Περὶ Ἐξομολογήσεως
Ἁγίου Διαδόχου Φωτικῆς
Ἁγίου Διαδόχου Φωτικῆς
(Φιλοκαλία, Τόμος Ι, σελ. 295)
Διότι ἐὰν
δὲν ὁμολογοῦμεν τὶς ἀκούσιες ἁμαρτίες μας ὅπως πρέπει, θὰ ἀνακαλύψουμεν καὶ
ἀσαφὴ φόβον εἰς τὸν ἐαυτόν μας κατὰ τὴν ὧραν τοῦ θανάτου μας. Θὰ ἔπρεπε ἐμεῖς
ποὺ ἀγαποῦμεν τὸν Κύριον, νὰ προσευχόμαστε νὰ βρεθοῦμε τότε χωρὶς κανέναν φόβον
ἐκείνην τὴν ὧραν. Διότι ἐκεῖνος ποὺ δοκιμάζει τότε φόβον, δὲν θὰ περάσει
ἐλευθέρως ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες τοῦ ταρτάρου· διότι αὐτοὶ θὰ ἔχουν ὡς συνήγορόν τῆς
κακίας τους τὴν δειλίαν τῆς ψυχῆς. Ἡ ψυχὴ ὅμως ποὺ αἰσθάνεται ἀγαλλίασιν μὲ τὴν
ἀγάπην τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν ὧραν τῆς θανάτου, πηγαίνει ἐπάνω ἀπ 'ὅλες τὶς
σκοτεινὲς παρατάξεις μαζί μὲ τοὺς ἀγγέλους, πετῶντας μὲ τὰ πτερὰ τῆς
πνευματικῆς ἀγάπης,ἀφοῦ δεδομένου ἔχει χωρὶς κανέναν κενὸν τὸ πλήρωμα τοῦ νόμου
» (Ρωμ. 13:10)»
