Γιατι δεν πέρνουμε απάντηση στην προσευχή μας...
Δέν εἶναι λίγες οἱ περιπτώσεις πού τά ἀποτελέσματα μιᾶς προσευχῆς γίνονται φανερά καί εὐεργετικά. Εἶναι ὅμως καί μερικές φορές πού δέν παἰρνουμε καμιά ἀπάντηση στήν προσευχή μας ἀπό τόν Κύριο, λές καί δέ μᾶς ἄκουσε. Καί ἐμεῖς οἱ μηδαμινοί ἀνησυχοῦμε καί διερωτόμαστε, γιατί; Γνωριζοντας μάλιστα καί τήν ὑπόσχεση Του:« αἰτεῖτε καί δοθήσεται ὑμῖν», γίνεται πιό ἔντονη ἡ ἀνησυχία μας. Αὐτό τό «γιατί» θά μᾶς ἀπασχολήσει στή συνέχεια.
Στά κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς διαπιστώνουμε, καί Ἁγίων ἀνδρῶν οἱ προσευχές καί τά αἰτήματα, πολλές φορές δέν εἶχαν ἄμεση ἀπάντηση. Κι’ ὅμως κάποτε ἐρχόταν αὐτή ἡ ἀπάντηση καί μάλιστα πολύ θετικά.
Θά φέρουμε τέσσερα παραδείγματα ἀπό τά πολλά, γιά νά ἐξηγήσουμε καί τίς αἰτίες τῆς καθυστερημένης ἀπάντησης ἀπό τό Θεό.
Γιά παράδειγμα, ὁ Ἰσαάκ εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια προσευχόταν στό Θεό γιά νά γεννήσει ἡ Ρεβέκκα παιδί κι’ ὅμως μετά ἀπό τά εἴκοσι χρόνια ἀπάντησε ὁ Θεός στό αἰτημά του καί γέν-νησε ἡ Ρεβέκκα παιδί.
Ἡ περίπτωση τοῦ ἱερέα Ζαχαρία καί τῆς γυναίκας του Ἐλισάβετ. Παρ’ ὅλο πού « ἦσαν ἀμφότεροι δίκαιοι» ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, μιά ὁλοκληρη ζωή παρακαλοῦσαν τό Θεό νά τούς χαρίσει παιδί, ἀλλά καμιά ἀπάντηση δέν ἐρχόταν ἀπό τόν Κύριο, παρά μόνον, ὅταν ἔφθασαν στά γεράματά τους, ὁ Θεός ἔστειλε τόν Ἄγγελό Του καί τούς πληροφόρησε ὅτι θά γεννήσουν τόν Ἰωάννη τόν Πρόδρομο.
Ἡ Χαναναία ἱκεέτευε τόν Ἰησοῦ νά θεραπεύσει τήν κόρη της καί νά διώξει τό δαιμόνιο πού τή βασάνιζε καί ὁ Κύριος οὔτε κἄν ἔδειχνε ὅτι τήν ἄκουε. Τή δοκίμασε ὅμως καί ὅταν ἡ ἴδια ἐκδήλωσε πίστη ἀκλόνιτη, τότε θεράπευσε τήν κόρη της.
Ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ μέγας Παῦλος, παρακαλοῦσε τόν Κύριο νά τοῦ σηκώσει ἕνα πειρασμό, ἀλλά Αὐτός τοῦ ἀρνήθηκε καί τοῦ εἶπε,« Σοῦ ἀρκεῖ ἡ χάρις μου». τί φανερώνουν ὅλα αὐτά; Τἰ μποροῦμε νά συμπεράνουμε;
α) Στήν περίπτωση τοῦ Ἰσαάκ καί τῆς Χαναναίας, ὁ Θεός ἤθελε νά δοκιμάσει τήν πίστη τους, ἀλλά καί γιά νά εἶναι παράδειγμα πρός μίμηση καί νά μάθουμε ὅτι πρέπει ὅταν καταφεύγουμε στόν Κύριο, πρέπει νά ἔχουμε ἀκλόνιτη πίστη, ὑπομονή καί συνέπεια στά αἰτήματά μας.
