Ιταλίας Γεννάδιος: «H νέα ἐπιφανής καὶ ἰστορική συνάντησις Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως εἰς Ἰεροσόλυμα»

Ιταλίας Γεννάδιος: «H νέα ἐπιφανής καὶ ἰστορική συνάντησις Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως εἰς Ἰεροσόλυμα»

(ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ)  Διαβᾶστε τὶ γράφει ό Οἰκουμενιστὴς κ. Γεννάδιος περὶ τῆς ΠΟΘΗΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ !!! ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ !!!

Σχόλιο Μητροπολίτη Ιταλίας στο Amen.gr για την συνάντηση των Προκαθημένων της Ρωμαιοκαθολικής και Ορθοδόξου Εκκλησίας στα Ιεροσόλυμα

του Μητροπολίτη Ιταλίας Γενναδίου, στο Amen.gr

- See more at: http://www.amen.gr/article18266?nld=1#sthash.wGJu5AsM.dpuf

Εἰς τόν Πανάγιον Τάφον τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καί ὁ Πάπας Ρώμης Φραγκῖσκος. Διά δευτέραν φοράν ὕστερα ἀπό 50 χρόνια, αἱ δύο Ἐκκλησιστικαί Κορυφαί τιμῆς καί ἀγάπης τῆς Χριστιανοσύνης ἐπισκέπτονται τήν Ἁγίαν Γην, συναντῶνται καί προσεύχονται εἰς τά ἱερώτατα καί ἀγιώτατα αὐτά μέρη, ἔνθα ἐγεννήθη, ἐσταυρώθη καί ἀνέστη ὁ Κύριος καί Θεός μας, ὁ Λυτρωτής μας Χριστός.

Στιγμαί, ὧραι καί ἡμέραι, άναμφιβόλως ὀλίγαι, ὅμως πλήρεις συγκινήσεως καί ἀγαλλιάσεως, χάριτος καί ἐλπίδος, γεμίζουν τάς καρδίας αὐτῶν οἱ ὁποῖοι παρηκολούθησαν τάς ἀνεπαναλήπτους εἰς σημασίαν καί σπουδαιότητα διά τήν ἀνθρωπότητα ἡμέρας, αἱ ὁποῖαι φέρουν εἰς τόν νοῦν ὅλων μας τήν πρώτην, μεγάλην καί ἱστορικήν Συνάντησιν τῶν ἀοιδίμων Πατριάρχου Ἀθηναγόρου τοῦ Α’ καί τοῦ Πάπα Παύλου τοῦ ΣΤ’ εἰς Ἱεροσόλυμα (1964).

Ἡ Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, τόσον εἰς τήν πρώτην Συνάντησιν (1964), ὅσον καί εἰς τήν νέαν ἐπιφανῆ καί ἱστορικήν Συνάντησιν μεταξύ τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου καί τοῦ Πάπα Φραγκίσκου (2014, 25 Μαΐου), ἔχει τήν πρωτοβουλίαν, προεξάρχει καί πρωταγωνιστεῖ μέσῳ τοῦ Ἐπισκόπου της, Πρώτου καί Κορυφῆς τῆς Ὀρθοδοξίας.

