Λόγος στον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη
Πρέπει,
αυτούς που διέπρεψαν στη ζωή αυτή και προς την αρετή και αγιότητα και
μετά τον θάνατό τους να ευλαβούμαστε και να τιμάμε με τελετές και
εγκώμια και ύμνους.
Αφ᾽ ενός μεν γιατί ο έπαινος που απονέμεται στους αγίους αναφέρεται στο Θεό, από τον οποίο πηγάζει κάθε αρετή και αγιότητα, αφ᾽ ετέρου δε επειδή εγκωμιάζοντας τα κατορθώματα των μεγάλων ανδρών, οι οκνηροί και ράθυμοι προς τα πνευματικά γυμνάσματα παρακινούνται.
Η εμφάνιση του Αγίου Αρσενίου του Φαρασσιώτη στα έσχατα χρόνια στην ανατολική εκκλησία αποτελεί τρανή απόδειξη ότι την Ορθοδοξία μας εξακολουθούν να αναρριπίζουν οι θείες αύρες του Παναγίου Πνεύματος.
Η πολιτεία του Οσίου υπομνηματίζει την Ευαγγελική διδασκαλία που εφήρμοσε σε όλη του τη ζωή.
Με τη χάρη του Θεού ανέδειξε τον εαυτό του ένα σαρκωμένο Ευαγγέλιο. Αξιολόγησε τα πάντα, τα επίγεια και τα ουράνια, με μέτρο πάντα το Χριστό. Ο,τι δεν ήταν ευάρεστο στο Χριστό το απέρριπτε σαν σκύβαλο και βδελυρό πράγμα.
Όλος ο βίος του υπήρξε ένα θαύμα, όπως όλων των μεγάλων τέκνων της Εκκλησίας που ενίκησαν «τον κόσμο» και την αμαρτωλή ανθρώπινη φύση και έφθασαν στην «ατέλεστη τελειότητα των τελείων». Γι᾽ αυτό και του εδόθη το χάρισμα της θαυματουργίας των ιάσεων και η εξουσία κατά πνευμάτων ακαθάρτων.
Στα Φάρασα και σ᾽ όλη την περιφέρειά τους γιατρός δεν υπήρχε, παρά ο ίδιος ο πατήρ Αρσένιος, ο οποίος ήταν δάσκαλος και ιατρός ψυχών και σωμάτων.
Στα παιδιά δίδασκε τη νοερά προσευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» και όταν καμμιά φορά έσφαλαν τους μάθαινε να λένε το «ήμαρτον Θεέ μου».
Η συνηθισμένη τροφή του Πατρός ήταν τα κριθαρένια πέτουρα, τα οποία έψηνε μόνος του επάνω σε μια λαμαρίνα. Όλες τις νηστείες αλλά ακόμη και κάθε Τετάρτη, Παρασκευή και τη Δευτέρα που είναι αφιερωμένη στους αγγέλους, δεν έπινε ούτε νερό μέχρι να βασιλέψει ο ήλιος.
Το τυπικό των ακολουθιών του ήταν ως εξής: Όλες τις μεγάλες γιορτές έκανε ολονύκτιες αγρυπνίες, τις οποίες άρχιζε από τη δύση μέχρι την ανατολή του ηλίου. Το πως κοιμόταν και πόσο κοιμόταν για την αγάπη του Χριστού, ο Θεός το γνωρίζει. Τετάρτη και Παρασκευή έμενε έγκλειστος στο κελλί του. Αυτές τις μέρες που έμενε έγκλειστος, δεν τραβούσε μόνον αυτός Θείες ουράνιες δυνάμεις όταν προσευχόταν, αλλά τον τραβούσαν και αυτόν στους ουρανούς Αγγελικές δυνάμεις.
Πολλοί που έτυχαν να δουν τον Χατζεφεντή (έτσι τον αποκαλούσαν) να υψώνει τα χέρια του και να παρακαλεί το Θεό και να φωνάζει προσευχόμενος «Θεέ μου, Θεέ μου!» έλεγαν· «λες και ξεκοβόταν η καρδιά του εκείνη την ώρα, και θαρρείς έπιανε τον Χριστό από τα πόδια και δεν τον άφηνε, εάν δεν τον έκανε το αίτημά του».
Η διακριτική του άσκηση πάντοτε συνοδευόταν με την αγάπη προς τους άλλους και με την ταπείνωση στον εαυτό του. Όσο όμως κι αν προσπαθούσε ο πατήρ να κρυφθεί, δεν ήταν εύκολο. Η χάρις του Θεού που κατοικούσε μέσα του τον πρόδιδε.
Ο πατήρ Αρσένιος κήρυττε την Ορθοδοξία ορθά με τον ορθόδοξο βίο του. Έλιωνε στην άσκηση την σάρκα του από την θερμή του αγάπη προς τον Θεό και αλλοίωνε τις ψυχές με τη Θεία Χάρη.
Πίστευε πολύ και θεράπευε πολλούς, πιστούς και άπιστους. Λίγα λόγια, πολλά θαύματα, πολλά έργα. Ζούσε πολλά και έκρυβε πολλά. Μέσα από τον σκληρό του φλοιό, έκρυβε τον πνευματικό του γλυκό καρπό. Πολύ αυστηρός πατέρας στον εαυτό του, αλλά και πολύ στοργικός πατέρας στα παιδιά του. Δεν τα χτυπούσε με το νόμο, αλλά με το φιλότιμο το νόημα του νόμου. Ως Λειτουργός του Υψίστου δεν πατούσε στη γη, και ως συλλειτουργός άστραφτε στον κόσμο. Τον δόξασε ο Θεός, γιατί συνέχεια με την αγία του ζωή δοξαζόταν το όνομα του Θεού, στον οποίο ανήκει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνηση.
Σήμερα έχουμε μεγάλη ανάγκη από θαυματουργούς Αγίους σαν το Άγιο Αρσένιο. Γιατί έχουν τόσο «βαρυνθεί αι καρδίαι εν μερίμναις βιοτικαίς» ώστε μόνο με εντυπωσιακά υπερφυσικά φαινόμενα μπορεί να προκληθεί η αφύπνιση των κοιμωμένων συνειδήσεών μας. Αν όμως είναι νεκρά τα αισθητήρια της ψυχής μας «ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή πεισθήσονται».
Λοιπόν σε μια εποχή πνευματικής σύγχυσης που κινδυνεύουν να πλανηθούν και οι εκλεκτοί η παρουσία μέσα στην εκκλησία μας του μεγάλου αυτού ασκητικού πατέρα μας είναι αληθινή ευλογία γιατί με τον βίο του και την πολιτεία του διδάσκει όλους εμάς. Ο κόσμος κουράστηκε από τους ανούσιους θεολογικούς βερμπαλισμούς και από τους κενούς και αβίωτους λόγους, που τείνουν να αλλοιώσουν το γνήσιο πατερικό πνεύμα. Στο βάθος βέβαια πρόκειται για αλλοίωση της Ευαγγελικής διδασκαλίας. Η αλήθεια είναι ότι ουδείς μετά ανέσεως εισήλθε στην βασιλεία των ουρανών. οι άγιοι έφθασαν στην ανάσταση αφού προηγουμένως βάδισαν την οδό του μαρτυρίου. Και πράττοντες εδίδασκαν ότι χωρίς θλίψεις ασκητικές, χωρίς αδιάλειπτη προσευχή, χωρίς ταπείνωση, χωρίς κάθαρση από τα πάθη, χωρίς αγάπη στο Θεό και στον πλησίον δεν μπορείς να χαίρεσαι τη χαρά του Χριστού.
Βεβαιώνει με τον βίο του ο Άγιος Αρσένιος ότι η αγιότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την άσκηση. Και αυτοί που παρακάμπτουν την άσκηση, ενώ προσκυνούν τους αγίους πέφτουν σε μια πνευματική σχιζοφρένεια.
Ο άγιος με τους πνευματικούς αγώνες του, με την βαθειά ταπείνωσή του και τη διπλή αγάπη προς το Θεό και τους ανθρώπους έγινε σκεύος εκλογής, έλαβε τη χάρη της θαυματουργίας και με το φως του το πνευματικό έλαμψε στους καιρούς μας την Εκκλησία του Χριστού.
Και τώρα, αγιώτατε πάτερ Αρσένιε, που τον αγώνα τον καλό αγωνίστηκες, τον δρόμο ετελείωσες, την πίστη εφύλαξες. Ο Χριστός σε στεφάνωσε ως νικητή. Και τώρα που βρίσκεσαι σ᾽ αυτή την ασύλληπτη από μας τους σαρκοφόρους μακαριότητα, μέσα στο αιώνιο και ανέσπερο φως που εκπέμπεται από την αγία και μακαρία Τριάδα μη παύσεις να πρεσβεύεις υπέρ ημών των περιλειπομένων.
Α.Κ.
