ΠΕΡΙ ἈΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

ΠΕΡΙ ἈΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

Οἱ ἘΝ ΓΝΩΣΕΙ κοινωνοῦντες μὲ τὴν αἵρεσιν ἐξισώνονται μὲ αὐτοὺς ποὺ τὴν κηρύττουν.

Eν ἀντιθέσει μὲ τὸν Ἀρχιαιρεσιάρχην Βαρθολομαῖον καὶ ὅλα τά ...κοπέλια του δηλαδὴ ὅσους τὸν μνημονεύουν καὶ ἀρὰ κοινωνοῦν μὲ αὐτὸν τὸν Ἀρχιαιρεσιαρχην τῶν Ἐσχάτων, ὁ Ἄτλαντας τῆς Ὀρθοδοξίας βροντοφωνάζει διὰ τοὺς Φραγκολατινους: «Ὡς αἱρετικοὺς αὐτοὺς ἀπεστράφημεν καὶ διὰ τοῦτο αὐτῶν ἐχωρίσθημεν», «αἱρετικοὶ εἰσὶν ἄρα καὶ ὡς αἱρετικοὺς αὐτοὺς ἀπεκόψαμεν».

Ἀλλὰ τὰ ἰδία ὁ Χαλκέντερος Ἅγιος βροντοφωνάζει καὶ διὰ τοὺς Γραικολατίνους δηλαδὴ τοὺς δεχομένους τοὺς Φραγκολατίνους ὡς "Ὀρθοδόξους" δηλαδὴ τοὺς Γραικολατίνους Φαναριῶτες καὶ ὅσους μνημονεύουν τὸν Γραικολατῖνον πατριάρχην Βαρθολομαῖον καὶ ἔτσι κοινωνοῦν μὲ αὐτὸν: «Ἀλλὰ τί, φησί, δράσωμεν πρὸς τοὺς μέσους τούτους Γραικολατίνους ... Φευκτέον αὐτούς, ὡς φεύγει τὶς ἀπὸ ὄφεως, ὡς αὐτοὺς ἐκείνους, ... τοὺς χριστοκαπήλους καὶ χριστεμπόρους. οὗτοι γὰρ εἰσί, κατὰ τὸν θεῖον ἀπόστολον, οἱ πορισμὸν ἡγούμενοι τὴν εὐσέβειαν, περὶ ὧν ἐπάγει λέγων. ἀφίστασο ἀπὸ τῶν τοιούτων.... Ποία δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; ἢ τὶς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;...».

- «... Φεύγετε οὖν αὐτοὺς ἀδελφοί, καὶ τὴν πρὸς αὐτοὺς κοινωνίαν. οἱ γὰρ τοιοῦτοι, (δηλ. οἱ λατινόφρονες ἐπίσκοποι), ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ...» (Patrologia Orientalis Tome XV Au Concile de Florence, σέλ. 318-320).

 Τὰ ἰδία ἐπιβεβαιώνει καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος: «οἵτινες τὴν ὑγιῆ πίστιν προσποιοῦνται ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσι, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν» (P.G. 160, σ. 101).

Οἱ Πατέρες διδάσκουν ὅτι οἱ ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ κοινωνοῦντες μὲ τὴν αἵρεσιν ἐξισώνονται μὲ αὐτοὺς ποὺ τὴν κηρύττουν. Μπορεῖτε νὰ μᾶς πῆτε σὲ ποιοὺς τὰ ἀπευθύνουν ὅλα αὐτὰ οἱ ἈΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ;  Στὰ βράχια, στὰ ντουβάρια καὶ στὰ χαλίκια;      Ὄχι ἀσφαλῶς, ἀλλὰ σὲ μένα καὶ σὲ σένα, στοὺς ἐγγεγραμμένους στὰ κατάστιχα τῆς Ἐκκλησιᾶς. Καὶ τὶ ἐννόουν "κοινωνία"; Ἐννοοῦν, συγκοινωνία, συμπροσευχή, συνεκκλησιασμόν, ὁποιαδήποτε σχέσι μυστηριακὴ καὶ προσευχητικὴ μαζὶ τους, ἀκόμα καὶ μνημονεύσεως. Ἀκόμα καὶ ἡ μνημόνευσι τῶν Αἱρετικῶν,  

ΜΟΛΥΝΕΙ τὸν πιστό. Αὐτούς, ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ἈΚΟΙΝΩΝΗΤΟΥΣ ( ἈΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ) ἘΧΕΙΝ, ἈΛΛΑ ΜΗΔΕ ἈΔΕΛΦΟΥΣ ΟΝΟΜΑΖΕΙΝ. ΦΕΥΓΕΤΕ ΟΥΝ ἈΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ἈΥΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ. Τὰ ἰδία ρήματα χρησιμοποιοῦν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.

