Οἱ Χριστιανοὶ τῶν Μεγάλων Ἑορτῶν καὶ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας
Κάθε φορὰ ποὺ πλησιάζουν οἱ μεγάλες ἑορτὲς τῆς Χριστιανοσύνης,
Χριστοὺγεννα, Πάσχα καὶ Δεκαπενταύγουστο, παρατηρεῖται τὸ ἑξῆς
φαινόμενο: Πολλοί, ἴσως οἱ περισσότεροι Χριστιανοὶ προσέρχονται στὸ
Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως γιὰ νὰ φθάσουν στὴν συνέχεια, στὸ ἄλλο
Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας. Καὶ ἐνῶ αὐτὸ θὰ ἔπρεπε ἐκ
πρώτης ὄψεως, ὡς ἐξομολόγος ποὺ εἶμαι, ἂν καὶ ἀνάξιος,
νὰ μὲ χαροποιεῖ ἰδιαίτερα, ἀντιθέτως μὲ θλίβει καὶ μὲ προβληματίζει
ἀφάνταστα! Θὰ σᾶς ἐξηγήσω ὅμως τὶ ἐννοῶ ἀκριβῶς γιὰ νὰ μὴν
παραξηγηθῶ.
Μὲ λυπεῖ τὸ “πνεῦμα”, τὸ σκεπτικό, μὲ τὸ ὁποῖο προσέρχονται
οἱ περισσότεροι Χριστιανοὶ σήμερα στὸ Μυστήριο
τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Βλέπουν τὴν ἐξομολόγηση μόνο
σὰν ἕνα “τυπικό„ καὶ ἀναγκαστικὸ “πέρασμα„ γιὰ νὰ φθάσουν
στὴν Θεία Κοινωνία!...
Διαπιστώνει κανεὶς μία παχυλὴ καὶ προκλητικὴ ἄγνοια
τόσο γιὰ τὸ ἕνα ὅσο καὶ γιὰ τὸ ἄλλο Μυστήριο. Γιατί;
Ἁπλούστατα, διότι οἱ Χριστιανοὶ σήμερα δὲν θέλουν νὰ μάθουν
αὐτὰ ποὺ δὲν γνωρίζουν καὶ τοὺς χρειάζονται γιὰ νὰ
προοδεύσουν πνευματικά, ἀλλὰ θέλουν ἁπλῶς νὰ πάρουν
αὐτὰ ποὺ αὐτοὶ ἐπιθυμοῦν, ἐντελῶς ἀλαζονικὰ καὶ χωρὶς
καμμία συναίσθηση.
Προσέρχονται στὴν ἐξομολόγηση χωρὶς οὐσιαστικὰ ποτὲ
νὰ ἔχουν μπῆ στὴν διαδικασία τῆς μετανοίας, ἂν καὶ αὐτὴ
ἀποτελεῖ τὴν βασικὴ προϋπόθεση γιὰ νὰ πάρη κάποιος τὴν
ἀπὸφαση, γιὰ νὰ ἐξομολογηθῆ. Θὰ πρέπει δηλ. κανεὶς νὰ
αἰσθανθῆ προηγουμένως τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν του καὶ νὰ
θελήση στὴν συνέχεια νὰ ἐναποθέση αὐτὸ στὸ πετραχῆλι
τοῦ πνευματικοῦ γιὰ νὰ ἀναπαυθῆ ἡ ψυχή του ἀπὸ τὶς τύψεις
καὶ τὶς ἐνοχές. Αὐτὸς σίγουρα θὰ αἰσθανθῆ τὴν Χάρι
τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱ. Ἐξομολογήσεως, θὰ ἀνακουφισθῆ
καὶ θὰ φύγη ἀναπαυμένος, ἀνεξάρτητα ἂν ὁ πνευματικὸς
θὰ τοῦ ἐπιτρέψει ἢ ὄχι νὰ κοινωνήση τῶν Ἀχράντων
Μυστηρίων.
