ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ (1913-1960)_ 7
Ό υπερήφανος αγωνιστής
Σε μια σκήτη ζούσε κάποτε ένας αγωνιστής μοναχός, πού θεωρούσε τον εαυτό του αρκετά μεγάλο και τρανό.
Όντας στο σώμα δυνατότερος από τούς άλλους αδελφούς της σκήτης, εκτελούσε το διακόνημα και τον κανόνα διπλόν.
Εβδομήντα πέντε κομποσκοίνια τακτικά αυτός γύριζε, ενώ οι άλλοι —πιο αδύνατοι— δεν μπορούσαν να τον ακολουθήσουν.
Έκλαιγαν λόγω της αδυναμίας των εν αντιθέσει προς τον μνημονευθέντα ενώ αυτός γελούσε εξ αιτίας των, νομίζοντας ότι τούς ξεπέρασε.
Ό Πολυέλεος Θεός δεν άφησε τον δούλο Του να χάση τούς κόπους του λόγω των κακών λογισμών του.
Του φανέρωσε ξαφνικά ένα φωτεινό άγγελο μ' ένα κόσκινο στο χέρι από κομποσκοίνια πού είχε κάνει.
Υπερηφανεύεσαι; Τού είπε; υψηλοφρονώντας με τον νου σου για τα κομποσκοίνια πού έκανες και χαίρεσαι όταν τ' αριθμείς;
Ιδού το κόσκινο με τα κομποσκοίνια της καθεμιάς ημέρας και λέγοντας αυτά ό άγγελος άρχισε να κοσκινίζει.
Μετά απ' αυτό έδειξε στον «μεγάλο όσιο» ότι από το κόσκινο μόνο τρία κομποσκοίνια δεν έπεσαν.
Εβδομήντα πέντε κομποσκοίνια ποιά ήταν ή αξία των, όταν στον ουρανό απ' όλα μόνο τρία έγιναν δεκτά;
Όταν άρχιζες τον κανόνα ό νους συγκεντρωνόταν λίγο, αλλά περνώντας ή ώρα σκορπιζόταν στα επίγεια.
Φρόντιζες να μετράς καλά τα κομποσκοίνια της σωτηρίας αλλά ό σκορπισμένος νους σου εξουσίες και μεγαλεία ονειρευόταν!
Γι` αυτό από τον κανόνα σου πού καθημερινά έκανες μόνο τρία κομποσκοίνια σου έγιναν δεκτά —αυτά πού έκαμες στην αρχή—!
Τα άλλα χάθηκαν, όπως ή σκόνη στον άνεμο, διότι ό νους αντί στον ουρανό βρισκόταν στην γη.
Δεν θέλει ό Κύριος κομποσκοίνια με σκορπισμένο το μυαλό• λίγα θέλει να κάνουμε αλλά με επαγρύπνηση (νίψη) και ταπείνωση!
Ιδού για τον ασθενή τί λέγει: "Αν κάνη τρεις μετάνοιες ευχαριστίας τις δέχομαι σαν να ξεπλήρωσε όλο του τον κανόνα.
Κι αυτός πού εξ αδυναμίας δεν μπορεί να τον εκτέλεση αλλά κάνει ότι μπορεί ό Θεός δέχεται την προσευχή του.
Ενώ εάν έχει διακόνημα ή από αρρώστια βασανίζεται άλλη θυσία δεν ζητεί ό Θεός παρά το πνεύμα της ευχαριστίας!
Ή ευχαριστία στην αρρώστια είναι σαν ένα θείο αφιέρωμα πιο ευπρόσδεκτο από τον κανόνα πού προσφέρει ό υγιής!
Ενώ ό στεναγμός του οκνηρού είναι πάλι περισσότερο δεκτός από την υπερβολική άσκηση του υπερήφανου αγωνιστού!
Κατεβαίνει χωρίς καρπό ό υπερήφανος αγωνιστής και σαν κέδρο ανεβαίνει ό ταπεινόφρων μοναχός!
Να δέχεται καθένας μας ότι του στέλνει ό Θεός και εργαζόμενος κατά δύναμη να ταπεινώνεται πάντοτε.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ
