Πολλοί Οικουμενιστές, προερχόμενοι από τους Ορθοδόξους, υποστηρίζουν αφελώς, ότι η Ορθοδοξία πρέπει να συνεργασθεί με τους ετεροδόξους με αγάπη, διά να τους ελκύσουμε στην Ορθοδοξία. Τούτο θα ήταν ευτυχές γεγονός. Δυστυχώς όμως τούτο αποδεικνύεται ουτοπία, ενώ συγχρόνως απειλείται από την επικοινωνία αυτή επικινδύνως η Ορθοδοξία.

Ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Μιχαήλ επεσήμανε τον κίνδυνο, που απειλεί την Ορθοδοξία από την Οικουμενική Κίνηση του Π.Σ. Εκκλησιών.
 
Χαρακτήρισε μάλιστα αφελή την σκέψη, ότι είναι δυνατόν να επιτύχουμε βαθμηδόν και κατ’ ολίγον την διαφώτιση των Παπικών και των Διαμαρτυρομένων και να τους κάνουμε Ορθοδόξους, όπως εν τη αφελεία των διατείνονται οι Ενωτικοί Οικουμενιστές.

«Αυτό, είπε, κατά την ταπεινήν μου γνώμην, είναι ουτοπία και χίμαιρα. Εν τω μεταξύ, όμως γίνεται, δυστυχώς, το αντίθετο. Εννοώ τα θύματα της Προτεσταντικής προπαγάνδας εν Ελλάδι και αλλαχού. Διά τούτο ακριβώς ημείς εν Αμερική είμεθα τα μάλιστα εφεκτοί εις τας σχέσεις μας μετά των Διαμαρτυρομένων… Λοιπόν, αφ’ ης ήλθον εις Αμερικήν, ούτε εγώ, ούτε τις εκ των επτά βοηθών Επισκόπων μου παρευρέθη ποτέ εις ναόν Διαμαρτυρομένων».
 
(Σημείωση Ιστολογίου: Σήμερα, εν έτει 2014, η ορθόδοξη αυτή γραμμή που τήρησε στο παρελθόν ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής και η οποία γραμμή συντάσσεται με την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας, έχει πλήρως εξαφανισθεί στις χώρες της Δύσεως, όπου δυστυχώς οι ορθόδοξοι κληρικοί ως επί το πλείστον συμπεριφέρονται ως να είμαστε ενωμένοι με τις δυτικές αιρέσεις του παπισμού και του προτεσταντισμού, πραγματοποιώντας αδιαλείπτως κοινές εμφανίσεις και συμπροσευχές)

Κι αυτά μεν έλεγε ο αείμνηστος το 1956. Πόσο όμως άλλαξαν από τότε έως σήμερα τα πράγματα! Οι σύγχρονοι Οικουμενιστές δεν λογαριάζουν τίποτε. Είναι ασυγκράτητοι στον κατήφορο, που έχουν πάρει. Αντί να κρατούν ανόθευτη την Ορθόδοξο γραμμή, αντί ν’ αγωνίζονται για την παράδοση των Οικουμενικών Διδασκάλων της Εκκλησίας, συγχρωτίζονται με τους αιρετικούς της Δύσεως εν ονόματι της αγάπης.

Πηγή: «Ο Οικουμενισμός χωρίς Μάσκα», Αρχιμ. Χαραλ. Δ. Βασιλοπούλου, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» (σελ. 178-180)
makkavaios.blogspot.com