Ὁ Γερμανός ἀξιωματικός πού εἶδε τόν Ἅγιο Χαράλαμπο στά Φιλιατρά καί σταμάτησε τό ἀποφασισμένο ὁλοκαύτωμα τῆς πόλης!

                                                                                                        

Γράφει ὁ  Ἀρχιμανδρίτης π.Δανιήλ Γούβαλης

Ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακό εἶναι κάποιο θαῦμα τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπου πού συνέβη τό 1944. Στήν νοτιοδυτική Πελοπόννησο, στήν ἐπαρχία Τριφυλίας, ὑπάρχει μία γραφική πόλις μέ 9.000 κατοίκους, τά Φιλιατρά. Πολιοῦχος τῆς πόλεως εἶναι ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος, καί κάθε χρόνο στίς 10 Φεβρουαρίου γίνεται μεγάλο πανηγύρι πρός τιμήν του, καί κατεβαίνουν σ’ αὐτό καί οἱ Φιλιατρινοί πού μένουν στήν Ἀθήνα. Σ’ αὐτό τό πανηγύρι πηγαίνει κάθε χρόνο καί ἕνας ἡλικιωμένος Γερμανός, ὀνόματι Κοντάου, μέ τήν οἰκογένειά του. Ἔρχεται ἀπό μακρυά. Καί θά ἔλεγε κανείς: «Τί τοῦ ἦρθε, ὥστε ἔτσι στά καλά καθούμενα νά ξεκινᾶ ἀπό τήν Γερμανία γιά ἕνα τόσο μακρινό ταξείδι»!

Ο ἄνθρωπος αὐτός στήν περίοδο τῆς κατοχῆς ἦταν ἀξιωματικός του Γερμανικοῦ στρατοῦ, καί γιά ἕνα διάστημα χρημάτισε φρούραρχος Φιλιατρῶν. Ἐκεῖνο τόν καιρό — βρισκόμαστε στό 1944 — μερικοί Ἕλληνες ἀντάρτες ἔκαναν κάποιο σαμποτάζ, φονεύοντας σέ ἐνέδρα ἀρκετούς Γερμανούς. Ἐξαγριώθηκαν τότε οἱ κατακτητές καί ἀπό τό στρατηγεῖο τῆς Τριπόλεως δόθηκε ἐντολή στόν Κοντάου, τήν ἡμέρα πού θά ξημέρωνε, στίς 6 τό πρωί, νά καοῦν τά μισά Φιλιατρά καί νά ἐκτελεσθοῦν ἑκατό περίπου Φιλιατρινοί. Ὅπως ἦταν φυσικό, τρόμος καί πανικός κατέλαβε ὅλους τους κατοίκους. Ἤξεραν ὅτι… οἱ Γερμανικές διαταγές ἦταν ἀμετάκλητες. Τίποτε δέν τούς ἔσωζε ἀπό τόν ὄλεθρο καί τήν συμφορά. Τό πρωί (19 Ἰουλίου) ὅμως ἐνῶ ἔφθασε ἡ κανονισμένη ὥρα δέν ἔβλεπαν καμμία κίνησι. Ἀπόρησαν. Τί ἄραγε νά εἶχε συμβῆ;

Ἐκείνη τήν νύχτα οἱ πιστοί ἐζήτησαν μέ καυτά δάκρυα τήν προστασία τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπου. Καί ἐκεῖνος ἐνήργησε θαυμαστά. Παρουσιάσθηκε στόν Γερμανό φρούραρχο, τόν Κοντάου, καί τοῦ εἶπε νά μήν ἐκτέλεση τήν διαταγή. Τοῦ ὑποσχέθηκε ἀκόμη πώς δέν θά τιμωρηθῆ ἀπό τόν ἀνώτερό του καί ὅτι θά ἐπιστρέψη καί αὐτός καί οἱ στρατιῶτες τοῦ σῶοι στήν πατρίδα τους. Ὁ Κοντάου, στήν ἀρχή ἔδειχνε ψυχρός καί ἀσυγκίνητος. Συνολικά ὁ Ἅγιος του ἐμφανίσθηκε τρεῖς φορές γιά νά τόν πείση πώς πρόκειται γιά κάτι τό ὑπερφυσικό καί πρέπει νά ὑπακούση.

