Παναγία καὶ φεμινίστριες ...

                         Παναγία καὶ φεμινίστριες ...

Ἱερεὺς Σταῦρος Παπαχρῆστος

Ἑορτάζουμε καὶ πανηγυρίζουμε τὴν Κοίμησιν καὶ ὄχι τὸν θάνατον τῆς Παναγίας. Διατί, σύμφωνα μὲ τὴ χριστιανικὴ ἀντίληψη καὶ διδασκαλία, ὑπάρχει κοίμηση καὶ ὄχι θάνατος τῶν ἀνθρώπων.

Πρὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, συνέβησαν μερικὰ πράγματα: Ἡ Παναγία εἰδοποιήθηκε μὲ Ἄγγελο τρεῖς μέρες πρὶν τὴν Κοίμησὴ τῆς. Προετοιμάστηκε μὲ προσευχὴ στὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν καὶ οἱ Ἀπόστολοι, κατὰ τρόπο ἀνεξήγητο, δεδομένου ὅτι τότε δὲν ὑπῆρχαν τὰ τωρινὰ τεχνολογικὰ μέσα συγκεντρώθηκαν ἀπ' τὰ πέρατα τῆς Γῆς στὸ χωριὸ τῆς Γεθσημανή, ὅπου καὶ τὴν ἐνταφίασαν.

Ἀλλὰ πρὸς ἔκπληξιν ὅλων τὸ σῶμα τῆς τρεῖς ἡμέρες μετὰ τὴν ταφὴ δὲν βρέθηκε στὸν τάφο. Καὶ αὐτὸ συνέβη, ἐπειδὴ ἀκριβῶς, ὅπως μᾶς λέι τὸ τροπάριὸ τῆς, «μετέστη»πρὸς τὴν οὐράνια ζωή.

Ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ μάλιστα τὴν Καινὴ Διαθήκη τὰ μόνα λόγια τῆς Παναγίας ποὺ ἔχουμε εἶναι τὸ «Μεγαλύνει ἡ ψυχὴ μοῦ τὸν Κύριον….» (Λουκᾶ: Α: 47…). Μὲ τὰ ὁποία μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὰ γεγονότα, ποὺ ἀφοροῦν τὸ πρόσωπὸ τῆς.

Οἱ Ἀποστολικοὶ καὶ Μεταποστολικοὶ Πατέρες, ποὺ ἔζησαν κοντὰ στὰ χρόνια αὐτῶν τῶν γεγονότων (80-280 μ. Χ.) δέν μᾶς παρέχουν πολλὲς πληροφορίες περὶ τοῦ προσώπου τῆς Παναγίας.

Ἐντούτοις ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας σχετικὰ μὲ τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως εἶναι μεγαλειώδης. Περιέχει βαθύτατα νοήματα, ποὺ μεταφέρουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴ Γῆ στὸν οὐρανό. Ὅπως, γιὰ παράδειγμα, τὸ «Ω τοῦ παραδόξου θαύματος ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς ἐν μνημείω τίθεται καὶ κλῖμαξ πρὸς τὸν οὐρανὸς ὁ τάφος γίνεται»!

Ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καθιερώθηκε νὰ γιορτάζεται τὴν 15η Αὐγούστου ἐπὶ αὐτοκράτορα Μαυρικίου (582-602). Δεδοομένου ὅτι τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας ἀποτελεῖ πρότυπο ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς τελειότητος διὰ τὸν ἄνθρωπον.

Τὸ φεμινιστικὸν κίνημα ἔκανε διάφορες προσπάθειες διὰ τὴν ἰσότητα τῶν δύο φύλων. Ὅμως οἱ ὑπερβολικὲς ἀξιώσεις, καθὼς καὶ ἡ ἀποφυγὴ οὐσιαστικοῦ διαλόγου εἶχε δυσάρεστα γιὰ τὴν κοινωνία ἀποτελέσματα. Διατί, ὅταν ὑπάρχει πραγματικὴ ἀγάπη καὶ ἀλληλοκατανόηση γιὰ τὴ διαφορετικὴ ἀποστολὴ τῶν δύο φίλων ἐπιλύονται ὅλα τὰ προβλήματα.

Καθρέφτη δὲ τῆς ἀγάπης αὐτῆς ἀποτελεῖ ὁ Ὕμνος τῆς Ἀγάπης τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Πρὸς Κορινθίους: 13: 1-8), ὅπου ὑπογραμμίζονται κάπου δεκαεφτὰ προϋποθέσεις. Οἱ ὁποῖες ὅταν παραβιάζονται, ἡ ἀγάπη εἶναι ψεύτικη καὶ ἔχει σύντομο χρόνο λήξεως. Ὁπότε καὶ ὁ καθένας τραβάει τὸ δρόμο τοῦ…

