνα τς ΑΒ Συνόδου. λλ στω κα καθυστερημένα, σημασία χει πώς ποτείχιση π τήν αρεση εναι γεγονός.
          
Κα ν νέκαθεν ο γιοι Πατέρες μας κα μολογητές ντιμετώπιζαν τν αρεση κα τος αρετικούς διακόπτοντας τν κοινωνία μ ατούς, μ πώτερο σκοπ τν σύγκληση ρθοδόξου Συνόδου γι τν πίσημη καταδίκη τς αρέσεως, δν συμβαίνει τ διο κα σήμερα. Γι πρώτη φορ στν στορία τς κκλησίας μας, πάρχει σύγχυση στ τ πρέπει ν κάνουμε μλλον στ τ πρεπε ν εχαμε κάνει δ κα καιρό, μ ποτέλεσμα, παναίρεση το Οκουμενισμο ν κατοχυρωθε συνοδικ ς πίσημη ρθόδοξη διδασκαλία.
καταστρεπτική ατ λιγωρία φείλεται στ τι τ ερατεο, καθς κα ο «λεγόμενοι» ντιοικουμενιστές θεολόγοι ( μλλον θολολόγοι) λλ κα ο λοιπο χριστιανοί, μοναχο κα λαϊκοί, λόγω το μή σταυρικο φρονήματός τους κα μ κολουθώντας τος γίους μας, δν προέβησαν πρωτίστως ες τν νδεδειγμένη γιοπατερικ κα γιοπνευματικ χρήση το 15ου Καννος τς ΑΒ’ συνόδου π μεγάλου Φωτίου, ποος κωδικοποιε τν διαχρονικ παράδοση τς κκλησας μας ναντι τν αρετικν πισκπων πρν καταδικασθον συνοδικς, κα πο ρίζει ν διακόπτουμε τν κκλησιαστικ κοινωνία (τ «μνημόσυνο») μ ατος πο θετον τν πστιν, τος ερος κανόνες κα τς παραδόσεις τς κκλησας.
Τουναντίον, σήμερα, μερικο γευστοι τς πνευματικς ζως, χοντας τν μόρφωσιν το κόσμου κα οχί το Χριστο, μ δικς τους αρετικές δοκησισοφίες τελεβαντικο τύπου διαστρέφουν τν κανόνα, κα κηρύσσουν πράγματα διανόητα γι τος ρθοδόξους, λλ κα λλότρια τν γίων Πατέρων, τι 15ος κανόνας εναι δυνητικός κα χι ποχρεωτικός κα πς ατο πο διακόπτουν τν κοινωνία μ τος πισκόπους κόμα κα γι δογματικούς λόγους δημιουργον σχίσμα στν κκλησία κα ο διοι ποσχίζονται π ατήν, μ συνέπεια ν βρίσκονται κτς κκλησίας ( γνωστή Ζηζιούλια κακοδοξία το πισκοποκεντρισμο).
Κα δν φθανε ατό, λλ χουμε κα μία μερίδα ο ποοι ατοονομάζονται «ποτειχισμένοι», λλ χουν κοινωνία μ τος πισκόπους που να μν στ λόγια «φαίνονται» ρθόδοξοι, στς πράξεις πογράφουν κα κοινωνον μ λους ατος τος οκουμενιστς πο πέγραψαν κα δέχονται τν αρετικ σύνοδο!!!! Κα μάλιστα, τολμον κα λέγουν πώς «πάρχουν 15 ρχιερες στν λλαδικ κκλησία, ο ποοι εναι ρθόδοξοι!!!. νας π ατος   Σεραφείμ Πειραις, ποος μόλις κατέφθασε ντίχριστος Βαρθολομαος ες τν λλάδα (γι ν τν μολύνει  μ τν παρουσία του γι μία κόμη φορ) σπευσε ν τν προσκυνήσει, καθς κα ν το στείλει τ διαπιστευτήριά του ες τό Φανάρι μ τν πι δουλικ τρόπο[8]. ν εχαμε τέτοιους πισκόπους τ 1821, θ εμασταν κόμη π τν τουρκικ ζυγό!!!