Ἔτσι λοιπὸν οἱ περισσότεροι φθάνουν στὴν ἐξομολόγηση
χωρὶς μετάνοια, κάνουν μία τυπικὴ ἀναφορὰ καὶ μηχανικὴ
ἀπαρίθμηση τῶν ἁμαρτιῶν τους, ἀποκρύπτοντας συχνὰ τὰ
σοβαρότερα, ἰσχυριζόμενοι διαρκῶς ὅτι δὲν τοὺς ρώτησε ὁ
πνευματικός (!) ( ἀλήθεια τὶ πλάνη καὶ πόσο μεγάλη πονηριὰ
κρύβει αὐτὸς ὁ ἰσχυρισμός τους;), ἁπλῶς καὶ μόνον γιατὶ θέλουν
ὁπωσδήποτε νὰ μεταλάβουν! Χωρὶς νὰ ἔχουν καμμία
ἐπίγνωση καὶ συναίσθηση περὶ αὐτοῦ τοῦ Φρικτοῦ Μυστηρίου
ἔχοντάς το συνδέσει τυπικὰ μὲ τὸ πνεῦμα τῶν Μεγάλων ἑορτῶν
δηλ. ἀγορὰ καινούργιων ρούχων, ὑποδημάτων, γαλοπούλας,
ἀνταλλαγὴ δώρων,......ἐκκλησιασμὸς καὶ Θεία Κοινωνία !
Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ προσέρχονται γιὰ νὰ κοινωνήσουν
μόνον τότε: Χριστοὺγεννα, Πάσχα καὶ Δεκαπενταύγουστο.
Θαρρεῖς καὶ ὁ Κύριός μας θυσιάζεται μόνον τότε, τὶς Μεγάλες
δηλ. ἑορτὲς καὶ προσφέρει δωρεὰν τὸ Πανάγιο Σῶμα
Του καὶ τὸ Τίμιο Αἷμα Του, ἢ λὲς καὶ ἡ Θεία Κοινωνία κατὰ
τὶς ἡμέρες αὐτὲς εἶναι μεγαλύτερης ἀξίας ἢ Χάριτος ἀπὸ τὶς
ἄλλες ἡμέρες τοῦ ὑπολοίπου ἔτους ! Μὰ ὁ Χριστὸς θυσιάζεται
καὶ προσφέρεται σὲ κάθε Θ. Λειτουργία καὶ κάθε Κυριακὴ
καὶ εἶναι πάντα Ἴδιος !
Οἱ περισσότεροι ὅμως πιστοὶ ἀπουσιάζουν ἀφοῦ δὲν
ἐκκλησιάζονται τακτικὰ ἢ ἐνῶ εἶναι παρόντες στὴν Θεία
Λειτουργία ἀπέχουν ἀπὸ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας,
ὄχι ἀπὸ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς τους, ἀλλὰ ἀπὸ
προκλητικὴ ἀδιαφορία καὶ ἔλλειψι διαθέσεως προετοιμασίας
γιὰ τὴν συμμετοχή τους σ’ αὐτό.
Εἶναι ὅπως εἴπαμε, οἱ Χριστιανοὶ τῶν Μεγάλων ἑορτῶν,
ποὺ ἀποφασίζουν αὐτοὶ καὶ ὄχι οἱ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας,
πότε καὶ πῶς θὰ μεταλάβουν ! Δείχνουν λοιπὸν μὲ τὴν στάσι
τους ὅτι τὸν ὑπόλοιπο καιρὸ δὲν τὸν χρειάζονται τὸν
Κύριο οὔτε καὶ τὴν Χάρι τῶν Μυστηρίων Του !
Αὐτὸ ὅμως δὲν ἀποτελεῖ σοβαρώτατο ἁμάρτημα; Αὐτὸ
δὲν εἶναι μεγάλη προσβολὴ καὶ βλασφημία κατὰ τοῦ Κυρίου
μας, ὅταν ἀδιαφορεῖ κανεὶς προκλητικὰ ὅλον τὸν ὑπόλοιπο
χρόνο καὶ ἐμφανίζεται γιὰ νὰ κοινωνήση χωρὶς ἐπίγνωση
καὶ χωρὶς οὐσιαστικὴ προετοιμασία μία ἢ δύο φορὲς τὸν
χρόνο κατὰ τὴν προσωπική του κρίσι καὶ ἐκτίμηση;
Καὶ δυστυχῶς τὰ ἄτομα αὐτά, ἐὰν τελικῶς ἐμποδιστοῦν
ἀπὸ τὸν πνευματικό, γιὰ νὰ κοινωνήσουν, τότε θὰ ἔχουν
ἀντιρρήσεις καὶ διαμαρτυρίες.
