ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Μετά τόν Σταυρικό θάνατο τοῦ Χριστοῦ, ὁ Σταυρός ἀπό ἀτιμωτικό ξύλο ἒγινε ἱερό σύμβολο γιά τούς Χριστιανούς καί μέσα στό διάβα τῶν αἰώνων ἐμφανίστηκε ὡς φωτεινό σημεῖο στόν οὐρανό, τρεῖς φορές. Οἱ δύο πρῶτες συνέβησαν τόν 4ο μ. Χ. αἰώνα (τό 312 μ. Χ. καί τό 346 μ. Χ.) ἐνῶ ἡ τρίτη τόν 20ο αἰώνα (τό 1925 μ. Χ.).
Ἡ πρώτη ἐμφάνιση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἒγινε τό 312 μ. Χ. λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τήν λαμπρή νίκη τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἒναντι τοῦ Μαξεντίου καί τήν θριαμβευτική εἲσοδο τοῦ πρώτου στήν κοσμοκράτειρα Ρώμη. Ὓστερα ἀπό τήν θεϊκή ὑπόδειξη "ἐν τούτῳ νίκα", ὁ Ἃγιος καί Ἰσαπόστολος βασιλέας ἒκανε σύμβολο τοῦ στρατοῦ του τόν Σταυρό, θέτοντας ἒτσι τά θεμέλια τῆς ἐπισημοποιήσης τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς θρησκείας τῆς αὐτοκρατορίας.
Ἡ δεύτερη ἐμφάνιση τοῦ Σταυροῦ συνέβη ὃταν αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου ἦταν ὁ υἱός τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος Α’. Συγκεκριμένα, στίς 7 Μαΐου 346 μ. Χ. , ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ὁ Σταυρός ἁπλώθηκε πάνω ἀπό τόν Γολγοθᾶ μέχρι τό ὂρος τῶν Ἐλαιῶν καί σταδιακά ἐξαφανίστηκε.
Ἡ τρίτη ἐμφάνιση τοῦ Σταυροῦ ἒλαβε χώρα στίς 14 (27 Ν.Η.) Σεπτεμβρίου 1925, ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Τήν νύχτα αὐτή πλῆθος πιστῶν πού δέν ἀκολούθησαν τό Γρηγοριανό ἡμερολόγιο τελοῦσαν ἀγρυπνία στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στόν Ὑμηττό. Στίς 11.30μ.μ. ἐμφανίστηκε στόν οὐρανό ἓνας λευκός φωτεινός Σταυρός, ἡ λάμψη τοῦ ὁποίου ἦταν τόσο δυνατή πού ἒσβηνε τό φῶς τῶν ἀστεριῶν.
Ἡ ὁριζόντια γραμμή τοῦ Σταυροῦ ἒκλινε πρός τά δεξιά, ἐνῶ στό μέρος τῆς κάθετης γραμμῆς σχηματιζόταν ἓνας δεύτερος μικρότερος Σταυρός.
Τό θαῦμα αὐτό παρακολουθοῦσαν μέ βαθιά συγκίνηση καί κατάνυξη 2.000 πιστοί. Ὁ Σταυρός φώτιζε μόνο τό ἐκκλησίασμα, τόν Ναό καί τόν περίβολό του καί ἂρχισε να χάνεται σταδιακά.
Ἡ θαυμαστή αὐτή ἐπέμβαση ἒγινε πιστευτή καί ἀπό τίς Ἀρχές τῆς πρωτεύουσας μετά ἀπό μαρτυρία ὁμάδας ἀστυνομικῶν, οἱ ὁποῖοι ἦσαν παρόντες καί μπῆκε ὡς εἲδηση στό πρωτοσέλιδο τῆς ἐφημερίδας ΣΚΡΙΠ.
Μετά τόν Σταυρικό θάνατο τοῦ Χριστοῦ, ὁ Σταυρός ἀπό ἀτιμωτικό ξύλο ἒγινε ἱερό σύμβολο γιά τούς Χριστιανούς καί μέσα στό διάβα τῶν αἰώνων ἐμφανίστηκε ὡς φωτεινό σημεῖο στόν οὐρανό, τρεῖς φορές. Οἱ δύο πρῶτες συνέβησαν τόν 4ο μ. Χ. αἰώνα (τό 312 μ. Χ. καί τό 346 μ. Χ.) ἐνῶ ἡ τρίτη τόν 20ο αἰώνα (τό 1925 μ. Χ.).
Ἡ πρώτη ἐμφάνιση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἒγινε τό 312 μ. Χ. λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τήν λαμπρή νίκη τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἒναντι τοῦ Μαξεντίου καί τήν θριαμβευτική εἲσοδο τοῦ πρώτου στήν κοσμοκράτειρα Ρώμη. Ὓστερα ἀπό τήν θεϊκή ὑπόδειξη "ἐν τούτῳ νίκα", ὁ Ἃγιος καί Ἰσαπόστολος βασιλέας ἒκανε σύμβολο τοῦ στρατοῦ του τόν Σταυρό, θέτοντας ἒτσι τά θεμέλια τῆς ἐπισημοποιήσης τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς θρησκείας τῆς αὐτοκρατορίας.
Ἡ δεύτερη ἐμφάνιση τοῦ Σταυροῦ συνέβη ὃταν αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου ἦταν ὁ υἱός τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος Α’. Συγκεκριμένα, στίς 7 Μαΐου 346 μ. Χ. , ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ὁ Σταυρός ἁπλώθηκε πάνω ἀπό τόν Γολγοθᾶ μέχρι τό ὂρος τῶν Ἐλαιῶν καί σταδιακά ἐξαφανίστηκε.
Ἡ τρίτη ἐμφάνιση τοῦ Σταυροῦ ἒλαβε χώρα στίς 14 (27 Ν.Η.) Σεπτεμβρίου 1925, ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Τήν νύχτα αὐτή πλῆθος πιστῶν πού δέν ἀκολούθησαν τό Γρηγοριανό ἡμερολόγιο τελοῦσαν ἀγρυπνία στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στόν Ὑμηττό. Στίς 11.30μ.μ. ἐμφανίστηκε στόν οὐρανό ἓνας λευκός φωτεινός Σταυρός, ἡ λάμψη τοῦ ὁποίου ἦταν τόσο δυνατή πού ἒσβηνε τό φῶς τῶν ἀστεριῶν.
Ἡ ὁριζόντια γραμμή τοῦ Σταυροῦ ἒκλινε πρός τά δεξιά, ἐνῶ στό μέρος τῆς κάθετης γραμμῆς σχηματιζόταν ἓνας δεύτερος μικρότερος Σταυρός.
Τό θαῦμα αὐτό παρακολουθοῦσαν μέ βαθιά συγκίνηση καί κατάνυξη 2.000 πιστοί. Ὁ Σταυρός φώτιζε μόνο τό ἐκκλησίασμα, τόν Ναό καί τόν περίβολό του καί ἂρχισε να χάνεται σταδιακά.
Ἡ θαυμαστή αὐτή ἐπέμβαση ἒγινε πιστευτή καί ἀπό τίς Ἀρχές τῆς πρωτεύουσας μετά ἀπό μαρτυρία ὁμάδας ἀστυνομικῶν, οἱ ὁποῖοι ἦσαν παρόντες καί μπῆκε ὡς εἲδηση στό πρωτοσέλιδο τῆς ἐφημερίδας ΣΚΡΙΠ.
