Προσευχὴ πρὸς τὴν Θεοτόκον
ὐπὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα
Ποιὸς
λόγος εἶναι ἀρκετὸς διὰ νὰ ὑμνήσει, ὧ μακαρία, τὴν ἀρετή σου, τὶς
χάριτες ποὺ σου δώρισε ὁ Σωτήρας, αὐτές ποὺ σὺ δώρισες στὴν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων;
Ὧ
σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καὶ φῶς τοῶ κόσμου καὶ ὁδός ποὺ ὁδηγεῖ στὸν
Σωτήρα. Διατὶ αὐτός εἶναι ὁ αἴτιος καὶ σὺ ἡ «συναίτιος» τοῦ δικοῦ μου ἁγιασμοῦ καιὶ ὅλων ἐκείνων, τὰ ὁποία ἀπὸ τὸν Σωτήρα διὰ μέσου σου καὶ τῶν
δικῶν σου ἀπήλαυσα μόνον• αἴμα δικό σου εἶναι τὸ αἴμα ποὺ καθαρίζει τὶς ἁμαρτίες τουῦ κόσμου. Δικό σου μέλος εἶναι τὸ σῶμα μέσα στὸ ὁποῖο ἁγιάστηκα, μέσα στὸ ὁποῖο βρίσκεται ἡ Καινή Διαθήκη καὶ κάθε ἐλπίδα
σωτηρίας. Δικό σου σπλάχνο εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ὧ
σὺ Παρθένε, ποὺ εἶσαι ἀνωτέρα ὰπὸ κάθε ἔπαινον καὶ ἀπὸ κάθε ὄνομα, ποὺ θὰ
μποροῦσε νὰ σὲ χαρακτηρίσει, δέξου αὐτὸν τὸν ὕμνον μας καὶ μὴν
παραβλέψεις τὴν προθυμίαν. Καὶ δώσε νὰ μπορέσουμε νὰ κατανοήσουμε καὶ νὰ
ψάλλουμε κάπως καλύτερα τὰ μεγαλεῖα σου καὶ τώρα, σ’ αὐτὴν τὴν ζωήν, καὶ
μετὰ ἀπὸ αὐτήν, στὴν αἰωνία. Ἀμήν.
