Το ”Ορθόδοξο” Κέντρο του Σαμπεζύ δημοσίευσε ανακοίνωση για την «επίσημη τελετή δια την έναρξιν του ακαδημαϊκού έτους (Dies Academicus) του Μεταπτυχιακού Ινστιτούτου Ορθοδόξου Θεολογίας του Ορθοδόξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου του Σαμπεζύ Γενεύης επραγματοποιήθη το Σάββατον 19 Οκτωβρίου 2013, εις τον ιερόν ναόν του Αποστόλου των Εθνών Παύλου».
Α) Στὴν τελετὴ διαβάστηκε Μήνυμα τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, συμμετεῖχαν δὲ σὲ αὐτὴ καὶ ὁ Μητροπολίτης Ἑλβετίας Ἰερεμίας, ἀλλὰ καὶ ὁ καθηγητὴς κ. Βλ. Φειδᾶς, ὁ ὁποῖος ἐπιμένει οἰκουμενιστικὰ στὴν παρερμηνεία τῆς ἀρχιερατικῆς προσευχῆς περὶ ἑνότητος, ὅπου -ὡς γνωστόν- ὁ Κύριος ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ἑνότητα μεταξὺ τῶν μαθητῶν Του (καὶ τῶν Ὀρθοδόξων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας) καὶ ὄχι τὴν ἑνότητα μετὰ τῶν αἱρετικῶν, ἀφοῦ ἑνότητα μὲ αἱρετικοὺς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξει, χωρὶς τὴν ἀποβολὴ τῶν αἱρέσεων καὶ τὴν μετάνοιά τους. Ἡ θέση του «δένει» μὲ ἄλλες οἰκουμενιστικὲς τοποθετήσεις, ὅπως μὲ τὴν «βαπτισματικὴ θεολογία», τὴν «θεωρία τῶν κλάδων», ἢ ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι διηρημένη (πατρ. Βαρθολομαῖος, μητρ. Περγάμου Ἰωάννης Ζηζιούλας, μητρ. Μεσσηνίας Χρυσόστομος κ.ἄ.).
Διαβάζουμε στὴν Romfea ὅτι ὁ κ. Φειδᾶς,
«Μεταξύ άλλων ετόνισε ότι η μέριμνα δια την ενότητα της Εκκλησίας αποτελεί θεμελιώδες δόγμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, διότι εκφράζει το θέλημα του ιδίου του Χριστού εις την αρχιερατικήν προσευχήν Αυτού».
Στὴ συνέχεια μίλησε ὁ Πρύτανις Guido Vergauwen, ὁ ὁποῖος«ευχαρίστησε το Ινστιτούτον δια την επεδειχθείσαν εμπιστοσύνην προς το πανεπιστήμιον του Φριβούργου εις το πλαίσιον της μεταξύ των συνεργασίας και εχαιρέτισε την εποικοδομητικήν συμβολήν των δύο θεσμών εις το από κοινού οργανωθέν Συνέδριον, με θέμα «Η Β΄ Βατικανή Σύνοδος και η Ορθόδοξος Εκκλησία», δια τον διάλογον και δια την προσέγγισιν των δύο Εκκλησιών, αι οποίαι, από της άρσεως των αναθεμάτων το 1965, δεν ευρίσκονται πλέον υπό καθεστώς οριστικού σχίσματος, αλλά διακοπής τηςεκκλησιαστικής κοινωνίας.
Ο κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του πανεπιστημίου του Φριβούργου, καθηγητής κ. Franz Mali, εξέφρασε την ικανοποίησιν του δια το τριμερές πρόγραμμα, το οποίον δεν αρκείται εις την απλήν παράθεσιν πληροφοριών και δεδομένων, αλλά οδηγεί τους φοιτητάς δια της γνώσεως εις την υπερτάτην εν Χριστώ σοφίαν.
Ο αναπληρωτής κοσμήτωρ της αυτονόμου προτεσταντικήςΘεολογικής Σχολής της Γενεύης, καθηγητής κ. Hans Christoph Askani, εξέφρασε την χαράν του δια την συνεργασίαν και την αμοιβαίαν κατανόησιν, αι οποίαι εκφράζονται εις το τριμερές πρόγραμμα σπουδών, διότι η χαρά αυτή, κατά τον απόστολον Παύλον, πρέπει να συνοδεύη οποιανδήποτε έκφρασιν του Ευαγγελίου του Χριστού».
Ἄρα λοιπόν, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ὑπάρχει πρόοδος στὴν διολίσθηση τῶν Ὀρθοδόξων πρὸς τὴν Οἰκουμενιστικὴ παναίρεση. Ἡ Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων μας στὴ Συνεδρία τῆς 11/11/2013 (παρὰ τὶς ὀξύτατες ἀντιδράσεις κατὰ τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσοστόμου, ἀμετανόητου φορέα τῆς αἱρετικῆς θέσεως περὶ τῆς «διηρημένης Ἐκκλησίας») «όρισε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, ως εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Μικτή Επιτροπή Διαλόγου μετά των Ρωμαιοκαθολικών». (Δυστυχῶς ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος πρὶν τρία χρόνια ἀντέδρασε κατὰ τὴν συνεδρίαση τῆς Ἱεραρχίας γιὰ αὐτὴν τὴν αἱρετικὴ κακοδοξία τοῦ Μεσσηνίας καὶ στὴν συνέχεια τὸν κάλυψε, συνεχίζει νὰ τὸν καλύπτει!).
