Tοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη
Σέ
καιρούς καί ἐποχές κρίσης ἰδιαίτερα κάνουν τήν ἐμφάνισή τους διάφοροι
σωτῆρες, πού προφητεύουν γιά τό μέλλον τῶν ἐθνῶν καί τῶν ἀνθρώπων.
Πρόκειται γιά πρόσωπα πού ἀρέσκονται στήν κινδυνολογία μέσω τῆς ὁποίας
ὁδηγοῦν στήν παραπληροφόρηση. Ἐνῶ ὅμως ἐκεῖνοι ἔχουν διάφορα ὀφέλη καί
δροῦν μέ τόν τρόπο αὐτό «ἐξ ἐπαγγέλματος», τό πρόβλημα ἐστιάζεται κυρίως
στήν ἔλλειψη γνώσης καί κατήχησης τῶν ἀνθρώπων, πού ἔχει σάν συνέπεια
τήν πορεία τους σέ περίεργες ἀτραπούς καί ἀδιέξοδα. Τό φαινόμενο δέν
εἶναι ἄγνωστο, ἀφοῦ θυμίζει τούς ψευδοπροφῆτες καί τούς λαοπλάνους στήν
Ἁγία Γραφή (Ἰεζ.13,3 ). Καί τότε καί τώρα ἡ ἴδια τακτική ἀπό τούς μέν
καί τούς δέ. Οἱ μέν διδάσκουν ἀπό καθέδρας μέ λεπτομέρειες γιά «τά
μέλλοντα συμβαίνειν» καί ἀπό τήν ἄλλη ὁρισμένοι ἄνθρωποι ἀφομιώνουν
χωρίς κριτική σκέψη τά «προφητευμένα». Ὁ παραλογισμός δηλαδή σέ ὅλο του
τό μεγαλεῖο.
Ἀπό
τά πολλά, δύο εἶναι τά θέματα πού ξεχωρίζουμε: Ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου
καί τά σχετικά μέ τόν δαιμονισμό. Ὡς πρός τό πρῶτο μερικοί, δυστυχῶς καί
ρασοφόροι, δίνουν ἀκριβές ἔτος ἀκόμα καί ἐποχή κατά τήν ὁποία θά
καταστραφεῖ ὁ κόσμος. Στηρίζουν μάλιστα τά λεγόμενά τους παρερμηνεύοντας
χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἤ καί ἐξωβιβλικά κείμενα. Αὐθαιρετοῦν
ἑρμηνευτικά ἀπαξιώνοντας τίς ἑρμηνευτικές προσεγγίσεις τῶν Πατέρων τῆς
Ἐκκλησίας ἐμφανιζόμενοι ὡς νέοι μεσσίες. Οἱ ἄνθρωποι πού τούς ἀκολουθοῦν
πειθήνια κάνουν ἐπιδρομές στά σούπερ μάρκετ προκειμένου νά....
εἶναι ἔτοιμοι ὥστε νά ζήσουν πιό πολλές μέρες ἀπό τούς ἄλλους. Εἶναι νά
ἀπορεῖς καί νά θλίβεσαι ὅταν βλέπεις μέ πόση δίψα παρακαλουθοῦν τούς
σωτῆρες τους! Σέ αὐτές τίς παθογένειες, πού σέ μικρό καί μεγαλύτερο
βαθμό ὑπάρχουν πάντοτε, ἔχει ἀπαντήσει μέ σαφήνεια ἀπό παλιά ὁ
ἀπόστολος Παῦλος (Β´θεσ.3,10). Τά ζοφερά αὐτά φαινόμενα εἶναι μᾶλλον
σημεῖα τῶν καιρῶν, ὅπου ὁ τυχοδιωκτισμός καί ἡ πλάνη ἀποζητοῦν δογματική
ἀναγνώριση. Δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι κάπου ἐκεῖ ἔχει χαθεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη
στό Θεό.
