Παρακλητική Ἐπιστολή πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς συμπρεσβυτέρους
Τιμή
Σεβαστοί πατέρες,
Νιώθουμε δέος, άναλογιζόμενοι τὴν ὑψίστη τιμὴ τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς γίνεται. Μᾶς παίρνει ἀπὸ τὴν ἀφάνεια καὶ μᾶς ἀνεβάζει πιὸ ψηλὰ ἀπό τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ. Οἱ ἄγγελοι μὲ φόβον παρακολουθοῦν αὐτὰ ποὺ ἐπιτελοῦν οἱ ἱερείς. Μπορεῖ νὰ χωρέσει ὁ ἀνθρώπινος νοῦς, ἕνας ἱερέας νὰ τεμαχίζει καὶ νὰ προσφέρει πρὸς βρώσιν καὶ πόσιν τὸ Πανάχραντον σῶμα καὶ αἴμα τοῦ ἐνανθρωπίσαντος Λόγου τοῦ Θεοῦ; Ἢ τὴν ὑψίστης σημασίας ἐξουσία τοῦ δεσμεῖν καὶ λύειν τὰς ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων, ἐξουσίαν «ἧν οὔτε ἀγγέλοις, οὔτε ἀρχαγγέλοις ἔδωκεν ὁ Θεός », κατὰ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον (Περὶ Ἱερωσύνης Ι,5); Ἐπὶ πλέον, ἀκοῦμε τὴν προνοητικὴ φωνή Του νὰ μᾶς λέγει: «σᾶς ἀνέλαβα ἐκ τῆς γαστρὸς μητρός σας » (ψ. 138/13, ψ. 21/11, ψ. 70/6).
Ἀποστολή
«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς αλιείς ἀνθρώπων», «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, ἄντινων ἀφίεται τας ἁμαρτίας… », καὶ «Ἰδού δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν του πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ», «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος».
Εὐθύνη
Ὁ Κύριος σὲ τοποθέτησε φύλακα, φρουρό, σκοπό. Ἀναλογίσου τὴν εὐθύνη σου. Ἀπό σένα θὰ ζητηθεῖ τὸ αἵμα τῶν ἀδελφῶν σου ποὺ χάνονται στὴν παναίρεσιν τοῦ οἰκουμενισμοῦ ( Ιεζεκιήλ 3 & 33).
Θάρρος
Μὴν ξεχνᾶς. Δὲν σώζεσαι ἀπό τὴν ποιμαντικὴ ράβδο τοῦ κακοδόξου ἐπισκόπου σου ἤ ἀπό τὴν εὔνοια τοῦ κοσμικοῦ ἄρχοντα. Εἶσαι κληρονόμος Ἐμοῦ τοῦ Δημιουργοῦ. Θερμὴ παράκλισις, νὰ μελετήσεις μὲ προσοχή : Ἀριθμοί 18, 20. Ἰεζεκιήλ 44, 29, 30, Ἰησούς τοῦ Ναυή 13, 14, Σοφία Σειράχ 45, 22.
Ὁμολογία
Εἶναι καιρος ὁμολογίας «πειθαρχεῖν Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις » (Πραξ. Ε, 29). Ὄχι ὑπακοές σε γέροντες ἢ δεσποτάδες ἀγνώστους στὸν Θεόν. Διατί θυμήσου τὸν Θεοφόρον Ἅγιον Ἰγνάτιον, Ἐπίσκοπον τοῦ Χριστοῦ ποὺ μᾶς προειδοποίησε ὅτι «πᾶς ὁ λέγων παρα τὰ διατεταγμένα κἄν παρθενεύει, κἄν νηστεύει, κἄν σημεῖα ποιεῖ, ἔστω σοι ὡς λύκος με δοράν προβάτου, φθορὰν προβάτων κατεργαζόμενος (TLG, Ignatius Scr. Eccl., Epistulae interpolatae etepistulae suppositiciae (recensio longior) [Sp.] Epistle 10, chapter 2, section 1, line 1).
