«Δύο λόγια διὰ τὴν Μάνα»

«Δύο λόγια διὰ τὴν Μάνα»

Πόσο σοφὰ μὲς στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς «τὸ Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ»! Ὄντως ἡ Παναγία ἔγινε τὸ πέρασμα καὶ ἡ κλίμακα ποὺ ἕνωσε τὸν Οὐρανὸ μὲ τὴ γῆ. Θυμηθεῖτε τὶ λέμε στοὺς χαιρετισμοὺς Τῆς: «χαῖρε κλῖμαξ ἐπουράνιε δι' ἧς κατέβη ὁ Θεός, χαῖρε γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς Οὐρανὸν». Εἶναι τὸ πρόσωπο, τὸ ὁποῖο ὑπάρχει ἀνάμεσα σ' ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ τὸν Ἅγιο Θεὸ μᾶς, ἀφοῦ «τὸν μὲν Θεὸν κατέστησε υἱὸν ἀνθρώπου, τοὺς δὲ ἀνθρώπους ἔκανε υἱοὺς Θεοῦ, ὅπως θὰ μᾶς πεῖ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.

Στὸ πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ὁ Θεὸς βρῆκε καθαρὴ καρδιὰ καὶ δυνατὴ πίστη, κι ἔτσι «ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ». Ἀξίως λοιπὸν τὴν ἐπέλεξε ἀνάμεσα ὅλες τὶς γυναῖκες καὶ τὴν ἔκανε Μητέρα τοῦ Θεοῦ Λόγου. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης θὰ μᾶς πεῖ πῶς διὰ αὐτὸ τὸν λόγο ὁ Ἰσραὴλ ἦταν ὁ περιούσιος κι ἐκλεκτὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ, γιατὶ σὲ αὐτὸν ὁ Κύριος βρῆκε τὴν πιὸ ἄξια νὰ δεχθεῖ στὴ μήτρα Τῆς τὸν ἴδιο τὸν Θεό.

Πῶς ἐμεῖς λοιπὸν νὰ μὴν τὴν ὀνομάσουμε Θεοτόκο, ὅταν ὁ Ἀχώρητος ποὺ δὲν τὸν χωρᾶ ὁ οὐρανὸς σκηνώνει στοὺς κόλπους τῆς Παρθένου; Πῶς νὰ μὴν τὴν καλέσουμε Τιμιωτέρα τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα τῶν Σεραφεὶμ ὅταν βρίσκεται πλησιέστερα στὸν Κύριο ὄχι μόνο ἀπὸ ἀνθρώπους ἀλλὰ ἀκόμη κι ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀγγελικὲς δυνάμεις. Πῶς νὰ μὴν τὴν προσφωνήσουμε «Παναγία» ὅταν τὸ ὕψος τῆς ἁγιωσύνης Τῆς ὑπερβαίνει κάθε ἄλλου ἀνθρώπου; Πῶς νὰ μὴν τιμοῦμε Ἐκείνη ποὺ πρῶτος ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἐτίμησε καὶ τὴν ξεχώρισε;

Ἐὰν ἀγαπητοὶ μοῦ μὲ τὸ κοσμικὸ φρόνημα ὁ κόσμος ἑορτάζει τὴν μητέρα τὴ βτὴ  ΄Κυριακὴ τοῦ Μάη, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ὡς ἑορτὴ τῆς Μητέρας ἔχουμε τὴν 15η Αὐγούστου. Τότε γιορτάζει ἡ Μάνα κάθε Χριστιανοῦ, ἡ μάνα στὴν ὁποία θὰ τρέξει τὸ παιδὶ νὰ ἀφήσει στὰ πόδια Τῆς τὸ δάκρυ τοῦ, τὴν προσευχὴ τοῦ, τὴν παράκληση τοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴ χαρὰ τοῦ καὶ τὴν εὐχαριστία τοῦ. Καὶ πάντοτε Ἐκείνη σπεύδει καὶ μᾶς σκεπάζει μὲ τὸ ἅγιο μαφόριο Τῆς καὶ στὴ χαρὰ καὶ στὴ λύπη. Ἀκόμη κι ὅταν ἐμεῖς πέφτουμε στὸ αἰσχρὸ ἁμάρτημα τῆς βλασφημίας Ἐκείνη μακροθυμεῖ ἀπ' τὴν πολλὴ Τῆς ἀγάπη, τὴν μητρικὴ Τῆς ἀγάπη. Τότε εἶναι λοιπὸν ἡ γιορτὴ τῆς μητέρας καὶ τότε θὰ ἔπρεπε κάθε μάνα νὰ γιορτάζει.

Ἄς μὴν διστάζουμε, λοιπόν, νὰ προστρέχουμε στὴ σκέπη τῆς Παναγίας μᾶς γιατὶ Ἐκείνη ἔχει παρρησία πρὸς τὸν Υἱὸ Τῆς καὶ πολλὴ ἀγάπη γιὰ ὅλους ἐμᾶς. Εὔχομαι ἡ ἑορτὴ Τῆς, ποὺ εἶναι μέρα χαρᾶς καὶ ὄχι πένθους, νὰ μᾶς βρεῖ ὅλος προετοιμασμένους νὰ πανηγυρίσουμε ὀρθόδοξα καὶ νὰ τιμήσουμε τὴν Κυρία Θεοτόκο.

Σελίμου Β. Παναγίωτου

Πηγὴ :poimin.gr