Παναγία Πορταΐτισσα

Παναγία Πορταΐτισσα

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Ἡ συνεχὴς Θεία Κοινωνία Λόγῳ τῆς Οἰήσεως …



     συνεχς Θεία Κοινωνία Λόγ τς Οἰήσεως …

ὑπὸ τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἐπισκόπου Ἀρσενίου (Ζαντανόβσκυ). "Πνευματικὸν Ἡμερολόγιον".


Κάποτε, μο επαν δι τν ξς πόθεσιν πο φορ τν συχνν Θείαν Κοινωνίαν. Μία γυνακα πο μετελάμβανε καθημερινῶς, εχε προσελκύσει τν προσοχν τοῦ ἱερέως.  Δόθηκε ντολήν, εἰς ἓναν πνευματικὸν ν τν λέγξει.

Αὐτὸς καταλαβαίνοντας τὶς βαθύτερες προθέσεις της, τῆς ζήτησε νὰ ἐξομολογεῖται πρὶν κοινωνήση καὶ ὃταν αὐτὴ ἀρνήθηκε, ἐπειδὴ τὸ θεωροῦσε ἂβολον, ἐκεῖνος τῆς ἀπαγόρευσε νὰ πλησιάσει στὸ ἐξῆς τὸ Ἃγιον Ποτήριον.  λλ φαίνεται ὃτι μία τέτοια πνευματικ  καθοδήγησις ἒγινε πάρα πολ ργ δι ' ατήν, ἡ ὁποία δν νουθετήθη κα συνέχισε ν λαμβάνει τν Θείαν Κοινωνίαν καθημερινῶς, πηγαίνοντας π τν μίαν κκλησίαν ες τν λλην. Ὃταν κάποια στιγμὴ ἀπεκαλύφθη καὶ τότε ἀκόμη, αὐτὴ ἀρνεῖτο πεισματικῶς τὴν παράβασίν της, ὃτι δηλαδή συνέχιζε νά κοινωνεῖ.

Ἡ πλάνη της ὃμως, δυστυχῶς δὲν τελείωσε ἐκεῖ, ἀλλὰ κατέληξε μάλιστα, νὰ φαντάζεται ὃτι τῆς εἶχε δοθεῖ Θεῖον Δικαίωμα, νά «καθαγιάζει» μόνη της τὸν ἄρτον καὶ τὸν οἶνον καὶ νὰ κοινωνεῖ καθημερινῶς στὸ σπίτι της, κάνοντας τὴν «λεγόμενην» λειτουργίαν
μὲ πρόσφορον καὶ κρασί.  Εἰς τὸ τέλος ἒχασε τὰς φρένας της καὶ κατέληξε εἰς τὸ ψυχιατρεῖον.

Διὰ τοῦτον, ἡ Θεία Κοινωνία θ πρέπει ν ντιμετωπίζεται μ μεγάλην ελάβειαν καί, ν λαμβάνεται μ ταπεινὴν ασθησιν κάθε φορά, διαφορετικῶς  συχν καὶ ναξία λήψις τς Θείας Κοινωνίας μπορε 
νὰ ἀποτελέσει αἰτίαν δι αταπάτη.  Κάποτε ταν μία γυνακα λθε εἰς ἐμένα ες τν κκλησίαν κα ρχισε ν μ πιπλήττει διότι δν  δεχόμουν νὰ τὴν κοινωνῶ κάθε ἡμέρα, τὴν ἐρώτησα μέ τρόπον, ἐὰν 
ξομολογήθηκε τς μαρτίες της κα ἐὰν πιστεύει ὃτι ἄξιζε κάθε  μέρα, ς γυνακα, ν  λαμβάνει τν Θείαν Κοινωνίαν, αύτὴ μοῦ ἀπήντησε τι δν εχε μαρτίες!  

Μία λλη γυνακα πάλιν, παιτοσε νὰ λαμβάνει καθημερινῶς τν Θείαν Κοινωνίαν, τὴν στιγμὴν ποὺ  δια βρωμοσε καπνόν.  

Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι μεγάλη ὑπόθεσις (δι’ ἐμᾶς καὶ τὸν Θεὸν) καὶ
δι' αὐτὸ χρειάζεται πρὶν τὴν δεχθοῦμε, τὴν μεγίστην προετοιμασίαν
καὶ τὴν μεγίστην καθαρότητα. "Διότι εἶναι ἕνα κάρβουνον ποὺ καίει
τὸν ἀνάξιον".  (Προσευχὴ  πρὶν τὴν Θείαν Κοινωνίαν).


Tὸ Ἀγγλικὸν Κείμενον΄
 


                   Frequent Communion Because of Self-conceit...

By Hieromartyr Bishop Arseny (Zhadanovsky). "Spiritual Diary".

Once I was told about the following case concerning frequent Communion.
One woman used to receive Communion every day. She attracted attention
of the clergy authority. A confessor was instructed to check her. 

In view of the internal state of this lady he asked her to confess before every 
Communion and when he considered it inconvenient, he advised her not to 
approach the Holy Chalice. But such a spiritual guidance was too late for her. 
She did not hesitate and continued to receive the Communion every day, going 
from one church to another. Then she was traced and never admitted to the Holy 
Communion.
 
And this lady came to not seeking to receive the Communion in the church and
imagined that she had already been given the Divine right to consecrate bread
and wine herself, and took the Communion every day at home, making so-called
Liturgy with prosphora and wine. Her case, however, ended sadly. She lost her
mind and she is currently in the mental hospital.

Thus, Holy Communion should be treated with great reverence; it should be taken
with a humble feeling every time, otherwise a frequent and unworthy taking of Holy
Communion may be a ground for self-delusion. Once a woman came to me in the
church and began reprimand me for she was not admitted to the Holy Communion 
every day, and by the way, on my question, whether she confessed her sins and 
whether she deserved every day, as a woman, to take the Holy Communion, she 
replied that she had no sins. Another woman required the daily Communion, while 
she reeked of tobacco.

The Holy Communion is great, but its greatness requires great preparation, the great
dignity for its taking. "For it is a coal that burns the unworthy". 

(Prayer before the Holy Communion.)