30.
Η ψυχή φαίνεται υγιής εξωτερικά, αλλά η αρρώστια της συνήθως κρύβεται
στο βάθος της αισθήσεως. Αν τώρα πρέπει οπωσδήποτε να βγει έξω η
αρρώστια με την επανάληψη των ελέγχων, και να μπει μέσα η υγεία με τον
ανακαινισμό του νου, είναι ανόητος εκείνος που αποκρούει τους ελέγχους
και δεν ντρέπεται να είναι ξαπλωμένος πάντοτε στο νοσοκομείο της
αναισθησίας.
31.
Μη θυμώσεις εναντίον εκείνου που σε χειρούργησε χωρίς να θέλεις με τους
ελέγχους του. Κοίταξε την αηδία που έβγαλε από μέσα σου, ελεεινολόγησε
τον εαυτό σου και μακάρισε εκείνον που σου έγινε πρόξενος αυτής της
ωφέλειας κατά θεία οικονομία.
32.
Μη για κάποιο λόγο απελπιστείς με την αρρώστια σου, συ που επιμελείσαι
την υγεία της ψυχής σου, αλλά με τα πιο δραστικά φάρμακα της φιλοπονίας,
φεύγα μακριά απ' αυτήν.
33.
Μην αποφεύγεις εκείνον που σου δίνει καίριο πλήγμα με τον έλεγχό του.
Πλησίασέ τον, και θα σου δείξει πόσο καλό είναι εκείνο που καθαρίζει την
αίσθησή σου. Και θα φας το γλυκό προσφάγι της υγείας, αφού πρώτα
καταναλώσεις την πικρία που απέρριπτες.
34.
Όσο αισθάνεσαι τους πόνους, τόσο περισσότερο να δέχεσαι εκείνον που με
τους ελέγχους του σου τους υποδεικνύει. Σου γίνεται αίτιος τέλειας
καθάρσεως, χωρίς την οποία ο νους δεν μπορεί να μπει στον καθαρό χώρο
της προσευχής.
35.
Όταν ελέγχεται κανείς, ή πρέπει να σωπαίνει ή να απολογείται με
ηπιότητα στον κατήγορό του. Όχι για να υποστηρίζει τα δικά του ο
ελεγχόμενος, αλλά για να διορθώσει ίσως το σφάλμα εκείνου που τον
ελέγχει χωρίς να ξέρει.
36.
Όποιος λυπηθεί από τον δίκαιο έλεγχο κάποιου και, πριν προσκληθεί από
αυτόν, ζητήσει συγχώρηση, δεν χάνει τίποτε απ' όσα του ανήκουν. Εκείνος
που ζήτησε συγχώρηση μετά την πρόσκληση, έχασε το μισό καρπό. Εκείνος
πάλι που η λύπη από τον έλεγχο ποτέ δεν τον οδηγεί στο να εγκαταλείψει
τους άλλους και να απομονωθεί στον εαυτό του, κέρδισε όλη την
προκαταβολή, ενώ εκείνος που σε κάθε τι ρίχνει το σφάλμα πάνω του,
παίρνει μισθό.
