Ἀπολυτίκιον καὶ Κοντάκιον τῆς Ὀσίας Ταρσώ
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ΄. Το προσταχθέν.
Τὴν εὐωδίαν τῶν θείων σου λειψάνων διψῶν ἐν βίω σοί εγκώμια ψελλίζω, τὴν
σαλὴν του καιροῦ μου, ο σαλός και ἂφρων! Εν τύψεσι συνειδήσεως φοβεραίς,
αἰτούμενος σᾶς πρεσβείας, μήτερ Ταρσώ, ὐπέρ πάντων οἰκείων μου καὶ
σαρκιδίου έμοῦ, καὶ πάντων τῶν μισούντων με, πρὸς ειρήνην καὶ ἂφεσιν.
Κοντάκιον. Ήχος γ΄. Η Παρθένος σήμερον.
σαλὴν του καιροῦ μου, ο σαλός και ἂφρων! Εν τύψεσι συνειδήσεως φοβεραίς,
αἰτούμενος σᾶς πρεσβείας, μήτερ Ταρσώ, ὐπέρ πάντων οἰκείων μου καὶ
σαρκιδίου έμοῦ, καὶ πάντων τῶν μισούντων με, πρὸς ειρήνην καὶ ἂφεσιν.
Κοντάκιον. Ήχος γ΄. Η Παρθένος σήμερον.
Εν τη κόπρω έζησας και ευωδίαν πηγάζεις, λογικήν ανέτρεψας εις εικοστόν
τον αιώνα. Δέξαι μου άξεστον ύμνον άνευ αξίας, πρέσβευε υπέρ ανθρώπων,
Ταρσώ οσία, αμαρτίαις ρυπωθέντων, ώσπερ ο ψάλλων το σον κοντάκιον.
τον αιώνα. Δέξαι μου άξεστον ύμνον άνευ αξίας, πρέσβευε υπέρ ανθρώπων,
Ταρσώ οσία, αμαρτίαις ρυπωθέντων, ώσπερ ο ψάλλων το σον κοντάκιον.