Ὅσο διὰ τοὺς δεσποτάδες ἀπομένει νὰ ἀκούσουν τὸ τρομερόν «οὐκ οἴδα ὑμᾶς » ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. Ἀδελφέ συμπρεσβύτερε, μὴ λησμονοῦμε τὴν τιμὴν καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Μεγάλου μας Ἀρχιερέως Χριστοῦ ὁ ὁποῖος μας βεβαιώνει ὅτι «σᾶς στέλνω ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων… Μὴ φοβηθεῖτε. Τρίχα τῆς κεφαλῆς σας δὲν θὰ χαθεῖ». Θὰ σὲ κάμω «τεῖχος χάλκινον. Θὰ σὲ πολεμήσουν καὶ δὲν θὰ σὲ νικήσουν. Ἐγὼ θὰ εἶμαι μαζί σου (Ἰερεμίας Α΄18-19) «μὴ φοβοῦ, ἔμπροσθέν σου πορεύομαι, καὶ ὄρη ὀμαλιῶ, θύρας χαλκὰς συντρίψω» ( Ης. 45/2)
Ἀποτείχισις
Καὶ τώρα τὶ ἀπομένει σεβαστοὶ καὶ πολυαγαπημένοι ἀδελφοί συμπρεσβύτεροι ἐν Χριστῷ τῷ Κυρίῳ μας; «Ἀφορίσθητε –κόψτε κάθε δεσμὸν μὲ Ἄνα καὶ Καιάφα, ποὺ μᾶς ὁδηγοῦν στὸν Ἄδη.(P.G. 35,33 ). Ἄς πράξουμε ἀπλά, ὅτι ἔκαναν ὅλοι οἱ ἅγιοι πρὸ ἡμῶν σὲ περίοδον αἰρέσεως. Ἀποτείχισις. (βλέπε: Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας, π. Βασιλείου Παπαδάκη, Ρέθυμνον, 2008). Ἰδιαίτερα στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, ἔπεσαν οἱ μάσκες. Ὁμολογοῦμε ὅτι τὰ περισσότερα καὶ μεγαλύτερα ἐμπόδια προέρχονται ἀπὸ κακοὺς ποιμένες ποὺ βρίσκονται εἰς τόπον Χριστοῦ, ἀλλὰ ὄχι καὶ εἰς τύπον. Ἔτσι ἐπαληθεύεται ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἰεροσολύμων «φοβεῖ με ἡ ἀφελαδέλφια τῶν ἀδελφών «(ΒΕΠΕΣ 39). Ἀλλὰ μὴν ξεχνοῦμεν «μεθ΄ ὑμῶν εἰμί πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ὑμῶν» καὶ «ὄ,τι ἀν αἰτήσετε ἐν τῷ ὀνόματι μου, ποιήσω». Μὲ ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην στὴν κεφαλὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀρχηγὸν τῆς πίστεώς μας καὶ τὴν εὐλογίαν Του, εἴθε νὰ ἀνταποκριθοῦμεν στὴν ἀπαίτηση τῶν περιστάσεων «ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν». Νὰ φανοῦμεν ἄξιοι τῆς κλήσεώς μας, ἀνταποκρινόμενοι στὶς προσδοκίες τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τὸν προορισμόν μας καὶ τὴν ὁμοίωσίν μας μὲ Αὐτόν. Ὁ Θεὸς μεθ΄ ἡμῶν. Εἴη τὸ Ὄνομά Του εὐλογημένον. «Πάντα γὰρ ἀπέδωκεν ἡμῖν»(Μέγας Βασίλειος ).
Ἡ Θεία Χάρις ἡ τὰ ἀσθενή θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα νὰ μᾶς καθοδηγεῖ στὸν εὔδειο λιμένα τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ, μακρία ἀπό κάθε ψυχοκτόνο κοινωνία μὲ τὴν αἴρεσιν.