  δυνητικ ρμηνεία το 15ου κανόνος τς ΑΒ Συνόδου, νατρέπει κ θεμελίων λόκληρη τν γία Γραφή κα τν πράξη τν γίων Πατέρων, κα προσέτι μς καθιστ λους, δι τς πακος κα ποταγς ες τν αρετικ πίσκοπο, συνυπευθύνους συγκοινωνούς ατο το γιογραφικο ναθέματος, κατ τν 2ο κανόνα τς ντιοχείας, « κοινωνν κοινωνήτ κοινώνητος σται», ποος βρίσκεται σ συμφωνία μ τν 15ο κανόνα τς ΑΒ Συνόδου. Πόσο ραγε τραγικό κα ξωφρενικ εναι π. Παλος ν ναθεματίζεται ν διδάξει κάτι ντίθετο π τν ληθιν πίστι κα κάθε σύγχρονος πίσκοπος, μ βάσι τν δυνητικ θεωρία το Κανόνος, ν διδάξει κα ατς κάτι ντίθετο, χι μόνο ν μν ναθεματίζεται, λλ πεναντίας ν παραμένει ες τν θέσι του, ν μνημονεύεται στ μυστήρια κα ν εναι ες τύπον κα τόπον Χριστο, κα ποχρεωτικς ν πακούωμε ες ατόν. ν τ πρατταν ατ ο γιοι Πατέρες μας, σήμερα δν θ εχαμε ρθόδοξη κκλησία.
Εναι εκολο ν κατανοήση καστος τι, τ ν κληφθ ς δυνητικς παρν Κανών, ξυπηρετε τ μέγιστα τος αρετικος πισκόπους, καθς πίσης κα τος χλιαρος, διάφορους κα δειλος ρθοδόξους. Διότι ο μέν πρτοι διατηρον τν ποθητ τους νότητα, ποία χει κέντρο κα ξονα τν αυτν τους κα ο δεύτεροι παλλάσσουν τν συνείδησί του π τς τύψεις κα τς εθύνες δι τος γνες πο θ πρεπε ν κάνουν.
     Τν θεωρα περ δυνητικτητος το ΙΕʹ Καννος, τν συναντμε στν δεκαετα το 1930, ταν π. Γερσιμος Μενγιας κατ᾿ ντολν τς Ι.Μ.Μ.Λαρας γ. ρους, νλαβε ν γρψει κατ τν «γραμμτων» ζηλωτν, ο ποοι εχαν προχωρσει στν διακοπ το μνημοσνου το μασνου Πατριρχου Βασιλεου Βʹ, ξ ατας τς λλαγς το μερολογου τ 1924. Κατπιν συνεχζει ν προβλλει ατν τν αρετική θεωρία πατήρ πιφνιος Θεοδωρπουλος μ τ γνωστν βιβλο «Τ δο κρα» (1968) κα κατπιν π. Θεκλητος Διονυσιτης (1978).
