Τὸ Σάββατον πρὶν ἀπό τὴν Κυριακὴν τῆς Ἀπόκρεω, λέγεται Ψυχοσάββατον

Τὸ Σάββατον πρὶν ἀπό τὴν Κυριακὴν τῆς Ἀπόκρεω, λέγεται - «Σάββατον τῶν Ψυχῶν» ἢ Ψυχοσάββατον. Εἶναι τὸ πρώτον ἀπό τὰ δύο Ψυχοσάββατα τοῦ ἒτους (τὸ δεύτερο ἐπιτελεῖται τὸ Σάββατον πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴν τῆς Πεντηκοστῆς).
 

Ὁ λόγος ποὺ τὸ καθιέρωσε ἡ Ἐκκλησία μας, παρ' ὂτι κάθε Σάββατον εἶναι ἀφιερωμένον εἰς τοὺς κεκοιμημένους, εἶναι ὁ ἐξῆς: Ἐπειδὴ πολλοί κατὰ καιροὺς ἀπέθαναν μικροὶ ἢ εἰς τὴν ξενιτιὰν ἢ εἰσ τὴν θάλασσαν ἢ εἰς τὰ ὂρη καὶ τοὺς κρημνούς ἢ καὶ μερικοί, λόγω πτώχειας, δὲν ἀξιώθηκαν τῶν διατεταγμένων μνημοσυνῶν, «οἱ θείοι Πατέρες φιλανθρώπως κινούμενοι ἐθέσπισαν τὸ μνημόσυνον αὐτό ὑπέρ πάντων τῶν άπ' αἰώνος εύσεβῶς τελευτησάντων Χριστιανῶν».

Ἐπειδὴ τὴν Κυριακὴν τῆς Ἀπόκρεω ποιοῦμεν ἀνάμνησιν τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ κεκοιμημένοι μας ἀκόμη δὲν κρίθηκαν, τοὺς μνημονεύουμεν σήμερον καί, ἐπικαλούμενοι τὸ ἂπειρον ἒλεός Του, παρακαλοῦμεν τὸν Θεόν μὲ τὸ μνημόσυνον ποὺ κάνουμεν, νὰ τοὺς ἀναπαύσει. 

Συγχρόνως δε, ἐνθυμούμενοι καὶ ἐμεῖς τὸν θάνατον καὶ «διεγειρόμεθα πρὸς μετάνοιαν...».