Προσευχὴ εἰς τὸν Χριστὸν διὰ τὶς δύσκολες στιγμές
Πῶς νὰ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ τὸ βάρος τῶν κακῶν μου;
Δὲν ἀγωνίστηκα ὅταν ἤμουν νέος καὶ ἡ ἁμαρτία μου μὲ κυρίευσε. Μπῆκε μέσα εἰς τὴν ψυχήν μου τὸ κακὸν καὶ διαπότισε ὅλο μου τὸ εἶναι.Ἔφθειρε ὅλην τὴν ὕπαρξίν μου. Καὶ τώρα τὶ νὰ κάνω;
Ἡ ἠλικία μου προχωρεῖ, αἱ ἡμέρες μου λιγοστεύουν, ἡ θέλησίς μου κάμπτεται, θέλω καὶ δὲν μπορῶ νὰ ἀπαλλαγῶ.
Προχωρῶ μπροστὰ αλλὰ καὶ ἀδιόρθωτος μένω.
Μετανοῶ ἀλλὰ καὶ πάλιν ἁμαρτάνω.
Κλαίω καὶ ζητῶ συγχώρησιν ἀλλὰ πάλιν εἰς τὰ ἴδια μένω.
Τὶ θὰ γίνει μὲ ἐμένα Θεέ μου;
Ἐντρέπομαι ποὺ ζῶ, διστάζω νὰ σκεφτῶ πὼς εἶμαι Χριστιανός. Μὲ ἔχει κυριεύσει τὸ κακόν, μὲ λειώνει τὸ πάθος. Ἀλύπητα μὲ χτυπᾶ καὶ μὲ παραλύει ἡ ἁμαρτία.
Κυριευμένος ἀπὸ τὰ πάθη, φορτωμένος ἀπὸ τὴν ἐνοχήν, «πεπραγμένος ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν» καὶ βασανισμένος ἀπὸ τὰ κακά μου καταφεύγω σὲ ἐσένα.
Ὄχι δὲν ἀπελπίζομαι, δὲ`ν ὁλιγοψυχῶ, δὲν τὰ χάνω μπροστὰ σὲ τόσες κακουχίες.
Πιστεύω εἰς τὴν δύναμίν σου καὶ ἐλπίζω εἰς τὴν εὐσπλαχνίαν σου. Ἀρπάζομαι ἀπὸ τὴν ἀγάπην σου καὶ σοῦ ζητῶ νὰ μὲ σώσεις.
Θεέ μου … Θεέ μου… δὲν μὲ λυπάσαι; Δὲν μὲ συμπονεῖς;
Ἕνα θαῦμα Κύριε μου κάνε καὶ ἐσύ διὰ μένα, ἕνα σωτήριον θαῦμα.
Καὶ θὰ σωθῶ, θὰ λάβω ἀπὸ ἐσένα τὴν ἀπαλλαγήν μου, τὴν λύτρωσίν μου καὶ τὴν σωτηρίαν μου.
Ἀμήν.
Πολυεύσπλαχνε Κύριε, ἕνα θαῦμα. Καὶ διὰ μένα τὸν ἁμαρτωλον ἕνα θαῦμα. Διατί ἀλλέως πῶς θὰ σωθῶ;
Πῶς νὰ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ τὸ βάρος τῶν κακῶν μου;
Δὲν ἀγωνίστηκα ὅταν ἤμουν νέος καὶ ἡ ἁμαρτία μου μὲ κυρίευσε. Μπῆκε μέσα εἰς τὴν ψυχήν μου τὸ κακὸν καὶ διαπότισε ὅλο μου τὸ εἶναι.Ἔφθειρε ὅλην τὴν ὕπαρξίν μου. Καὶ τώρα τὶ νὰ κάνω;
Ἡ ἠλικία μου προχωρεῖ, αἱ ἡμέρες μου λιγοστεύουν, ἡ θέλησίς μου κάμπτεται, θέλω καὶ δὲν μπορῶ νὰ ἀπαλλαγῶ.
Προχωρῶ μπροστὰ αλλὰ καὶ ἀδιόρθωτος μένω.
Μετανοῶ ἀλλὰ καὶ πάλιν ἁμαρτάνω.
Κλαίω καὶ ζητῶ συγχώρησιν ἀλλὰ πάλιν εἰς τὰ ἴδια μένω.
Τὶ θὰ γίνει μὲ ἐμένα Θεέ μου;
Ἐντρέπομαι ποὺ ζῶ, διστάζω νὰ σκεφτῶ πὼς εἶμαι Χριστιανός. Μὲ ἔχει κυριεύσει τὸ κακόν, μὲ λειώνει τὸ πάθος. Ἀλύπητα μὲ χτυπᾶ καὶ μὲ παραλύει ἡ ἁμαρτία.
Κυριευμένος ἀπὸ τὰ πάθη, φορτωμένος ἀπὸ τὴν ἐνοχήν, «πεπραγμένος ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν» καὶ βασανισμένος ἀπὸ τὰ κακά μου καταφεύγω σὲ ἐσένα.
Ὄχι δὲν ἀπελπίζομαι, δὲ`ν ὁλιγοψυχῶ, δὲν τὰ χάνω μπροστὰ σὲ τόσες κακουχίες.
Πιστεύω εἰς τὴν δύναμίν σου καὶ ἐλπίζω εἰς τὴν εὐσπλαχνίαν σου. Ἀρπάζομαι ἀπὸ τὴν ἀγάπην σου καὶ σοῦ ζητῶ νὰ μὲ σώσεις.
Θεέ μου … Θεέ μου… δὲν μὲ λυπάσαι; Δὲν μὲ συμπονεῖς;
Ἕνα θαῦμα Κύριε μου κάνε καὶ ἐσύ διὰ μένα, ἕνα σωτήριον θαῦμα.
Καὶ θὰ σωθῶ, θὰ λάβω ἀπὸ ἐσένα τὴν ἀπαλλαγήν μου, τὴν λύτρωσίν μου καὶ τὴν σωτηρίαν μου.
Ἀμήν.