Ἀποτειχισμένος Πρεσβύτερος Γεώργιος Ἀγγελακάκης
Τιμή
Σεβαστοί πατέρες,
Νιώθουμε δέος, άναλογιζόμενοι τὴν ὑψίστη τιμὴ τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς γίνεται. Μᾶς παίρνει ἀπὸ τὴν ἀφάνεια καὶ μᾶς ἀνεβάζει πιὸ ψηλὰ ἀπό τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ. Οἱ ἄγγελοι μὲ φόβον παρακολουθοῦν αὐτὰ ποὺ ἐπιτελοῦν οἱ ἱερείς. Μπορεῖ νὰ χωρέσει ὁ ἀνθρώπινος νοῦς, ἕνας ἱερέας νὰ τεμαχίζει καὶ νὰ προσφέρει πρὸς βρώσιν καὶ πόσιν τὸ Πανάχραντον σῶμα καὶ αἴμα τοῦ ἐνανθρωπίσαντος Λόγου τοῦ Θεοῦ; Ἢ τὴν ὑψίστης σημασίας ἐξουσία τοῦ δεσμεῖν καὶ λύειν τὰς ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων, ἐξουσίαν «ἧν οὔτε ἀγγέλοις, οὔτε ἀρχαγγέλοις ἔδωκεν ὁ Θεός », κατὰ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον (Περὶ Ἱερωσύνης Ι,5); Ἐπὶ πλέον, ἀκοῦμε τὴν προνοητικὴ φωνή Του νὰ μᾶς λέγει: «σᾶς ἀνέλαβα ἐκ τῆς γαστρὸς μητρός σας » (ψ. 138/13, ψ. 21/11, ψ. 70/6).
Ἀποστολή
«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς αλιείς ἀνθρώπων», «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, ἄντινων ἀφίεται τας ἁμαρτίας… », καὶ «Ἰδού δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν του πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ», «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος».
Εὐθύνη
Ὁ Κύριος σὲ τοποθέτησε φύλακα, φρουρό, σκοπό. Ἀναλογίσου τὴν εὐθύνη σου. Ἀπό σένα θὰ ζητηθεῖ τὸ αἵμα τῶν ἀδελφῶν σου ποὺ χάνονται στὴν παναίρεσιν τοῦ οἰκουμενισμοῦ ( Ιεζεκιήλ 3 & 33).
Θάρρος
Μὴν ξεχνᾶς. Δὲν σώζεσαι ἀπό τὴν ποιμαντικὴ ράβδο τοῦ κακοδόξου ἐπισκόπου σου ἤ ἀπό τὴν εὔνοια τοῦ κοσμικοῦ ἄρχοντα. Εἶσαι κληρονόμος Ἐμοῦ τοῦ Δημιουργοῦ. Θερμὴ παράκλισις, νὰ μελετήσεις μὲ προσοχή : Ἀριθμοί 18, 20. Ἰεζεκιήλ 44, 29, 30, Ἰησούς τοῦ Ναυή 13, 14, Σοφία Σειράχ 45, 22.
Ὁμολογία
Εἶναι καιρος ὁμολογίας «πειθαρχεῖν Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις » (Πραξ. Ε, 29). Ὄχι ὑπακοές σε γέροντες ἢ δεσποτάδες ἀγνώστους στὸν Θεόν. Διατί θυμήσου τὸν Θεοφόρον Ἅγιον Ἰγνάτιον, Ἐπίσκοπον τοῦ Χριστοῦ ποὺ μᾶς προειδοποίησε ὅτι «πᾶς ὁ λέγων παρα τὰ διατεταγμένα κἄν παρθενεύει, κἄν νηστεύει, κἄν σημεῖα ποιεῖ, ἔστω σοι ὡς λύκος με δοράν προβάτου, φθορὰν προβάτων κατεργαζόμενος (TLG, Ignatius Scr. Eccl., Epistulae interpolatae etepistulae suppositiciae (recensio longior) [Sp.] Epistle 10, chapter 2, section 1, line 1).
