Γράμμα διὰ τὸ μέλλον
Ἄν κάποια ἡμέρα μὲ δειῖς γέρο:
Αν
είμαι λερωμένος, καθώς τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ, έχε υπομονή.
Θυμήσου τον καιρό που ξόδεψα για να σου μάθω τα ίδια πράγματα. Αν, όταν
μιλάω, επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μη με σταματάς… άκουσέ με! Όταν
ήσουν μικρός έπρεπε κάθε βράδυ να σου λέω την ίδια ιστορία έως ότου σε
πάρει ο ύπνος. Όταν δε θέλω να πλυθώ, μη με κατηγορείς και μη με κάνεις
να ντρέπομαι. Θυμήσου, όταν έπρεπε να σε κυνηγώ για να σε λούσω,
έβρισκες χίλιες δικαιολογίες για να μην κάνεις μπάνιο.
Όταν
βλέπεις την άγνοιά μου για τις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη
με κοιτάς με αυτό το ειρωνικό χαμόγελο. Είχα όλη την υπομονή να σου μάθω
το αλφάβητο. Όταν κάποια στιγμή δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον ειρμό
της σκέψης μου… δώσε μου το χρόνο για να θυμηθώ και αν δεν μπορώ να το
κάνω μην σε ενοχλεί· το πιο σημαντικό πράγμα δεν είναι ό,τι λέω αλλά η
ανάγκη μου να είμαι μαζί σου και να με ακούς.
Όταν
τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να ακολουθήσουν το
βήμα σου, μη μου φέρεσαι σαν είμαι ένα βάρος. Κράτησέ με τα δυνατά σου
χέρια με τον ίδιο τρόπο που έκανα που έκανα μαζί σου στα πρώτα σου
βήματα. Όταν λέω καλύτερα να πέθαινα, δεν είμαι θυμωμένος. Μια μέρα θα
με καταλάβεις καλύτερα τι με αναγκάζει να το πω. Προσπάθησε να
κατανοήσεις πως στην ηλικία μου, δεν μπορεί να ζεις, μόνο να επιβιώνεις.
Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το
καλύτερο για σένα και ότι προσπάθησα να ανοίξω το δρόμο σου. Δώσε μου
λίγο από το χρόνο σου, λίγη από την υπομονή σου, ένα ώμο στον οποίο
μπορώ να γύρω και να ακουμπήσω το κεφάλι μου με τον ίδιο τρόπο που έκανα
εγώ για σένα. Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις μέρες
μου με αγάπη και υπομονή. Σε αντάλλαγμα θα σου δώσω ένα χαμόγελο και
την απέραντη αγάπη που είχα πάντα για σένα.
Σ’ αγαπώ γιέ μου.
Επιμέλεια: Αθανάσιος Γκάτζιος
