ΤΟ ΟΡΙΟΝ ΤΗΣ ΑΝΟΧΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Τοῦ πρωτ. π. Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό Θεό. Ζοῦν περιφρονώντας τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου. Οἱ περισσότεροι δέν ἀνησυχοῦν γι᾽ αὐτό, γιά νά μή πῶ ὅτι καυχῶνται. Εἶναι πολύ κακή ἡ κατάσταση, σάν νά μή ἔχουν περάσει εἴκοσι αἰῶνες χριστιανισμοῦ! Ἡ διάβρωση εἶναι μεγάλη. Φτάσαμε στό σημεῖο να ἀγωνιζόμαστε γιά τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τίς ἠθικές ἐντολές!
῾Υπάρχουν ὡστόσο καί οἱ λίγοι, πού εἶναι πιστοί καί ἔχουν πνευματική ζωή. Βλέπουν τούς συνανθρώπους τους καί ἐνοχλοῦνται ἀπό τήν καταστροφική τους πορεία. Στήν ἐποχή μας ἡ ἁμαρτία ἔγινε τῆς μόδας. Οἱ ἄνθρωποι μεταβλήθηκαν σέ συνειδητά ὄργανα τοῦ διαβόλου. Τό κακό ξεκινάει ἀπό τούς παπποῦδες καί φτάνει στά παιδιά. Ποιός μπορεῖ πιά νά μιλήσει στούς νέους γιά ἠθική;
Ποιός μπορεῖ νά μιλήσει γιά τίς ἀπαγορευμένες σαρκικές ἡδονές; Ποιός ἔχει τό σθένος νά μιλήσει γιά τήν κτηνωδία τῆς ὁμοφυλοφιλίας; Ποιός θά μιλήσει γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ; Ποιός μπορεῖ νά πείσει τούς συμφεροντολόγους καί τούς πλεονέκτες νά βοηθήσουν τούς φτωχούς; Ποιός θά ὑπενθυμίσει στους ἀξιωματικούς, τούς δικαστές, τούς δασκάλους καί στούς δημοσίους ὑπαλλήλους ὅτι πρέπει νά ἔχουν ὑπηρεσιακή συνείδηση; Ποιός θά παρακινήσει τούς πολιτικούς νά νομοθετοῦν μέ μοναδικό γνώμονα τήν ἀγάπη πρός τήν πατρίδα;
 

Εἶναι πολύ δύσκολη ὑπόθεση ἡ βελτίωση τῆς κοινωνίας. Οἱ ψηφιζόμενοι νόμοι δέν συμβάλλουν σ᾽ αὐτό. Πρωτίστως εἶναι θέμα παιδείας καί εἰδικότερα ἀποδοχῆς τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν τῆς πίστεώς μας. Δίχως αὐτά εἶναι μάταιο νά περιμένει κάποιος κάτι καλό.
 

Ὅταν μιλᾶμε γιά ἠθικές ἀρχές, ἐννοεῖται ὅτι πιστεύουμε στό Θεό. Δίχως Θεό, ὅλα ἐπιτρέπονται, δηλ. διαλύονται τά πάντα καί οἱ ἄνθρωποι βυθίζονται στήν δυστυχία. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Θεός ἀνέχεται τούς ἀνθρώπους και τούς δίνει πολλές εὐκαιρίες νά μετανοήσουν. Ὅταν ὅμως τά πράγματα ἐκτραχυνθοῦν, δέν ὑπάρχουν πολλά περιθώρια διόρθωσης καί τότε μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά παρέμβει μέ τό δραστικό του χέρι. Ὁ Γέροντας, παρατηρώντας τά ἔργα τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων, ἔλεγε: «Ἔχουμε ξεπεράσει τό ὅριο τῆς ἀνοχῆς τοῦ Θεοῦ». 

Αὐτό σημαίνει ὅτι θά ἀντιμετωπίσουμε την ὀργή τοῦ Θεοῦ σύντομα, γιά νά συνέλθουμε, ἐγκαταλείποντας το δρόμο τῆς ἁμαρτίας.

Οἱ ἄνθρωποι πού βλέπουν καθημερινά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ και τά πλούσια δῶρα του εἶναι μακάριοι, γιατί βαδίζουν πρός τό Θεό, ὄχι ὕστερα ἀπό φόβο ἤ τιμωρία, ἀλλά ἀπό ἁγνή προαίρεση καί γιατί αὐτό εἶναι τό θέλημά του.

"Ορθόδοξος Τύπος"