Παναγία Πορταΐτισσα

Παναγία Πορταΐτισσα

Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017

Λόγος εἰς τὴν Μεταμόρφωσιν τοῦ Σωτῆρος, Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας




Λόγος εἰς τὴν Μεταμόρφωσιν τοῦ Σωτῆρος, Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας

«Οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοὶ ἐστί; τὰ ρήματα α ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ' ἐμαυτού οὐ λα­λώ. ὁ δέ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα. Πι­στεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί. εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετὲ μοι» (Ιωάν. 14, 10-11).

Μεγάλα καὶ ἀμέτρητα ἦταν τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ: μὲ ἕνα μόνο λόγο τοῦ ἀνέστησε τὴν κόρη τοῦ Ἰαείρου, τοῦ ἀρχισυναγώγου, τὸν γιὸ τῆς χήρας τῆς Ναΐν, ἀκόμα καὶ τὸν Λάζαρο, ὁ ὁποῖος ἦταν στὸν τάφο τέσσερεις ὁλόκληρες ἡμέρες. Μὲ ἕνα λόγο τοῦ μόνο ἐπιτίμησε τοὺς ἀνέμους καὶ τὰ κύματα τῆς λίμνης Γεννησαρὲτ καὶ ἔγινε ἀπόλυτη γαλήνη. Μὲ πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια χόρτασε πέντε χιλιάδες ἀνθρώπους, χωρὶς γυναῖκες καὶ παιδιά, καὶ μὲ τέσσερα ψωμιὰ τέσσερεις χιλιάδες.

Ἃς θυμηθοῦμε πὼς κάθε μέρα θεράπευε τοὺς ἀσθενεῖς, γιατρεύοντας κάθε εἴδους ἀσθένεια, ἔδιωχνε τὰ πονηρὰ πνεύματα ἀπὸ τοὺς δαιμονιζομένους. Πὼς ξαναέδινε τὴν ὅραση στοὺς τυφλοὺς καὶ τὴν ἀκοὴ στοὺς κουφοὺς μὲ ἕνα μόνο ἄγγιγμὰ τοῦ. Δὲν φτάνουν αὐτά;

Ὅλα αὐτὰ ὅμως δὲν ἦταν ἀρκετὰ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι τὸν ζήλευαν, γιὰ τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ μέγας προφήτης Ησαΐας εἶπε:

«Ἀκοὴ ἀκούσετε καὶ οὐ συνήτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ίδητε. ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ωσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοῖς οφθαλμοὶς καὶ τοῖς ωσὶν ἀκούσωσι καὶ τὴ καρδία συνώσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ιάσομαι αὐτοὺς» (Ματθ. 13, 14-15).

Σέ ὅλα αὐτά, τὰ ὁποία ὅμως δὲν ἦταν ἀρκετὰ γιὰ τοὺς βαρήκοους ἀνθρώπους καὶ μὲ τὰ συσκοτισμένα μάτια, πρόσθεσε ὁ Κύριὸς μᾶς Ἰησοῦς Χριστὸς τὸ μέγα θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεὼς Τοῦ στὸ ὄρος Θαβώρ. Σ' αὐτόν, ποὺ ἔλαμψε μὲ ἕνα ἐκθαμβωτικὸ θεῖο φῶς, ἐμφανίστηκαν οἱ προφῆτες τῆς Παλαιὰς Διαθήκης, ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Ἠλίας καὶ προσκύνησαν τὸν δημιουργὸ τοῦ νόμου. Μὲ φόβο καὶ τρόμο ἔβλεπαν τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ θέαμα οἱ ἐκλεκτοὶ ἀπόστολοι Πέτρος, Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης. Καὶ μετὰ ἀπὸ τὴ νεφέλη, ποὺ τοὺς σκέπασε, ἀκούστηκε ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ:

«Οὗτος ἐστὶν ὁ Υἱὸς μοῦ ὁ ἀγαπητός, ἐν ω εὐδόκησα. αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. 17, 5).

Οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι κήρυξαν σ' ὅλο τὸν κόσμο, ὅτι ὁ Κύριὸς μᾶς Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι «ἀληθῶς, τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα».

Ὁ κόσμος ὁλόκληρος, ὅταν τὸ ἄκουσε, θὰ ἔπρεπε νὰ γονατίσει μπροστὰ στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ προσκυνήσει τὸν Ἀληθινὸ Υἱὸ τοῦ Θεοῦ.

Θὰ ἔπρεπε ἡ ἐμφάνιση στὸ Θαβὼρ τῶν δύο πιὸ μεγάλων προφητῶν τῆς Παλαιὰς Διαθήκης καὶ ἡ προσκύνηση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν μεταμόρφωση τοῦ, νὰ κλείσει γιὰ πάντα τὰ βδελυρὰ χείλη τῶν γραμματέων καὶ τῶν φαρισαίων, οἱ ὁποῖοι μισοῦσαν τὸν Κύριο Ἰησοῦ καὶ τὸν θεωροῦσαν παραβάτη τοῦ νόμου τοῦ Μωυσῆ. Ἀλλὰ καὶ μέχρι σήμερα δὲν πιστεύουν οἱ Ἑβραῖοι ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Μεσσίας.

Ὄχι μόνο οἱ Ἑβραῖοι δὲν τὸν πιστεύουν, ἀλλὰ καὶ γιὰ πολλοὺς χριστιανοὺς ὅλο καὶ περισσότερο θαμπώνει τὸ θεῖο φῶς τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀκόμα μικρότερο γίνεται τὸ μικρὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸ ὁποῖο τὸ θεῖο φῶς τοῦ Χριστοῦ λάμπει μὲ τὴν ἴδια δύναμη μὲ τὴν ὁποίαν ἔλαμψε στοὺς ἀποστόλους Πέτρο, Ἰάκωβο καὶ Ἰωάννη τότε στὸ ὄρος Θαβώρ.

Ὅμως νὰ μὴν ἀπελπιζόμαστε, ἐπειδὴ ὁ Κύριὸς μᾶς Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε:

«Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον. ὅτι ἐυδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν» (Λκ. 12, 32).

Ἡ ἀπιστία μεταξὺ τῶν λαῶν ἔλαβε ἀνησυχητικὲς διαστάσεις καὶ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ ἐπισκιάστηκε ἀπὸ τὸ σκοτεινὸ νέφος τῆς ἀθεΐας. Σήμερα πιὸ συχνὰ ἀπὸ ποτὲ ἐνθυμούμαστε τὸ φοβερὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ:

«Πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἄρα ἐυρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λκ. 18, 8).

Νά μὴν ἀπελπιζόμαστε ὅμως, ἐπειδὴ Ἐκεῖνος, λέγοντας γιὰ τὰ σημεῖα τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ, εἶπε:

«Ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφάλας ὑμῶν, διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις υ­μών» (Λκ. 21, 28).

Νά εἶναι, λοιπόν, ἡ ζωὴ σᾶς τέτοια ὥστε τὴν φοβερὴ ἡμέρα τῆς Κρίσεως νὰ μπορέσουμε νὰ σηκώσουμε τὸ κεφάλι μᾶς καὶ ὄχι νὰ τὸ σκύψουμε βαθειὰ ἀπελπισμένοι. Ἀμήν. 1956

Ἀπολυτίκιον
Μετεμορφώθης ἐν τῷ Όρει, Χριστὲ ὁ Θεός, δείξας τοῖς Μαθηταὶς σοῦ τὴν δόξαν σοῦ, καθὼς ἠδύναντο.
Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἀμαρτωλοίς, τὸ φῶς σοῦ τὸ ἀΐδιον, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου. Φωτοδότα, δόξα σόι.
Πηγὴ: impantokratoros.gr