Ἀπαιτοῦν ὁπωσδήποτε νὰ κοινωνήσουν, γιατὶ ὅπως λένε
συχνά, «νήστεψαν» ἢ ἀφοῦ «ἐξομολογήθηκαν», γιατὶ νὰ μὴν
συμμετέχουν στὴν Θεία Εὐχαριστία; Ἀλήθεια ἡ νηστεία κατὰ
βούληση ἢ ἡ ἁπλή παραδοχὴ διαπράξεως πολλῶν καὶ μάλι
στα συχνὰ “θανάσιμων„ ἁμαρτημάτων εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ
φθάση κανεὶς στὴν μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων;
Δηλαδὴ μὲ τὴν ἴδια λογικὴ κάθε παραβάτης ποὺ θὰ
ὁμολογεῖ ἐνώπιον τῶν Ἀρχῶν, τὴν ἐνοχή του θὰ πρέπει
ἀμέσως νὰ ἀθωώνεται (!) ἢ οἱ μαθηταὶ ποὺ θὰ παραδεχθοῦν
ὅτι ὄντως δὲν γνωρίζουν γιατὶ εἶναι ἀδιάβαστοι, θὰ πρέπει
νὰ δικαιώνονται καὶ νὰ προβιβάζονται;
Ὅμως οἱ Χριστιανοὶ ποὺ σκέφτονται καὶ ἐνεργοῦν ἔτσι -καὶ
δυστυχῶς εἶναι οἱ περισσότεροι- δείχνουν ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ
θέματα τὰ ἔχουν μπερδεμένα μέσα στὸ μυαλό τους καὶ ἀφοῦ
δὲν ἔχουν συνειδητοποιήσει τὴν ἀξία τοῦ φρικτοῦ Αὐτοῦ
Μυστηρίου προστρέχουν σ’ Αὐτὸ γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν
ἐγωϊστικὰ τὴν φιλαρέσκειά τους ἢ καὶ νὰ δείξουν ἀκόμη
στοὺς ἄλλους ὅτι δῆθεν εἶναι “καλοὶ Χριστιανοί„ δηλαδὴ καὶ
αὐτὸ ἀκόμη πρὸς τὸ “θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις „.
Ἀλλὰ ἀδελφοί μου, ὁ Θεὸς “οὐ μυκτηρίζεται „. Θὰ πρέπει ἐπὶ
τέλους νὰ ἐννοήσουμε ὅτι αὐτὴ ἡ τακτικὴ πολλῶν
Χριστιανῶν εἶναι τελείως λάθος καὶ ἀντίθετη στὸ θέλημα καὶ
τὴν Λογικὴ τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀντίθετη στὴν Χριστιανικὴ
διδασκαλία καὶ Πίστι.
Ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ “βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους „, ὅπως
λέει καὶ ἡ Γραφή, ἀλλὰ γιὰ νὰ δώση τὴν Θεία Χάρι Του καὶ
τὶς Δωρεές Του πρὸς τοὺς μαθητάς, τοὺς δούλους Του καὶ
τὰ πιστά Του τέκνα, πρὸς ὅλους ἐμᾶς δηλαδή, θὰ πρέπει
νὰ δεῖ τὴν ἀληθινὴ μετάνοιά μας, τὴν ἀλλαγὴ πορείας στὴν
προηγούμενη ἁμαρτωλὴ ζωή μας, τὴν διάθεσί μας γιὰ θυσίες,
στερήσεις καὶ ἀγῶνες πνευματικούς, διότι ὅπως λένε
καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες «τὰ ἀγαθὰ κόποις κτῶνται καὶ πόνοις
κατορθοῦνται».
Διαφορετικὰ ἐὰν ἐμμείνουμε στὴν προηγούμενη τακτικὴ τοῦ
Ἐκκλησιασμοῦ, τῆς Ἐξομολογήσεως ἢ καὶ τῆς Θ.Κοινωνίας
μόνον κατὰ τὶς Μεγάλες ἑορτὲς θὰ συνεχίσουμε νὰ εἴμαστε
οἱ Χριστιανοὶ τοῦ «τύπου» καὶ ὄχι τῆς «οὐσίας», θὰ χαροποιοῦμε
τὸν μισόκαλο Διάβολο ἀφοῦ τοῦ ἐπιτρέπουμε νὰ μᾶς ἐξαπατᾶ
καὶ θὰ ἀπογοητεύουμε τὸν Κύριο καὶ Θεό μας ποὺ ποθεῖ διακαῶς
νὰ μᾶς κάνει συγκληρονόμους τῆς αἰώνιας Βασιλείας Του !