Εναι δυνατν μα ντολ το Χριστο ν εναι δυνητικ; ντολ π.χ «ο κλψεις», σημανει ν θλω μπορ ν κλβω, κα ν θλω δν κλβω; Εναι δυνατν ο νμοι νς κρτους ν εναι δυνητικο;
ΙΕ σ σύγκρισι  μ τν ΛΓ τν γ. ποστόλων, ποδεικνύει ναργέστατα τν ποχρεωτικ κα μ δυνητική θεώρησι το πό ξέτασι ερο Κανόνος, ποος λέγει τ ξς: «Μηδένα τν ξένων πισκόπων, Πρεσβυτέρων, Διακόνων νευ συστατικν προσδέχεσθαι. Καί πιφερομένων δέ ατν, νακρινέσθωσαν: καί ε μέν σι κήρυκες τς εσεβείας, προσδεχέσθωσαν, ε δέ μήγε, τά πρός χρείαν ατος πιχορηγήσαντες, ες κοινωνίαν ατούς μή προσδέξησθε. Πολλά γάρ κατά συναρπαγήν γίνεται».  σφαλς οδείς χέφρων θ δύνατο ν σχυρισθ τι παρών Κανών τν γ. ποστόλων εναι δυνητικός.  Εναι μως πολύ αστηρότερος το πό ξέτασιν ιε’ τς Πρωτοδευτέρας Συνόδου.  Διότι ν ΙΕ΄ τς Πρωτοδευτέρας παιτε τν ποτείχισι π τν κηρύττοντα αρεσι «δημοσί καί γυμν τ κεφαλ π’κκλησίας» δ παρών ΛΓ’ τν γ. ποστόλων παιτε κα προστάσσει τν κριβ ξέτασι τς πίστεως κάστου κληρικο, πρν ν πικοινωνήση κάθε ρθόδοξος μαζ του. Τ φοβερώτερο μως κα συγχρόνως λεγκτικότερον δι τος σημερινος ρθοδόξους, εναι τι λοι ο γκεκριμένοι παλαιο ρμηνευτς το παρόντος Κανόνος ναφέρουν ν ποτειχίζωνται ο ρθόδοξοι π τος πισκόπους κα κληρικούς, στω κα ν μετ τν ξέτασι ερεθ πλς μφίβολος πίστις των.
Ζωναρς στν ρμηνεία το ν λόγ Κανόνος ναφέρει «...κα τοιούτους ντας (ρθοδόξους δηλαδ κατ τν πίστινπροσδέχεσθαι κα συγκοινωνεν ατος.  Ε δ μφίβολοι περ τ ρθά δόξουσι δόγματα τν μετ’ατν συνδιαγωγν παραιτεσθαι παρακελεύεται ( παρών δηλαδή Κανών)»[9] Βαλσαμν ναφέρει τ ξς «...κα προσδέχεσθαι ες κοινωνίαν ρθοδόξους ντας  παραιτεσθαι ς μφιβόλους»[10] ριστηνς ναφέρει ες τν ρμηνεία του τά ξς:  «νευ συστατικν ο δε ξένον ερέα προσδέχεσθαι· ε δ κα συστατικά πιφέρηται, δέον ατν κα οτως πανακρίνεσθαι.  Κα ε μν εσεβς ναμφιβόλως ερεθ προσίεσθαι τοτον· ε δ μφιβάλλεται, τ πρς διοίκησιν πιχορηγεσθαι ατ κα ποπέμπεσθαι» [11]
μως τ κείμενο ατ δν γράφη δι ν ποδείξει τ ποχρεωτικν το κανόνος, διότι ατ ποδείχθηκε ες μιλία που γινε[12], κα ν καιρ θά πανέλθουμε ες τό ζήτημα ατό μ περαιτέρω θεολογικς ποδείξεις περί το θέματος.
Τ κείμενο ατ γράφη δι ν καταδειχθον τ ατια τς μ ποτειχίσεως τν πιστν, λλ κα τς παράδεκτης κα ντιπατερικς «ποτειχίσεως» κα συμπεριφορς κάποιων κληρικν, πο σχυρίζονται πώς οκονομία κα δυνητισμς εναι πατερικ κα βασιλικ δς τς κκλησίας διαχρονικά.
Ο σημερικο χριστιανο ασθάνονται ντονα τν νάγκη ν καταφεύγουν σ μι ργανωμένη διοικητικ κκλησία. Κα ατ γίνεται διότι στορία χει μεγάλη δύναμη στήν ψυχ μας. Τν κκλησία τν γνωρίσαμε ν τος αἰῶνας ργανωμένη σ Πατριαρχεα κα σ Συνόδους, κα τν ταυτίσαμε μ τν ργάνωσή της ατήν, ξεχνώντας τι κατά τήν διάρκεια τν αρέσεων, ατ χανόταν γι τος ρθοδόξους κα γινόταν τ πλο τς κακοδοξίας ναντίον τους, πως συμβαίνει σήμερα.