β) Στήν περίπτωση τοῦ Ζαχαρία, τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἦταν διαφορετικό ἀπό τήν ἐπιθυμία τοῦ Ζαχαρία καί τῆς Ἐλισάβετ. Καί ἔτσι δοκιμάστηκε ἡ ὑπομονή καί ἡ ἐπιμονή τους.
γ) Στήν περίπτωση δέ τοῦ Παύλου, δέ ἦταν πρός τό καλό τοῦ Ἀποστόλου ἄν τοῦ σήκωνε τόν πειρασμό, γιατί ὁ πειρασμός τό βοηθοῦσε, τόν ταπείνωνε καί ταπεινόνοντάς τον προφυλασσόταν ἀπό χειρότερα κακά, χειρότερα τοῦ πειρασμοῦ.
Ἀνάλογα λοιπόν καί σέ μᾶς μποροῦν νά ὑπάρχουν οἱ αἰτίες τῶν περιπτώσεων πού ἀναφέραμε καί μπορεῖ ὁ Κύριος νά δοκιμάζει τήν πίστη μας καί τήν ἐπιμονή μας. Ἴσως αὐτά πού ζητοῦμε νά μήν εἶναι πρός τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας. Ἀκόμα ἴσως ζητοῦμε κάτι πού θά τό χρησιμοποιήσουμε γιά νά ἱκανοποιήσουμε τή φιλαυτία μας καί τόν ἐγωϊσμό μας. Αὐτό τό τελευταῖο τονίζει καί ὁ Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος στήν ἐπιστολή του: « Ζητεῖτε, ἀλλά δέν λαμβάνετε, διότι ζητεῖτε γιά κακό σκοπό, γιά νά δαπανήσετε γιά τίς ἡδονικές ἐπιθυμίες σας»(Ἰακ. 4. 3).
Ἀκόμα μπορεῖ νά ζητοῦμε πράγματα πού δέ συμφωνοῦν μέ τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς,
Ἐκεῖνο πού πρέπει νά ἔχουμε στό νοῦ μας, εἶναι ὅτι, ἄν προσερχόμαστε στήν προσευχή μέ τίς προϋποθέσεις πού ἀναφἐραμε πρίν, σίγουρα ὁ Θεός μᾶς ἀκούει καί πάντοτε θέλει τό συμφέρον μας , ἀλλά ἡ πανσοφία Του ἐφαρμόζει τρόπους καί μεθόδους γιά τή σωτηρία μας, πού ἐμεῖς ἀγνοοῦμε καί γιά τοῦτο στενοχωρούμαστε. Ἐκεῖνο πού πρέπει ἐμεῖς νά κάνουμε πρέπει νά ἐπιμένουμε ὅπως μᾶς συμβουλεύει καό ὁ Σοφός Σειράχ.: Μή ὀλιγοψυχήσεις εἰς τήν προσευχήν σου». Ὁ δέ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, λέγει: « Ὁ Θεός ἀναβάλλει νά ἐκπληρώσει τά αἰτήματά μας, ὄχι γιά νά ὑποφέρουμε, ἀλλά γιά νά μείνουμε πάντοτε συνδεδεμένοι μαζί Του, μέ τή θερμή καί ἐπίμονη προσευχή μας».
Θά ἐπαναλάβουμε πάλιν ὅτι στήν προσευχή μας δέν πρέπει νά ἔχουμε καμιά ἀμφιβολία ὅτι κατήν ἅραν τῆς προσευχῆς βρισκόμαστε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καί μᾶς προσέχει καί θέλει νά μᾶς βοηθήσει, ἔστω κι’ ἄν ἀργεῖ νά ἀπαντήσει. Ἐμεῖς δέν πρέπει νά μεμψιμοιροῦμε καί νά ὁλιγοπιστοῦμε, ἀλλά νά εἴμαστε προετοιμασμένοι νά προσφέρουμε σωστή προσευχή καί νά ἀποδεχθοῦμε ὅ,τι δήποτε μᾶς δώσει. Αὐτή μας ἡ συμπεριφορά σίγουρα θά ὑποχρεώσει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί θά δικαιώσει τά δίκαια αἰτήματά μας, ἄν αὐτά εἶναι πρός τό δικό μας συμφέρον. Γιά τοῦτο νά μήν ἔχουμε καμιά ἀμφιβολία.