Ἀμήν.
Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος
Κάθε φορὰ ποὺ πλησιάζουν οἱ μεγάλες ἑορτὲς τῆς Χριστιανοσύνης,
Χριστοὺγεννα, Πάσχα καὶ Δεκαπενταύγουστο, παρατηρεῖται τὸ ἑξῆς
φαινόμενο: Πολλοί, ἴσως οἱ περισσότεροι Χριστιανοὶ προσέρχονται στὸ
Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως γιὰ νὰ φθάσουν στὴν συνέχεια, στὸ ἄλλο
Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας. Καὶ ἐνῶ αὐτὸ θὰ ἔπρεπε ἐκ
πρώτης ὄψεως, ὡς ἐξομολόγος ποὺ εἶμαι, ἂν καὶ ἀνάξιος,
νὰ μὲ χαροποιεῖ ἰδιαίτερα, ἀντιθέτως μὲ θλίβει καὶ μὲ προβληματίζει
ἀφάνταστα! Θὰ σᾶς ἐξηγήσω ὅμως τὶ ἐννοῶ ἀκριβῶς γιὰ νὰ μὴν
παραξηγηθῶ.
Μὲ λυπεῖ τὸ “πνεῦμα”, τὸ σκεπτικό, μὲ τὸ ὁποῖο προσέρχονται
οἱ περισσότεροι Χριστιανοὶ σήμερα στὸ Μυστήριο
τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Βλέπουν τὴν ἐξομολόγηση μόνο
σὰν ἕνα “τυπικό„ καὶ ἀναγκαστικὸ “πέρασμα„ γιὰ νὰ φθάσουν
στὴν Θεία Κοινωνία!...
Διαπιστώνει κανεὶς μία παχυλὴ καὶ προκλητικὴ ἄγνοια
τόσο γιὰ τὸ ἕνα ὅσο καὶ γιὰ τὸ ἄλλο Μυστήριο. Γιατί;
Ἁπλούστατα, διότι οἱ Χριστιανοὶ σήμερα δὲν θέλουν νὰ μάθουν
αὐτὰ ποὺ δὲν γνωρίζουν καὶ τοὺς χρειάζονται γιὰ νὰ
προοδεύσουν πνευματικά, ἀλλὰ θέλουν ἁπλῶς νὰ πάρουν
αὐτὰ ποὺ αὐτοὶ ἐπιθυμοῦν, ἐντελῶς ἀλαζονικὰ καὶ χωρὶς
καμμία συναίσθηση.
Προσέρχονται στὴν ἐξομολόγηση χωρὶς οὐσιαστικὰ ποτὲ
νὰ ἔχουν μπῆ στὴν διαδικασία τῆς μετανοίας, ἂν καὶ αὐτὴ
ἀποτελεῖ τὴν βασικὴ προϋπόθεση γιὰ νὰ πάρη κάποιος τὴν
ἀπὸφαση, γιὰ νὰ ἐξομολογηθῆ. Θὰ πρέπει δηλ. κανεὶς νὰ
αἰσθανθῆ προηγουμένως τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν του καὶ νὰ
θελήση στὴν συνέχεια νὰ ἐναποθέση αὐτὸ στὸ πετραχῆλι
τοῦ πνευματικοῦ γιὰ νὰ ἀναπαυθῆ ἡ ψυχή του ἀπὸ τὶς τύψεις
καὶ τὶς ἐνοχές. Αὐτὸς σίγουρα θὰ αἰσθανθῆ τὴν Χάρι
τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱ. Ἐξομολογήσεως, θὰ ἀνακουφισθῆ
καὶ θὰ φύγη ἀναπαυμένος, ἀνεξάρτητα ἂν ὁ πνευματικὸς
θὰ τοῦ ἐπιτρέψει ἢ ὄχι νὰ κοινωνήση τῶν Ἀχράντων
Μυστηρίων.
