Φήμες λένε ότι ο θείος της μικρής #Αννυ #Anny ήταν κάποιος έμπορος ρυζιού ονόματι Uncle Ben’s». Αυτό ήταν ένα από τα αρκετά «χιουμοριστικά» tweets που γράφτηκαν για την υπόθεση της Άννυ. Την ίδια στιγμή, στο Facebook μπορείτε να βρείτε «7 πράγματα που μπορεί να σε διδάξει ένα πάντα για το πώς να έχεις μια καλύτερη σεξουαλική ζωή».
 
Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν διαγράψει μια ξέφρενη πορεία που επηρεάζει ένα σημαντικά μεγάλο μέρος της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής: από τις εκλογές (οι Συντηρητικοί της Βρετανίας έπαιξαν πολύ καλά αυτό το χαρτί) μέχρι την ψυχολογική ισορροπία αρκετών χρηστών που ζουν (στην κυριολεξία) μέσα από το Facebook.
 
To 2010 πολλοί χρήστες ένιωθαν ότι η σκέψη τους στο Facebook ή η ατάκα τους στο Twitter ακουγόταν και συζητιόταν από φίλους τους, πραγματικούς ή διαδικτυακούς. Στις μέρες μας, οι μεγάλες αυτές «πλατείες» έχουν κατακλυστεί από επώνυμους της μουσικής, της τηλεόρασης, της πολιτικής. Πολλοί απλοί χρήστες νιώθουν ότι έχασαν τη δυνατότητα έκφρασης και περιορίζονται στον ρόλο του θεατή – κάτι σαν την τηλεόραση. Το Facebook, με τον περίφημο αλγόριθμό του, διαλέγει ποιους να βλέπετε. Δίνει πολύ μεγαλύτερη προτεραιότητα στις αναρτήσεις που δείχνουν βίντεο με πάντα, γάτες, σκύλους και πολύ μικρότερη σε όσους αναρτούν μια ατάκα του παιδιού τους, μια σκέψη του Επίκουρου ή μια συνταγή φαγητού.
 
Ένας απλός οδηγός επιβίωσης στο Facebook (και ακόμα περισσότερο στο Instagram) είναι να μη συγκρίνουμε τις ζωές μας με αυτές των άλλων, που δείχνουν εικόνες επιτυχίας, μόνιμης χαράς και εκκωφαντικής ξεγνοιασιάς. Πιο αναλυτικά διαβάστε σχετικά αυτό το άρθρο του «Atlantic».
 
 http://www.pentapostagma.gr/wp-content/uploads/2015/05/828529_15sacco1-superJumbo-v3.jpg