Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὡς Παράκλητος
Επισκόπου Λήδρας Επιφάνιου.
Η
καθημερινότητα αποδεικνύει σε όλους μας το οψώνια της παρακοής, τα
αποτελέσματα της παρακοής μας προς τον Θεό, κατά πρώτο στον Παράδεισο
και κατ' επέκταση στην προσωπική ζωή του καθενός μας. Ποιά είναι αυτά τα
αποτελέσματα; Ο θάνατος και οι συνέπειες του στη ζωή μας, δηλαδή η λύπη
από τη στέρηση προσφιλών μας προσώπων και ο φόβος του δικού μας
θανάτου, η θλίψη, η στεναχώρια, η ποικιλόμορφη οδύνη, η ψυχική
ακαταστασία, η διανοητική σύγχυση, το θέλημά μας, που για να το
εκπληρώσουμε πληγώνουμε και πληγωνόμαστε, το δικαίωμά μας που για να το
πετύχουμε προσκρούομε με ορμή πάνω στο δικαίωμα του άλλου, το ευάλωτο
της υγείας μας, η πίεση του σήμερα, η αγωνία του αύριον.
Μπροστά
σ’ αυτή την καταθλιπτική και απελπιστική και απογωστική πραγματικότητα
που απαρτίζει το επίγειο φάσμα της ζωής μας, μας δόθηκε από το Θεό
αντίβαρο, το οποίο δεν είναι άλλο από την πίστη, την ελπίδα και την
αγάπη σ’ Αυτόν. Μόνο με το Θεό μπορούμε να επιβιώσουμε και να περάσουμε
στην απέναντι όχθη της αιωνιότητας.
Το
Άγιον Πνεύμα είναι Θεός, και όταν το επιθυμήσουμε και όταν το
εκζητήσουμε και όταν προσπαθήσουμε να το λάβουμε, Αυτό, εκτός των άλλων,
παρακαλεί τον άνθρωπο, δηλαδή τον παρηγορεί, τον ειρηνεύει, του αφαιρεί
μέσα από την καρδιά του όλα τα λυπηρά, όλα τα αρνητικά, όλα τα απαίσια
εκείνα αισθήματα και τρόπον τινά, ενώ βρίσκεται και διαπερνά τους
πειρασμούς της ζωής του, τους προσπερνά «αβρόχοις ποσί», ως «επί
πτερύγων ανέμων», ως να μην αισθάνεται και να μην καταλαβαίνει τίποτα
από όσα γίνονται γύρω του. Γι’ αυτό το Άγιο Πνεύμα, κατά το λόγο του
Χριστού μας, φέρει και την προσωνυμία «Παράκλητος».