Ἔτσι λοιπὸν οἱ περισσότεροι φθάνουν στὴν ἐξομολόγηση
χωρὶς μετάνοια, κάνουν μία τυπικὴ ἀναφορὰ καὶ μηχανικὴ
ἀπαρίθμηση τῶν ἁμαρτιῶν τους, ἀποκρύπτοντας συχνὰ τὰ
σοβαρότερα, ἰσχυριζόμενοι διαρκῶς ὅτι δὲν τοὺς ρώτησε ὁ
πνευματικός (!) ( ἀλήθεια τὶ πλάνη καὶ πόσο μεγάλη πονηριὰ
κρύβει αὐτὸς ὁ ἰσχυρισμός τους;), ἁπλῶς καὶ μόνον γιατὶ θέλουν
ὁπωσδήποτε νὰ μεταλάβουν! Χωρὶς νὰ ἔχουν καμμία
ἐπίγνωση καὶ συναίσθηση περὶ αὐτοῦ τοῦ Φρικτοῦ Μυστηρίου
ἔχοντάς το συνδέσει τυπικὰ μὲ τὸ πνεῦμα τῶν Μεγάλων ἑορτῶν
δηλ. ἀγορὰ καινούργιων ρούχων, ὑποδημάτων, γαλοπούλας,
ἀνταλλαγὴ δώρων,......ἐκκλησιασμὸς καὶ Θεία Κοινωνία !
Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ προσέρχονται γιὰ νὰ κοινωνήσουν
μόνον τότε: Χριστοὺγεννα, Πάσχα καὶ Δεκαπενταύγουστο.
Θαρρεῖς καὶ ὁ Κύριός μας θυσιάζεται μόνον τότε, τὶς Μεγάλες
δηλ. ἑορτὲς καὶ προσφέρει δωρεὰν τὸ Πανάγιο Σῶμα
Του καὶ τὸ Τίμιο Αἷμα Του, ἢ λὲς καὶ ἡ Θεία Κοινωνία κατὰ
τὶς ἡμέρες αὐτὲς εἶναι μεγαλύτερης ἀξίας ἢ Χάριτος ἀπὸ τὶς
ἄλλες ἡμέρες τοῦ ὑπολοίπου ἔτους ! Μὰ ὁ Χριστὸς θυσιάζεται
καὶ προσφέρεται σὲ κάθε Θ. Λειτουργία καὶ κάθε Κυριακὴ
καὶ εἶναι πάντα Ἴδιος !
Οἱ περισσότεροι ὅμως πιστοὶ ἀπουσιάζουν ἀφοῦ δὲν
ἐκκλησιάζονται τακτικὰ ἢ ἐνῶ εἶναι παρόντες στὴν Θεία
Λειτουργία ἀπέχουν ἀπὸ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας,
ὄχι ἀπὸ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς τους, ἀλλὰ ἀπὸ
προκλητικὴ ἀδιαφορία καὶ ἔλλειψι διαθέσεως προετοιμασίας
γιὰ τὴν συμμετοχή τους σ’ αὐτό.
Εἶναι ὅπως εἴπαμε, οἱ Χριστιανοὶ τῶν Μεγάλων ἑορτῶν,
ποὺ ἀποφασίζουν αὐτοὶ καὶ ὄχι οἱ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας,
πότε καὶ πῶς θὰ μεταλάβουν ! Δείχνουν λοιπὸν μὲ τὴν στάσι
τους ὅτι τὸν ὑπόλοιπο καιρὸ δὲν τὸν χρειάζονται τὸν
Κύριο οὔτε καὶ τὴν Χάρι τῶν Μυστηρίων Του !
Αὐτὸ ὅμως δὲν ἀποτελεῖ σοβαρώτατο ἁμάρτημα; Αὐτὸ
δὲν εἶναι μεγάλη προσβολὴ καὶ βλασφημία κατὰ τοῦ Κυρίου
μας, ὅταν ἀδιαφορεῖ κανεὶς προκλητικὰ ὅλον τὸν ὑπόλοιπο
χρόνο καὶ ἐμφανίζεται γιὰ νὰ κοινωνήση χωρὶς ἐπίγνωση
καὶ χωρὶς οὐσιαστικὴ προετοιμασία μία ἢ δύο φορὲς τὸν
χρόνο κατὰ τὴν προσωπική του κρίσι καὶ ἐκτίμηση;
Καὶ δυστυχῶς τὰ ἄτομα αὐτά, ἐὰν τελικῶς ἐμποδιστοῦν
ἀπὸ τὸν πνευματικό, γιὰ νὰ κοινωνήσουν, τότε θὰ ἔχουν
ἀντιρρήσεις καὶ διαμαρτυρίες.