Ἐμεῖς τὰ παρερμηνεύουμε; Δῶστε ἐσεῖς τὴν ἰδικήν σας ἑρμηνεία.  «Ὶν οὖν μὴ τοῦτο γένηται, θελήσατε …τοὺς μὲν φανερῶς φρονοῦντας τὰ τῆς ἀσεβείας ἀποστρέφεσθαι, τοὺς δὲ νομίζοντας τὰ Ἀρείου μὴ φρονεῖν, κοινωνοῦντας δὲ μετὰ τῶν ἀσεβῶν φυλάττεσθαι· καὶ μάλιστα ὧν τὸ φρόνημα ἀποστρεφόμεθα, τούτους ἀπὸ τῆς κοινωνίας προσήκει φεύγειν… Εἰ δὲ τὶς προσποιεῖται μὲν ὁμολογεῖν ὀρθὴν πίστιν, φαίνεται δὲ κοινωνῶν ἐκείνοις, τὸν τοιοῦτον προτρέψασθε ἀπέχεσθαι τῆς τοιαύτης συνηθείας· καὶ ἐὰν μὲν ἐπαγγέλληται, ἔχετε τὸν τοιοῦτον ὡς ἀδελφὸν· ἐὰν δὲ φιλονεικῶς ἐπιμένῃ, τὸν τοιοῦτον παραιτεῖσθε. Οὕτω γὰρ διατελοῦντες καθαρὰν τὴν πίστιν διατηρήσετε· κἀκεῖνοι βλέποντες ὑμᾶς ὠφεληθήσονται, φοβηθέντες μὴ ἄρα ὡς ἀσεβεῖς καὶ τὰ ἐκείνων φρονοῦντες νομισθῶσιν» ( Μ. Ἀθανασίου, ἐπιστολή, Τοῖς τὸν μονήρη βίον ἀσκοῦσι, PG 26,1185-1188)

Γράφει ὁ ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Mηδέποτε ἐφ' ἑαυτοῖς μέγα φρονεῖν, κἂν ἁπάντων ὦμεν σοφώτεροι, μηδὲ ἀτιμάζειν τὰς παρ' ἑτέρων συμβουλίας, κἂν ἁπάντων ὦσιν εὐτελέστεροι. Ἂν λοιπὸν κάποιος σὲ συμβουλεύει κάτι ἀπὸ τὰ πρέποντα, ἔστω κῖ ἂν εἶναι δοῦλος, δέξου τὴν παραίνεσιν· Διατὶ δὲν πρέπει νᾷ προσέχουμε τὴν ποιότητα τῶν προσώπων ποὺ συμβουλεύουν, ἀλλὰ νᾷ προσέχουμε παντοῦ τὴν ἴδια τὴν φύσῃ τῆς συμβουλῆς. Ἂν μὲν γὰρ τὶ τῶν δεόντων συμβουλεύσῃ τίς, κἂν οἰκέτης ᾖ, δέξαι τὴν παραίνεσιν· ἂν δὲ τὶ τῶν ὀλεθρίων, κἂν ἐν ἀξιώματι τυγχάνῃ μεγίστῳ, παράπεμψαι τὴν γνώμην· οὐ γὰρ τῇ ποιότητι τῶν προσώπων τῶν συμβουλευόντων, ἀλλ' αὐτὴ τῆς συμβουλῆς τῇ φύσει προσέχειν δεῖ πανταχοῦ.   Ἡ ἈΔΑΠΑΝΟΣ ἘΥΛΑΒΕΙΑ, ΔΕΝ ΟΔΗΓΕΙ ἘΙΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.  «Γνωρίζω πολλοὺς ποὺ νηστεύουν, προσεύχονται, σκληραγωγοῦνται καὶ γενικῶς ἐφαρμόζουν μὲ προθυμίαν κάθε θρησκευτικὴ συνήθεια ἀρκεῖ νὰ μὴν τοὺς κοστίζει τίποτα (ἀδάπανος εὐλάβεια) καὶ δὲν διαθέτουν δεκάρα (ὀβολὸν) διὰ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη. Τὶ τοὺς ὠφελεῖ ἡ ὑπόλοιπη ἀρετή τους; Δὲν κάνουν διὰ τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Μέγας Βασίλειος (Μigne Tομ. 31, σελίδα 277, πρὸς πλουτοῦντας):

Ὁ κανονολόγος Καθηγητὴς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου εἰς τὴν Νομικὴν Σχολὴν ἈΠΘ, Δικηγόρος παρ' Ἀρείῳ Πάγῳ, Θεολόγος κ. Κυριάκος Κυριαζόπουλος ὑποστηρίζει:                        