πνευματικ μας πιβίωση ξαρτται π τν συνειδητοποίηση ατο το γεγονότος, πργμα πο δυστυχς ο οκονομιστς κα δυνητιστς δν ντιλαμβάνονται, διότι εναι πως επαμε, γευστοι τς πνευματικς ζως. Ατο πού χουν θεολογικ πτυχία π προτεσταντικς σχολς τύπου Α.Π.Θ. κα διδακτορικ π παπικ κολέγια το ξωτερικο κα δν χουν ζήσει σ ρθόδοξα Μοναστήρια, ν μάθουν τν πακο κα τν ταπείνωση, κα ν μελετήσουν τος πατέρες μέσα π τν μπειρία, τν σκηση κα κυρίως τν ποταγ σ πνευματικ γέροντα, χι μόνον δέν κατέχουν τν θεολογία τν Πατέρων, λλ πως εδαμε, τν παραποιον μ τν πιό βάναυσο τρόπο (Βλέπε δυνητισμ κα οκονομία).
ποστασία λλαξε τος ποιμένας σ λύκους κα ργανωμένη κκλησία πο ξέραμε εναι πι σήμερα γέλη λύκων κα θάνατος προβάτων!! διάβολος εναι πλέον λυμένος. Γι ν πιβιώσουμε πρέπει ν δομε τν κκλησία στν μυστηριακ κα μυστικ της οσία, που μυσταγωγε πραγματικ τος ληθινος προσκυνητές, γυμνωμένη π τν διοικητικ της ργάνωση πο γνωρίζουμε. Στν ρρένα ο μάρτυρες γυμνο ντιμετώπιζαν τ θηρία. Γυμν κα στρατευομένη κκλησία τν σχάτων καιρν θ παλέψει μαζ τους, χωρς Πατριαρχεα κα Συνόδους, χωρς σύνδεσμο τν κατ τόπων μικρν κκλησιν, λλ χοντας  κοινωνία μ τν Χριστ κα τ θριαμβεύουσα κκλησία.
Γι τος σημερινος χριστιανος λοιπν γείρεται τ ξς ρώτημα: Καλά, ν φύγουμε π τν οκουμενισμό, λλ σ ποία κκλησία ν πμε; μως τέτοιο ρώτημα δν φίσταται. ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΔΙΟΤΙ ΑΠΛΩΣ ΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ, κε πο βαπτισθήκαμε κα μεγαλώσαμε.
  Ν ρνηθομε τς παραποιήσεις κα ν μείνουμε στήν λήθεια το Χριστο. Ατν τν ρνηση το ψεύδους κα τν παραποιήσεων θ τν πραγματοποιήσουμε κε πο βρισκόμαστε, διακόπτοντας κάθε πικοινωνία μ τος οκουμενιστς κα ατος τος «δθεν ντιοικουμενιστς» λλά κοινωνος τν ποφάσεων τς αρετικς ντίχριστης ψευδοσυνόδου το Κολυμπαρίου (βλέπε Σεραφείμ Πειραις, ερόθεο Ναυπάκτου κα ν γένει τήν σύνοδο τς λλάδος κα ατν πο κοινωνον μ ατήν.)
Ττε θ χουμε κάνει τ πρτο βμα πο περιμένει π μς Θες, κα θ νοίξει τ μάτια μας, πού μέχρι τότε νομα εχαν τι βλέπουν[13], λλ ταν νίκανα ν δον τν ληθινν Χριστν. Κα ταν τν δομε, θ τρέξουμε στν πι κριβ μας φίλο, πως τρεξε Φίλιππος στν Ναθαναλ  κα θ τν καλέσουμε ν ρθει ν δε κα ατς. τσι σχηματίζεται τ «μικρ ποίμνιο». Ο ληθινο σραηλτες βρίσκουν νας τν λλον κα ρχονται μαζ στν Χριστό, μοναχο κα λαϊκοί, ερες κα πίσκοποι. Ατ τν ελογημένη κατάσταση τν εδαμε στν Ρουμανία κα στν Ρωσσία, κατ τν διάρκεια τν διωγμν π κουμουνιστικο καθεσττος, στν λεγομένη «κκλησία τν κατακομβν».  
