Πάντα γιά κάθε τί πού σκέφθεσθε νά κάνετε, νά λέτε «ἄν θέλει ὁ Θεός», μήν πάθετε καί “σεῖς ὅ, τι ἔπαθε κάποιος μιά φορά.
Εἶχε ἀποφασίσει νά πάει στό ἀμπέλι του για δουλειά.
Αὔριο πρωΐ - πρωΐ, λέει στή γυναίκα του, θά πάω στό ἀμπέλι.
«Ἄν θέλει ὁ Θεός θά πᾶς», τοῦ λέει ἐκείνη.
«Θέλει δέν θέλει ὀ Θεός, λέει ἐκεῖνος, ἐγώ θά πάω».
Τήν ἄλλη μέρα ξεκίνησε νύχτα.
Στόν δρόμο ἐν τῷ μεταξύ πιάνει τέτοιος κατακλυσμός, πού ἀναγκάσθηκε νά γυρίσει πίσω.
Δέν εἶχε φέξει ἀκόμη.
Χτυπάει τήν πόρτα, «ποιὀς εἶναι;», ρωτᾶ ἡ γυναίκα του.
«Ἄν θέλει ὁ Θεός λέει ἐκεῖνος, ὁ ἄνδρας σου εἶμαι!»
Ὁ ἄνθρωπος, ἄν θέλει νά μή βασανίζεται, πρέπει νά πιστέψει στό «χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν», πού εἶπε ὁ Χριστός.
Νά ἀπελπισθεῖ δηλαδή ἀπό τόν ἑαυτό του μέ τήν καλή ἔννοια καί νά πιστέψει στήν δύναμη τοῦ Θεοῦ. Τότε βρίσκει τόν Θεό.
Οἱ πιό πνευματικοί ἄνθρωποι ἀπελπίζονται μόνο ἀπό τό «ἐγώ» τους, διότι τό «ἐγώ» φέρνει στόν ἄνθρωπο ὅλη τήν πνευματική δυστυχία.
π. Ἀθανάσιος Καρανάσιος