Ὅμως
τά πράγματα δέν μένουν μέχρι ἐκεῖ, δηλαδή σέ γεγονότα τοῦ μέλλοντος,
ἀλλά δυσκολεύουν τίς «εἰκόνες τοῦ Θεοῦ» στόν καθημερινό τους βίο. Πῶς;
Βάζοντας τήν ἰδέα ὅτι κάποιος ἔχει κάτι ἤ τού ἔχουν κάνει κάτι πού δέν
τό καταλαβαῖνει καί γιά τό ὁποῖο εὐθύνεται ὁ «ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου».
Ἀκόμα καί «θρησκευτικοί» γονεῖς παρασυρόμενοι ψάχνουν μέ ἀγωνία ποιός
ἔκανε τό κακό στό παιδί τους. Εἶναι βέβαιο ὅτι γεμίζουν τά παιδιά τους
μέ ἀνασφάλεια καί φοβίες, πού δυστυχῶς θά τά στιγματίσουν. Γιά ὅσους
προσεγγίζουν ἔτσι τά πράγματα κάποιοι ἄλλοι εἶναι οἱ ἐχθροί τους, πού
πάντοτε ἔχουν καί τήν εὐθύνη γιά τήν ἀποτυχία, τήν ἀνεργία καί ὅτι
ὁτιδήποτε κακό. Εἶναι οἱ ἴδιοι πού ποτέ δέν βρίσκουν λάθη στόν ἐαυτό
τους ἀλλά γιά ὅλα εὐθύνονται οἱ ἄλλοι καί κυρίως ὁ διάβολος πού τούς
χρησιμοποιεῖ ὡς ὄργανά του. Τό χειρότερο ὅμως πού συντελεῖται σέ τέτοιες
καταστάσεις εἶναι ἡ μαρτυρική καθημερινότητα τῶν ἀνθρώπων πού ζοῦν στό
ψέμα θεωρώντάς το ὡς ἀλήθεια. Καί κάτι ἀκόμα Εἶναι τραγικό νά στερεῖς
στόν ἄνθρωπο πού ποθεῖ τήν θεοκοινωνία τήν χαρά νά τόν ψάξει, νά τόν
συναντήσει καί νά τόν ἀγκαλιάσει γεμίζοντάς τον μέ ψευδομεσσίες πού
καθορίζουν τήν ζωή του. Εἶναι τραγικό νά τοῦ στερεῖς τήν ἀναπνοή ἀπό τήν
πνοή πού ὁ Ἴδιος ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε ὅταν τόν δημιούργησε «καλά λίαν».
Εἶναι ἄδικο νά στερεῖς τήν δυνατότητα νά ζήσει τήν ἀλήθεια τήν ὁποία μέ
τόση καθαρότητα ἔζησαν καί ζοῦν οἱ ἅγιοι.
Ἀπό
τήν ἄλλη, ἡ γνήσια καί ἀληθινή προφητεία δέν ἔλειψε οὔτε θά λείψει ἀπό
τόν κόσμο. Ὑπῆρχαν καί ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού τήν ὑπηρετοῦν μέ πιστότητα,
μέ σύνεση καί θυσιαστικότητα. Αὐτά τά πρόσωπα μιλοῦν ὅταν πρέπει καί
σιγοῦν ὅταν πρέπει. Δέν θέλουν νά ἐντυπωσιάσουν ἀλλά νά ὁδηγήσουν στόν
Χριστό. Ἔχουν πραγματικό χάρισμα, γιατί ζοῦν μαρτυρικά τό χάρισμά τους
αὐτό. Δέν εἶναι μαρτυρικό χάρισμα τό νά μπορεῖς νά βλέπεις τό θάνατο τοῦ
ἀνθρώπου πού συνομιλεῖς καί νά τό ἀντέχεις; Τά χαρίσματα γιά τούς
χαρισματούχους εἶναι ἕνα συνεχές μαρτύριο καί μιά συνεχής μαρτυρία.
Ταυτόχρονα ὅμως εἶναι καί σημάδι πού ἀποδεικνύει ὅτι ἐπιλέχθηκαν ἀπό τό
Θεό γιά τό ξεχωριστό αὐτό ἔργο μέσα στήν Ἐκκλησία καί τόν κόσμο. Θά
ὑπάρχουν ὅσο ὑπάρχει ὁ Θεός!