ποχ το ντιχρίστου προχωρε πρς τν ποκορύφωσή της. Τ ποίμνιο το Χριστο λο κα θ μικραίνει. Ατ δέν μπορον ο λεγόμενοι κατ’ νομα «θεολόγοι» ν τ συνειδητοποιήσουν κα ν τ καταλάβουν, διότι πλς εναι θεολόγοι κατ’ νομα. Θέλουν ν βρίσκονται μ τος πολλος, μσα στ κτίρια, διότι ταύτησαν ατ μ τν θεσμ τς κκλησίας. μως δν καταλαβαίνουν πς σο πι δυνατς πόνος τν μερν πο ρχονται, τόσο γγύτερα εναι Κύριος.
Τ πλοο πο μς φερε μέχρι δ, συνοδική, διοικητική, ργανωμένη μορφ τς κκλησίας ξώκειλε στν παναίρεση το οκουμενισμο κα τς ποστασίας, κα διαλύεται π τν βία το διαβόλου.
Δι ατν τόν λόγο, τό Φανάριον κα σοι κοινωνον μ ατό, εναι ξιον πάσης κοινωνησίας.
Ο αρετικο οκουμενιστς βρζουν, συκοφαντον κα κατηγορον  λους μς που κολουθομε τς παραδόσεις κα τς πιταγές τν γίων κα θεοφόρων πατέρων, λγοντας τι ‘’δημιουργομε σχίσμα κα πς βγάζουμε αυτος κτς κκλησας, πς χουμε κυρα μυστήρια, βλασφημώντας τσι κατ το γου Πνεματος, μνον κα μόνον πειδ διακπτουμε τν κοινωνα μέ ατούς, κα δν τος κολουθομε στν πλεια τς αρσεως. μες τ πτωχ κα μικρ πομνιο προτιμομε ν κολουθσουμε τν διαχρονικ ερ παρδοση τς Μίας, γίας, Καθολικς κα ποστολικς κκλησας, γενόμενοι «πμενοι τος γοις Πατρσι». ς χουμε πστη σταθερ κα μ τν βοθεια το Κυρου μας ησο Χριστο, πο εναι κεφαλ τς κκλησας, στις κα μς ποσχθηκε δι τν ντως κκλησα Του τι  «πύλαι δου ο κατισχσουσιν ατς», ς μ λιγοψυχομε λλ ς μενουμε στερεο μ τν χρι Του, στω κα ν λοι μς γκαταλεψουν κα μενουμε μνοι μας, κολουθώντας μως τούς μάρτυρες καί τόν πόστολο Παλο ποος μς λεγε “τς μς χωρσει π τς  γπης το Χριστο; θλψις στενοχωρα διωγμς λιμς γυμντης κνδυνος μχαιρα; ππεισμαι γρ τι οτε ζωή, οτε γγελοι, οτε ρχαί, οτε Δυνμεις, οτε νεσττα, οτε μλλοντα, οτε ψωμα, οτε βθος, οτε τις κτσις τρα δυνσεται μς χωρσαι π τς γπης το Θεο τς ν Χριστ ᾿Ιησο τ Κυρίῳ μν” (Ρωμ. Η΄ 35). «Τ πντα σκβαλα γομαι να Χριστν κερδσω».
Θες δι πρεσβειν τς πανυπερευλογημένης Δεσποίνης μν Θεοτόκου κα ειπαρθένου Μαρίας, ν δώσει δύναμη ν κολουθήσωμε τν σταυρικ βίο τν γίων μας, ν κρατήσωμεν τν πίστην που λάβομεν κεραίαν κα καινοτόμητον, στω κα ν χρειασθε ν διωχθομε μέχρι θανάτου, κα μ ατν τν τρόπο ν δώσουμε τν καλ πολογία π το φοβερο βήματος το Χριστο, ες τν ποον νήκει πάσα δόξα τιμ κα προσκύνησις, σύν τ νάρχ ατο Πατρ κα τ παναγί κα γαθ κα ζωοποι ατο Πνεύματι νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.
