«Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο»
(Ντοστογιέφσκι)
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Η ομορφιά του κόσμου, ως έκφραση της ομορφιάς του Θεού, διαχέεται στα
μικρά και μεγάλα, στα απλά και σύνθετα της δημιουργίας, στα εγγύς των
αισθήσεών μας και στα απόμακρα του σύμπαντος.
Όλα μιλούν με τη σιωπή, την παρουσία και την ύπαρξή τους για χρόνια πολλά.
«Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω».
Όλα δείχνουν την ομορφιά που δεν ψηλαφείται με τις αισθήσεις, αλλά με
την υπέρ αισθησιν αίσθηση που εγγυάται η πίστη, ως «πραγμάτων έλεγχος
ου βλεπομένων».
Ο λόγος αποκαλύπτει την εμπειρία, συγκεκριμενοποιεί τα αισθήματα, γίνεται γέφυρα επικοινωνίας, κοινοποιεί τη γνώση.
Ως γνώρισμα του λογικού ανθρώπου – εικόνας του λόγου του θεού – ο
λόγος μπορεί να γίνει σημείο μιας άλλης ομορφιάς: της ομορφιάς του
εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου, που κάποτε κρύβεται ή αλλοιώνεται, όμως
υπάρχει!
Έτσι η ομορφιά της δημιουργίας μαζί με την ομορφιά του λόγου του
δημιουργήματος, αποκαλύπτουν την ομορφιά του Δημιουργού ως Θεού ζώντος. Την
αποκαλύπτουν σε όσους έχουν ανοιχτή την καρδιά να δεχτούν ταπεινά τα
μηνύματα που δίνονται αθόρυβα και αγαπητικά. Αλλά και σ’ όσους μπορούν
να υποψιαστούν πως κάτι ωραίο και ουσιαστικό μπορεί ο θεός και ο κόσμος
Του να τους δώσουν, γι’ αυτό και το ψάχνουν.
Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη ομορφιά που την γνωρίζουν όσοι την
γεύονται: είναι αυτή που βγαίνει από την χωρίς όρια αγάπη του Θεού προς
τον άνθρωπο, ώστε «τον Υιόν Του τον μονογενή δούναι» «υπέρ της του
κόσμου ζωής και σωτηρίας». Από την αγία τράπεζα, σε κάθε θεία
Λειτουργία, διαχέεται η ομορφιά της θυσιαστικής αγάπης του Θεού μας
«προς βρώσιν και πόσιν τοις πιστοίς». Μυστικά, ουσιαστικά, ελεύθερα και
αβίαστα, καλούνται τα μέλη της εκκλησίας να γευτούν, ψυχή τε και σώματι,
την ουράνια τροφή, ώστε να βεβαιωθούν για την υπερβάλλουσα αγάπη του
Κυρίου τους, και στη συνεχεία να το μεταφέρουν εκεί όπου ζουν και
εργάζονται, για να την ποθήσει και ο κόσμος.
Ομορφιά της δημιουργίας.
Ομορφιά του λόγου.
Ομορφιά της Λειτουργίας.
Πορεία από τα πρόσκαιρα στα αιώνια, από τα φθαρτά στα άφθαρτα, από την ομορφιά του κόσμου στην ομορφιά της Βασιλείας του Θεού.
«Μνήσθητι ημών, Κύριε, όταν έλθεις εν τη Βασιλεία Σου».