Τό ἀξιοθαύμαστο εἶναι ὅτι ὁ Ἅγιος παρουσιάσθηκε καί στόν Γερμανό στρατηγό στήν Τρίπολι. Τό πρωί ὁ Κοντάου ἐζήτησε τούς ἱερεῖς τῶν τεσσάρων ἐνοριῶν τῆς πόλεως. Ἐκεῖνοι παρουσιάσθηκαν ἔντρομοι ἐμπρός του. Ποῦ νά ἤξεραν τό τί εἶχε μεσολαβήσει ἐκείνη τήν νύχτα! Μαζί τους ἐγύρισε στίς Ἐκκλησίες τῶν Φιλιατρῶν καί παρατηροῦσε τίς εἰκόνες. Στήν τέταρτη Ἐκκλησία, στά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, στήν ἐπιλεγόμενη «Γουβιώτισσα» βλέποντας μία εἰκόνα — ἕνα γέροντα μέ κάτασπρη γενειάδα, ντυμένο ἱερατικά ἄμφια — ἀνεφώνησε: «Νά! αὐτός εἶναι!» καί ἔπεσε ἐμπρός του νά τόν προσκυνήση. Μόλις σηκώθηκε λέει στούς ἔκπληκτους ἱερεῖς: «Σᾶς ἔσωσε ὁ Ἅγιος αὐτός, πού ἔσωσε κι’ ἐμένα ἀπό βαρύ κρίμα».

Ἔτσι μέ τήν ἐπέμβασι τοῦ πολιούχου ἡ πόλις ἐγλύτωσε ἀπό τήν φωτιά καί τήν σφαγή. Θαῦμα ὁλοζώντανο καί συγκλονιστικό. Οἱ ψυχές ὅλων τῶν Χριστιανῶν βυθίσθηκαν σέ βαθειά συγκίνησι.

Τό 1945 ἐνῶ πιά ὁ πόλεμος εἶχε λήξει, οἱ ἐπίσημοι τῶν Φιλιατρῶν εἰδοποιήθηκαν ἀπό τόν Κοντάου, νά τόν περιμένουν κι’ αὐτόν στήν πανηγύρι τοῦ Ἁγίου. Θά ἐρχόταν μέ τήν οἰκογένειά του νά εὐχαριστήση τόν Ἅγιο πού, ὅπως τοῦ ὑποσχέθηκε, τόν ἐπέστρεψε σῶο στήν πατρίδα του. Ἔτυχε μάλιστα λόγω βλάβης τοῦ αὐτοκινήτου του καί μερικῶν ἄλλων ἐμποδίων νά φθάση στίς 12 Φεβρουαρίου. Οἱ Φιλιατρινοί καί ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς περιφερείας τοῦ ἐπεφύλαξαν ἐνθουσιώδη ὑποδοχή. Πρός χάρι τοῦ ἐπανέλαβαν τήν πανηγύρι. Ἐκεῖνος ἀνέβηκε σ’ ἕναν ἐξώστη καί μίλησε ἑλληνικά πρός τά πλήθη. Τούς εἶπε μάλιστα ὅτι πρίν ἀναχώρηση γιά τήν Ἑλλάδα εἶδε πάλι στόν ὕπνο τοῦ τόν Ἅγιο Χαράλαμπο καί τοῦ εἶπε: «Σέ περιμένω στά Φιλιατρά, ὅπου ἔδειξες τήν πίστι σου. Ὅλοι θά σέ ὑποδεχθοῦν μέ μεγάλη χαρά». Συγκίνησις καί ἱερός ἐνθουσιασμός εἶχε καταλάβει τούς πάντες.

Καί τό τοπικό ἁγιολόγιο σημειώνει:

«Τή αὐτή ἡμέρα, δεκάτη ἐνάτη Ἰουλίου, μνήμην ποιούμεθα τοῦ ἐξαισίου θαύματος τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους, ὅς ταῖς πρός Θεόν πρεσβείαις πολλοί τῶν πολιτῶν τῆς Ἐράνης ἐσώθησαν ἐκ βεβαίας εἰς θάνατον καταδίκης ὑπό τῶν Γερμανικῶν δυνάμεων κατοχῆς ἐν ἔτει 1944».

Πράγματι, «θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ».