Σχόλιο στὰ "ἀσχολίαστα" περί ἱερών λειψάνων

 

Ξαφνικά άρχισαν όλοι να είναι ειδήμονες και να μιλάνε για τα ιερά λείψανα.

 

Με αφορμή την μεγάλη ευλογία της ελεύσεως των ιερών λειψάνων της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας στην χώρα μας ήταν πολλοί εκείνοι που απέδειξαν περίτρανα ότι όντως ζούμε στον μεσαίωνα μιας και ως ανίδεοι και άσχετοι άρχισαν να «θεολογούν», να βγάζουν δικά τους συμπεράσματα, να συκοφαντούν, να προβάλουν το ψεύδος, να αυτοαναδεικνύονται σοφοί, προοδευτικοί, έξυπνοι, ειδικοί.

Μιλούν με παρρησία για πράγματα που ούτε ξέρουν και μάλλον ποτέ τους δεν θα μάθουν.

 

Μιλούν για μεσαίωνα, ενώ οι ίδιοι ζουν μέσα στο σκοτάδι της άρνησης, του εγωισμού και της αμετανοησίας.

 

Είναι τραγικό να βλέπεις ανθρώπους που βαπτίστηκαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί να έχουν καταλήξει αντίχριστοι.

Και από την άλλη να έχεις και κάποιους που λένε ότι πιστεύουν στον Χριστό αλλά δεν πιστεύουν στα λείψανα των Αγίων, ή στην Εκκλησία κτλ.

 

Ο κάθε Έλληνας μου φαίνεται έχει τον δικό του Θεό, τον δικό του Χριστό.

Δυστυχώς (και ευτυχώς) για όλους μας ο Χριστός είναι ένας. Δεν αλλάζει.

Και αυτός ο Χριστός είναι ο Χριστός της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
 

Εδώ βρίσκεται η Αλήθεια.

 

Ο τρόπος ζωής της Εκκλησίας, δηλαδή ο τρόπος ζωής των Αγίων, είναι ο τρόπος ζωής που καλούμαστε να ζήσουμε ώστε να ελκύσουμε την Χάρη του Θεού.

 

Μπορεί ο καθένας να λέει ότι θέλει. Να υποστηρίζει ότι δεν συμφωνεί με τους παπάδες, ότι δεν συμφωνεί με τον Κυριακάτικο εκκλησιασμό, με τις νηστείες, με την εξομολόγηση κτλ. Να υποστηρίζει ότι είναι χριστιανός αλλά όχι της Εκκλησίας. Δικαίωμά του. Πάντως Ορθόδοξος Χριστιανός δεν είναι. Και φυσικά για την Ορθόδοξη Εκκλησία αυτός ο άνθρωπος χρειάζεται μετάνοια για την μεγάλη πλάνη που βιώνει. Και αυτή είναι ο εγωισμός.

 

Όλοι αυτοί που ερμηνεύουν όπως θέλουν τα λόγια του Χριστού και αποφασίζουν από μόνοι ποια ζωή είναι αρεστή στον Θεό, βγάζοντας σκάρτη την πρόταση των Θεοφόρων Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας αποδεικνύουν ότι αυτή η στάση ζωής τους είναι αποτέλεσμα του εγωισμού τους.

Είναι πολύ «έξυπνοι», «ανώτεροι», «μορφωμένοι», «φωτισμένοι» για να κάνουν υπακοή στον Αληθινό Χριστό. Γι’αυτό και δημιουργούν (στην καλύτερη περίπτωση) τον δικό τους Χριστό, φέρνοντάς τον στα δικά τους μέτρα και σταθμά.
Μιλούν για ειδωλολατρεία, αυτοί που λατρεύουν ως είδωλο το εγώ τους, τα πάθη τους.

 

Πόσο άσχετοι μπορεί να είναι; Πόσο εμπαθείς με τους Αγίους; Πόσο εμπαθείς με την Ορθόδοξη Εκκλησία; Πόσο μισούν τον Χριστό, την Αλήθεια;

 

Διάβολοι. Έχουν το διακόνημα της διαβολής. Να διαστρέφουν τα πράγματα ώστε να φέρνουν σύγχυση, ταραχή, απελπισία, σκοτάδι...

Τί λυπηρό να βλέπεις ανθρώπους που κατέχουν και κάποια θεσμική θέση μέσα στην χώρα μας και να πιστεύουν για σωστό το λάθος, και το λάθος για σωστό, το ψεύδος για αλήθεια και την αλήθεια ως ψεύδος...

Όπως στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα την Κυριακή του Τυφλού. Σώνει και καλά οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι να βγάλουν τον τυφλό εκ γενετή ότι έβλεπε. Να αποδείξουν με χίλια δυο τεχνάσματα ότι θαύμα δεν έγινε, ότι ο Χριστός δεν θαυματούργησε, ότι ο τυφλός δεν ήταν τυφλός...μπερδεμένοι άνθρωποι τότε, μπερδεμένοι άνθρωποι και τώρα...

Ενώ δηλαδή είναι τυφλοί οι ίδιοι, θέλουν να πείσουν όλους τους άλλους ότι βλέπουν. Και όχι μόνο αυτό. Ακόμα και αυτοί που απέκτησαν με την Χάρη του Θεού το φως τους θέλουν να τους αποδείξουν ότι είναι ακόμα τυφλοί...

Δικαίωμά τους είναι να πιστεύουν ότι ανοησία θέλουν. Έχουμε δημοκρατία βλέπετε...(έχουμε;;;)

Τελικά όντως... όπως είπε και ο Αϊστάιν: "Δύο πράγματα είναι άπειρα σε αυτόν τον κόσμο, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία... και για το σύμπαν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος"!

Ἀρχιμ.Παῦλος Παπαδόπουλος 

πηγή:imverias.blogspot.gr