Τὶ σημαίνει τὸ φτύσιμο διὰ τὴν ἀποτροπὴν τῆς βασκανίας;
Αυτό είναι τόσο συνηθισμένο, αλλά
έχει μαγική προέλευση. Πολλοί συνηθίζουν να φτύνουν κάποιο άνθρωπο ή
κάποιο αντικείμενο για να μη πιάσει το μάτι. «Να σε φτύσω να μη
βασκαθείς» που απευθύνεται σε ανθρώπους τους οποίους θαυμάζουμε για τα
προσόντα και την ευτυχία τους.
Εκείνος όμως που φτύνει, ασχημίζει
την εικόνα του Θεού και ρυπαίνει το σώμα του Χριστού του οποίου μέλος
είναι κάθε χριστιανός. Άρα, το φτύσιμο είναι πράξη εξευτελισμού και
διαπομπεύσεως. Είναι πράξη βλασφημίας κατά του Χριστού, του οποίου ναός
είναι το σώμα κάθε βαπτισμένου πιστού. Όντας εκείνος ακάθαρτος επιδιώκει
να μεταφέρει και στον άνθρωπο το μόλυσμα της ακαθαρσίας. Όταν, λοιπόν, ο
γητευτής κάνει ό,τι θα έκανε ο διάβολος, κι ο εξορκιστής λερώνει με τον
εξευτελιστικό αυτό τρόπο την εικόνα του Χριστού, τότε δεν χρειάζεται να
επέμβει εκείνος. Μόνος του ο άνθρωπος «παραδίδει» τον συνάνθρωπό του
στην εξουσία του σατανά.
Το φτύσιμο πού χρησιμοποιείται από
την Εκκλησία στην ακολουθία της Κατηχήσεως έχει διαφορετική έννοια. Εδώ
εμπτύεται ο διάβολος από τον ευτρεπιζόμενο προς το άγιο βάπτισμα
κατηχούμενο. Ο «εμπτυσμός» εδώ συμβολίζει την αποταγή από τα έργα του
διαβόλου και την σύνταξη με τον Χριστό*.
*Μουλατσιώτης, σ. 27-28.
