ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ
ΣΤΟΝ ΔΙΑΚΟΝΟ ΙΣΙΔΩΡΟ
Στὴν ρήση·
«Αὐτός ἁμάρτησε, Ἤ οἱ γονεῖς του;»*
Οἱ ἀπόστολοι, σὰν μαθητές τῆς σοφίας καὶ ἐραστές τῆς ἀλήηθείας,
παρατηρώντας τον Σωτήρα που έβλεπε με συμπάθεια τον τυφλό, και που κατά
κάποιο τρόπο τους προκαλούσε να τον ρωτήσουν,του πρόβαλαν δύο αντιλήψεις, που συχνά επαναλαμβάνονται και συζητούνται από τους ανθρώπους.
Επειδή
δηλαδή οι παιδαριώδεις σοφοί των Ελλήνων δίδαξαν, ότι η ψυχή υπέπεσε
σε σφάλματα και γι’ αυτό στάλθηκε στο σώμα για να τιμωρηθεί, ενώ οι
Ιουδαίοι πίστευαν ότι οι αμαρτίες των προγόνων τους μεταβιβάζονται
στους απογόνους, σύμφωνα με αυτό που έχει γραφεί, «Οι αμαρτίες των
πατέρων μεταβιβάζονται στα παιδιά μέχρι την τρίτη και τέταρτη γενεά»,
του είπαν, αφού γνωρίζει τα πάντα πριν ακόμα να συμβούν «Ποιος αμάρτησε,
αυτός (όπως λένε οι Έλληνες), ή οι γονείς του (όπως λένε οι Ιουδαίοι),
ώστε να γεννηθεί τυφλός;».
Και
η αλήθεια δεν έδωσε ούτε λοξή, ούτε πλάγια, ούτε γεμάτη αίνιγμα την
απάντηση, αλλά ορθή και πιο καθαρή από κάθε σαφήνεια· «Ούτε αυτός
αμάρτησε (πως άλλωστε θα γινόταν προτού να γεννηθεί;), ούτε οι γονείς
του», δηλαδή, για να γεννηθεί τυφλός.
Απάντησε
δηλαδή σύμφωνα με την ερώτηση. Γιατί φυσικό ήταν να είχαν αμαρτήσει
αυτοί, ή καλύτερα, αμάρτησαν βέβαια, αλλά δεν είναι αίτιοι της συμφοράς
αυτού. Για ποιόν λόγο λοιπόν γεννήθηκε τυφλός «Για να φανερωθούν τα έργα
τού Θεού σ’ αυτόν», δηλαδή επετράπη να γεννηθεί ανάπηρη η φύση, για να
ανακηρυχθεί ο τεχνίτης.
* ΙΩΑΝΝΗ 9.2
ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ
ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ 2
ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ – ΒΙΒΛΙΟ Β’ – ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α’-Τ’
Εισαγωγή Κείμενο – Μετάφραση – Σχόλια
Από τον Παναγιώτη Παπαευαγγέλου
Διδάκτορα θεολογίας
