«Ἑωσφόρος» ὁ καύσωνας, καθότι εὔηχον!

   «Ἑωσφόρος» ὁ καύσωνας, καθότι εὔηχον!

Σάββας Ἡλιάδης

«Τὸ ἀνατριχιαστικὸ προσωνύμιο «Ἑωσφόρος» ἔδωσε ὁμάδα ἐπιστημόνων στὸν πρωτοφανῆ καύσωνα ποὺ πλήττει τὴν Ἰταλία καὶ ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες. Προβληματίζουν τόσο οἱ ὑψηλὲς θερμοκρασίες, καθὼς ὁ ὑδράργυρος σὲ πολλὲς περιοχὲς ἔχει κολλήσει στοὺς 46 βαθμούς, ὅσο καὶ ἡ διάρκεια τοῦ ἀκραίου φαινομένου. Τὴν ὥρα ποὺ οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἀνακοίνωσαν καὶ ἐπίσημα ὅτι ἀποχωροῦν ἀπὸ τὴ συμφωνία γιὰ τὸ κλῖμα, οἱ προειδοποιήσεις τῶν εἰδικῶν εἶναι δραματικές. Ἂν δὲν ἀντιμετωπιστεῖ ἡ κλιματικὴ ἀλλαγή, ὁ ἀριθμὸς τῶν θανάτων ἀπὸ ἀκραία καιρικὰ φαινόμενα θὰ αὐξηθεῖ στὴν Εὐρώπη κατὰ 50 φορὲς ἕως τὸ τέλος τοῦ αἰῶνα». (Εἰδήσεις ΕΡΤ).

Ἐκπλήσσει, πραγματικά, ἡ προσωνυμία ποὺ προσέδωσαν οἱ ἐπιστήμονες στὸν καύσωνα, ποὺ σαρώνει τὴν Εὐρώπη. «Ἑωσφόρος», λέει, τουτέστιν διάβολος. Λεκτικὸ παιχνίδι μὲ τὸ ὄνομα τοῦ ὑπαρκτοῦ πνευματικοῦ ὄντος, τοῦ πλέον μισητοῦ ἐχθροῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἴδια ἡ φύση χαρακτηρίζεται διάβολος, καταστροφέας τοῦ ἑαυτοῦ τῆς, ὅπως τὸ ἀόρατο πρόσωπο, ὁ Σατανᾶς, χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὡς ὁ μέγιστος ἐχθρὸς καὶ καταστροφέας τοῦ ἀνθρώπου.

Εἶναι ἀπορίας ἄξιὸν, πὼς τόλμησε ὁ σημερινὸς δημοκρατικός, μορφωμένος καὶ πολιτισμένος ἄνθρωπος τῆς Δύσης, αὐτὸς ποὺ πέταξε τελείως ἔξω ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ὄχι μόνο τὸ Θεό, ἀλλὰ καὶ ὅλον τὸν πνευματικὸ κόσμο, ἀκόμη καὶ τὸ διάβολο στὴν ἀνυπαρξία, νὰ καταφύγει σὲ ἕνα τέτοιο ὄνομα! Ὁ ἄνθρωπος, ποὺ μεταλλάχτηκε, μετασχηματίστηκε καὶ τοποθέτησε τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἀντιπρόσωπο τοῦ διαβόλου πάνω στὴ γῆ, πὼς καὶ μὲ ποιὰ ἔννοια «βάφτισε» τὸ φυσικὸ φαινόμενο μὲ αὐτὸν τὸν ἀκραῖο τρόπο, μὲ τὸ ὄνομα τοῦ ἀφεντικοῦ τοῦ; Αὐτός, ποὺ τὴ λέξη «ἀκραῖος» τὴ χρησιμοποιεῖ, γιὰ νὰ θέσει στὸ περιθώριο συνανθρώπους τοῦ, καὶ νὰ τοὺς κλείσει τὸ στόμα, ὅταν δὲν συμφωνοῦν μαζὶ τοῦ καὶ μιλᾶνε, ἀποκαλύπτοντας τὴν Ἀλήθεια, ἀποκάλεσε τὴ φύση «Ἑωσφόρο»!

Ἄκουσον, ἄκουσον, ἡ φύση δαιμονίστηκε! Ποιὸς τὸ λέει; Ὁ δαιμονισμένος ἄνθρωπος τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνα. Ἐκτὸς καὶ ἂν τέτοια ὥρα ὑπάρχει διάθεση καὶ γιὰ λογοπαίγνια. Ἡ ἀλήθεια πάντως εἶναι πώς, μέσα ἀπὸ τὴ φοβερὴ αὐτὴ ἀντίφαση, μόνο ὡς ἀστεῖο θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ ἐκληφθεί. Διότι, κατὰ τὴ δικὴ τοῦ γνώμη, τίποτε ἀκραῖο δὲν κάνει σήμερα τοῦτος ὁ αὐτονομημένος καὶ δαιμονοθηριώδης νανογίγαντας. Ὅλα τὰ κάνει δημοκρατικὰ καὶ λογικὰ καὶ πολιτικὰ ὀρθά. Ὅλα ἔχουν τὸ μέτρο τοὺς καὶ τὴ λογικὴ τούς. Στὶς διαστάσεις τοῦ δικοῦ τοῦ μυαλοῦ καὶ τῶν δικῶν τοῦ ἐπιθυμιῶν.

