 |
Σάββας - Ηλιάδης
Σχολιάσαμε
και ξανασχολιάσαμε και συνεχίζουμε να σχολιάζουμε τα γεγονότα και τα πρόσωπα. Νομίζουμε
πως κάναμε το χρέος μας; Λάθος. Νομίζουμε πως θα τελειώσουν τώρα τα
συμβαίνοντα; Όχι. Τώρα μαγειρεύονται όλα. Έχουν πέσει όλα τα υλικά στην
κατσαρόλα και περιμένουμε το αποτέλεσμα.
Άπαντες παρακολουθούμε ενεώς τα τεκταινόμενα. Σύγχυση και απορία! Και όσοι
έχουμε κάποια πίστη στο Θεό, λέμε: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του»!
Μπροστά στα μάτια μας χορεύει ο διάβολος με τα
όργανά του - ναι είναι δαιμονικός χορός αυτό που συμβαίνει σήμερα, είναι ο
χορός της Σαλώμης - κι εμείς ανάπηροι ψυχή τε και σώματι, παρακολουθούμε να
απλώνεται το σκοτάδι, χωρίς να έχουμε τη δύναμη να αντιδράσουμε. Τι κακό για
έναν λαό, που δεν του αξίζει αυτή η κατάντια!
Η καλοσύνη και η φιλανθρωπία που δείχνει ο
ελληνικός λαός στους ανθρώπους που βρέθηκαν στα μέρη μας, είναι κληρονομιά των
προγόνων μας, δώρο δικό τους. Το στολίδι μας αυτό, το οποίο, αν μπορούσαν, θα
το αμφισβητούσαν. Το παραλάβαμε. Μάλλον δεν το αυξήσαμε. Δίνουμε όμως απ` αυτό
που μας κληροδότησαν οι παππούδες μας. Απ` ό,τι μας έμεινε. Διότι δεν πρέπει
να θεωρείται αυτονόητη η αρετή της
φιλοξενίας. Οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι νοιώθει η ελληνική καρδιά
σε τέτοιες καταστάσεις, όπως και ο Έλληνας δεν μπορεί να κατανοήσει την απουσία
αυτής της αυθόρμητης αυτοδιάθεσης στο συνάνθρωπο.
Αλλά έτερον
εκάτερον. Άλλο η φιλανθρωπία και άλλο η οργάνωση του κράτους και ο έλεγχος της
τάξης και της ασφάλειας μέσα σ` αυτό, ευθύνη καθαρά των αρχόντων.
Οι κυβερνώντες
εξέπεσαν σε άλλους ρόλους, έξω απ` αυτούς που τους όρισε ο λαός. Λες
και δεν έχουν την αίσθηση της ευθύνης, που τους επιφορτίζει το αξίωμα, το οποίο
φέρουν. Λες και προέρχονται από άλλη πατρίδα, από άλλο γένος, από άλλους
κόσμους, απ` το υπερπέραν. Κάνουν τα
πάντα, εκτός από το να κυβερνούν.
Κάνουν προβλέψεις και υποθέσεις. Προαναγγέλλουν γεγονότα, σαν τους μάντεις της
αρχαιότητας. Αναγγέλλουν πληροφορίες και ειδήσεις, σαν δημοσιογράφοι από δεύτερο χέρι. Καθησυχάζουν
τα πλήθη, ενώ γύρω μας γίνονται συγκλονιστικές ανακατατάξεις. Δεν
αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της έλλειψης ενημέρωσης του λαού; Όλα γίνονται εν
κρυπτώ, ερήμην του λαού. Αιωρείται παντού η αίσθηση, πως δεν υπάρχει καπετάνιος
σ` αυτό το καράβι.
Προσπαθούν
να προβάλλουν άλλη εικόνα του εαυτού τους απ` αυτήν που πραγματικά είναι,
χρησιμοποιώντας γελοία τεχνάσματα. Ένα τίποτα, με αποτέλεσμα το κενό, μάλλον
την καταστροφή. Ανέχονται ή επιδιώκουν σκόπιμα την αλλοίωση της εθνικής
υπόστασης της Ελλάδας. Τα φαινόμενα δεν απατούν. Οδηγούμαστε τάχιστα σε αυτήν
την κατάσταση, με το πρόσχημα της προσωρινότητας. Όποιο από τα δύο κι αν
ισχύει, είναι προδοσία.