Δέν εἶναι λίγες οἱ περιπτώσεις πού τά ἀποτελέσματα μιᾶς προσευχῆς γίνονται φανερά καί εὐεργετικά. Εἶναι ὅμως καί μερικές φορές πού δέν παἰρνουμε καμιά ἀπάντηση στήν προσευχή μας ἀπό τόν Κύριο, λές καί δέ μᾶς ἄκουσε. Καί ἐμεῖς οἱ μηδαμινοί ἀνησυχοῦμε καί διερωτόμαστε, γιατί; Γνωριζοντας μάλιστα καί τήν ὑπόσχεση Του:« αἰτεῖτε καί δοθήσεται ὑμῖν», γίνεται πιό ἔντονη ἡ ἀνησυχία μας. Αὐτό τό «γιατί» θά μᾶς ἀπασχολήσει στή συνέχεια.
Στά κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς διαπιστώνουμε, καί Ἁγίων ἀνδρῶν οἱ προσευχές καί τά αἰτήματα, πολλές φορές δέν εἶχαν ἄμεση ἀπάντηση. Κι’ ὅμως κάποτε ἐρχόταν αὐτή ἡ ἀπάντηση καί μάλιστα πολύ θετικά.
Θά φέρουμε τέσσερα παραδείγματα ἀπό τά πολλά, γιά νά ἐξηγήσουμε καί τίς αἰτίες τῆς καθυστερημένης ἀπάντησης ἀπό τό Θεό.
Γιά παράδειγμα, ὁ Ἰσαάκ εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια προσευχόταν στό Θεό γιά νά γεννήσει ἡ Ρεβέκκα παιδί κι’ ὅμως μετά ἀπό τά εἴκοσι χρόνια ἀπάντησε ὁ Θεός στό αἰτημά του καί γέν-νησε ἡ Ρεβέκκα παιδί.
Ἡ περίπτωση τοῦ ἱερέα Ζαχαρία καί τῆς γυναίκας του Ἐλισάβετ. Παρ’ ὅλο πού « ἦσαν ἀμφότεροι δίκαιοι» ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, μιά ὁλοκληρη ζωή παρακαλοῦσαν τό Θεό νά τούς χαρίσει παιδί, ἀλλά καμιά ἀπάντηση δέν ἐρχόταν ἀπό τόν Κύριο, παρά μόνον, ὅταν ἔφθασαν στά γεράματά τους, ὁ Θεός ἔστειλε τόν Ἄγγελό Του καί τούς πληροφόρησε ὅτι θά γεννήσουν τόν Ἰωάννη τόν Πρόδρομο.
Ἡ Χαναναία ἱκεέτευε τόν Ἰησοῦ νά θεραπεύσει τήν κόρη της καί νά διώξει τό δαιμόνιο πού τή βασάνιζε καί ὁ Κύριος οὔτε κἄν ἔδειχνε ὅτι τήν ἄκουε. Τή δοκίμασε ὅμως καί ὅταν ἡ ἴδια ἐκδήλωσε πίστη ἀκλόνιτη, τότε θεράπευσε τήν κόρη της.
Ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ μέγας Παῦλος, παρακαλοῦσε τόν Κύριο νά τοῦ σηκώσει ἕνα πειρασμό, ἀλλά Αὐτός τοῦ ἀρνήθηκε καί τοῦ εἶπε,« Σοῦ ἀρκεῖ ἡ χάρις μου». τί φανερώνουν ὅλα αὐτά; Τἰ μποροῦμε νά συμπεράνουμε;
α) Στήν περίπτωση τοῦ Ἰσαάκ καί τῆς Χαναναίας, ὁ Θεός ἤθελε νά δοκιμάσει τήν πίστη τους, ἀλλά καί γιά νά εἶναι παράδειγμα πρός μίμηση καί νά μάθουμε ὅτι πρέπει ὅταν καταφεύγουμε στόν Κύριο, πρέπει νά ἔχουμε ἀκλόνιτη πίστη, ὑπομονή καί συνέπεια στά αἰτήματά μας.
