(Σχόλια στην παραβολή των δέκα παρθένων)
Διανύουμε,αγαπητοί μου, την αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. Αν όλες οι
ημέρες οι ώρες και τα λεπτά του χρόνου πρέπη να φέρουν τη σφραγίδα της
αγιότητος, πολύ περισσότερο η εβδομάδα αυτή. Όλα τώρα πρέπει να είνε
άγια. Η σκέψι μας, η καρδιά μας,η θέλησί μας, η γλώσσα μας, όλη η υπαρξί
μας να είνε στο Χριστό 100%.
Αυτή την εβδομάδα δεν επιτρέπεται καμμιά αμαρτία.Η αμαρτία είνε
κατακριτέα οποιαδήποτε ημέρα• αλλά αν γίνεται τη Μεγάλη Εβδομάδα,είνε
φρικτή. Άλλο ν αμαρτάνῃ κανείς την καθημερινή, και άλλο την Κυριακή και
τη Μεγάλη Παρασκευή.
Δεν είναι πολύς καιρός που κάποιος Χριστιανός ήρθε και μου είπε•
«Πάτερ, εξωμολογήθηκα• είπα τ αμαρτήματά μου, αλλά ένα αμάρτημα με
τρώει, δε μπορώ να ησυχάσω», κι άρχισε να κλαίη• «είνε μια αμαρτία που
την έκανα Μεγάλη Παρασκευή…». Είδα κ έπαθα να τον παρηγορήσω. Είναι
όντως φοβερό ν αμαρτάνῃ κανείς την ημέρα που σείεται η γη, που κτυπούν
πένθιμα οι καμπάνες, που κλαίνε οι μοναχοί, που ψάλλουν οι ψάλτες το
«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου …ο Υιός της Παρθένου».
Για τους αναίσθητους αυτούς αρμόζουν τα «ουαί»του σημερινού
ευαγγελίου (Ματθ. 23,13-39). Ο Κύριος είπε οκτώ «ουαί» στους πωρωμένους
γραμματείς και φαρισαίους, αλλά εκατόν οκτώ «ουαί» αρμόζουν σε όσους δεν
σέβονται τη Μεγάλη Εβδομάδα και αμαρτάνουν. Από χθες το βράδι, για να
μιλήσω με γλώσσα σύγχρονη, άνοιξε η τηλεόρασι. Όχι η βρωμερή τηλεόρασις
επιγείων σταθμών, αλλά η τηλεόρασι του ουρανού. Οι ακολουθίες της
Μεγάλης Εβδομάδος είνε η πνευματική τηλεόρασι .Τέτοιες ακολουθίες δεν
υπάρχουν σε καμμιά θρησκεία του κόσμου. Κάθε μέρα παρουσιάζονται νοερώς
μπροστά μας διάφορα πρόσωπα με τα έξοχα τροπάρια, με τα ευαγγέλια και
τις άλλες περικοπές. Χθες ο Ιωσήφ ο πάγκαλος. Και σήμερα; Το είπαν οι
ψαλτάδες, αλλά ποιός προσέχει; Απόψε η πνευματική τηλεόρασι έδειξε τις
δέκα παρθένες.
Για να καταλάβουμε την παραβολή αυτή, αγαπητοί μου, πρέπει να
γνωρίζουμε τα έθιμα του γάμου στο Ισραήλ, που μένουν τα ίδια εδώ και
τόσες χιλιάδες χρόνια. Εμείς τα ωραία χριστιανικά έθιμα, που μυρίζουν
θυμάρι και λιβάνι, πάμε σιγά – σιγά να τα ξεχάσουμε, για να γίνουμε
Ευρωπαίοι• το Ισραήλ διατηρεί τα εθιμά του. Μεταξύ αυτών είνε και τα
έθιμα του γάμου.Η νύφη μπαίνει στο σπίτι στολισμένη. Τη συνοδεύουν δέκα
παρθένες, δέκα νέα κορίτσια,ντυμένα στα άσπρα. Κρατούν στα χέρια τους
λουλούδια και λυχνάρια. Σταματούν έξω από το σπίτι, εμπρός στο δρόμο,
και περιμένουν να έρθη ο γαμπρός από το σπίτι του πατέρα του. Τον
περιμένουν με αναμμένα τα λυχνάρια, με τραγούδια και ετοιμασία.Κι όταν
έρθη, τον συνοδεύουν, μπαίνουν μαζί στο σπίτι και η πόρτα κλείνει.Σ αυτό
το έθιμο του Ισραηλιτικού γάμου στηρίζεται η παραβολή που είπε ο Κύριος
για δέκα παρθένες, που περίμεναν μέχρι αργά τη νύχτα να έρθη ο νυμφίος κ
εκείνος αργούσε.
