Ἡ Παναγία καί οἱ Ἁγιορεῖτες στήν Δευτέρα παρουσία.
Διήγηση Γέροντος Μαρκέλλου Καρακαληνοῦ
Υπάρχει μία διήγηση για ένα συγκλονιστικό όραμα Σχετικά με
τούς Αγιορείτες πατέρες και την Υπεραγία Θεοτόκον, η οποία εικονίζεται
πολλές φορές και ως Ηγουμένη, ως Γερόντισσα του Αγίου Όρους, με την
ράβδο και τον μανδύα Της. Αυτή επιστατεί, αυτή επαγρυπνεί, αυτή
φροντίζει για τα παιδιά Της. Είχε έλθει, λέει, η Δευτέρα Παρουσία, η
Μέλλουσα κρίσις. Η Παναγία ως Ηγουμένη περνούσε από τα κοιμητήρια των
ιερών μονών, από τις σκήτες, από τα ερημητήρια, απ’ όπου υπήρχαν τάφοι
πατέρων. Καθώς περνούσε από τον τόπο της αναπαύσεως των πατέρων,
κτυπούσε με την ράβδο Της τα μνήματα και ανασταίνονταν οι πατέρες!
Συγκλονιστικό όραμα…
Όλοι οι αναστημένοι πατέρες
ακολουθούσαν την Παναγία πού
πήγαινε μπροστά και έτσι σχηματίσθηκε μία μεγάλη ποίμνη, η ποίμνη της
Υπεραγίας Θεοτόκου. Οι Αγιορείται ήσαν και είναι τα παιδιά Της, πού τα
οδηγούσε και τα οδηγεί στην Βασιλεία των ουρανών. Υπέροχον όραμα. Αλλά
κάπου – κάπου, από ορισμένα μνήματα ή Παναγία δεν έπαιρνε τούς πατέρας.
Τούς άφηνε εκεί. Ήσαν οι μοναχοί πού δεν πρόσεξαν στην ζωή τους, πού δεν
τήρησαν τις μοναχικές υποσχέσεις και τα μοναχικά καθήκοντα. Εκείνοι
φώναξαν, εκλιπαρούσαν, έκλαιαν, ικέτευαν: Πάρε με Παναγία μου και μένα!
Πάρε με και μένα μαζί Σου! Όμως δεν τούς έπαιρνε κι έμεναν εκεί
παραπονούμενοι και αποχωρισμένοι από την μεγάλη αδελφότητα, την Συνοδεία
της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Κάθε Αγιορείτης μοναχός, την Παναγία την αισθάνεται Μητέρα
του. Ότι και αν Της ζητήσει με πίστη και καθαρότητα, η Παναγία θα το
ικανοποιήσει, αλλά κι εκείνος προσπαθεί πάντοτε με την ζωή του να
ευαρεστεί ενώπιον Της. Δηλαδή προσπαθεί ή ζωή του να είναι τέτοια, πού
να μη λυπεί την Μητέρα του.
