Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα»
Προχθὲς ἔγινε ἡ ἐνθρόνιση τοῦ νέου Κόπτη Πατριάρχη Θεοδώρου τοῦ Β΄.
Στὴν ἐνθρόνιση τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχη, παρίστατο καὶ ὁ Πατριάρχης τῶν Ὀρθοδόξων Θεόδωρος ὁ Β΄, ὁ ὁποῖος τὸν προσφώνησε καὶ μεταξὺ ἄλλων εἶπε:
«Μὲ αἰσθήματα εἰλικρινοῦς φιλαδελφείας εὑρισκόμεθα σήμερα πλησίον Σας, κατὰ τὴν τελετὴ τῆς ἐνθρονίσεώς Σας, γιὰ νὰ μετάσχουμε τοῦ χαροποιοῦ γεγονότος τῆς ἀναλήψεως τῶν καθηκόντων Σας καὶ νὰ εὐχηθοῦμε γιὰ τὴν Πατριαρχία τοῦ Θεοδώρου τοῦ Β΄.
Προχθὲς ἔγινε ἡ ἐνθρόνιση τοῦ νέου Κόπτη Πατριάρχη Θεοδώρου τοῦ Β΄.
Στὴν ἐνθρόνιση τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχη, παρίστατο καὶ ὁ Πατριάρχης τῶν Ὀρθοδόξων Θεόδωρος ὁ Β΄, ὁ ὁποῖος τὸν προσφώνησε καὶ μεταξὺ ἄλλων εἶπε:
«Μὲ αἰσθήματα εἰλικρινοῦς φιλαδελφείας εὑρισκόμεθα σήμερα πλησίον Σας, κατὰ τὴν τελετὴ τῆς ἐνθρονίσεώς Σας, γιὰ νὰ μετάσχουμε τοῦ χαροποιοῦ γεγονότος τῆς ἀναλήψεως τῶν καθηκόντων Σας καὶ νὰ εὐχηθοῦμε γιὰ τὴν Πατριαρχία τοῦ Θεοδώρου τοῦ Β΄.
Σ’ αὐτὴ τὴν ἱστορικὴ καμπή, ἡ ἐν ἀμοιβαίῳ σεβασμῷ συνεργασία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν καθίσταται πολύτιμη και λυσιτελής, ὑπὲρ τῆς εὐημερίας καὶ τῆς συναλλαγῆς. Γι’ αὐτό, καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀμφότεροι φέρομε τὸ ὄνομα Θεόδωρος ὁ Β΄, ἀποτελεῖ ἱστορικὴ ἐπιταγὴ πρὸς στενοτέρα συνεργασία διὰ τὸν λαὸ τῆς Αἰγύπτου.
Μὲ
τὴν πεποίθηση ὅτι ἡ πνευματική σας προσωπικότητα, ἡ θεολογική σας
κατάρτιση, ἡ ἀγάπη σας πρὸς τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἀποτελοῦν ἐχέγγυα
γιὰ τὴν διακονία σας, Σᾶς εὐχόμεθα, ὁ Κύριος νὰ διαφυλάττει τὴν
Μακαριότητά σας. Εὐλογημένη νὰ εἶναι ἡ Πατριαρχία σας».
Καὶ μὲ στεντόρειο φωνή, προσφέροντάς του μιὰ μίτρα ἐφώναξε: «Ἄξιοοος!».
Εἶναι εὐδιάκριτο, ὅτι ἡ παρουσία τοῦ "ὀρθόδοξου" πατριάρχη κ. Θεόδωρου Β΄ στὴν ἐνθρόνιση τοῦ Κόπτη (αἱρετικοῦ) Πατριάρχη, δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ἐθιμοτυπικὸ γεγονός, ὥστε κάποιοι, ἐπικαλούμενοι τὴν κακοποιούμενη ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς «Οἰκονομία» τῶν Ἁγίων Πατέρων, νὰ μποροῦν νὰ τὸ δικαιολογήσουν.
Ἂν θεωρεῖ ὁ «ὀρθόδοξος» κ. Θεόδωρος Β΄ ὡς «χαροποιὸ γεγονός τὴν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων» ἀπὸ ἕνα αἱρετικό, τότε ἐκ τῶν προτέρων παραιτεῖται τῶν καθηκόντων του, ποὺ εἶναι ἡ διαφύλαξη τοῦ ποιμνίου ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός, ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Κι ἂν ὁμιλεῖ περὶ «συναλλαγῆς», χωρὶς τὴν μετάνοια τῶν αἱρετικῶν καὶ τὴν ἐπιστροφή τους στὴν Μία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τότε προδίδει τὴν Ὀρθόδοξο Πίστη.