Ὅσο διὰ τοὺς δεσποτάδες ἀπομένει νὰ ἀκούσουν τὸ τρομερόν «οὐκ οἴδα ὑμᾶς » ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. Ἀδελφέ συμπρεσβύτερε, μὴ λησμονοῦμε τὴν τιμὴν καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Μεγάλου μας Ἀρχιερέως Χριστοῦ ὁ ὁποῖος μας βεβαιώνει ὅτι «σᾶς στέλνω ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων… Μὴ φοβηθεῖτε. Τρίχα τῆς κεφαλῆς σας δὲν θὰ χαθεῖ». Θὰ σὲ κάμω «τεῖχος χάλκινον. Θὰ σὲ πολεμήσουν καὶ δὲν θὰ σὲ νικήσουν. Ἐγὼ θὰ εἶμαι μαζί σου (Ἰερεμίας Α΄18-19) «μὴ φοβοῦ, ἔμπροσθέν σου πορεύομαι, καὶ ὄρη ὀμαλιῶ, θύρας χαλκὰς συντρίψω» ( Ης. 45/2)
Ἀποτείχισις
Καὶ τώρα τὶ ἀπομένει σεβαστοὶ καὶ πολυαγαπημένοι ἀδελφοί συμπρεσβύτεροι ἐν Χριστῷ τῷ Κυρίῳ μας; «Ἀφορίσθητε –κόψτε κάθε δεσμὸν μὲ Ἄνα καὶ Καιάφα, ποὺ μᾶς ὁδηγοῦν στὸν Ἄδη.(P.G. 35,33 ). Ἄς πράξουμε ἀπλά, ὅτι ἔκαναν ὅλοι οἱ ἅγιοι πρὸ ἡμῶν σὲ περίοδον αἰρέσεως. Ἀποτείχισις. (βλέπε: Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας, π. Βασιλείου Παπαδάκη, Ρέθυμνον, 2008). Ἰδιαίτερα στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, ἔπεσαν οἱ μάσκες. Ὁμολογοῦμε ὅτι τὰ περισσότερα καὶ μεγαλύτερα ἐμπόδια προέρχονται ἀπὸ κακοὺς ποιμένες ποὺ βρίσκονται εἰς τόπον Χριστοῦ, ἀλλὰ ὄχι καὶ εἰς τύπον. Ἔτσι ἐπαληθεύεται ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἰεροσολύμων «φοβεῖ με ἡ ἀφελαδέλφια τῶν ἀδελφών «(ΒΕΠΕΣ 39). Ἀλλὰ μὴν ξεχνοῦμεν «μεθ΄ ὑμῶν εἰμί πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ὑμῶν» καὶ «ὄ,τι ἀν αἰτήσετε ἐν τῷ ὀνόματι μου, ποιήσω». Μὲ ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην στὴν κεφαλὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀρχηγὸν τῆς πίστεώς μας καὶ τὴν εὐλογίαν Του, εἴθε νὰ ἀνταποκριθοῦμεν στὴν ἀπαίτηση τῶν περιστάσεων «ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν». Νὰ φανοῦμεν ἄξιοι τῆς κλήσεώς μας, ἀνταποκρινόμενοι στὶς προσδοκίες τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τὸν προορισμόν μας καὶ τὴν ὁμοίωσίν μας μὲ Αὐτόν. Ὁ Θεὸς μεθ΄ ἡμῶν. Εἴη τὸ Ὄνομά Του εὐλογημένον. «Πάντα γὰρ ἀπέδωκεν ἡμῖν»(Μέγας Βασίλειος ).
Ἡ Θεία Χάρις ἡ τὰ ἀσθενή θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα νὰ μᾶς καθοδηγεῖ στὸν εὔδειο λιμένα τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ, μακρία ἀπό κάθε ψυχοκτόνο κοινωνία μὲ τὴν αἴρεσιν.
Ἀποτειχισμένος Πρεσβύτερος Γεώργιος Ἀγγελακάκης
