Δεσπότα γλυκύτατε Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὲ,
ἐξαπόστειλον τὴν ἁγίαν σου χάριν καὶ λῦσον με
ἐκ τῶν δεσμῶν τῆς ἁμαρτίας. Φώτισον μου τὸ
σκότος τῆς ψυχῆς ὅπως κατανοήσω τὸ Σὸν
ἄπειρον ἔλεος, καὶ ἀγαπήσω καὶ εὐχαριστήσω
ἀξίως Σε τὸν γλυκύτατον Σωτῆρα μου, τὸν ἄξιον
πάσης ἀγάπης καὶ εὐχαριστίας.
Ναὶ ἀγαθὲ εὐεργέτα μου καὶ πολυεύσπλαχνε
Κύριε· μὴ ἀπώσῃ ἀφ' ἡμῶν τὸ σὸν ἔλεος,
ἀλλὰ σπλαχνίσθητι τὸ Σὸν πλάσμα.
Γινώσκω, Κύριε, τὸ βάρος τῶν ἡμῶν πλημμελημάτων,
ἀλλὰ εἶδον καὶ τὸν Σὸν ἀνείκαστον ἔλεος. Θεωρῶ τὸ
σκότος τῆς ἀναισθήτου μου ψυχῆς, ἀλλὰ πιστεύω
μὲ χρήστας ἐλπίδας, ἀναμένων τὸ θεῖον Σου φωτισμὸν
καὶ τὴν ἀπαλλαγὴν τῶν πονηρῶν οὐ κακῶν καὶ ὀλεθρίων παθῶν· τῇ πρεσβείᾳ τῆς γλυκυτάτης Σου Μητρὸς
Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας
καὶ πάντων τῶν
Ἀμήν.
