27 Φεβρουαρίου, 2013
Αγαπητά μου αδέλφια, Παρακαλώ επιτρέψτε μου να σας ταξιδεύσω σε μια μυστηριώδη, αλλά πραγματικά αληθινή ιστορία.
Ήταν 29 Νοεμβρίου 2011, όταν τρεις άνδρες που κατάγονται από την πόλη
Μπάνια Λούκα, ξεκίνησαν το ταξίδι τους προς το μοναστήρι Όστρογκ με
σκοπό να προσκυνήσουν το ιερό σκήνωμα του αξιοθαύμαστου Αγίου Βασιλείου
. Όταν έφτασαν νωρίς το πρωί, η πόρτα του μοναστηρίου ήταν κλειστή.
Ένας από τους άνδρες είπε: “ Μην ανησυχείτε, εφόσον έχουμε κατορθώσει να
φτάσουμε μπροστά από την πόρτα του μοναστηρίου, ο Άγιος θα αναγνωρίσει
την επιθυμία μας και θα ευλογήσει την πρόθεση μας, επειδή επιθυμούμε να
εξομολογηθούμε και να ζητήσουμε ευλογία σύμφωνα με το καλό παράδειγμα
του ΑΓΙΟΥ και του ΘΕΟΥ“.
Τη στιγμή αυτή, ένας μοναχός εμφανίστηκε (σαν να ήρθε από το πουθενά)
και άνοιξε την πόρτα της εκκλησίας, όπου βρίσκεται το σκήνωμα του Αγίου
και είπε: „Παρακαλώ, περάστε μέσα και προσκυνείστε το σκήνωμα του Αγίου
Βασιλείου“. Ο μοναχός άνοιξε ακόμα και το φέρετρο του Αγίου (κάτι που
είναι εντελώς ασυνήθιστο). Αμέσως ο χώρος γέμισε με ευλογία και με μια
απερίγραπτη ευωδιά! Η δύναμη του Θεού ήταν αισθητή σε όλο το χώρο. Ο
Θεός θεραπεύει τους αρρώστους, δωρίζει πίστη στους άπιστους και αγάπη σε
αυτούς που μισούν. Μετά την προσευχή στο σκήνωμα του Αγίου οι τρεις
άνδρες έφυγαν από τον ιερό χώρο έχοντας ένα μειδίαμα στο πρόσωπό τους.
Το τοπίο γύρω τους ήταν απερίγραπτα πανέμορφο. Η μέρα ήταν όμορφη, ο
ήλιος έλαμπε, το τοπίο έμοιαζε σαν να ήταν βγαλμένο από τη Βίβλο.
Οι τρεις άνδρες αυθόρμητα κατευθύνθηκαν προς την πόλη Τσενίκιε, για
να προσκυνήσουν το σκήνωμα του Αγίου Πέτρου από την Τσενίκιε. Στο ίδιο
μοναστήρι βρίσκεται το ιερό χέρι του Ιωάννη του Προδρόμου του Βαπτιστή.
Όταν έφτασαν, η πόρτα ήταν ανοιχτή και μπήκαν μέσα. Προσκύνησαν το
σκήνωμα, το ασπάστηκαν και πήραν ευλογία. Στη συνέχεια, κατευθύνθηκαν
προς την Αδριατική θάλασσα προκειμένου να επισκεφθούν το νησί „Άγιος
Στέφανος“ και το μοναστήρι Πρασκβήτσα. Εφόσον απέλαυσαν την ομορφιά του
μοναστηρίου, αποφάσισαν να επιστρέψουν πίσω, στον τόπο διαμονής τους.
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε (από το πουθενά) ένας πολύ ηλικιωμένος
μοναχός και τους ζήτησε πολύ ευγενικά να τους φιλοξενήσει για λίγο. Οι
τρεις άνδρες δεν μπορούσαν να αρνηθούν στην επιθυμία του μοναχού και
ακολούθησαν το μοναχό στο μοναστήρι. Ο μοναχός είπε: „Αγαπητοί μου
Σέρβοι από την Βοσνία“ (όταν του εξήγησαν ότι κατάγονται από την Μπάνια
Λούκα) „Σ’ αυτή την περιοχή διαμένουν πολύ καλοί άνθρωποι, επομένως ο
θεός τους προστατεύει“. Προς πολύ μεγάλη μεγάλη έκπληξη των τριών ανδρών
ο μοναχός τους εξήγησε την ιστορία της παιδικής του ηλικίας στην πόλη
Καρίν (Δαλματία) από όπου κατάγεται και ότι τον κακομεταχειρίστηκαν,
επειδή πίστευε στον θεό από πολύ νεαρή ηλικία. Πήγε στο μοναστήρι σε
ηλικία 17 ετών, όπου και διαμένει εδώ και 50 χρόνια. Όταν νύχτωσε, οι
τρεις άνδρες ζήτησαν ευλογία, για να φύγουν και να συνεχίσουν το ταξίδι
τους προς την Ερζεγοβίνη. Τότε ο μοναχός σηκώθηκε και τους έδωσε
συμβουλές (και στους τρεις). Οι δύο από αυτούς ήταν παντρεμένοι, ο
νεότερος όχι ακόμα, αλλά πολύ ώριμος γι’ αυτό το βήμα της ζωής. Ο
μοναχός είπε στο νεότερο: „Άκουσε γιε μου, μέσα σε ένα χρόνο, κάπου αυτή
τη περίοδο (κουνούσε το κεφάλι του, σαν να προσπαθούσε να υπολογίσει
πότε ακριβώς θα συμβεί αυτό) θα αποκτήσεις ένα γιο“. Αμέσως μετά
απευθύνθηκε στον ιερέα (αν και δεν γνώριζε ότι ήταν ιερέας, αφού δεν
φορούσε ράσο) και πρόσθεσε: „Εάν εκείνος δεν βαφτίσει το παιδί σου, τότε
να τον φέρεις εδώ και θα τον βαφτίσω εγώ“. Εκείνη τη στιγμή αποκάλυψε
το όνομα του: „Είμαι ο ηγούμενος Δημήτριος“. Ο νεαρός άνδρας γονάτισε
μπροστά στο μοναχό και είπε: „Πατέρα, πιστεύω ότι θα συμβεί όπως είπατε,
παρόλο που είμαι μόνος αυτή την περίοδο. Θα συμβεί όπως είπατε.