Μόνο σὲ ἕνα πρᾶγμα δὲν ἔχει μέτρο καὶ εἶναι πέρα γιὰ πέρα ἀκραῖος καὶ ἀντιδημοκρατικός. Ἐκεῖ φτάνει στὰ ἄκρα: ΣΤΗΝ ἈΜΑΡΤΙΑ. Θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε μᾶλλον πὼς δὲν ὑφίσταται κἂν ὡς ἔννοια στὴν καθημερινότητὰ τοῦ. Τὴν ἀπέβαλε βιαίως καὶ διαπαντὸς ἀπὸ τὸ λεξικὸ τῆς «ἠθικῆς τοῦ». Ἄρα καὶ ἐδῶ, κατ'` αὐτόν, δὲν ἀποκλίνει ἀπὸ τὴ λογικὴ τοῦ καὶ τὶς σταθερὲς τοῦ, ἀπὸ τὸ «σωστὸ».

Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἀποκαλεῖ τὴ φύση Ἑωσφόρο, δείχνοντας ἐπιπλέον ἀσέβεια στὸ Δημιουργὸ τῆς, ἀλλὰ καὶ κλείνοντας τὰ μάτια μπροστὰ στὴ δικὴ τοῦ ἀπόλυτη εὐθύνη γιὰ τὴν κατάσταση, στὴν ὁποία ἔχει περιέλθει ἡ φύση καὶ γενικὰ ὅλος ὁ πλανήτης. Δὲν δέχεται, δὲν ἀντέχει νὰ παραδεχτεῖ πὼς ἡ κλιματικὴ ἀλλαγὴ εἶναι ἀποτέλεσμα καὶ μόνο αὐτῆς τῆς ἀκρότητας. Τὸ κυνήγι τῆς ἁμαρτίας μὲ ἐπιστημονικὸ τρόπο, στὸν ἀκραῖο τοῦ βαθμό, ποὺ ὁδηγεῖ μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια στὸν ἀφανισμὸ τῆς ζωῆς ἐπάνω στὴ γῆ.

Ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ φανταστεῖ τὴ συνέχεια; Μὴ μᾶς ποῦν οἱ «εἰδικοὶ» πὼς ὅλες αὐτὲς οἱ «θεομηνίες», γράφε «θεομηνύματα» - θὰ παραμείνουν στάσιμες ἢ θὰ εἶναι περαστικές. Μὴν ξεχνᾶμε τὸ παγόβουνο ποὺ ξεκόλλησε στὴν Ἀνταρκτικὴ καὶ ἔχει ἐπιφάνεια ὅσο τὸ νησὶ τῆς Κύπρου. Ὅσο θὰ συνεχίζει ἡ ἀνθρωπότητα νὰ ἀποθρασύνεται καὶ νὰ ἀγνοεῖ τὸν Οὐρανό, τόσο θὰ ἐντείνεται ἡ ὁρμὴ τῶν φαινομένων πρὸς τὴν πλήρη καταστροφή. Μὴ γένοιτο, ἀλλά, χωρὶς βαρὺ ταρακούνημα, ἡ ἐπιστροφὴ εἶναι ἀδύνατη.

Τὸ μέτρο θεραπείας αὐτῆς τῆς προχωρημένης ἀσθένειας δὲν εἶναι κανένα ἀπὸ τὰ προτεινόμενα τεχνολογικὰ καὶ ἐπιστημονικά. Δὲν εἶναι τεχνικὸ τὸ θέμα. Δὲν εἶναι μηχανικῆς φύσεως. Εἶναι ἁπλούστατο. Εἶναι καθαρὰ πνευματικό. Εἶναι τὸ ἀνάθεμα στὸ διάβολο καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὴν κατὰ Χριστὸ ζωή. Εἶναι ἡ δοκιμασμένη ἀπὸ αἰώνων καὶ ἐγγυημένη γιὰ τὴ θεραπεία ρωμαίικη παράδοση. Ἡ ζωὴ ποὺ ἔζησε ἡ φύτρα μᾶς μὲ τὴ χαρακτηριστικὴ δύναμη, ποὺ τῆς προσδίδει τὸ πνεῦμα τῆς ὀλιγάρκειας, τῆς αὐτάρκειας καὶ μὲ μιὰ φράση: τὸ ἀσκητικὸ τῆς πνεῦμα. Αὐτό, ποὺ συνεχίζει σήμερα ὁ παραδοσιακὸς μοναχισμός, σύμφωνα μὲ τὸν εὐαγγελικὸ λόγο καὶ σέβεται καὶ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴ φύση ὅλη.

Ὅσοι καλοπροαίρετοι, ξυπνῆστε καὶ ἀγκαλιάστε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Πείτε στὸν ἑαυτὸ σᾶς καὶ σ` ὅσους μπορεῖτε τὸ : «ἐγείρεσθε, ἄγωμεν ἐντεῦθεν». Νὰ φύγετε μιὰ γιὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀγκαλιὰ τῆς πλάνης καὶ τοῦ ἀδιεξόδου τῆς ἄρνησης καὶ νὰ ἐπιστρέψετε στὸ φυσικὸ σᾶς χῶρο, στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ.

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 7-8-2017