Σ’ ευγνωμονώ Κύριε!
Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτη
Φιλάνθρωπε
Κύριε, πώς δεν λησμόνησες τον αμαρτωλό δούλο Σου, αλλά γεμάτος έλεος με
είδες από τη δόξα Σου και μου εμφανίστηκες με ακατάληπτο τρόπο;
Εγώ πάντα Σε πρόσβαλλα και Σε έθλιβα.
Εσύ, όμως, Κύριε, για τη μικρή μου μετάνοια μου έδωσες να γνωρίσω τη μεγάλη Σου αγάπη και την άμετρη αγαθότητά Σου.
Το ιλαρό και πράο βλέμμα Σου έθελξε την ψυχή μου.
Τι να σου ανταποδώσω, Κύριε, ή ποιο ύμνο να Σου προσφέρω;
Εσύ
δίνεις τη χάρη Σου, για να φλέγεται αδιάλειπτα η ψυχή από αγάπη - και
δεν βρίσκει πια ανάπαυση ούτε νύχτα ούτε μέρα από τη θεϊκή αγάπη.
Η μνήμη Σου θερμαίνει την ψυχή μου και τίποτε στη γη δεν την αναπαύει εκτός από Εσένα.
Γι
αυτό Σε ζητώ με δάκρυα και πάλι Σε «χάνω» και πάλι ποθεί ο νους μου τη
γλυκύτητά Σου, αλλά Εσύ δεν εμφανίζεις το Πρόσωπό Σου που επιθυμεί η
ψυχή μου νύχτα και ημέρα.
Συ
με έπλασες, συ με φώτισες με το άγιο Βάπτισμα, συ συγχωρείς τα
αμαρτήματά μου και μου δίνεις τη χάρη να κοινωνώ το τίμιο Σώμα και Αίμα
σου.
Δώσε μου τη δύναμη να μένω πάντα κοντά σου.
Κύριε, δώσε μου τη μετάνοια του Αδάμ και την αγία ταπείνωσή σου.
Αμήν.