Ἀπαιτοῦν ὁπωσδήποτε νὰ κοινωνήσουν, γιατὶ ὅπως λένε
συχνά, «νήστεψαν» ἢ ἀφοῦ «ἐξομολογήθηκαν», γιατὶ νὰ μὴν
συμμετέχουν στὴν Θεία Εὐχαριστία; Ἀλήθεια ἡ νηστεία κατὰ
βούληση ἢ ἡ ἁπλή παραδοχὴ διαπράξεως πολλῶν καὶ μάλι
στα συχνὰ “θανάσιμων„ ἁμαρτημάτων εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ
φθάση κανεὶς στὴν μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων;
Δηλαδὴ μὲ τὴν ἴδια λογικὴ κάθε παραβάτης ποὺ θὰ
ὁμολογεῖ ἐνώπιον τῶν Ἀρχῶν, τὴν ἐνοχή του θὰ πρέπει
ἀμέσως νὰ ἀθωώνεται (!) ἢ οἱ μαθηταὶ ποὺ θὰ παραδεχθοῦν
ὅτι ὄντως δὲν γνωρίζουν γιατὶ εἶναι ἀδιάβαστοι, θὰ πρέπει
νὰ δικαιώνονται καὶ νὰ προβιβάζονται;
Ὅμως οἱ Χριστιανοὶ ποὺ σκέφτονται καὶ ἐνεργοῦν ἔτσι -καὶ
δυστυχῶς εἶναι οἱ περισσότεροι- δείχνουν ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ
θέματα τὰ ἔχουν μπερδεμένα μέσα στὸ μυαλό τους καὶ ἀφοῦ
δὲν ἔχουν συνειδητοποιήσει τὴν ἀξία τοῦ φρικτοῦ Αὐτοῦ
Μυστηρίου προστρέχουν σ’ Αὐτὸ γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν
ἐγωϊστικὰ τὴν φιλαρέσκειά τους ἢ καὶ νὰ δείξουν ἀκόμη
στοὺς ἄλλους ὅτι δῆθεν εἶναι “καλοὶ Χριστιανοί„ δηλαδὴ καὶ
αὐτὸ ἀκόμη πρὸς τὸ “θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις „.
Ἀλλὰ ἀδελφοί μου, ὁ Θεὸς “οὐ μυκτηρίζεται „. Θὰ πρέπει ἐπὶ
τέλους νὰ ἐννοήσουμε ὅτι αὐτὴ ἡ τακτικὴ πολλῶν
Χριστιανῶν εἶναι τελείως λάθος καὶ ἀντίθετη στὸ θέλημα καὶ
τὴν Λογικὴ τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀντίθετη στὴν Χριστιανικὴ
διδασκαλία καὶ Πίστι.
Ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ “βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους „, ὅπως
λέει καὶ ἡ Γραφή, ἀλλὰ γιὰ νὰ δώση τὴν Θεία Χάρι Του καὶ
τὶς Δωρεές Του πρὸς τοὺς μαθητάς, τοὺς δούλους Του καὶ
τὰ πιστά Του τέκνα, πρὸς ὅλους ἐμᾶς δηλαδή, θὰ πρέπει
νὰ δεῖ τὴν ἀληθινὴ μετάνοιά μας, τὴν ἀλλαγὴ πορείας στὴν
προηγούμενη ἁμαρτωλὴ ζωή μας, τὴν διάθεσί μας γιὰ θυσίες,
στερήσεις καὶ ἀγῶνες πνευματικούς, διότι ὅπως λένε
καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες «τὰ ἀγαθὰ κόποις κτῶνται καὶ πόνοις
κατορθοῦνται».
Διαφορετικὰ ἐὰν ἐμμείνουμε στὴν προηγούμενη τακτικὴ τοῦ
Ἐκκλησιασμοῦ, τῆς Ἐξομολογήσεως ἢ καὶ τῆς Θ.Κοινωνίας
μόνον κατὰ τὶς Μεγάλες ἑορτὲς θὰ συνεχίσουμε νὰ εἴμαστε
οἱ Χριστιανοὶ τοῦ «τύπου» καὶ ὄχι τῆς «οὐσίας», θὰ χαροποιοῦμε
τὸν μισόκαλο Διάβολο ἀφοῦ τοῦ ἐπιτρέπουμε νὰ μᾶς ἐξαπατᾶ
καὶ θὰ ἀπογοητεύουμε τὸν Κύριο καὶ Θεό μας ποὺ ποθεῖ διακαῶς
νὰ μᾶς κάνει συγκληρονόμους τῆς αἰώνιας Βασιλείας Του !
Ἀμήν.
Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος
