ΙΔΙΟΤΥΠΟΣ ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
15 Nov 2012 08:26 AM PST
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Ο
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος συχνὰ ἐπισκέπτεται τὴν Ἑλλάδα,
ἀνταποκρινόμενος στὶς προσκλήσεις τῶν Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ψάχνουν
νὰ βροῦν κάτι, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πατριάρχη. Τελικὰ
οἱ ἀφορμὲς εἶναι ἀσήμαντες καὶ οἱ φιέστες περιττές, γιατὶ ὅλα γίνονται
γιὰ τὸ θεαθῆναι, δηλαδὴ τὴν προβολὴ τῶν Μητροπολιτῶν ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν
ἐπίτευξη ἐκ μέρους τοῦ Πατριάρχη τῆς ἰδιότυπης ἅλωσης τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Ἑλλάδος. Καὶ ἐξηγοῦμαι. Ἡ ἀγάπη καὶ ὁ σεβασμὸς πρὸς τὸν θεσμὸ τοῦ
Οἰκ. Πατριαρχείου, τὸν ὁποῖο ὑπηρετεῖ ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος,
δὲν ἀμφισβητοῦνται ἀπὸ κανένα Ἕλληνα. Ὅλοι τρέφουν ἀγαθὰ αἰσθήματα. Αὐτὸ
ὅμως δὲν συνεπάγεται καὶ ἀποδοχὴ τῶν προκλητικῶν οἰκουμενιστικῶν
πρωτοβουλιῶν καὶ δραστηριοτήτων τοῦ Πατριάρχη, ο ὁποῖος συμπροσεύχεται,
χωρὶς ἀναστολές, μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ προτεστάντες, ἐξισώνει
τὴνὈρθόδοξηἘκκλησία μὲ τὶς λεγόμενες ἐκκλησίες τῶν ἑτεροδόξων καὶ
πρωτοστατεῖ στοὺς θεολογικοὺς καὶ διαθρησκειακοὺς διαλόγους, πού, ὅπως
ὅλοι γνωρίζουν, ὑποστηρίζονται ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς γιὰ καθαρὰ
δικούς τους σκοπούς.
Ἡ πλειονότητα τῶν Μητροπολιτῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δὲν συμφωνεῖ μὲ τὸν οἰκουμενισμό, κάτι ποὺ γνωρίζει ὁ Πατριάρχης καὶ γι᾽ αὐτὸ ἐπιμελῶς ἀποφεύγει, ἐντὸς τῆς Ἑλλάδος, νὰ ἀναφέρεται στὶς οἰκουμενιστικές του πρωτοβουλίες καὶ ἀρέσκεται σὲ γενικὰ καὶ ἀόριστα θέματα, ποὺ δὲν ἔχουν ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ λαό, ἀλλὰ ὑπηρετοῦν τὴ συμβατικότητα τῶν ἐπισκέψεών του στὴ χώρα καὶ τὸν ἀπώτερο σκοπό του νὰ καλλιεργήσει διαπροσωπικὲς σχέσεις μὲ τοὺς Μητροπολίτες, κάμπτοντας τὶς ὅποιες ἐνστάσεις ἔχουν γιὰ τὸν οἰκουμενισμό. Δυστυχῶς ἀποδεικνύεται τὸ εὐάλωτο τοῦ χαρακτῆρος τῶν Μητροπολιτῶν.
Εἶναι χρήσιμο νὰ δοῦμε τί συμβαίνει ἀκριβῶς. Οἱ Μητροπολίτες, ἄλλοτε μὲ τὴν ἐλεύθερη θέλησή τους καὶ ἄλλοτε πιεζόμενοι φορτικῶς ἀπὸ Πατριαρχικοὺς κύκλους, προσκαλοῦν τὸν Πατριάρχην καὶ ἐμφανίζονται μὲ δουλικὸ φρόνημα ἀπέναντί του. Τὸν προσφωνοῦν μὲ θερμὰ λόγια, τοῦ πλέκουν ἐγκώμια, τὸν ἐπαινοῦν ὑπερβολικά, ἀναφέρονται στὸ πολυσχιδὲς ἔργο του καὶ δὲν ξεχνοῦν νὰ μιλήσουν καὶ γιὰ τὴν οἰκολογική του εὐαισθησία προκειμένου νὰ προστατευτεῖ τὸ περιβάλλον. Ἐκδηλώνοντας ἔτσι τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸν Πατριάρχη, χάνουν τὴν παρρησία ἀπέναντί του καὶ ποτὲ στὸ μέλλον δὲν πρόκειται νὰ ἐκφράσουν καὶ τὴν παραμικρὴ ἐπιφύλαξη στὰ ὅσα οἰκουμενιστικὰ διαπράττει, παρὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, ποὺ τὰ ἀπαγορεύουν. Θεωροῦν τὸν ἑαυτό τους ὑποχρεωμένο ἀπέναντί του γιὰ τὴ μεγάλη τιμή, ποὺ τοὺς ἔκανε ἐπισκεπτόμενος τὴ Μητρόπολή τους καὶ περιορίζονται στοὺς μεταξύ τους ψιθύρους, οἱ ὁποῖοι δὲν ταιριάζουν σὲ Μητροπολίτες οὔτε καὶ ἔχουν καμιὰ ἀξία.
Ἡ ἀπαράδεκτη αὐτὴ συμπεριφορὰ τῶν Μητροπολιτῶν ὁδηγεῖ μὲ σταθερότητα στὴν ἄτυπη ἅλωση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ τὴν προσδέσει στὸ ἅρμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ νὰ φτάσει μιὰ ὥρα ἀρχύτερα στὴν «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν».
Τὸ
θέμα εἶναι σοβαρὸ καὶ πρέπει οἱ Μητροπολίτες νὰ τὸ συνειδητοποιήσουν
καὶ νὰ σταματήσουν τὶς προσκλήσεις πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη νὰ
ἐπισκεφθεῖ τὶς Μητροπόλεις τους – ἀδιαφορώντας γιὰ τὶς μεγάλες δαπάνες
καὶ τὸ σκανδαλισμὸ τοῦ λαοῦ. Μόνο τότε θὰ μπορέσουν νὰ κρίνουν ἐλεύθερα
τὶς οἰκουμενιστικὲς ἐνέργειες τοῦ Πατριάρχη καὶ νὰ ὁμολογήσουν μὲ
παρρησία τὴν προσήλωσή τους στὴ Μία, Ἁγία καὶ ΚαθολικὴὈρθόδοξη Ἐκκλησία,
ἀρνούμενοι ὅτι οἱ αἱρετικοὶ παπικοὶ καὶ διαμαρτυρόμενοι ἀποτελοῦν
ἐκκλησία.
ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ'' ΑΡ. ΦΥΛ. 1950