Γέρων Σάββας Λαυριώτης



[1] (Ἱ. Χρυσόστομος ΕΠΕ migne 52, 327-398)
[2] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 603, σελ. 15 καὶ «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 494, σελ. 23, Γενεύη 1994 . «Ἐπίσκεψις» 511/30-11-1994 καὶ «Ὀρθόδοξος Τύπος» 11-9-2009, «Ἀδέσμευτος Τύπος» (Μήτση) 21/9/2004,  «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀριθ. 523, σ. 12, Γενεύη 1995.
[3] Μάρκ. 14, 6
[4] Ὁμιλία στὸ Μπαχρέϊν, στὶς 25−9−2000. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 588, σελ. 16 καὶ ἀπὸ μήνυμα ποὺ ἔστειλε στοὺς Μουσουλμάνους ὅλου τοῦ κόσμου μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ Ραμαζανίου. Ρεπορτὰζ τοῦ  Νίκου Παπαδημητρίου στὸ “Flash” στὶς 16.12.2001.
[5]  Κοινὴ δήλωση «Ὀρθοδόξων» μὲ τοὺς Προτεστάντες, ὅτι δὲν ὑπάρχει μόνο Μία Ἐκκλησία, ἀλλὰ ὅτι οἱ 348 ἐκκλησίες -μέλη τοῦ ΠΣΕ- εἶναι γνήσιες ἐκκλησίες. Μία δὲ ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Οἱ ποικίλες αἱρετικὲς διδασκαλίες τῶν Προτεσταντῶν θεωροῦνται ὡς διαφορετικοὶ τρόποι ἐκφράσεως τῆς ἰδίας πίστεως καὶ ὡς ποικιλία τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δεχόμενοι ἔτσι ὅτι τελικὰ δὲν ὑπάρχουν αἱρέσεις!! «Αὐτὲς οἱ ἐκκλησίες καλοῦνται νὰ συμβαδίζουν ἀκόμη καὶ ὅταν διαφωνοῦν». «Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐπὶ εὐκαιρίᾳ τῆς 60ης ἐπετείου ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τοῦ Π.Σ.Ε.», Θεοδρομία 1 (Ἰαν.–Μάρτιος 2008) σ. 145.
[6]    15ος κανόνας τῆς ΑΒ Συνόδου τοῦ Μ.Φωτίου: « Οἱ γάρ δι’ αρεσίν τινα παρά τν γίων Συνόδων, Πατέρων, κατεγνωσμένην, τς πρός τόν πρόεδρον κοινωνίας αυτούς διαστέλλοντες, κείνου δηλονότι τήν αρεσιν δημοσί κηρύττοντος, καί γυμν τ κεφαλ π’ κκλησίας διδάσκοντος, ο τοιοτοι ο μόνον τ κανονικ πιτιμήσει οχ πόκεινται πρό συνοδικς διαγνώσεως αυτούς τς προς τόν καλούμενον πίσκοπον κοινωνίας ποτειχίζοντες, λλά καί τς πρεπούσης τιμς τος ρθοδόξοις ξιωθήσονται. Ο γάρ πισκόπων, λλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καί ο σχίσματι τήν νωσιν τς κκλησίας κατέτεμον, λλά σχισμάτων καί μερισμν τήν κκλησίαν σπούδασαν ρύσασθαι»
[9] (Σύνταγμα τν θείων καίερν Κανόνων Ράλλη–Ποτλτόμος Β’, σελ. 14).
[10] (ὅπ. ἀνωτ.)
[11] (ὅπ. ἀνωτ.)
[12]https://www.youtube.com/watch?v=L9r-Lz2otYQ
 https://www.youtube.com/watch?v=ReTDcJqLh5U
[13] Μάρκ. 8,18