ΠΗΓΗ. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ
Πηγή:fdathanasiou.wordpress.com
Πρέπει,
αυτούς που διέπρεψαν στη ζωή αυτή και προς την αρετή και αγιότητα και
μετά τον θάνατό τους να ευλαβούμαστε και να τιμάμε με τελετές και
εγκώμια και ύμνους.Αφ᾽ ενός μεν γιατί ο έπαινος που απονέμεται στους αγίους αναφέρεται στο Θεό, από τον οποίο πηγάζει κάθε αρετή και αγιότητα, αφ᾽ ετέρου δε επειδή εγκωμιάζοντας τα κατορθώματα των μεγάλων ανδρών, οι οκνηροί και ράθυμοι προς τα πνευματικά γυμνάσματα παρακινούνται.
Η εμφάνιση του Αγίου Αρσενίου του Φαρασσιώτη στα έσχατα χρόνια στην ανατολική εκκλησία αποτελεί τρανή απόδειξη ότι την Ορθοδοξία μας εξακολουθούν να αναρριπίζουν οι θείες αύρες του Παναγίου Πνεύματος.
Η πολιτεία του Οσίου υπομνηματίζει την Ευαγγελική διδασκαλία που εφήρμοσε σε όλη του τη ζωή.
Με τη χάρη του Θεού ανέδειξε τον εαυτό του ένα σαρκωμένο Ευαγγέλιο. Αξιολόγησε τα πάντα, τα επίγεια και τα ουράνια, με μέτρο πάντα το Χριστό. Ο,τι δεν ήταν ευάρεστο στο Χριστό το απέρριπτε σαν σκύβαλο και βδελυρό πράγμα.
Όλος ο βίος του υπήρξε ένα θαύμα, όπως όλων των μεγάλων τέκνων της Εκκλησίας που ενίκησαν «τον κόσμο» και την αμαρτωλή ανθρώπινη φύση και έφθασαν στην «ατέλεστη τελειότητα των τελείων». Γι᾽ αυτό και του εδόθη το χάρισμα της θαυματουργίας των ιάσεων και η εξουσία κατά πνευμάτων ακαθάρτων.
Στα Φάρασα και σ᾽ όλη την περιφέρειά τους γιατρός δεν υπήρχε, παρά ο ίδιος ο πατήρ Αρσένιος, ο οποίος ήταν δάσκαλος και ιατρός ψυχών και σωμάτων.
Στα παιδιά δίδασκε τη νοερά προσευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» και όταν καμμιά φορά έσφαλαν τους μάθαινε να λένε το «ήμαρτον Θεέ μου».
Η συνηθισμένη τροφή του Πατρός ήταν τα κριθαρένια πέτουρα, τα οποία έψηνε μόνος του επάνω σε μια λαμαρίνα. Όλες τις νηστείες αλλά ακόμη και κάθε Τετάρτη, Παρασκευή και τη Δευτέρα που είναι αφιερωμένη στους αγγέλους, δεν έπινε ούτε νερό μέχρι να βασιλέψει ο ήλιος.
Το τυπικό των ακολουθιών του ήταν ως εξής: Όλες τις μεγάλες γιορτές έκανε ολονύκτιες αγρυπνίες, τις οποίες άρχιζε από τη δύση μέχρι την ανατολή του ηλίου. Το πως κοιμόταν και πόσο κοιμόταν για την αγάπη του Χριστού, ο Θεός το γνωρίζει. Τετάρτη και Παρασκευή έμενε έγκλειστος στο κελλί του. Αυτές τις μέρες που έμενε έγκλειστος, δεν τραβούσε μόνον αυτός Θείες ουράνιες δυνάμεις όταν προσευχόταν, αλλά τον τραβούσαν και αυτόν στους ουρανούς Αγγελικές δυνάμεις.
Πολλοί που έτυχαν να δουν τον Χατζεφεντή (έτσι τον αποκαλούσαν) να υψώνει τα χέρια του και να παρακαλεί το Θεό και να φωνάζει προσευχόμενος «Θεέ μου, Θεέ μου!» έλεγαν· «λες και ξεκοβόταν η καρδιά του εκείνη την ώρα, και θαρρείς έπιανε τον Χριστό από τα πόδια και δεν τον άφηνε, εάν δεν τον έκανε το αίτημά του».
Η διακριτική του άσκηση πάντοτε συνοδευόταν με την αγάπη προς τους άλλους και με την ταπείνωση στον εαυτό του. Όσο όμως κι αν προσπαθούσε ο πατήρ να κρυφθεί, δεν ήταν εύκολο. Η χάρις του Θεού που κατοικούσε μέσα του τον πρόδιδε.
Ο πατήρ Αρσένιος κήρυττε την Ορθοδοξία ορθά με τον ορθόδοξο βίο του. Έλιωνε στην άσκηση την σάρκα του από την θερμή του αγάπη προς τον Θεό και αλλοίωνε τις ψυχές με τη Θεία Χάρη.
Πίστευε πολύ και θεράπευε πολλούς, πιστούς και άπιστους. Λίγα λόγια, πολλά θαύματα, πολλά έργα. Ζούσε πολλά και έκρυβε πολλά. Μέσα από τον σκληρό του φλοιό, έκρυβε τον πνευματικό του γλυκό καρπό. Πολύ αυστηρός πατέρας στον εαυτό του, αλλά και πολύ στοργικός πατέρας στα παιδιά του. Δεν τα χτυπούσε με το νόμο, αλλά με το φιλότιμο το νόημα του νόμου. Ως Λειτουργός του Υψίστου δεν πατούσε στη γη, και ως συλλειτουργός άστραφτε στον κόσμο. Τον δόξασε ο Θεός, γιατί συνέχεια με την αγία του ζωή δοξαζόταν το όνομα του Θεού, στον οποίο ανήκει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνηση.
Σήμερα έχουμε μεγάλη ανάγκη από θαυματουργούς Αγίους σαν το Άγιο Αρσένιο. Γιατί έχουν τόσο «βαρυνθεί αι καρδίαι εν μερίμναις βιοτικαίς» ώστε μόνο με εντυπωσιακά υπερφυσικά φαινόμενα μπορεί να προκληθεί η αφύπνιση των κοιμωμένων συνειδήσεών μας. Αν όμως είναι νεκρά τα αισθητήρια της ψυχής μας «ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή πεισθήσονται».
Λοιπόν σε μια εποχή πνευματικής σύγχυσης που κινδυνεύουν να πλανηθούν και οι εκλεκτοί η παρουσία μέσα στην εκκλησία μας του μεγάλου αυτού ασκητικού πατέρα μας είναι αληθινή ευλογία γιατί με τον βίο του και την πολιτεία του διδάσκει όλους εμάς. Ο κόσμος κουράστηκε από τους ανούσιους θεολογικούς βερμπαλισμούς και από τους κενούς και αβίωτους λόγους, που τείνουν να αλλοιώσουν το γνήσιο πατερικό πνεύμα. Στο βάθος βέβαια πρόκειται για αλλοίωση της Ευαγγελικής διδασκαλίας. Η αλήθεια είναι ότι ουδείς μετά ανέσεως εισήλθε στην βασιλεία των ουρανών. οι άγιοι έφθασαν στην ανάσταση αφού προηγουμένως βάδισαν την οδό του μαρτυρίου. Και πράττοντες εδίδασκαν ότι χωρίς θλίψεις ασκητικές, χωρίς αδιάλειπτη προσευχή, χωρίς ταπείνωση, χωρίς κάθαρση από τα πάθη, χωρίς αγάπη στο Θεό και στον πλησίον δεν μπορείς να χαίρεσαι τη χαρά του Χριστού.
Βεβαιώνει με τον βίο του ο Άγιος Αρσένιος ότι η αγιότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την άσκηση. Και αυτοί που παρακάμπτουν την άσκηση, ενώ προσκυνούν τους αγίους πέφτουν σε μια πνευματική σχιζοφρένεια.
Ο άγιος με τους πνευματικούς αγώνες του, με την βαθειά ταπείνωσή του και τη διπλή αγάπη προς το Θεό και τους ανθρώπους έγινε σκεύος εκλογής, έλαβε τη χάρη της θαυματουργίας και με το φως του το πνευματικό έλαμψε στους καιρούς μας την Εκκλησία του Χριστού.
Και τώρα, αγιώτατε πάτερ Αρσένιε, που τον αγώνα τον καλό αγωνίστηκες, τον δρόμο ετελείωσες, την πίστη εφύλαξες. Ο Χριστός σε στεφάνωσε ως νικητή. Και τώρα που βρίσκεσαι σ᾽ αυτή την ασύλληπτη από μας τους σαρκοφόρους μακαριότητα, μέσα στο αιώνιο και ανέσπερο φως που εκπέμπεται από την αγία και μακαρία Τριάδα μη παύσεις να πρεσβεύεις υπέρ ημών των περιλειπομένων.
Α.Κ.
ΠΗΓΗ. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ
Πηγή:fdathanasiou.wordpress.com