Μέ ἰδιαιτέραν χαράν παρατηρεῖται ὅτι εἰς τούς δύο ἐκκλησιαστικούς καί πνευματικούς Ἡγέτας τῆς Χριστιανικῆς Οἰκουμένης ὑπάρχει μία ἄνεσις φιλική, ἐλευθερία ἀληθινή, καί ἐμπιστοσύνη ἀδελφική, πιστεύω δέ ταπεινά ὅτι ἡ νέα αὐτή ἐπιφανής ἱστορική Συνάντησις τῶν Ἰεροσολύμων θἀ ἔχῃ μεγίστην ἐπιτυχίαν δι’ ὁλόκληρον τήν ἀνθρωπότητα. Ὅσοι παρηκολούθησαν αὐτήν, εἴτε ἐκ τοῦ πλησίον, εἴτε ἐκ τοῦ μακρόθεν, ὅμως, μέ γνώμονα καί μέτρον τήν καθαρότητα τῆς καρδίας καί τό ἀνυπόκριτον τῆς ψυχῆς, μάλιστα δέ μέ “Guida - Καθοδηγητήν” τήν ἀγάπην καί τήν πίστιν, αἱ ὁποῖαι ὑπενθυμίζουν εἰς ὅλους μας ἀφ’ ἑνός μέν τό βαρύ κακόν τῆς διαιρέσεως τῶν Χριστιανῶν, ἀφ’ ἑτέρου δέ τήν ἐγωϊστικήν  καί ἀγνώμονα συμπεριφοράν, ἀλλά καί τήν ἀπέλπιδα καί ἀρνητικήν στᾶσιν καί θέσιν τοῦ ἀνθρώπου εἰς τήν πραγματοποίησιν τοῦ Θελήματος τοῦ Θεοῦ «ἵνα ἕν ὦσι», ὁπωσδήποτε ᾐσθάνθησαν τό μεγαλεῖον καί τήν λαμπρότητα τῆς Συναντήσεως. Πράγματι, ἡ ὑπομονητική ἀπλότης, ἡ ποιμαντική εὐθύνη καί ἡ εὐσυνείδητος αὐτῶν προσευχή, ἡ δέσμευσις και ὑπόσχεσις αὐτῶν νά προχωρήσουν μαζί καί οἱ δύο Σεπτοί Προκαθήμενοι, Ρώμης καί Κωνσταντινουπόλεως, νά πορευθοῦν ὡσάν φίλοι εἰς τήν ὁδόν τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης, νά κάμουν βήματα μαζί ὡσάν ἀδελφοί, εἶναι δῶρον καί εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Πορευόμενος ὁ ἄνθρωπος μέ τόν συνάνθρωπόν του σημαίνει ἑνότης, διακηρύσσει ὁ Πάπας Φραγκίσκος, βαδίζων δέ βῆμα πρός βῆμα μέ τόν ἀδελφόν του, ἔχει τήν αὐτήν ἐξαίρετον ἔννοιαν καί σημασίαν. Οὕτως, ἀναλογιζόμενοι οἱ δύο πλέον ὑπεύθυνοι διά τήν ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν, ὁ Πατριάρχης καί ὁ Πάπας, ἀναλαμβάουν τὀ ἱερώτατον χρέος διά τήν πραγματοποίησιν αὐτῆς: προσεύχονται, δεσμεύονται, ὑπόσχονται. Ὑψίστης σημασίας εἶναι πάντα ταῦτα: Συνεζητήθησαν διάφορα θέματα μέ εἰλικρίνειαν καί ἀποφασιστικότητα, χωρίς φανατισμόν καί πάθος, χωρίς ἐχθρότητα καί πολεμικήν, ἐπρυτάνευσεν, τοὐναντίον, ἡ ἐγκαρδιότης καί ἡ κατανόησις, διό καί ἐδημιουργήθη νέον κλῖμα καί νέα ἀτμόσφαιρα, ἀξιοπρεπής καί εὐπρόσδεκτος, ἀπαραίτητος εἰς τάς σχέσεις τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, ἀναγκαιοτάτη εἰς τόν διάλογον.

Εἶναι γεγονός ἀναντίρρητον ὅτι αἱ διαφοραί εἰς τά συζητηθέντα θέματα ὑπάρχουν, ὅμως ἡ ἀντιμετώπισις αὐτῶν ἔγινε φιλικῶς, μέ ἀδελφικήν καί ἐποικοδομητικήν ἐπικοινωνίαν, tête-à-tête, χωρίς φόβον καί καχυποψίαν. Παρατηρεῖται ἐξόχως εἰς τούς δύο Εἰρηνοποιούς Ἡγέτας τῆς Χριστιανοσύνης ἡ χαρισματική πατερική σοφία καί ἡ ὑπεράνθρωπος αὐτῶν εὐαισθησία πρός τά Ἄνω, πρός τόν Οὐράνιον Πατέρα. Ἡ δέησις αὐτῶν πρός τόν Θεόν γίνεται ἐξομολόγησις πρός Αὐτόν, ὁ Ὁποῖος θέλει τήν συνεργασίαν τοῦ ἀνθρώπου, ἀναμένει τόν ἄνθρωπον εἰς τήν θεοβάδιστον στρατείαν του ὥστε νά τηρήσῃ τάς ἐντολάς του, καί δή τήν ἐντολήν τῆς ἀγάπης, δίδων πάντοτε εἰς αύτόν χρόνον, ἀλλά καί εὐκαιρίας, διά νά συνέλθῃ καί καταλάβῃ τά λάθη του ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ καί τοῦ πλησίον.

