ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ
Φρόντιζε να βρίσκεται πάντα στη θέση της η σημαία και δεν ήθελε να εγκαταλείψει με τίποτα αυτό το μικρό νησί, τη Σαμιοπούλα.
Τη συνόδευσαν 5 καΐκια στο τελευταίο ταξίδι.
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ τους συγγενείς και οι υπόλοιποι από τους λιγοστούς –
ακόμα και στη Σάμο – που γνώριζαν για την επί εξήμισυ δεκαετίες παρουσία
της «γιαγιάς της Σαμιοπούλας» πάνω στην αιγαιοπελαγίτικη βραχονησίδα
αναγνωρίζουν την ανιδιοτελή προσφορά και αφοσίωσή της στον τόπο της.
«Τη θυμάμαι 62 χρόνια. Με τον χαμό της έκλεισε ένας κύκλος, μια ιστορία 70 χρόνων, ήταν η τελευταία των Μοϊκανών…»,
λέει ο ιερέας του χωριού Παγώνδας, Νικόλαος Σπάγος, ο οποίος βρέθηκε
την περασμένη Πέμπτη στη Σαμιοπούλα για να απευθύνει το ύστατο χαίρε
στην Κατίνα Κάππου.
«Την τίμησε και ο Στρατός και ο ηγούμενος της Μεγάλης Παναγίας.
Τέσσερα- πέντε καΐκια συνόδευσαν τη νεκρική πομπή εν πλω από το
Πυθαγόρειο προς τη Σαμιοπούλα, ήταν κάτι το συγκινητικό. Της άξιζε όμως
όλη αυτή η τιμητική τελετή, γιατί αγάπησε πολύ από μικρό κορίτσι το νησί
όπου έμεινε. Δεν φοβόταν ούτε όποτε έβλεπε τα τουρκικά μαχητικά, στα
200-300 μέτρα από πάνω της, “έχω την Παναγία σύμμαχο…”, έλεγε.
Αντιθέτως έδωσε ζωή, με τον σύζυγό της, σε ερείπια: ερχόταν κόσμος απ΄
όλη τη Σάμο στα πανηγύρια του μικρού αυτού νησιού, για να δουν τον κυρ
Τάσο και την κυρά Κατίνα, ευγενέστατους, πάντα πρόθυμους να προσφέρουν
καφεδάκι, ούζο και μεζέ κολιό. Για μας που τους ξέραμε, είναι μια
απώλεια…», υποστηρίζει.
Πηγές:proskynitis.blogspot.gr - facebook.com