Νύσταξαν όλες και κοιμήθηκαν. Κατά τα μεσάνυχτα άκουσαν φωνή• «Ιδού ο
νυμφίος έρχεται…» (Ματθ. 25,6). Ξύπνησαν να ετοιμάσουν τα λυχνάρια. Οι
πέντε ήταν φρόνιμες• είχαν μαζί τους λάδι, γέμισαν τα λυχνάρια,
συνώδευσαν με τα φώτα το νυμφίο στο σπίτι που θα γινόταν ο γάμος, και
έκλεισε η θύρα. Οι άλλες πέντε ήταν μωρές• δεν είχαν λάδι, έσβησαν τα
λυχνάρια τους, κ ἔμειναν έξω από το γάμο (βλ. ε.α. 25,1-13).
Στην παραβολή ο Κύριος άλλα λέει και άλλα εννοεί.Νυμφίος, γαμπρός ,
είνε μια λέξι που συγκινεί τους νέους και την έχουν στολίσει με πολλά
τραγούδια. Εδώ νυμφίος, ο «ωραίος κάλλει παρά τους υιούς των
ανθρώπων»(Ψαλμ.44,3), είνε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός .Αυτό το Νυμφίο,
αδελφοί μου, πρέπει ν ἀγαπήσουμε. Εάν η νύφη αγαπά το νυμφίο της μια
φορά, εμείς εκατό και χίλιες φορές πρέπει ν ἀγαπήσουμε το Χριστό.
Δυστυχώς όμως μόνο γήινες αγάπες έχουμε• τον «αντρούλη» μας,τη
«γυναικούλα» μας, το «παιδάκι» μας.Δεν κατηγορώ τις αγάπες αυτές• είνε
φυσικές, ο Θεός τις φύτευσε. Αλλοίμονο στον άντρα που δεν αγαπά τη
γυναίκα του και στη γυναίκα που δεν αγαπά τον άντρα της. Αλλ υπάρχουν
και αγάπες μεγαλύτερες.Γυναίκα,αν αγαπάς μια φορά τον άντρα σου,
χίλιεςφορές ν ἀγαπήσῃς το Χριστό!Κρύες οι καρδιές των γυναικών, Βόρειος
Πόλος οι καρδιές των αντρών• και έτσι περιοριζόμαστε στις μικρές
αγάπες.Νυμφίος λοιπόν είνε ο Χριστός. Και νύμφη ,καλλονή έξοχη,
μοναδική, υπέροχη και αιώνια, είνε η Ορθόδοξος Εκκλησία μας. Κανέ-νας
γαμπρός δεν αγάπησε τόσο δυνατά τήνύφη του όπως ο Χριστός την Εκκλησία.
Γιαχ άρι της έχυσε το τίμιο αίμα του. Γι αυτὸ τήθέλει να λάμπη και να
είνε πολύ ψηλά. Μέλη της Εκκλησίας είμαστε εμείς, που βαπτισθήκαμε στο
όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος. Και εμείς, όπως
οι δέκα παρθένες, πρέπει να περιμένουμε•να περιμένουμε τον ερχομό του
Κυρίου ,τη δευτέρα παρουσία. – Παραμύθι των παπάδων και των δεσποτάδων
είνε αυτά, λένε οι άθεοι.Όχι, κύριοι• δεν είνε παραμύθι, είνε γεγονός
πραγματικό. Το είπε το στόμα εκείνου,που δεν λέει ποτέ ψέματα• το είπε ο
Χριστός. Κι αυτό είνε γεγονός αληθινό 100%. Θ ἀλλάξῃ ο κόσμος και θα
έρθη ο Κύριος, είτε μας αρέσει είτε όχι. Το λέμε στο Πιστεύω• «…Και
πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς»(7).
