ΟΙ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΝΑΥΑΓΟΙ…

ΟΙ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΝΑΥΑΓΟΙ…

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΥΠΑΡΧΟΥΝ μερικοί χριστιανοί, πού ἀρνοῦνται νά συμβιβαστοῦν μέ τόν κόσμο καί ἀγωνίζονται γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ στή ζωή τους. Δέν ἀνήκουν στούς κατ᾽ ὄνομα μόνο χριστιανούς. Ἡ εὐαισθησία τους ἀπέναντι στό θεῖο θέλημα εἶναι μεγάλη καί συχνά ἀντιμετωπίζουν ποικίλα προβλήματα, καθώς καί αὐτοί ζοῦν μέσα στή σύγχρονη κοινωνία, πού μόνο χριστιανική δέν μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ. Στίς δύσκολες αὐτές ὧρες ἀναζητοῦν κάποιον κληρικό, γιά νά τόν συμβουλευτοῦν, ἀλλά καί γιά νά τόν ἔχουν οὐσιαστικό βοηθό στίς δύσκολες καταστάσεις, πού ἀντιμετωπίζουν. Δυστυχῶς, τίς περισσότερες φορές δέν τόν βρίσκουν, μέ ἀποτέλεσμα νά μειώνεται ὁ ἱερός τους ζῆλος καί νά μπαίνουν καί αὐτοί στή νοοτροπία τοῦ κόσμου. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν κληρικῶν μένει ἀδιάφορη. Ὄχι μόνο δέν μπορεῖ νά βοηθήσει τούς πιστούς, ἀλλά χρειάζεται ἐκείνη τή βοήθειά τους! Νομίζω ὅτι αὐτό εἶναι τό μεγαλύτερο πρόβλημα, πού πρέπει νά ἀντιμετωπίσει ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας καί εἰδικότερα ὁ κάθε Μητροπολίτης ξεχωριστά. Πρέπει νά φτάσουμε κάποτε στό σημεῖο νά εἶναι οἱ κληρικοί ὄντως πνευματικοί πατέρες, οἱ ὁποῖοι θά εἶναι κοντά στόν πιστό λαό καί θά μποροῦν νά βοηθοῦν, ὅταν οἱ ἀνάγκες τό ἀπαιτοῦν. Ἐδῶ πρέπει νά σημειώσω ὅτι ἡ πνευματική ἀναβάθμιση τῶν κληρικῶν δέν εἶναι εὔκολο ἔργο. Δέν ἐπιτυγχάνεται μέ μιά ἐγκύκλιο ἤ μέ ἕνα ἱερατικό συνέδριο. Χρειάζεται ἀδιάκοπη προσπάθεια ἐκ μέρους τῶν Μητροπολιτῶν καί τῶν στενῶν τους συνεργατῶν.

Εἶναι δέ βέβαιο ὅτι μερικοί θά παραμείνουν ἴδιοι, ἐνδεχομένως νά γίνουν καί χειρότεροι καί αὐτό ἔχει ἄμεση σχέση μέ τόν ἐπιπόλαιο καί ἀβασάνιστο τρόπο, πού χειροτονήθηκαν. Αὐτοί ἦταν ἀνάξιοι νά χειροτονηθοῦν καί ὅμως βρέθηκαν Μητροπολίτες, πού ἀγνόησαν τά κωλύματα ἱερωσύνης, πού εἶχαν, καί τούς ἀνέδειξαν ἱερεῖς, μέ ἀποτέλεσμα τόν διαρκή σκανδαλισμό τῶν χριστιανῶν, πού ὑποτίθεται ὅτι ποιμαίνουν. Αὐτό πού περιγράφω ἐδῶ δέν ἀποτελεῖ σπάνια περίπτωση. Δυστυχῶς, εἶναι πολλοί οἱ ἀνάξιοι κληρικοί. Τά Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀποκαλυπτικά. Σέ μερικές Μητροπόλεις, ὅπου ὑπάρχουν διακόσιες ὀργανικές θέσεις, δέν ὑπάρχουν ἐφημεριακά κενά. Θά ἔλεγα ὅτι ἐκεῖ περισσεύουν οἱ ἱερεῖς. Τί συμβαίνει; Ὑπάρχει ἄραγε τόσος ἱερός ζῆλος γιά τήν ἱερωσύνη;

Ὑπάρχουν τόσοι ὑποψήφιοι, τήν ὥρα πού ἡ κοινωνία μας ἔχει διαβρωθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία καί οἱ ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ ἔχουν ἀραιώσει, πού νά μή μπορεῖς νά τούς συναντήσεις; Ὄχι! Ἁπλῶς οἱ Μητροπολίτες αὐτοί χειροτονοῦν ἀνεξέταστα καί δίνουν ψωμί στούς ναυαγούς τοῦ βίου, χωρίς νά σκέφτονται τί θά γίνει μετά. Καί αὐτό εἶναι ἐγκληματικό.