Ἔτσι τώρα στὸ Σαμπεζὺ ἀδιαμαρτύρητα i. ἐπαναδιαβεβαίωσαν τὴν ἄρσι τοῦ σχίσματος καὶ ii. προχώρησαν στὸ ἑπόμενο βῆμα:
«από της άρσεως των αναθεμάτων το 1965, δεν ευρίσκονται πλέον υπό καθεστώς οριστικού σχίσματος, αλλά διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας».
Μήπως, δίδεται ἄλλη μιὰ εὐκαιρία στοὺς Ἱεράρχες, στοὺς Ἁγιορεῖτες, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅσα ἐνεργὰ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ ἐνδιαφερόνται γιὰ τὴν Ἐκκλησία Του, (ἀλλὰ εὑρίσκονται ὑπὸ τὴν ὁμηρία ἰδεολογημάτων περὶ τάχα ὑπακοῆς σὲ αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους καὶ Πατριάρχες καὶ δυνητικὲς ἑρμηνεῖες) νὰ ἀπαιτήσουν τὴν ἔξοδό μας ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε., τὴν διακοπὴ τῶν Διαλόγων, νὰ διαμαρτυρηθοῦν ποικιλοτρόπως καὶ ἐντόνως, νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες;
"Φιλορθόδοξος Ἕνωσις Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος"
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ
Στο βιβλίο του Αθ. Σακαρέλλου " Έγινε η Ένωση των Εκκλησιών " Αθήνα 2007 στις σελίδες 83-87 αναφέρεται το Γαλλικό κείμενο της συμφωνίας " Κοινή Δήλωσις " του 1965, όπου στη παράγραφο 4 της συμφωνίας χρησιμοποιείται η λέξη excommunication, αυτό σημαίνει, ότι με τη συμφωνία αυτή έχει αρθεί η " ακοινωνησία " , το " σχίσμα " δηλαδή μεταξύ των δύο Εκκλησιών, σε αντίθεση με την επίσημη Ελληνική μετάφραση, που ομιλεί, δήθεν, για άρση Αναθεμάτων, προς καθησυχασμό των Ορθοδόξων. Η ένωση δυστυχώς μερικώς έχει γίνει, απλά πραγματώνεται και παρουσιάζεται, τοπικά και χρονικά, σταδιακά, ανάλογα με τις αντιδράσεις. Και για να μην υπάρχει αμφιβολία, ότι η Γαλλική λέξη excommunication σημαίνει "ακοινωνησία" τούτο αποδεικνύεται και από το ίδιο το Γαλλικό κείμενο της συμφωνίας, που χρησιμοποιήθηκε δύο φορές η έκφραση la communion ecclesiastique και σημαίνει " εκκλησιαστική κοινωνία ", όπως ορθά αποδίδει η επίσημη ελληνική μετάφραση και όχι " εκκλησιαστικό ανάθεμα "
Στην πραγματικότητα η κοινή δήλωση το 1965, στο Γαλλικό κείμενο, ομιλεί για άρση της ακοινωνησίας και όχι για απλή άρση του Αναθέματος μεταξύ των Εκκλησιών. Το γεγονός αυτό εξηγεί όλα τα μεταγενέστερα γεγονότα, όπως συμπροσευχές, συλλείτουργα, μετάδοση της Θείας Κοινωνίας σε παπικούς λαϊκούς σε τόπους που δεν υπήρχε αξιόλογη αντίδραση, νεώτερες κοινές δηλώσεις και συμφωνίες, μνημόσυνο του ονόματος του Πάπα Ρώμης στην Αγία Πρόθεση, γεγονός που παραδέχθηκε ότι έπραττε ο ίδιος ο Αθηναγόρας , μνημόσυνο δημόσιο του Πάπα στο Φανάρι στην τελευταία του επίσημη επίσκεψη και άλλες παρόμοιες πράξεις. Και σε όλα αυτά πρωτοστατούσε το Φανάρι και ακολουθούσαν με παρόμοιες πράξεις και άλλες τοπικές Εκκλησίες. Αυτό αποτελεί , εκ των πραγμάτων, μερική ένωση και έμπρακτη εφαρμογή όχι απλά της άρσεως του Οριστικού Σχίσματος, αλλά και της Ακοινωνησίας, του προσωρινού δηλαδή Σχίσματος. Η μερική αυτή ένωση εφαρμόζεται σταδιακά, τοπικά και χρονικά, όπως ορθά επισημάνθηκε, ανάλογα με τις αντιδράσεις και κάποια κατάλληλη στιγμή θα καταστεί η ένωση πλήρης, επισφραγίζοντας το ήδη υφιστάμενο από ετών πραγματικό καθεστώς.
_________________
«...ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΥΜΑΣ.»
(Κατά Ιωάννην Η΄-32)