Ἡ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ Ὁ ἈΦΟΡΙΣΜΟΣ ΛΑΪΚΩΝ ἈΠΟ ἘΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΠΟΥ ἈΣΠΑΖΟΝΤΑΙ ἈΙΡΕΣΗ ἘΙΝΑΙ ἘΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ἈΝΥΠΟΣΤΑΤΟΣ, ΔΗΛΑΔΗ ἈΝΥΠΑΡΚΤΗ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ἘΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ἘΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Εἶναι σύνηθες γεγονὸς στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία Ψευδὸ-σύνοδοι νᾷ καταδικάζουν Ὀρθοδόξους κληρικοὺς σὲ καθαίρεση, ἡ ὁποία, ὅμως, εἶναι ἐκκλησιολογικῶς καὶ κανονικῶς ἀνυπόστατη, ἐπειδὴ διενεργεῖται ἀπὸ αἱρετικοὺς ἐπισκόπους (π.χ. ἡ Ψευδο-σύνοδος τῆς Ἱερείας τοῦ 754 καταδίκασε σὲ καθαίρεσιν καὶ ἀφορισμὸν τὸν ἱερομόναχο Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Δαμασκηνόν, ἡ Ἐνδημοῦσα Ψευδο-σύνοδος τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἰωάννου Καλέκα, μὲ τὴν συμμετοχὴν τῶν Πατριαρχῶν Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων, τοῦ 1344, καταδίκασε σὲ καθαίρεσιν καὶ ἀφορισμὸν τὸν τότε ἱερομόναχον Ἅγιον Γρηγόριον Παλαμᾶν). Τοῦτο σημαίνει ὅτι, ἐὰν μιᾷ Σύνοδος ποὺ ἀκολουθεῖ μίαν ἀἵρεσιν, καταδικάσει εἰς καθαίρεσιν ἕναν Ὀρθόδοξο Ἱερέα ποὺ ὁμολογεῖ καὶ κηρύσσει δημοσίως τὰ Ὀρθόδοξα δόγματα καὶ ἀσκεῖ θεολογικὴ κριτικὴ τῆς ψευδο-συνοδικῶς εἰσαχθείσας αἱρέσεως ἢ τῆς αἱρέσεως ποὺ κηρύσσεται δημοσίως ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπον, καὶ παύει τὸ μνημόσυνον τοῦ Ἐπισκόπου, ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἀκολουθεῖ τὶς ἀἱρετικές ἀποφάσεις τῆς Ψευδο-συνόδου ἢ ἐπειδὴ ἐκεῖνος κηρύσσει δημοσίως τὴν ἀἵρεση, τότε ὁ ἐν λόγῳ Ἱερέας ποὺ καταδικάστηκε σὲ ἐκκλησιολογικῶς καὶ κανονικῶς ἀνυποστάτη καθαίρεσις, ἐξακολουθεῖ νὰ λειτουργεῖ κανονικά, χωρὶς νὰ ἀναμένει τὴν ἄρσιν τῆς καθαιρέσεώς του ἀπὸ Ὀρθόδοξον Σύνοδον ἢ ἀπὸ Ὀρθόδοξον Ἐπίσκοπον. Συγκεκριμένα, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, στὴν Τρίτη Ἐπιστολὴν του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριον, γράφει: 

«Ἅπασι τοῖς παρὰ σῆς εὐλαβείας κεχωρισμένοις διὰ τὴν Πίστιν ἢ καθαιρεθεῖσι λαϊκοῖς τε καὶ κληρικοῖς κοινωνικοὶ πάντες ἐσμέν.Οὐ γὰρ ἐστὶν δίκαιον τοὺς ὀρθὰ φρονεῖν ἐγνωκότας σαῖς ἀδικεῖσθαι ψήφοις, ὅτι σόι καλῶς ποιοῦντες ἀντειρήκασι» (P.G. 77, 108A). Ὁ ἴδιος Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, στὴν Ἐπιστολὴ τοῦ πρὸς τοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως οἱ ὁποῖοι ἔπαυσαν τὸ μνημόσυνο ἢ τὴν κοινωνία μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπόν τους Νεστόριον, γράφει: «Ταύτην ἐν ἑαυτοῖς ἀναζωπυροῦντες ἀεὶ τὴν Πίστιν, ἀσπίλους καὶ ἀμώμους ἑαυτοῖς τηρήσατε, μήτε κοινωνοῦντες τῷ μνημονευθέντι (ἐννοεῖ τὸν Νεστοριον) μήτε μὴν ὡς διδασκάλῳ προσέχοντες, εἰ μένει Λύκος ἀντὶ Ποιμένος καὶ μετὰ ταύτην ἡμῶν τὴν ὑπόμνησιν τὴν πρὸς αὐτὸν γενομένην, φρονεῖν ἕλοιτο τὰ Διεστραμμένα. Τοῖς δὲ γὲ τῶν κληρικῶν, ἢ λαϊκῶν, διὰ τὴν ὀρθὴν Πίστιν κεχωρισμένοις ἢ καθαιρεθεῖσι παρ' αὐτοῦ, κοινωνοῦμεν ἡμεῖς, οὐ τὴν ἐκείνου κυροῦντες ἄδικον ψῆφον, ἐπαινοῦντες δὲ μᾶλλον τοὺς πεπονθότας, κακεινο λέγοντες αὐτοῖς: εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν Κυρίῳ μακάριοι. Ὅτι τὸ τῆς δυνάμεως καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ πνεῦμα εἰς ὑμᾶς ἀναπέπαυται» (P.G. 77, 124A).

Πηγή: Ἰστοσελὶς Ὁμολογία

https://apotixisi.blogspot.cοm