Ποιά εὐφυῆ “λογικὴ” ὑπηρετεῖ ὁ «ὀρθόδοξος» Πατριάρχης, ὅταν θεωρεῖ εὐνοϊκὴ συγκυρία τὸ γεγονὸς ὅτι «ἀμφότεροι φέρομε τὸ ὄνομα Θεόδωρος ὁ Β΄»; Μήπως, ὅτι θὰ ἐπικρατεῖ μιὰ σύγχυση, γιὰ τὸ ποιός εἶναι ὁ Ὀρθόδοξος καὶ ποιός ὁ αἱρετικός; Ἀλλ’ αὐτὸ εἶναι δυσοίωνο καὶ ὄχι εὐοίωνο σημεῖο.
Καὶ μὲ στεντόρειο φωνή, προσφέροντάς του μιὰ μίτρα ἐφώναξε: «Ἄξιοοος!».
Εἶναι εὐδιάκριτο, ὅτι ἡ παρουσία τοῦ "ὀρθόδοξου" πατριάρχη κ. Θεόδωρου Β΄ στὴν ἐνθρόνιση τοῦ Κόπτη (αἱρετικοῦ) Πατριάρχη, δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ἐθιμοτυπικὸ γεγονός, ὥστε κάποιοι, ἐπικαλούμενοι τὴν κακοποιούμενη ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς «Οἰκονομία» τῶν Ἁγίων Πατέρων, νὰ μποροῦν νὰ τὸ δικαιολογήσουν.
Ἂν θεωρεῖ ὁ «ὀρθόδοξος» κ. Θεόδωρος Β΄ ὡς «χαροποιὸ γεγονός τὴν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων» ἀπὸ ἕνα αἱρετικό, τότε ἐκ τῶν προτέρων παραιτεῖται τῶν καθηκόντων του, ποὺ εἶναι ἡ διαφύλαξη τοῦ ποιμνίου ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός, ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Κι ἂν ὁμιλεῖ περὶ «συναλλαγῆς», χωρὶς τὴν μετάνοια τῶν αἱρετικῶν καὶ τὴν ἐπιστροφή τους στὴν Μία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τότε προδίδει τὴν Ὀρθόδοξο Πίστη.
Ποιά εὐφυῆ “λογικὴ” ὑπηρετεῖ ὁ «ὀρθόδοξος» Πατριάρχης, ὅταν θεωρεῖ εὐνοϊκὴ συγκυρία τὸ γεγονὸς ὅτι «ἀμφότεροι φέρομε τὸ ὄνομα Θεόδωρος ὁ Β΄»; Μήπως, ὅτι θὰ ἐπικρατεῖ μιὰ σύγχυση, γιὰ τὸ ποιός εἶναι ὁ Ὀρθόδοξος καὶ ποιός ὁ αἱρετικός; Ἀλλ’ αὐτὸ εἶναι δυσοίωνο καὶ ὄχι εὐοίωνο σημεῖο.
Οἱ
Οἰκουμενιστὲς «ποιμένες», λοιπόν, συνεχίζουν ἀδίστακτοι, ἀμετανόητοι
καὶ ἀκάθεκτοι τὴν ταχεῖα πορεία τους πρὸς τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ
Οἰκουμενιστικοῦ ὀνείρου.
Τὴν παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὰ χέρια τοῦ Ἀντίχριστου.
Καὶ ἐνῶ –λίγα μόλις χρόνια πρίν– κάθε ἀντίδραση καὶ καταγγελία, τοὺς ἀνάγκαζε νὰ κάνουν ἕνα βῆμα πίσω, τώρα ἐλάχιστα ὑπολογίζουν τὶς ἀντιδράσεις, ἀφοῦ βλέπουν ὅτι, ἀφ’ ἑνὸς μὲν οἱ ἀντιδρῶντες ἐπικοινωνοῦν μαζί τους καὶ τοὺς ἀναγνωρίζουν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ὁ λαὸς (ποὺ παλαιότερα ἐστήριζε καὶ ἀκολουθοῦσε τοὺς ἀντιδρῶντες ἡγέτες), τώρα ἀδιαφορεῖ πλήρως, βλέποντας ὅτι οἱ περισσότεροι συμβιβάστηκαν.
Ἔτσι, καὶ γιὰ τοὺς μέν, καὶ γιὰ τοὺς δέ, ἰσχύει: «στοῦ κουφοῦ τὴν πόρτα, ὅσο θέλεις βρόντα».
«Φιλορθόδοξος Ἕνωσις “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»
