Ερημοποίηση της ψυχής
Πάλι στην επικαιρότητα η ερημοποίηση
της γης. Αλλά κοντά σ`αυτή την ερημοποίηση έρχεται και μια δεύτερη
ακόμα πιο φοβερή: Η ερημοποίηση της γης από την ανθρώπινη ζωή. Δεν είναι
υποκρισία, όταν από τη μια μεριά έχουμε κινητοποιήσεις για την
προστασία του περιβάλλοντος και από την άλλη στραγγαλισμό και δολοφονία
της αθώας κυοφορούμενης ζωής; Βεβαίως να προστατευθούν οι βιότοποι.
Έχουμε κινητοποιήσεις από διεθνείς Οργανισμούς για τις χελώνες, τα
δελφίνια, τις φάλαινες. Αλλά είναι προτιμότερες οι φάλαινες και οι
χελώνες και τα άγρια θηρία από την ανθρώπινη ζωή στα μητρικά σπλάχνα;
Δεν αποτελεί αντιφατικότητα, όταν ο
Αμαζόνιος γίνεται το επίκεντρο διαμαρτυριών από όλο τον κόσμο και η
ανυπεράσπιστη κυοφορούμενη ζωή αφήνεται να κατακρεουργείται από
επίορκους γιατρούς; Βρισκόμαστε μπροστά σ`ένα έγκλημα πρωτοφανούς
αγριότητος. Αν είναι έγκλημα να καταστρέφεται η γη, είναι μικρότερο να
δολοφονείται η ανθρώπινη ζωή; Πίσω από την ερημοποίηση της γης, ας
αναζητήσουμε την ερημοποίηση της ψυχής.
από το ορθόδοξο περιοδικό '' ΖΩΗ''