Σκέπτομαι ἀνθρωπίνως, ἂν αὐτὴ τὴ στιγμὴ παρουσιαζόταν μπροστὰ μᾶς ἡ Παναγία καὶ μᾶς ρωτοῦσε: Μήπως εἶστε πόρνοι, μοιχοί, παιδεραστές, διπρόσωποι, συμφεροντολόγοι, ἄδικοι, ψεύδορκοι, ἀπατεῶνες, ζηλόφθονοι, ἀισχρολόγοι, σωματέμποροι σὲ βάρος ἄλλων;

Κι ἂν μάλιστα φορᾶτε καὶ πετραχήλια, ἐγκόλπια καὶ εἶστε μὲ τὸ μέρος τῆς κοινωνίας τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων ἢ ζεῖτε, ὅπως στὴ ρωμαϊκὴ κοινωνία, τότε εἶναι ποὺ πολὺ περισσότερο δὲν σᾶς θέλω κοντὰ μοῦ.

Ἴσως μερικοὶ θὰ τῆς ἀπαντοῦσαν: Διαβάζουμε τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ διάφορα θρησκευτικὰ βιβλία καὶ ἐπισκεπτόμαστε τακτικὰ μοναστήρια. Κι ἀκόμη νηστεύουμε, ἐξομολογούμαστε, ἀνάβουμε κεριὰ καὶ λαμπάδες, ἐκκλησιαζόμαστε, κοινωνοῦμε...

Ἐκείνη θὰ μᾶς ἀπαντοῦσε: Ἐφόσον δὲν ἐφαρμόσατε τὸν χριστιανικὸ τρόπο ζωῆς, ἀλλὰ ἄλλους τρόπους , ὅπως αὐτοὶ ποὺ μεθοδεύονται ἀπὸ τὴν παγκοσμιοποίηση καὶ τὴ Νέα Τάξη Πραγμάτων καὶ θυμίζουν Σόδομα καὶ Γόμορρα δὲν σᾶς θέλω κοντὰ μοῦ.

Δυστυχῶς δὲν δώσαμε στοὺς ἀνθρώπους νὰ καταλάβουν ὅτι ὁ χριστιανισμὸς δὲν εἶναι θεωρία ἀλλὰ ἰδιαίτερος τρόπος ζωῆς, ποὺ θέλει πρωταρχικὰ τὴν πράξη.

Ποὺ σημαίνει ὅτι ὅλες οἱ προσπάθειες τοῦ γυναικείου κινήματος, παρὰ τὰ μερικὰ θετικὰ ἀποτελέσματα, τ' ἀρνητικὰ γιὰ τὸ θεσμὸ τῆς οἰκογένειας εἶναι ἀσύγκριτα περισσότερα. Ἰδιαίτερα μάλιστα, ὅταν ἔχει φτάσει στὸ σημεῖο νὰ θεωρεῖ τὴν ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας προνόμιο. Καὶ πολὺ περισσότερο τώρα, ποὺ θεσμοθετοῦνται καὶ προωθοῦνται ἀκόμη καὶ μέσω τῆς παιδείας διάφορα σχήματα συμβιώσεως, συγκατοικήσεις, γάμοι ὁμοφυλοφίλων καὶ ἄλλα τέτοια ἐξόχως «προοδευτικὰ» .

Μέ τέτοια «προοδευτικότητα» οἱ Ἕλληνες σὲ λίγα χρόνια θὰ καταντήσουμε, ὄχι ἁπλῶς μειοψηφία στὸν τόπο μᾶς ἀλλὰ εἶδος πρὸς ἐξαφάνιση. Ἔστω κι ἂν μᾶς βεβαιώνουν περὶ τοῦ ἀντιθέτου οἱ ἐξωνημένοι μποῦφοι καὶ οἱ ὄρνιθες πολυτελείας τῶν ΜΜΕ (μέσων μαζικῆς ἐξαπατήσεως).

Μήπως τὸ γυναικεῖον κίνημα θὰ ἔπρεπε νὰ ξανασκεφθεῖ, ὄχι μόνο τὰ θετικά, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀρνητικὰ ἀποτελέσματα τῶν προσπαθειῶν τοῦ; Μήπως μὲ ἀφορμὴ τὴ γιορτὴ τῆς Κοίμησης ρη Θεοτόκου θὰ ἦταν καλὸ νὰ προβληματιστοῦμε σχετικὰ μὲ τὴν κοινωνία, ποὺ ἔχουμε καὶ αὐτὴν ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε;

Ἔτσι ὥστε τὸ «μετέστης πρὸς τὴν ζωὴν», ποὺ λέμε στὸ τροπάριο τῆς Παναγίας, νὰ ἰσχύει γιὰ ὅλους μᾶς. Γιὰ νὰ μὴ βλέπουμε τὴν ζωὴ μας μπροστὰ στὴ μαύρη ὀθόνη τοῦ θανάτου ἀλλὰ πάμφωτη ἀπ' τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς αἰώνιας ζωῆς, ὅπως θέλει ἡ Ἐκκλησία μας!...

Ἱερεὺς Σταῦρος Παπαχρῆστος