Ένας νεαρός ιερωμένος επισκέφθηκε μια μέρα τον π. Χαράλαμπο στο Μοναστήρι και του άνοιξε συζήτηση για την αμφίεση των κληρικών, για το ράσο:
— Πάτερ Χαράλαμπε, η γνώμη μου είναι ότι το ράσο είναι πρόβλημα. Δηλαδή εμποδίζει πολλούς νέους να μπουν στην ιερωσύνη...
— Να το συζητήσουμε το θέμα, είπε αμέσως ο π. Χαράλαμπος. Και ρωτάω - συνέχισε - τι κακό βρίσκεις στο ράσο; Μήπως το ότι το φόρεσαν τόσοι και τόσοι μάρτυρες του Χριστού και του Γένους μας ιερωμένοι; Είναι κακό που συνδέθηκε με τη Λευτεριά της Πατρίδας; Εκτός κι αν υπάρχουν άλλοι λόγοι, αν κάποιοι θέλουν στολή μοντέρνα, κομψή ή θέλουν παντελόνια για να μπορούν να κινούνται ελεύθερα «να κάνουν τη ζωή τους». Μα τότε αυτοί δεν είναι παπάδες. Τέτοιους ιερείς δε χρειάζεται η Εκκλησία του Χριστού...
— Να βρεθεί τρόπος, πάτερ, να προσελκύσει η Εκκλησία νέους στην ιερωσύνη, είπε ο νεαρός ιερέας.
—Ναι, συμφωνώ, αλλά το πρόβλημα δεν είναι το τιμημένο ράσο. Πνευματική προσέγγιση χρειάζονται οι νέοι. Θα μπορούσε ποτέ κανείς να διανοηθεί να καταργήσει τις στρατιωτικές στολές για αξιωματικούς και οπλίτες επειδή, ας υποθέσουμε, αυτές δεν προσελκύουν; Έπειτα δε βλέπετε με πόση περηφάνεια φορούν τις κελεμπίες τους σημαίνονται πρόσωπα, αξιωματούχοι Άραβες, που μολονότι έζησαν και σπούδασαν στην Ευρώπη δεν αποχωρίζονται την παραδοσιακή φορεσιά;
Ο νεαρός ιερέας είπε ότι το θέμα αυτό άκουσε να το συζητούν ώριμα παιδιά με θρησκευτική παιδεία, γι’ αυτό αποφάσισε να το φέρει προς συζήτηση.
— Πολύ καλά έκανες, του είπε ο π. Χαράλαμπος, αλλά να σκέφτεσαι πάντα κι από που ξεκινάνε τέτοιες συζητήσεις. Κάποιοι δήθεν προοδευτικοί που βλέπουν τα πράγματα με τα γυαλιά του ετερόδοξου πνεύματος προσπαθούν να μας αλλάξουν. Ξέρεις τι λέει ένας μύθος του Αισώπου; Κάποτε πιάσανε μια αλεπού και της κόψανε την ουρά και την αφήσανε κολοβή. Εκείνη έπειτα επειδή ένιωθε άσχημα κάλεσε όλες τις άλλες και μίλησε για το πόσο ωραία αισθάνεται που είναι χωρίς ουρά και τις συμβούλεψε να τις κόψουν κι εκείνες. Τότε μια απ’ αυτές, πονηρότερη, απάντησε:
— Αν πράγματι είν’ ωραία χωρίς ουρά κι αυτό το προνόμιο το έχεις εσύ ασφαλώς δε θάθελες να το μοιραστείς μ’ όλες τις άλλες αλεπούδες. Το κακό λοιπόν μας φέρνεις. Θέλεις να γίνουμε όμοιές σου!...
Αυτό, πάτερ μου, μας λένε και μας κάποιοι μοντέρνοι και φιλοπαπικοί. Πρέπει όμως να σου πω ότι αυτό εντάσσεται στο γενικό σχέδιο αλλοτρίωσης των παραδόσεών μας. Μας θέλουν όμοιούς τους… Άνθρωποι κυρίως ξένοι προς το πνεύμα της Ορθοδοξίας πολεμούσαν, ύπουλα, πάντα την Εκκλησία. Μίλαγαν γι’ ανάγκη προσαρμογής της! Άλλοι τα έβαζαν με τα ράσα, άλλοι με τη γενειάδα κι άλλοι με τα μαλλιά των κληρικών. Έριχναν το σπόρο της αμφιβολίας, της αμφισβήτησης σύμφωνα με τα σχέδια του πολέμου τους κατά της Ορθοδοξίας.
Εμείς, συνέχισε ο π. Χαράλαμπος, θέλουμε ιερωμένους που αποδέχονται τους αιωνόβιους θεσμούς της Εκκλησίας. Όσοι καταλαβαίνουν ότι το ράσο είναι βαρύ γι’ αυτούς δεν μπορούν να ζητούν την κατάργησή του. Μπορούν όμως να μην το φορέσουν. Και θα σου πω πάνω σ’ αυτό ένα σοφό λόγο που είπε κάποτε ο αείμνηστος Φ. Κόντογλου:
«Όποιος δεν αγαπά το ράσο, δεν αγαπά αυτό που σκεπάζει το ράσο, δηλαδή την Ορθοδοξία. Τα άλλα είναι λόγια κούφια».
