Ο Κύριος στην Καινή Διαθήκη προειδοποιεί:
–
«ος γαρ αν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη
μοιχαλίδι και αμαρτωλώ και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν
όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων των Αγίων» (Μάρκ.
8,38).
Μετάφραση: Όποιος, ζώντας μέσα σ’ αυτή τη γενιά την άπιστη
και αμαρτωλή, ντραπεί για μένα και για τη διδασκαλία μου, θα ντραπεί γι’
αυτόν κι ο Υιός του Ανθρώπου, όταν έρθει με όλη τη λαμπρότητα του
Πατέρα Του, μαζί με τους αγίους αγγέλους.
– «Έστι γαρ αισχύνη επάγουσα αμαρτίαν, και έστιν αισχύνη δόξα και χάρις» (Παροιμίες Σοφία Σειράχ)
Μετάφραση: Διότι υπάρχει ντροπή, η οποία οδηγεί εις την αμαρτίαν. Υπάρχει δε και ντροπή, που είναι δόξα και χάρις.
1. Μη ντραπείς να σέβεσαι τον νόμον του Υψίστου και την διαθήκη Του.
2. Mὴ
κωλύσῃς λόγον ἐν καιρῷ σωτηρίας. (Μη, δια λόγους συστολής κρατάς τον
λόγον του Θεού εις περίστασιν, κατά την οποίαν αυτός λεγόμενος θα φέρει
σωτηρίαν, εις όσους τον ακούσουν).
3. Μη για λόγους ντροπής αποφεύγεις να παρουσιάζεις το λόγο του Θεού.
4. Μη, ένεκα ντροπής προς κάποιο πρόσωπο, πέσεις σε κάποιο παράπτωμα.
5. Μη ντραπείς να ομολογήσεις τις αμαρτίες σου και τα σφάλματα σου.
6. Μη ντραπείς για την πλήρη και ορθή διαπαιδαγώγηση των τέκνων σου.
7. Μη, για λόγους ντροπής, υποταχθείς δουλοπρεπώς σε άνθρωπο μωρό και ασεβή.
8. Mη επηρεασθείς ποτέ από πρόσωπα που κατέχουν αξιώματα, ώστε να παρεκκλίνεις από την αλήθεια.
–
«Αισχύνεσθε από σκορακισμού λήψεως και δόσεως (τις παράνομες
δοσοληψίες)» και «από αφαιρέσεως μερίδος και δόσεως (να αφαιρείς από
κάποιον το δίκαιο μερίδιο του ή το δώρο του)»
–
Ο Κύριος στο Ευαγγέλιο ταυτίζει τον αδιάντροπο άνθρωπο με τον αθεόφοβο:
«κριτής ην εν τινι πόλει τον Θεόν μη φοβούμενος και άνθρωπον μη
εντρεπόμενος» (Λουκ. 18,2). Έτσι βλέπουμε ότι η αδιαντροπιά οδηγεί στην
αθεοφοβία και το αντίθετο.
–
Ο Απόστολος Παύλος με λίγες μόνο λέξεις στην προς Φιλιππησίους επιστολή
του (3,12) σκιαγραφεί τη κατάσταση των ανθρώπων: «ων ο Θεός η κοιλία
και η δόξα εν τη αισχύνη αυτών, οι τα επίγεια φρονούντες· ων το τέλος
απώλεια…».
– ο Αββάς Ισαάκ προειδοποιεί: «οι αναιδείς και οι αναίσχυντοι τη φλογί του Αγίου Πνεύματος εκλείψουσιν» (Λόγος α’).
–
Ο Απόστολος Παύλος λέει: «… εν ταις εσχάταις ημέραις, έσονται οι
άνθρωποι… ανόσιοι (μη έχοντες ιερόν και όσιο) και προπετείς (αυθάδεις)»
(Β΄ Τιμ. 3,2).
–
Οσίου Πατρός ημών Ισαάκ του Σύρου (Λόγος Ζ΄): «γενού συνεσταλμένος από
πάντων» και «έκκλινον από της παρρησίας ως από θανάτου»! Είναι γνωστό
πόσο φοβούνται οι άγιοι την «παρρησία», δηλαδή την αδιάκριτη οικειότητα
και την αυθάδεια, γιατί την θεωρούν πόρτα, που οδηγεί τη ψυχή στο ηθικό
άνοιγμα «των ασκών του Αιόλου».
–
«Να μην απλώσεις το χέρι σου με αναίδεια, εμπρός από τους συντρόφους
σου για να πάρεις κάτι…» Τι λένε τα σύγχρονα παιδιά γι’ αυτό;
–
«Να μη ρίψεις εμπρός σε κάποιον πτύελο (σάλιο) κι αν σε πιάσει βήχας
ενώ κάθεσαι σε τραπέζι, στρέψε το πρόσωπον σου προς τα πίσω και τότε
βήξε!…» Υψηλό επίπεδο αλληλοσεβασμού, που δυστυχώς και αυτό τείνει να
εκλείψει!
–
«Όταν βαδίζεις στο δρόμο, να μη προσπεράσεις τους μεγαλύτερούς σου και
αν προσπεραστεί ο σύντροφός σου, αφού προχωρήσεις λίγο, περίμενε τον!…».