Ἐν προκειμένῳ ἀναφέρω ὅτι ὁ Πάπας χρησιμοποιεῖ μέ συναίσθησιν καί ἀκρίβειαν, τόν τίτλον «Ἐπίσκοπος Ρώμης», κατά τήν ὁμολογίαν Του καί δημιουργεῖ πέριξ αὐτοῦ τό Συμβουλευτικόν Σῶμα τῶν Καρδιναλίων, ἀποφασιστικαί, βεβαίως, πράξεις αἱ ὁποῖαι χαροποιοῦν τόν Πατριάρχην καί δίδουν εἰς Αὐτόν τό δικαίωμα νά συμφωνῇ μέ τήν ἀνωτέρω ὁμολογίαν τοῦ Πάπα.

Ἡ πρότασις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου πρός τόν Πάπαν, ὅπως ἑορτασθῇ ἡ ἐπέτειος τῶν 1700 χρόνων ἀπό τῆς συγκλίσεως τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου εἰς Νίκαιαν τῆς Βυθινίας (325) ἐν ἔτει 2025, ἐάν, βεβαίως, ἔχωσι τό πολύτιμον ἀγαθόν τῆς ζωῆς, εἰδ’ ἄλλως, ὅπως ἀφεθῇ τοῦτο ὡς παρακαταθήκη εἰς τούς διαδόχους αὐτῶν, εὗρε τόν Πάπαν σύμφωνον.

Ἡ ἀρχοντική καί γενναιόφρων αὐτή σκέψις, καί, εἰς τήν συνέχειαν, ἱερωτάτη πρᾶξις τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου καί τοῦ Πάπα Φραγκίσκου νά συναντηθοῦν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, νά προσκυνήσουν τόν σωτήριον Τάφον καί νά ἀνταλλάξουν τόν χαιρετισμόν τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης μέσα εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, νά προσευχηθοῦν, νά δεσμευθοῦν καί νά ὑποσχεθοῦν πλήρη συνεργασίαν διά τήν πραγματοποίησιν τοῦ ἁγίου Θελήματος τοῦ Θεοῦ «ἵνα ἕν ὦσι», συνεκίνησε καί ἐχαροποῖησε μεγάλως ὅλους ὅσους με ταπείνωσιν, μέ μετάνοιαν, μέ πίστιν καί ἐλπίδα, ἔχουν στρέψει τά βλέμματά των, ἀλλά καί τήν παράκλησιν καί ἱκεσίαν των ἔχουν πρός τόν Μεγαλοδύναμον καί Φιλάνθρωπον Θεόν τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης.

Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ὁ Πατριάρχης τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης, ὁ Πατριάρχης τῆς πίστεως καί τῆς ἐλπίδος, ὁ Πατριάρχης τοῦ Γένους καί τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ θεοτίμητος καί θεοπρόβλητος αὐτή μυσταγωγική Μορφή, Προσωπικότης ἀκατάβλητος, φωτισμένη καί χαρισματική, μέ τά νάματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔχων εἰς τήν καρδίαν καί τήν ψυχήν Του τήν Ἄνωθεν ἀένναον δύναμιν προχωρεῖ ἀήττητος καί ἀκάθεκτος διά τό πνευματικόν καλόν καί τό ποιμαντικόν συμφέρον τοῦ ἀνθρώπου, πορεύεται ἰσχυρότατος εἰς τήν ὁδόν τῆς πραγματοποιήσεως τῆς ἑνότητος καί τῆς εἰρήνης τῶν Χριστιανῶν, ἡ ὁποία εἶναι ἔργον τοῦ Θεοῦ, καί μάλιστα, ὅπως Αὐτός διακηρύσσῃ, εἰς τήν πλήρη νεφελῶν, ἀπογνώσεως καί ἀπαισιοδοξίας ἀνθρωπότητα «ἡ ἑνότης εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἔργον τοῦ Θεοῦ καί θά γίνῃ ὅπως Αὐτός τήν θέλῃ». Ὁ Πάπας συμφωνεῖ εἰς τήν μεγάλην αὐτήν ἀλήθειαν τοῦ Πατριάρχου καί ἐκφράζει τήν ἀνυπόκριτον χαράν του. Εἶναι τρανή ἀλήθεια ὅτι καί ἡ νέα αὐτή ἐπιφανής καί ἱστορική Συνάντησις εἶναι ἔργον τοῦ Θεοῦ, εὐλογημένη ἀπό Αὐτόν καί εὐπρόσδεκτος: «Τίς Θεὸς μέγας, ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν, σὺ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος»!