Θα έρθη ο Κύριος. Το σκεφτήκατε αυτό καλά; Ο χρόνος που θα έρθη μας
είνε άγνωστος. Μόνο οι χιλιασταί, που είνε ψευδοπροφήτες,ορίζουν
ημερομηνίες κ εξευτελίζονται. Θα έρθη ο Κύριος απροειδοποίητα, όπως ο
κλέφτης. Γι αυτό πρέπει να είμαστε πάντοτε έτοιμοι και να τον
περιμένουμε. Μας έδωσε και μερικά σημάδια που θα προηγηθούν πριν από τον
ερχομό του. Ποιά ειν᾽ αυτά;Ω κόσμε, ο Χριστός σε ειδοποιεί•γιατί μένεις
αδιάφορος; Το μικρόβιο της απιστίας έχει μπη πολύ βαθειά, και
χρειάζονται μεγάλα γεγονότα και σεισμός ισχυρός, για να συνέλθουμε και ν
ανακτήσουμε την πίστι που χάσαμε. Από συνήθεια ερχόμαστε στην εκκλησία
τις άγιες αυτές ημέρες. Δεν μας συγκινούν τα άγια πάθη του Χριστού.
Μερικά σημάδια, που θα προηγηθούν της ελεύσεως του Κυρίου, είναι οι
σεισμοί. Οι σεισμοί, που γίνονται «κατά τόπους» (Ματθ. 24,7. Μαρκ.
13,8.Λουκ. 21,11), μικροί και μεγάλοι, είναι προάγγελοι του παγκοσμίου
σεισμού, που δεν θα γκρεμίση πλέον σπίτια, αλλά θα σείση συνειδήσεις• θα
συντρίψη τις καρδιές εκείνες που πωρώθη-καν, έγιναν μπετόν αρμέ, και
δεν δέχτηκαντόν Κύριο.Τότε «όψονται εις ον εξεκέντησαν» (Ιω. 19,37) .Και
τότε «κόψονται» (Ματθ. 24,30) . Τότε και οι βλάσφημοι οι άθεοι και οι
ανήθικοι, που δεν σεβάστηκαν ούτε τη Μεγάλη Παρασκευή, θα γονατίσουν .
Ναι, θα γονατίσουν και θα φωνάξουν• Ανοίξτε, βουνά, να μας γλυτώσετε από
την οργή του Θεού!… (πρβλ. Λουκ. 23,30). Αυτά δεν είναι παραμύθια. Θα
έρθη ο Κύριος • και είναι τόσο βέβαιο όσο είναι ότι αυτή τη στιγμή
πατούμε τούτη τη γη.
Άντρες γυναίκες και παιδιά, που με ακούτε! Δεν σας κοροϊδεύω, σας λέω
την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. Όπως η νύφη ετοιμάζεται για να
υποδεχθή το γαμπρό, έτσι ας ετοιμάσουμε κ εμείς τις ψυχές μας για να
υποδεχθούμε το Νυμφίο της Εκκλησίας, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.
Λυχνάρια και μανουάλια αναμμένα να γίνουμε, αδελφοί μου, και να
φωτίζουμε μέσα στο σκοτάδι του κόσμου. Πολλά καντήλια έχει η εκκλησία.Το
βράδυ όλα θα σβήσουν• ένα δεν πρέπει να σβήση, αυτό που καίει μπροστά
στον Εσταυρωμένο.Ο νεωκόρος τροφοδοτεί με λάδι αυτή την κανδήλα, για να
μένη ακοίμητη. Κ εμείς να τροφοδοτήσουμε την πίστι , εις πείσμα των
δαιμόνων και χαράν των αγγέλων. Ν ανάψουμε τα καντήλια της ψυχής μας,
που είνε η πίστις η πατρίδα και η οικογένεια,και να γίνουμε φώτα , στον
σκοτεινό αιώνα της διαφθοράς και απιστίας που ζούμε,για να δοξάζεται ο
Κύριος ημών Ιησούς Χριστός• ον, παίδες, υμνείτε εις πάντας τους αιώνας•
αμήν.
(†) επίσκοπος Αυγουστίνος-
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, η οποία έγινε στον ι. ναὸ Αγ. Κων/νου & Ελένης Αμυνταίου την 4-4-1977.