Παριστάνουν
τους σοφούς, με θεωρίες «ανεμομαζώματα, διαολοσκορπίσματα». Εκφοβίζουν τάχα τους
εχθρούς της «πατρίδας». Ποιας πατρίδας άραγε; Κολακεύουν και γλύφουν κράτη και εξουσίες, τις οποίες παλιότερα ούτε
καν φαντάζονταν πως θα τις έπαιρναν στο στόμα τους. Αντιφάσεις επί
αντιφάσεων. Ανύπαρκτοι, άπρακτοι θεατές
με τεράστια ευθύνη απέναντι στην ιστορία αυτού του έθνους. Θολωμένες ψυχές,
ανερμάτιστες από την έλλειψη πίστης σε υψηλά ιδανικά, που ξέρουν μόνο να
παίζουν θεατράκι, σαν τα παιδιά του δημοτικού. Αυτούς τους χαρακτηρισμούς τους
χρεώνονται επίσημα, με τους νόμους που ψήφισαν και εξέγειραν την οργή του Θεού,
στον οποίο δεν πιστεύουν αλλά ούτε και σέβονται.
Πού να ακουμπήσετε, υπουργοί και διάφοροι
άρχοντες; Πού; Στα παχιά λόγια και στις θεωρίες σας, όταν ήσασταν έξω από το
χορό; Τώρα φαίνεται η αξία σας, μάλλον η αξία του πιστεύω σας. Όταν δεν
υπάρχουν ιδανικά, για να είσαι έτοιμος να δώσεις το αίμα σου και τον ιδρώτα σου
γι` αυτά, τα πάντα δικαιολογούνται με προφάσεις λογικοφανείς. Απλά το είπε ο
ποιητής, αλλά εσείς τον περιγελάτε: «Η μεγαλοσύνη στα έθνη δε μετριέται με το
στρέμμα, αλλά με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα». Σας αποστομώνουν όμως οι νεομάρτυρες, οι
ήρωες και οι αληθινοί ηγέτες του παρελθόντος. Κι αν αυτό δε φαίνεται τώρα,
διότι όλοι βρισκόμαστε σε κατάσταση «ζάλης», αύριο, μεθαύριο, σε λίγο καιρό θα
φωνάξει η αλήθεια. Θα κράξει και θα ζητήσει τα δικαιώματά της. Ήταν
σχεδιασμένο να κυβερνάτε τέτοιες δύσκολες ώρες, αλλά θα σας γράψει η
ιστορία.
Αύριο θα σας
ζητηθεί λόγος, τι θα πείτε; Εκφοβίζετε τους ατάκτους, δηλαδή αυτούς που δε
συμφωνούν με τις ανοησίες σας και τα ακατανόητά σας. Τρέμετε και καλοπιάνετε ακόμη και τους
επικίνδυνους, τους εχθρούς μας, που είναι έτοιμοι να ατιμάσουν τα ιερά και τα
όσια. Φοβάστε να ορθώσετε παλικαρίσια το ανάστημα: Ναι, αν χρειαστεί, θα
πάρουμε και τα όπλα! Θα σας πολεμήσουμε, όσοι επιχειρήσετε κατά της πατρίδας
μας.
Πιστεύουμε πως έχουμε λαό έτοιμο για θυσίες.
Δεν εννοούμε οικονομικές, αλλά θυσίες αντάξιες της ιστορικής συνέχειας, καθώς
οι πρόγονοί μας μας δίδαξαν. Διότι δεν «σάπισε», δεν «χάλασε» ο Έλληνας. Θα το
δείξει σύντομα. Έστω κι αν φαίνεται πως είναι αργά. Διότι δεν θα είναι αργά. Διότι
ο Έλληνας θα συμπληρώσει, θα καλύψει το χαμένο χρόνο με την ορμή της καρδιάς
του.
Διότι με τον Έλληνα, όχι με τον
καθένα, με τον Έλληνα, συμβαίνει κάτι παράδοξο: Ό,τι κάνει, ποτέ δεν είναι
αργά.
Ηλιάδης
Σάββας
Δάσκαλος
Κιλκίς,
1-3-1016