β) Στήν περίπτωση τοῦ Ζαχαρία, τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἦταν διαφορετικό ἀπό τήν ἐπιθυμία τοῦ Ζαχαρία καί τῆς Ἐλισάβετ. Καί ἔτσι δοκιμάστηκε ἡ ὑπομονή καί ἡ ἐπιμονή τους.
γ) Στήν περίπτωση δέ τοῦ Παύλου, δέ ἦταν πρός τό καλό τοῦ Ἀποστόλου ἄν τοῦ σήκωνε τόν πειρασμό, γιατί ὁ πειρασμός τό βοηθοῦσε, τόν ταπείνωνε καί ταπεινόνοντάς τον προφυλασσόταν ἀπό χειρότερα κακά, χειρότερα τοῦ πειρασμοῦ.
Ἀνάλογα λοιπόν καί σέ μᾶς μποροῦν νά ὑπάρχουν οἱ αἰτίες τῶν περιπτώσεων πού ἀναφέραμε καί μπορεῖ ὁ Κύριος νά δοκιμάζει τήν πίστη μας καί τήν ἐπιμονή μας. Ἴσως αὐτά πού ζητοῦμε νά μήν εἶναι πρός τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας. Ἀκόμα ἴσως ζητοῦμε κάτι πού θά τό χρησιμοποιήσουμε γιά νά ἱκανοποιήσουμε τή φιλαυτία μας καί τόν ἐγωϊσμό μας. Αὐτό τό τελευταῖο τονίζει καί ὁ Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος στήν ἐπιστολή του: « Ζητεῖτε, ἀλλά δέν λαμβάνετε, διότι ζητεῖτε γιά κακό σκοπό, γιά νά δαπανήσετε γιά τίς ἡδονικές ἐπιθυμίες σας»(Ἰακ. 4. 3).
Ἀκόμα μπορεῖ νά ζητοῦμε πράγματα πού δέ συμφωνοῦν μέ τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς,
Ἐκεῖνο πού πρέπει νά ἔχουμε στό νοῦ μας, εἶναι ὅτι, ἄν προσερχόμαστε στήν προσευχή μέ τίς προϋποθέσεις πού ἀναφἐραμε πρίν, σίγουρα ὁ Θεός μᾶς ἀκούει καί πάντοτε θέλει τό συμφέρον μας , ἀλλά ἡ πανσοφία Του ἐφαρμόζει τρόπους καί μεθόδους γιά τή σωτηρία μας, πού ἐμεῖς ἀγνοοῦμε καί γιά τοῦτο στενοχωρούμαστε. Ἐκεῖνο πού πρέπει ἐμεῖς νά κάνουμε πρέπει νά ἐπιμένουμε ὅπως μᾶς συμβουλεύει καό ὁ Σοφός Σειράχ.: Μή ὀλιγοψυχήσεις εἰς τήν προσευχήν σου». Ὁ δέ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, λέγει: « Ὁ Θεός ἀναβάλλει νά ἐκπληρώσει τά αἰτήματά μας, ὄχι γιά νά ὑποφέρουμε, ἀλλά γιά νά μείνουμε πάντοτε συνδεδεμένοι μαζί Του, μέ τή θερμή καί ἐπίμονη προσευχή μας».
Θά ἐπαναλάβουμε πάλιν ὅτι στήν προσευχή μας δέν πρέπει νά ἔχουμε καμιά ἀμφιβολία ὅτι κατήν ἅραν τῆς προσευχῆς βρισκόμαστε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καί μᾶς προσέχει καί θέλει νά μᾶς βοηθήσει, ἔστω κι’ ἄν ἀργεῖ νά ἀπαντήσει. Ἐμεῖς δέν πρέπει νά μεμψιμοιροῦμε καί νά ὁλιγοπιστοῦμε, ἀλλά νά εἴμαστε προετοιμασμένοι νά προσφέρουμε σωστή προσευχή καί νά ἀποδεχθοῦμε ὅ,τι δήποτε μᾶς δώσει. Αὐτή μας ἡ συμπεριφορά σίγουρα θά ὑποχρεώσει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί θά δικαιώσει τά δίκαια αἰτήματά μας, ἄν αὐτά εἶναι πρός τό δικό μας συμφέρον. Γιά τοῦτο νά μήν ἔχουμε καμιά ἀμφιβολία.