τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Νέου, στὸ χωριό Βουναίνεις
Στὸν
τόπον τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Νέου, δηλαδὴ στὸ ἱερόν
προσκύνημά του (στὸ χωριό Βούναινα, στὸ Βουνό Ὄρθρυς Θεσσαλίας ),
συμβαίνει ἕνα ὑπερθαυμαστὸν γεγονός, καὶ κυρίως κατὰ τὴν ἐτησία μνήμη
τοῦ Ὁσιομάρτυρα, τρέχει ἕνα πορφυρένιον ὑγρόν, ποὺ μοιάζει μὲ αἴμα.
Τὸ ὑγρὸν τρέχει ἀπὸ τοὺς κορμούς ὁλίγων δένδρων φτελιᾶς, στὰ ὁποία σφαγιάστηκαν οἱ συνασκητές τοῦ ἁγίου Νικολάου καὶ ἐπίσης πλημμυρίζει τὴν ῥίζα ἑνός κομμένου δένδρου, ὅπου, κατὰ τὴν παράδοσιν, βασανίστηκε ὁ Ὁσιομάρτυρας. Στὴν περιοχήν αὐτή ὑπάρχουν καὶ ἄλλα δένδρα, ἀλλά δὲν «μετέχουν» σὲ αὐτή τὴν διαδικασία, μὲ ὀλίγα λόγια δὲν παρουσιάζουν ἀντίστοιχιν ἔκκρισιν κάποιας κόκκινης ρητίνης. Τὸ «αἴμα» εἶναι ῥευστὸν καὶ βαθὺ σὲ ὑγρὰν κατάστασιν καὶ ὄχι σὲ ῥητινώδη.
Τὸ «αἴμα» ἀρχίζει νὰ τρέχει τὸ ἀπόγευμα τῆς 8ης Μαΐου, παραμονὴ τῆς μνήμης του καὶ συνεχίζει τὴν θαυμαστὴν ἐμφάνισίν του, μέχρι το `πρωί τῆς ἑορτῆς του, 9 Μαΐου. Εὐλαβεῖς χριστιανοί ποὺ τὸ γνωρίζουν, πηγαίνουν ἐκεῖ τὴν παραμονὴν καὶ συγκεντρώνουν μέσα σὲ μπουκάλια τὸ ἄφθονον τρεχούμενον θαυμαστὸν «αἴμα», διὰ νὰ τὸ μοιράσουν σὰν εὐλογία εἰς τοὺς γνωστούς τους. Τὸ βράδυ, κάνουν ἀγρυπνία, διὰ τὴν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου.
Πολλοί μάλιστα ἔχουν παρατηρήσει ὅτι στὶς 5 ὥρα, τὸ πρωί τῆς μνήμης του, στὸ μέρος τῶν δένδρων ἀκούεται ἕναν θαυμαστὸν βουητόν σὲ μία ἀκτίνα 10 μέτρων καὶ διὰ 10 λεπτά περίπου.
Ἐπίσης καὶ τὸ Ἁγίασμα τῆς πηγῆς, δὲν τρέχει πάντοτε, τρέχει ὅμως ἐκείνες τὶς ἡμέρες, ὅταν τρέχει και το «αἰμα». Επίσης και το ἁγίασμα του Αγίου αναβλύζει και πάλι μόνο εκείνες τις ἡμέρες, διατί εἶναι μια πηγούλα, που δεν ἔχει πάντα νερό.
Τὸ ὑγρὸν τρέχει ἀπὸ τοὺς κορμούς ὁλίγων δένδρων φτελιᾶς, στὰ ὁποία σφαγιάστηκαν οἱ συνασκητές τοῦ ἁγίου Νικολάου καὶ ἐπίσης πλημμυρίζει τὴν ῥίζα ἑνός κομμένου δένδρου, ὅπου, κατὰ τὴν παράδοσιν, βασανίστηκε ὁ Ὁσιομάρτυρας. Στὴν περιοχήν αὐτή ὑπάρχουν καὶ ἄλλα δένδρα, ἀλλά δὲν «μετέχουν» σὲ αὐτή τὴν διαδικασία, μὲ ὀλίγα λόγια δὲν παρουσιάζουν ἀντίστοιχιν ἔκκρισιν κάποιας κόκκινης ρητίνης. Τὸ «αἴμα» εἶναι ῥευστὸν καὶ βαθὺ σὲ ὑγρὰν κατάστασιν καὶ ὄχι σὲ ῥητινώδη.
Τὸ «αἴμα» ἀρχίζει νὰ τρέχει τὸ ἀπόγευμα τῆς 8ης Μαΐου, παραμονὴ τῆς μνήμης του καὶ συνεχίζει τὴν θαυμαστὴν ἐμφάνισίν του, μέχρι το `πρωί τῆς ἑορτῆς του, 9 Μαΐου. Εὐλαβεῖς χριστιανοί ποὺ τὸ γνωρίζουν, πηγαίνουν ἐκεῖ τὴν παραμονὴν καὶ συγκεντρώνουν μέσα σὲ μπουκάλια τὸ ἄφθονον τρεχούμενον θαυμαστὸν «αἴμα», διὰ νὰ τὸ μοιράσουν σὰν εὐλογία εἰς τοὺς γνωστούς τους. Τὸ βράδυ, κάνουν ἀγρυπνία, διὰ τὴν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου.
Πολλοί μάλιστα ἔχουν παρατηρήσει ὅτι στὶς 5 ὥρα, τὸ πρωί τῆς μνήμης του, στὸ μέρος τῶν δένδρων ἀκούεται ἕναν θαυμαστὸν βουητόν σὲ μία ἀκτίνα 10 μέτρων καὶ διὰ 10 λεπτά περίπου.
Ἐπίσης καὶ τὸ Ἁγίασμα τῆς πηγῆς, δὲν τρέχει πάντοτε, τρέχει ὅμως ἐκείνες τὶς ἡμέρες, ὅταν τρέχει και το «αἰμα». Επίσης και το ἁγίασμα του Αγίου αναβλύζει και πάλι μόνο εκείνες τις ἡμέρες, διατί εἶναι μια πηγούλα, που δεν ἔχει πάντα νερό.