Παρακαλώ, ευλογήστε με ότι τα λόγια σας θα είναι αληθινά“. Ο ηγούμενος
Δημήτριος τον ευλόγησε, όπως και τους άλλους δύο άνδρες. Οι τρεις άνδρες
έφυγαν κατάπληκτοι. Στο δρόμο της επιστροφής ο ιερέας αναρωτιόταν για
την προαίσθηση του μοναχού και είπε: „Αυτό θα μπορούσε να το πει μόνο με
τη βοήθεια του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ“. Ο νεαρός άνδρας επαναλάμβανε μόνο:
“Αμήν! Θα συμβεί όπως ο ηγούμενος είπε. Όταν αποκτήσω γιο, θα του δώσω
το όνομα Δημήτρη“.
Την ίδια μέρα (29 Νοεμβρίου 2011) το βράδυ, όταν ο νεαρός άνδρας
έπαιρνε ευλογία από το μοναχό, πολύ μακριά από το μοναστήρι Πρασκβήτσα,
ένα τρένο έφτανε στο κεντρικό σταθμό της πόλης Ερλάνγκεν στη Γερμανία.
Σ’ αυτό το τρένο είχε επιβιβαστεί μια κοπέλα η οποία πρόσφατα ολοκλήρωσε
τις διδακτορικές της σπουδές στην Ολλανδία με πολύ μεγάλες
προσπάθειες. Έδωσε τον καλύτερο της εαυτό, για να μάθει σε βάθος την
επιστήμη. Η διδακτορική της θέση ήταν το στέμμα της εργασίας της στο
πεδίο της επιστήμης των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών. Η προσφορά εργασίας ήρθε
από την πόλη Ερλανγκεν της Γερμανίας και την αποδέχτηκε χωρίς να
γνωρίζει με ακρίβεια το γιατί.
Γιατί δεν επέστρεψε στην αγαπημένη της Ελλάδα (ίσως στο νησί της
Εύβοια) να εκφράσει τις ευχαριστίες της στον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο ή γιατί
δεν πήγε σε κάποια άλλη πόλη η χώρα της γης?
Εκείνη τη μέρα, όταν ο ήλιος έλαμπε, τη στιγμή που ο νεαρός άνδρας
προσκυνούσε το σκήνωμα του Αγίου Βασιλείου και παρακαλούσε: “Άγιε
Βασίλειε, σε παρακαλώ δώσε μου αυτό που η καρδιά μου αναζητά, μια καλή
γυναίκα και ξέρεις ότι η επιθυμία μου δεν είναι αμαρτία, αλλά επιθυμώ
μια ευλογημένη έγγαμη ζωή“, την ίδια στιγμή, μακριά στο Ερλάνγκεν η
Ελληνίδα προσευχόταν: “Άγιε Ιωάννη Ρώσε, σε παρακαλώ βοήθησε με να έχω
τύχη στο άγνωστο μέρος προς το οποίο ταξιδεύω“. Το απόγευμα της ημέρας
εκείνης που η Ελληνίδα αποβιβαζόταν από το τρένο, ο νεαρός Σέρβος
έπαιρνε ευλογία από τον ηγούμενο στο μοναστήρι Πρασκβήτσα.
Όταν οι τρεις άνδρες επέστρεψαν στην Μπάνια Λούκα, ο καθένας πήρε το
δρόμο του γυρισμού προς τον τόπο διαμονής του. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία
παρέμεινε στη Μπάνια Λούκα όπου και διαμένει. Οι άλλοι δύο επέστρεψαν
στη Γερμανία: ο Ιερέας στη Φρανκφούρτη και ο νεαρός στο Ερλάνγκεν.
Ο νεαρός άνδρας, ο Ίγκορ επιστρέφοντας ση δουλειά του στο Ερλάνγκεν,
γνώρισε αμέσως ένα άγνωστο πρόσωπο, μια καινούρια εργαζόμενη, την
Ελληνίδα Ιωάννα! Ερωτεύτηκαν αμέσως! Η ευλογία τους συνέδεσε. Λίγους
μήνες αργότερα παντρεύτηκαν στο Βίσμπαντεν, στην εκκλησία του Αγίου
Γεωργίου (που είναι ο Άγιος προστάτης του Ίγκορ) και το γάμο τους
ευλόγησαν δύο ιερείς, ένας Έλληνας και ένας Σέρβος.
Στις 15 Νοεμβρίου η Ιωάννα γέννησε ένα όμορφο αγοράκι, που του έδωσαν
το όνομα Δημήτριος! Σε διάρκεια ενός έτους (όπως είχε πει)
πραγματοποιήθηκε η προφητεία του ηγούμενου Δημητρίου.
Όποιος έχει αυτιά να ακούει, ας ακούσει! Όποιος έχει μάτια να βλέπει ας δει!
